Group Blog
 
<<
มีนาคม 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
19 มีนาคม 2550
 
All Blogs
 
"เจ้าผึ้งน้อย" กับ "ดอกตะขบ" (VDO พร้อมเรื่องประกอบ)

[ภาพ-เล่า-เรื่อง]


ถ้าดูจาก Youtube ไม่ได้ สามารถเลือกดูได้จาก Google VDO


https://www.youtube.com/watch?v=LgCcvBU_hPA


//video.google.com/videoplay?docid=-1867211653427195822&hl=en


*Entry นี้ต่อเนื่องจาก Entry ก่อนคือ "ดอกไม้ริมทาง"*





"เจ้าผึ้งน้อย" กับ "ดอกตะขบ"

ทุก ๆ เช้า ระหว่างทางที่ข้าพเจ้าเดินจากบ้านพักไปยังที่ทำงาน ก็จะผ่านกับ “ต้นตะขบ” และ ณ ที่นี้ ข้าพเจ้าก็ได้พบกับ “น้องผึ้ง” เจ้าผึ้งตัวน้อยตัวนี้ กำลังสาละวน จดจ่ออยู่กับ “ดอกตะขบ”

ใช่แล้วล่ะ ขณะที่ข้าพเจ้าเพิ่งจะออกจากบ้าน น้องผึ้งได้เริ่มงานของมันแล้ว

ข้าพเจ้าออกจะรู้สึกอายอยู่สักนิด ที่ไม่เคยตื่นมาแล้วจะไม่เจอน้องผึ้งขาดงาน แถม.. มันยังเริ่มงานก่อนข้าพเจ้าเสียอีกด้วย ข้าพเจ้าเคยคิดถามมันว่า “เจ้าผึ้งน้อย เจ้าเคยรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับงานของเจ้าบ้างหรือไม่” แต่..ข้าพเจ้าก็ได้แต่คิด ยังไม่เคยถามออกไปจริง ๆ ด้วยว่ามีกำแพงแห่งเผ่าพันธุ์ เราทั้งสองจึงไม่อาจสื่อสารกันได้ด้วยภาษาใดภาษาหนึ่ง

วันนี้เป็นวันหยุด แต่เจ้าผึ้งน้อยไม่ยอมหยุดงาน ข้าพเจ้าแอบย่องไปทักทายน้องผึ้ง แต่เจ้าผึ้งน้อยไม่มีเวลาแม้แต่จะเหลียวมามอง มันยังคงขะมักขะเม้นกับงาน ณ ที่ “ดอกตะขบ” สถานที่ทำงานที่เดิมของมัน

เมื่อเจ้าผึ้งน้อยไม่อาจเข้าใจภาษามนุษย์ และข้าพเจ้าเองก็ไม่เคยเรียนภาษาผึ้ง ถ้าหากจะสื่อสารกันจริง ๆ สงสัยข้าพเจ้าจะต้องสนทนาด้วยการ “อ่าน” ภาษากายแทน และบางทีอาจจะต้องใช้ภาษาใจอีกด้วย

ข้าพเจ้าครุ่นคิดถึงคำถามที่เคยอยากถามอยู่ในใจ หวังว่าเจ้าผึ้งน้อยจะรู้สึกได้ หลังจากเฝ้าสังเกตุมันอยู่นาน ข้าพก็ไม่เห็นว่ามันจะมีทีท่าที่จะเหนื่อยอ่อนแต่อย่างใด สงสัย.. มันจะตอบด้วยการกระทำให้ข้าพเจ้าอ่านและแปลเอาเองว่า “ไม่เหนื่อยหรอก”

อืม.. ก็เป็นได้นะ ว่าแต่ทำไมล่ะ ข้าพเจ้านึกถามในใจ

สักครู่.. เจ้าผึ้งน้อยก็ผละออกจากดอกตะขบดอกหนึ่ง ไปยังอีกดอกหนึ่ง กระโดดไปกระโดดมา บินไปก็บินมา คล้ายว่าจะเต้นรำ ข้าพเจ้าพิจารณาสักครู่ ก็รู้สึกว่ามันอยากจะบอกข้าพเจ้าว่า “สนุกจัง สนุกจังเลย” สนุกจังเหรอ? ข้าพเจ้าคิดถามขึ้น

ไม่แน่ใจว่าเจ้าผึ้งน้อยต้องการสื่อสารแบบนั้นจริงหรือไม่ ทำงานนั้นยุ่งยาก ต้องรับผิดชอบ จะต้องพบปะผู้คนมากหลาย ทั้งอาจต้องกระทบกระทั่งกับผู้ร่วมงานเสียอีก สงสัยว่า.. ข้าพเจ้าจะแปลความหมายผิดเป็นแน่

ทันใดนั้น เจ้าผึ้งน้อยมีเพื่อนผึ้งมาเยือน เห็นพวกมันบินด้วยกันอยู่รอบ ๆ ดอกตะขบอยู่ครู่หนึ่ง คล้าย ๆ ว่าจะสนทนากัน ทันใดนั้นเอง.. ผึ้งทั้งสองก็ผละออกจากกัน แยกไปทำงานที่ดอกตะขบ คนละดอก “ต้องสามัคคีกัน แบ่งงานกันทำ อย่าแย่งกันเด่น” “สนุกสิ สนุกจริง ๆ นะ”

“รักงานที่ทำสิ แล้วทำงานที่รัก”


เจ้าผึ้งน้อยพยายามจะสนทนากับข้าพเจ้าหรือนี่ มิเพียงเท่านั้น ยังจะมาสอนข้าพเจ้าอีก

อืม.. ไม่หรอกข้าพเจ้าอาจจะคิดไปเองก็ได้นะ แต่ว่า.. สงสัยเรื่องนี้ไปก็ปวดหัวเปล่า ๆ วันนี้เป็นวันพักผ่อน ข้าพเจ้าสมควรทำตัวสบาย ๆ และเช้าวันนี้.. ข้าพเจ้าก็เฝ้าดูเจ้าผึ้งน้อยทำงานของมันมานานพอแล้วล่ะ จินตนาการไปก็มากแล้ว สมควรที่จะมองอะไรตามความเป็นจริงเสียที เจ้าผึ้งพวกนี้น่ะ มีหน้าที่ออกไปหาน้ำหวาน ซึ่งเป็นสัญชาตญาณของพวกมันอยู่แล้วต่างหากล่ะ คงจะ..ไม่ใช่ความรักในงานอะไรหรอกกระมัง

แต่ว่า.. ลองมาคิดกันอีกทีนะ ในฐานะผึ้งแล้ว.. ถ้าพวกมันไม่ทำงานนี้ ไม่หาน้ำหวาน สังคมผึ้งก็คงจะมีปัญหา แล้ว "ดอกตะขบ" เองก็คงไม่มีใครมาช่วยผสมเกสรด้วย

ในฐานะที่ข้าพเจ้าเป็นมนุษย์ผู้สังเกตุการณ์ ถ้าผึ้งไม่ทำงานแบบนี้ แล้วเรามองผึ้งพวกนี้ว่าเป็นตัวอะไรกัน เรายังมองว่ามันเป็นผึ้งอีกหรือไม่ เราจะรู้จักและจดจำสิ่งมีชีวิตตัวจ้อยนี้ในฐานะไหนกันนะ

นั่นสินะ.. จะมีคุณค่าอะไรกับโลกใบนี้บ้างล่ะ

ระหว่างที่ข้าพเจ้ากำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ทันใดนั้นเอง เจ้าผึ้งน้อยก็บินมาที่ตรงหน้า ปลุกข้าพเจ้าให้ตื่นจากภวังค์ “คุณค่าของมนุษย์อยู่ที่ผลของงาน ถ้ามนุษย์ไม่ทำงาน มนุษย์นั้นจะถูกสังคมรับรู้อยู่ในฐานะไหนกันนะ“

ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่า เป็นข้าพเจ้าเองที่คิดเรื่องเหล่านี้ได้ หรือเป็นเจ้าผึ้งน้อยที่ชี้นำให้คิดแบบนั้น โอ้.. เจ้าผึ้งน้อย หรือว่า.. เจ้าพยายามจะบอกอะไรกับข้าพเจ้าจริง ๆ



“ธรรมชาติพยายามสอนอะไรเราอยู่ตลอดเวลา
ขึ้นกับว่าเราอ่านและตีความมันได้หรือไม่เท่านั้น”



เรื่อง โดย Plin, :-p
VDO โดย Plin, :-p
เขียนครั้งแรก 17 มีนาคม 2550
Post ครั้งแรกที่ wordpress.com 18 มีนาคม 2550
แก้ไขครั้งสุดท้าย 19 มีนาคม 2550







[ภาพ-เล่า-เรื่อง]


Create Date : 19 มีนาคม 2550
Last Update : 22 มีนาคม 2550 19:06:30 น. 3 comments
Counter : 1208 Pageviews.

 
ก่อนอื่นดีใจด้วยนะคะที่อัพบล็อกได้เสียที
อดได้หน้าเลย

ชอบเรื่องสั้นนะคะอย่างน้อยทำให้รู้สึกว่า
ตัวเองไม่ได้ทำงานหนักอยู่คนเดียว
ทำให้งานตัวเองน้อยลงไปเยอะเลยมั้ง


โดย: Brownie point IP: 203.113.34.10 วันที่: 19 มีนาคม 2550 เวลา:18:34:51 น.  

 
บางทีถ้าเรามองถึงธรรมชาติของสัตว์ตัวเล็กๆ เราก็อาจเห็นสัจธรรมได้นะ

อย่างมดหรือผึ้ง ขยันเหมือนมด หรืออย่างผึ้ง ทำงานทุกวันไม่มีวันบ่น วันพัก


บางครั้ง ตัวอย่างที่ควรเอาอย่าง อาจจะอยู่ใกล้ จนเราลืมไปก็ได้


โดย: ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน ) วันที่: 19 มีนาคม 2550 เวลา:20:23:03 น.  

 
บางคนดูธรรมชาติแล้วเอาไปตีเป็นตัวเลข.. ช่างน่าขันเสียนี่กระไร (เป็นไก่รึ..)


โดย: smartman หล่อสุดๆ วันที่: 19 มีนาคม 2550 เวลา:21:18:38 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Plin, :-p
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]









Instagram






บันทึก ท่องเที่ยว เวียดนาม


e-mail : rethinker@hotmail.com


Friends' blogs
[Add Plin, :-p's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.