[เรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่] ตามใจฉันสักวัน ก็วันเกิดฉัน (เที่ยวโตเกียวภาคมีแต่รูปปิ่นลดา)

ตามใจฉันสักวัน ก็วันเกิดฉัน (เที่ยวโตเกียวภาคมีแต่รูปปิ่นลดา)

อย่างที่บอกไว้ในชื่อเรื่องค่ะ รูปที่จะเอามาให้ดูกันวันนี้เป็นรูปที่ถ่ายในวันเกิดถ้วนๆ มีมากกว่าที่จะแปะนะคะ อยากดูมากกว่านี้แต่ไม่เรียงเวลาไปดูได้ที่
[url]//s42.photobucket.com/albums/e348/pinquino/birthday2006/[/url]

คราวนี้จะไม่เขียนเป็นบทความนะคะ แต่จะบรรยาภาพแทนค่ะ

1. ชุดแรกภาพซากุระค่ะ

ซากุระที่ทะเลสาบเซ็นโซขุ (สถานที่ที่เขียนในธาราตะวัน) ไม่ใช่ตรงทะเลสาบตรงๆค่ะ เป็นทางเดินไปโตโคได ถ่ายตรงเนินที่กว่าจะเดินขึ้นได้นึกว่าจะต้องจุกตายทุกครั้ง ข้างๆกำแพงหินที่เห็นเป็นบ้านราคา 3500 ล้านเยน หลังที่ยังขายไม่ออกสักที (ก็แพงขนาดนี้) เพราะมีปิ่นลดาไปเล็งอยู่ทุกครั้งที่เดินผ่านทำให้ไม่มีใครกล้าซื้อ อิอิ



ซากุระต้นใหญ่ ก้านยาวเกือบถึงพื้นค่ะ อันนี้ที่มหาวิทยาลัยค่ะ



รูปนี้ถ่ายคนละวันแล้วค่ะ ถ่ายในวันเกิด แต่เป็นที่เดียวกันกับภาพบนค่ะ



ปิ่นลดาพยายามทำท่าเลียนแบบคุณเพชร (ถ้าใครไม่รู้เป็นชื่อนางเอกนิยายที่ปิ่นเขียนค่ะ) กับกลีบซากุระ นางเอกนิยายเธอคว้า คนเขียนตะครุบค่ะ



2. ที่อุเอโน่และอาซากุสะ
ภาพแถวนี้เอามายั่วน้องนิดเธอค่ะ เพราะแถวๆนี้เรา(ปิ่น นิดและเพื่อน)เคยไปด้วยกัน

อนุสาวรีย์ ไซโกว ทากาโมริ บุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นช่วงเปลี่ยนมาเป็นสมัยใหม่ (สมัยเมจิ ตรงกับสมัย ร.๕ ค่ะ)



ภายในสถานีรถไฟอุเอโน่ อารมณ์ประมาณหัวลำโพงบ้านเรา แต่ว่าบ้านเมืองนี้เขามีสถานีที่ต่อไปยังเหนือใต้ออกตกอีกหลายแห่งค่ะ



ที่คามินาริมอง (ประตูสายฟ้า) ที่เซนโซจิ หรืออาซากุสะนั่นเอง



หลังจากไหว้พระที่อาซากุสะแล้วก็นั่งรถไฟใต้ดินไปยังศาลเจ้าเมจิค่ะ


3. โอโมเตะซันโด (สถานที่ที่ฮิปที่สุดของโตเกียวตอนนี้) และศาลเจ้าเมจิ (ไม่ได้เดินไปฮาราจูกุ ผ่านแค่ไปขึ้นรถไฟเฉยๆค่ะ

ตึกที่ทำให้ย่านโอโมเตะซันโด ฮิปที่สุดในขณะนี้คือตึกในรูปค่ะ ชื่อว่า Omote Sando Hills




ทำไมชื่อนี้ ก็เพราะตึกนี้สร้างอยู่บนเนินค่ะ ถนนที่เห็นลาดลงไปที่แท้เป็นเนินค่ะ
อาจแลดูกระจิ๋วหลิว แค่นี้ทำไมใครๆถึงฮิตกันได้ต้องดูรูปข้างล่างค่ะ
ภายในตึก เดินจากชั้นใต้ดินต่อไปยังชั้นสี่หรือห้าไม่แน่ใจ ได้เลยโดยไม่จำเป็นต้องขึ้นบันได บันไดเลื่อนหรือลิฟท์ให้เสียเวลา


ตึกหลังนี้สถาปนิกเห็นต้องชอบ (ไม่ใช่สถาปนิกก็ยังชอบอยู่ดี) เป็นฝีมือการออกแบบของ อันโด ทาดาโอะ ซึ่งเป็นสถาปนิกระดับโลกที่มีผลงานออกแบบพิพิธภัณฑ์และสถานที่มากมายค่ะ อันที่เด่นระดับโลกคือ การออกแบบสำนักงานใหญ่ยูเนสโกที่ปารีสค่ะ

ความเด่นของโอโมเตะซันโดฮิลส์อยู่ที่การใช้พื้นที่หน้ากว้างแต่ตื้นมากๆ ได้ก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด อีกทั้งยังคงคอนเซ็ปต์ของชื่อตึกที่มีคำว่า ฮิลส์(เนินเขา) ไว้ได้ด้วย อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ต้น เราสามารถเดินขึ้นทางลาดไปถึงชั้นบนได้เลยค่ะ ให้ความรู้สึกของการเดินขึ้นเนินอย่างที่ชาวญี่ปุ่นส่วนใหญ่คุ้นเคยกันดี (อิอิ)


ข้ามมาที่ศาลเจ้าเมจิเลยนะคะ

โทรี่ (ประตูทางเข้าศาลเจ้า) ของศาลเจ้าเมจิค่ะ




ตอนถ่ายรูปนี้ น้องชายบอกว่า “เอาไว้ถ้าเจ๊พิมพ์นิยายอีก เอารูปนี้ไปลง” อิอิ เพี้ยง...ให้ได้พิมพ์อีกเหอะ เป็นภาพภายในทางเดินเข้าไปศาลเจ้าค่ะ ถ่ายเมื่อเดินออกมา




เพราะเถลไถลไปนานกว่าจะถึงโตเกียวทาวเวอร์ก็มืดแล้วค่ะ




มาถึงก็ไม่รั้งรอ ก่อนจะถ่ายรูปเสียอีก จัดการนี่เลย เครป




ใครวันเกิด ขึ้นโตเกียวทาวเวอร์ฟรีค่ะ



เขาให้เค้กด้วยค่ะ เป็นเค้กวันเกิด



ก็อตซิลล่าบุก เอ๊ย! ไม่ใช่ ป้า เอ๊ย! พี่ปิ่นต่างหาก อิอิ



เคยมีใครบอกคุณมั้ยว่า แสงสีส้มทำให้คุณกลายเป็นนางแบบได้ ไม่เชื่อดูรูปนี้สิ อิอิ




ปิดท้ายด้วยเค้กวันเกิดของจริง คุณแม่หอบเอามาให้จากเมืองไทย ตั้งแต่ช่วงวันรับปริญญาน้องชาย พาด้วยครีมชีส ราดแยม แค่นี้ก็เหลือจะสวยแล้ว



จบการรายงานก่อนวันสงกรานต์ค่ะ

ขอให้เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกทุกคนนะคะ

Create Date : 28 พฤษภาคม 2550 Last Update : 10 มิถุนายน 2550 9:33:32 น. Counter : 1451 Pageviews.		5 comments
Share Tweet