วันว่างที่ลำพูนมีอยู่อย่างหนึ่งที่ได้กลับมาทำ นั่นคือ อ่านหนังสือ

ก็คาดว่าจะเอาอ่านนิยายได้เยอะ เอาติดมาด้วยคือ ชุดนาร์เนีย กับ สิเหน่หาสาหรี (ยังอ่านไม่จบทั้งหมด)

เพราะอ่านนิยายนี่มันตามอารมณ์เป็นส่วนมาก

และที่โรงงานที่ลำพูนมีห้องสมุดที่เริ่ดได้ระดับ บรรณารักษ์ที่ผลัดเปลี่ยนมาก็ใจดีอีกต่างหากด้วย

เรื่องที่นำมาอ่าน (เกือบจบแล้ว) คือ โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง--窓ぎわのトットちゃん ของคุโรยานางิ เท็ทสึโกะ (เจ้าของรายการทอล์คโชว์สัมภาษณ์ที่เป็นตัวของตัวเองมากที่สุดตั้งแต่เคยดูรายการทีวีมา) สำนวนแปลโดยคุณผุสดี นาวาวิจิตร

-------------------------

เรื่องดีเด่นหลายอย่าง ขอพูดถึงตรงที่ไม่ชอบก่อน แล้วจะปิดด้วยชอบ

1.สำนวนการแปล --แปลดีค่ะ แต่ไม่ได้คาแรกเตอร์ของโต๊ะโตะจังตัวจริงเลย แปลเสียจนโต๊ะโตะจังเป็นคนดี ไม่ใช่ ที่จริงหนูเป็นเด็กดี 「きみは、ほんとうは、いい子なんだよ!」

ครูใหญ่พูดอย่างนั้นเพราะโต๊ะโตะจังเป็นเด็กที่แปลกมาก มีจินตนาการสูง ที่ต้องอาศัยผู้ใหญ่ที่เข้าใจ ชี้นำไปให้ถูกทาง

2.โต๊ะโตะก็ฟังดูน่ารักดี แต่ว่าที่จริงอ่านว่า ต๊อดโตะ มีอะไรหลายอย่างเกี่ยวกับการเทียบเสียงในเรื่องที่ไม่ชอบ

---------------------------

พูดถึงอะไรที่ดีบ้าง

1.สำนวนการแปล --ถึงจะบ่นข้างบน แต่ภาษาไทยดีมาก ไม่เคยอ่านภาษาญี่ปุ่นจึงไม่เปรียบเทียบ อ่านแล้วรื่นไหลดีมาก

2.สถานที่ในเรื่อง---ตอนอ่านที่อ่านตอนเด็กจำไม่ได้แล้ว อ่านอีกรอบ พบว่า สถานที่ในเรื่องเกิดใกล้ตัวมาก และเราเดินผ่านย่านเดียวกันในระยะเวลาที่ห่างกันแค่หกสิบกว่าปีเท่านั้นเอง ทึ่งมาก

3.รักพ่อแม่และครูขึ้นอีกร้อยเท่า---ส่วนตัวมีความทรงจำเท่าที่เหลืออยู่ในช่วงเด็กว่าเป็นเด็กที่พิเรนทร์ได้ระดับคนหนึ่ง ทำให้นึกถึงคุณครูสมัยอนุบาลที่แสนดุแต่รักเด็กเหลือเกิน (รักไม่เท่ากันนั่นปกติ ครูก็คน) ความดุที่มีให้ทุกคนเป็นคนละอย่างกับครูใหญ่ขอ

โต๊ะโตะจัง แต่เป็นความหวังดีที่เหมือนกันอย่างแน่นอน

พ่อแม่ก็เช่นกัน ผู้ปกครองที่เข้าใจลูกได้ขนาดนั้น นอกจากรักมากๆแล้ว จะเป็นเพราะอะไรได้

แนะนำให้ทุกคนลองอ่าน ถ้ามีเวลาว่างค่ะ