สวัสดีค่ะพี่ปอน
อ่าน'ปายยังรอ' จนมาถึง 'อีกฝั่งหนึ่งของความฝัน' แล้วอดยิ้มไม่ได้เมื่อพ่อของสาว ๆ เพิ่งไปปายมา เขาพูดถึงเมืองปาย(แวะชั่ววูบ)และฟังเสียงของคนร่วมทางทั้งหลายที่ไม่ใช่คนในครอบครัวว่า เมืองปายไม่เห็นมีอะไรเลย เราก็เลยขำ ๆ ว่า จะเอาอะไรกับปายนักหนานะ ปายก็ยังเป็นปายและเป็นไปตามจริงแบบนั้น แต่ที่เค้าพูดตรงใจเราหน่อยตรงที่ว่า บ้านเราน่าอยู่กว่า(ฮา) ถนนสายบ้านเราสวยกว่า และจะดีมากที่เป็นยังเมืองผ่าน เงียบ ๆ อยู่ได้ดังเดิมและโปรโมตยังไงก็ยังไม่ใช่เมืองน่ามาเที่ยวอยู่ดี จึงปลอดภาวะมลพิษโดยปริยาย แต่ไม่นานเมืองผ่านอาจจะได้เป็นเมืองขึ้นแล้วค่ะ เมื่อต้องรวมสามอำเภอเป็นจังหวัด แม้ว่ายังตกลงไม่ได้ว่าจะใช้ชื่ออะไร ถามเรา เราก็อยากเป็นชื่อเชียงใหม่เหมือนเดิมน่ะค่ะ
สังเกต(หรือเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วก็ไม่ทราบ)นะคะว่า เมืองท่องเที่ยวทุกที่จะมีปัญหาเรื่องขยะ บางที่ที่เคยไป การถือถุงพลาสติกนี่เป็นตัวประหลาดเลยเชียว เหมือนเที่ยวบ้านเมืองหลังเขา แต่ไม่นาน เขาก็ปรับตัวกับสิ่งเหล่านี้และเตรียมกำจัดมันตามสเต็ป..
เมืองน่าเที่ยวปีนี้ เห็นว่าเป็นเมืองน่านนะคะ ไม่จับโอกาสซักที แต่คิดว่าคงได้ไป..

เช้านี้ลองหาเพลง Climb every mountain ฟัง และอ่านเนื้อหาเพลงความหวังอันพิเศษที่ถูกร่ายเรียงเป็นฉบัง ๑๖ จนทำให้หัวใจออกเดินทางไปกับความฝันของเราในทุกเช้าวันใหม่
คิดว่าภาพสีน้ำจากเวียงจันทน์ของพี่คงน่าชมไม่น้อย เพราะการเดินทางคือสายตาของนักเขียนที่นอกจากเขียนยังถ่ายทอดมาเป็นภาพสีน้ำอีกด้วย
ขอให้ทุกเช้าเป็นเช้าที่ฝันของพี่ปอนได้ผลิดอกออกใบ เบ่งบานเต็มสวนอักษรไปเรื่อย ๆ นะคะ
และหวังว่าพี่ปอนคงพบความสุขได้ในทุกวันแบบที่แบ่งปันให้ทุกคน
ขอบคุณมากค่ะ :)





โดย: ภูเพยีย วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:35:37 น.

สวัสดีครับภูเพยีย
ได้เวลาอัพบล็อกแล้ว เพราะได้กลิ่นมาหน่อย ๆ
เอาคอลัมใหม่ที่เขียนในหนังสือสมุนไพร-สุขภาพ(ชื่อหนังสือเขาเป็นภาษาฝรั่ง ผมเขียนไม่เป็น)
มาลง ไม่ได้แก้ขัด แต่เป็นการประชาสัมพันธ์ให้กลอนเชยๆของตัวเอง
(มีคนแถวนี้แหละเขาแซว เราก็เขียนอะไรสมัยใหม่กับเขาไม่ได้ เป็นคนโบราณตกสมัย หรือเพราะเขียนมาหมดแล้ว ก็ไม่รู้ หึ หึ)
ขอบคุณนะครับที่ทำให้มีกำลังใจ
อย่างน้อยก็มีภูเพยียคนหนึ่งล่ะที่อ่านเอาเรื่อง
เพลงสมัยวัยละอ่อนแล้วล่ะ แต่เพราะนะความหมายดี
ฉบังหรือศรีราชาไม่รู้หละ มันออกมาเดี๋ยวนั้น ก็มั่ว ๆดี

เรื่องสถานที่ ไม่ว่าที่ไหน
ใจใครก็ใจใคร (โลกใช่อยู่ได้ด้วยมณีเดียวนา..อย่างท่านอังคารว่านั่นแหละ)
แล้วแต่ใจนะ ชอบไม่ชอบ รัก ผูกพัน ผันผ่าน
น่าน เขาก็ว่า อีกไม่นาน....
ก็มีคนเมืองน่านกลุ่มใหญ่อยู่ เขาไม่อยากให้"น่านเน่า"
เอาใจช่วยครับ
ปัญหาขยะในเมืองท่องเที่ยวมันใหญ่มาก ๆ
โดยเฉพาะเมืองที่วัฒนธรรมตะวันตกมาครอบ
และศาสนาลดน้อยถอยแรง
ที่บาหลีเขามีกลุ่มต่อต้านขยะ ถุงพลาสติกนี่ไม่ได้เลย
ร้านกาแฟสตาร์บัค ที่ชอบให้คนใช้ถ้วยกระดาษและขายถ้วยดินเผาเป็นของที่ระลึก
นิสัย...
เขาไม่ยอมให้ตั้งนะครับ ถ้าใช้ถ้วยกระดาษ
นักท่องเที่ยวต่างถิ่นนี่แหละ ตัวแพร่เชื้อพลาสติกรวมทั้งพวกทุนข้ามชาติเจ้าตำรับวัฒนธรรมแหลกหล่วน (นิ)
วันคอมเดิน แต่ยังไม่มีเงินเสียค่าเน็ตโหด ไม่ควรบ่น 555



ลองใส่ภาพที่แต่งกรอบแล้วให้พี่ปอนนะคะ
ถ้าไม่ชอบก็ขอให้ลบทิ้งไปได้เลยค่ะ


สวัสดีครับป้าแอ๊ด
ผมขอบคุณมาก
ตอนนี้ผมติดตั้งได้แล้ว เลยเอาของป้าแอ๊ดเป็นตัวอย่าง
อย่างนี้ชอบ หรือไม่ชอบก็ไม่รู้เนาะ


โดย: addsiripun วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:21:38 น.





สวัสดีค่ะคุณ
พรุ่งนี้ต้องเดินทางไปทำบุญยังสกลนครซิตี้กับหัวหน้า
แล้วก็เลยไปทำบุญต่อที่กาฬสินธุ์
แล้วจะทำบุญเผื่อคุณด้วยนะคะ

คิดถึงค่ะ (^_^)


โดย: บรรณารักษ์789 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:38:01 น.

สวัสดีบรรณารักษ์
ดีจัง ทำบุญตักบาตร
ให้ใส่ข้าวของเป็นคู่ๆนะครับ
จะได้มีคนเป็นเพื่อนใจดูแล
ขอบคุณบุญที่ล้นเหลือเผื่อมาทางนี้
รวมทั้งความคิดถึง
บุญรักษานะครับ



สบายดี อยู่หลีกิ๋นหวานน่ออ้าย...
ผมส่งหนังสือ เด็กชายกับนกเงือก ไปให้ได้รับหรือยังครับ
วันก่อน สุดสะแนน ปิดร้านมานอนที่หุบผาแดง ชวด ฮวก สนใจอยากรวมกลุ่มทำงานศิลป์กันในหุบผาแดงครับ

อาจเริ่มจาก กลุ่มคนชอบถ่ายภาพ ตามด้วยกลุ่มคนเขียนรูป และบทกวี เสียงเพลง ไว้ยังไงค่อยติดต่อหากันน่ออ้าย..

กึ๊ดเติงหาเน้อ


โดย: ภู เชียงดาว (pu_chiangdao ) วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:52:31 น.

สวัสดีครับภู
อยู่หลีกิ๋นหวานคร้าบ
แล้วภูล่ะ อยู่ดีกินหวานไหม
อ้อ อยู่ดอย อยู่ดอย-อ้ายแสงดาวเปิ้นว่าชอบกินหอย(แต้กา)

เรื่องตั้งกลุ่มวาดรูปนั้น
เป็นความคิดที่เท่มาก
แต่ส่วนใหญ่ รวมกลุ่มกันแล้ว
มักไม่ค่อยได้งาน
เป็นการรวมกลุ่มก๊งมากกว่า (เท่อย่างเดียวแต่ทู่ไง)
ขอให้จริงเหอะน่า พร้อมที่จะร่วมมือทุกท่านอยู่แล้ว
ไปวาดรูปด้วยกันเยอะๆนี่ ม่วนขนาดเน้อ
อ้อ หนังสือได้รับแล้ว ขอบคุณจ๊าดนัก
สมองมันหลุอยู๔ อ้ายเลยยัง บ่ ได้อ่านจะใด ก็ขอหื้อขายดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำเองขายเอง เพื่อนฝูงช่วยกันอุดหนุนหนังสือของภู เชียงดาวด้วยนะครับ (อย่ารับฟรีเช่นผม 555)


หน้าหนาวจะหมดแล้ว เจ้าของบล็อกยังเหงาอยู่ไหม : )


โดย: Love At First Click วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:49:02 น.

หน้าหนาวที่ทุ่งดาวยังคงเคิ้นอยู่จ้า
อ้อ เคิ้นภาษาเหนือหมายถึง ค้าง
บ่าวเคิ้น ก็คือบ่าวที่ยังไม่มีคู่
หุ หุ หุ
ค่ำลงก็หนาววววววว
เช้ามาก็ร้อนนนนนน
อะไรทำนองนั้น





โดย: ดาวส่องทาง วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:30:38 น.

คิดถึงพี่ปอนจริง
ผ่านไปไม่รู้กี่ปีก็ยังไม่มีโอกาสได้เจอตัวเป็นๆ
แต่ภาพพี่ปอนด์คนหล่อๆยังอยู่ในใจเสมอ
วันนี้ช่างบังเอิญจริงๆที่กลับไปอ่าน
"แล้วจะเก็บดอกไม้มาฝาก"
รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้...
อิ่มเอมใจเสมอกับทุกๆเล่ม
แต่คำว่า "แปดอย" นี่มันแปลว่าอะไรนะพี่?
คนตะวันตกงงขนาดดด

สวัสดีค่ะพี่ปอน
ดีใจที่อ่านคอมเม้นท์พี่ปอนในบล็อกอีกครั้งหนึ่งค่ะ

เห็นภาพด้านบนแล้วค่ะ สวยมาก
แสดงว่ามีโปรแกรม PhotoScape แล้วใช่ไหมคะ
โปรแกรมนี้ใช้สนุกมากค่ะ ใช้ได้แทบทุกอย่างเลย
หวังว่าพี่ปอนคงจะสนุกกับงานอย่างนี้ค่ะ

สวัสดีตอนใกล้เที่ยงครับพี่ปอน

ได้หนังสือรวมเรื่องสั้นของพี่มาหนึ่งเล่ม คิดถึงเจ้าของเลยแวะมาทักทายครับ

สบายดีนะครับพี่

สวย หวาน...

คนทางนี้ที่คิดถึ๊งงงง....
เวลาผ่าน นานเท่าใด
เธอยังปักใจ
เรื่องสั้นเล่มเก่าเยาว์วัย

หึ หึ เจอตัวแล้วเธอจะเปลี่ยนใจ
นักเขียนคนเก่ารึไฉน
พุงหลามงามหล่อเหลือล้ำ

แต่ก็ดีใจที่ยังจำ
เรื่องสั้นอ่านซ้ำ
รอบแล้วรอบเล่าเลี่ยนไหม

แปดอย -สันเขา นั่นปะไร
ขื่อแปขานไข
นึกภาพออกแล้ว ขอลา





โดย: ดาวส่องทาง วันที่: 1 มีนาคม 2554 เวลา:17:36:02 น.

ภาพสีน้ำดูอบอุ่นอย่างประหลาด
สีแดงอ่อนๆเหมือนจะบอกว่าฤดูร้อนกำลังจะมา
สีน้ำเงินที่แต่งแต้มไปไม่หนักแน่นนัก
ชมแล้วเหมือนต้องมนต์ครับ

สวัสดีครับป้าแอ๊ด
มีแล้วครับ
จะสนุกกับมัน
ภาวนาอย่าให้คอมพิวเตอร์งอแงอีกครับ

สวัสดีครับดอกหญ้าบนทางดิน
เรื่องสั้นเล่มนั้นชื่อไรหนอ
มีใครนำไปวางแผงแบกะดินหนอ
กรุณารอหนังสือรวมเรื่องไม่สั้นเร็วๆนี้ครับ
ความจริงน่าจะอองแล้ว ผมดันไประงับ ปรับรูปประกอบใหม่ เอาไปเอามาก็ทำไม่ได้ เลยส่ง
ไปให้ฝ่ายศิลป์เขาทำเอง
ก็เลยเสียจังหวะเร่ง หัวเทียนบอด แงงงงงงงง

ขอบคุณครับJ.U.M.E

สวัสดีครับInsignia_Museum
ผมขอรับคำชม สิบเปอร์เซ็นต์ได้ไหมครับ
ขอยืมคำปัญญา ที่โฆษณาสีมาใช้
ยังอีกนานครับกว่าจะเทิร์นโปร (แต่ยังไม่ยอมแพ้)

สวัสดีครับพี่ปอน

งดงามทั้งคำและภาพครับ

หายไปนาน สบายดีไหมครับ?
ผมเองก็ยังวุ่นวายตามประสา
มีหลายเรื่องที่ต้องสะสาง
หรือบริหารเวลาไม่เป็น...ก็ไม่รู้

นึกว่าพี่หายไป ที่ไหนได้
มีไฟเขียนคอลัมน์ใหม่อีกแล้ว...
ที่แท้ ผมเองไม่ได้ติดตามข่าวคราว
กลับมานานจะเกือบปี แต่ก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่องราวใด

สวัสดียามเช้าที่แสนร้อนอบอ้าวครับอ้ายปอน

เราได้ฟังคำว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว ให้ความรู้สึกหนัก
แต่ยิ่งสูงยิ่งหนาวยิ่งงามนัก ให้ความรู้สึกที่เบาสบาย
แปลกดีนะ คำสามคำต่อออกมาให้อารมณ์ที่ต่างสุดขั้ว
ภาพสวย สบายตา พาสบายใจ^^

หากเราต้องเดินทาง หากทางที่ได้ผ่านสวยขนาดนี้ เราก็อยากเดินต่อไป สวยโรแมนติกชะมัดเลย


...
เธอว่า..เส้นทางนี้มีจริงไหม
หรือเป็นเพียงเส้นทางใจที่เฝ้าฝัน
อยากชื่นชมเพียงสักครั้งได้จดจำ
แค่สักครั้งเท่านั้นยังห่างไกล

สวัสดีค่ะพี่ชาย
ชอบวิวดอกไม้ของพี่จัง
หลายวันก่อนล่องแม่น้ำเจ้าพระยาไปทำธุระแถวสาทร ผ่านโบสต์ซางตาครู้ส แล้วก็ศาลเจ้าที่พี่เคยวาดรูป ทำให้นึกถึงพี่ชายขึ้นมา.....
ยังไม่ได้ลงมากรุงเทพใช่มั้ยคะพี่ ไอลมร้อนเริ่มมาแล้ว ได้เวลาสัญจรหรือยังคะ
นึกถึงค่ะ
นรี ร.
ป.ล. หนูสบายดีค่ะพี่ เพียงแต่ตอนนี้ไม่ค่อยได้เข้า net ไม่ได้ up blog อะไรเลย กำลังทำงานบางอย่างอยู่ อยากลองเปลี่ยนชีวิตดูบ้างน่ะค่ะพี่ ไม่รู้จะไปได้สักกี่น้ำ 555

สวัสดีค่ะ...พี่ปอน..

เข้าเช้า...ได้สูดอากาศสดชื่น...

ดูดอกไม้งามงาม....

เป็นการเติมพลังให้กับชีวิต

......ภาพวาดสวยหวานจัง....

สวัสดีค่ะคุณปอน ไม่ได้แวะมาหลายวัน สบายดีนะคะ

รู้สึกเหมือนคุณIMเลยค่ะ ไม่แต่ภาพเขียนที่งดงาม แต่บทกวีก็เพราะมาก หลงรักถ้อยคำที่บรรยายธรรมชาติของคุณปอนค่ะ

มาชวนไปชมนิทรรศการศิลปะของอาจารย์กมล ทัศนาญชลี ถ้าว่างก็แวะไปแจมนะคะ

In the eyes of beauty, it is so amazing once you are the beholder.

ความงามทรงค่าเสมอ ถ้าคนมองเป็นพี่ปอน

สวัสดีครับปะการัง

ขอบคุณที่แวะมาชื่นชม ผมเองต่างหากที่หายไป
ไม่ใช่คุณหรอก ยกโทษให้ผมด้วย
ผมเป็นคนไม่เสมอต้นเสมอปลายกับทุกเรื่องแหละ
กรรมเก่าที่แก้ไม่หายนี้
ได้เห็นผลแล้ว
ตราบทุกวันนี้ ผมก็ยังเรี่ยดิน ไม่ไปไหน
นับวันเพื่อนมิตรก็นับนิ้วลงไปทุกทีๆ
กระทั่งในบล็อกนี้ ก็เช่นกัน
ก็ก้มหน้ารับและยังวุ่นวายตามประสา
ขี้หมูราขี้หมาแห้งไปตามเรื่อง ของผม
เออ ว่าแต่ว่าคุณยังสนใจจะไปเยือนเหย้าริมยมอยู่หรือเปล่า จะได้นัดหมายกันเสียทีเดียว ในช่วงวันที่๑๘-๑๙-๒๐นี้ ผมมีงานตัดสินเรื่องสั้นนายอินทร์
อย่างไรลองโทรติดต่อมานะครับ จะได้นัดศักดิ์สิริอีกคน
ผมอยากนั่งรถไฟไปลงตลาดชุมแสง เก็บความรู้สึกดี-ดี
ที่ตลาดเก่ามารีไซเคิล ปะผุชีวิตรั่วๆของผมสักหน่อย
มีหลายเรื่องที่ต้องสะสางเช่นกัน และนี่คงเป็นเรื่องหนึ่ง

ผู้บริหาร(เวลาไม่เป็นเช่นเดียวกัน)

สวัสดีครับ พี่ปอน

ผมยังคิดถึงเหย้าริมยมอยู่ครับ
แต่ช่วงนี้กำลังวุ่นอยู่กับซ่อมบ้าน
ใช้เวลาสองเดือนเศษ หาช่าง, นัดช่าง, คุยกับช่าง
ตอนนี้ได้ช่างแล้ว
ลงมือมาเกือบสองเดือนแล้ว
ชีวิตวุ่นวายขึ้น แต่ดีที่ได้ช่างวางใจได้
พอเบาใจหน่อย
ไว้ผมเสร็จธุระ ย้ายเข้าบ้านลงตัวแน่นอนแล้ว
ถึงตอนนั้น ค่อยว่ากันอีกทีนะครับ

ขอบคุณมากครับ

สวัสดีกะว่าก๋า
เลยเวลามาแล้ว ตั้งใจว่าจะตอบไปพร่อมกับปะการัง
แต่มีเหตุให้ต้องปิดคอม
วุ่นวายตามเคย
ต้องขอโทษที
วันนี้ได้เวลาตอบทุกคน ก่อนจะลุกไป(วุ่นวายใจอีก)


ตอบคำถามละอองเวลา
เธอว่า..เส้นทางนี้มีจริงไหม
หรือเป็นเพียงเส้นทางใจที่เฝ้าฝัน
อยากชื่นชมเพียงสักครั้งได้จดจำ
แค่สักครั้งเท่านั้นยังห่างไกล

เส้นทางนี้มีจริงฉันมั่นใจ
อยู่ไม่ใกล่ไม่ไกลจากเธออยู่
แม่วาง นั่นไง ใครก็รู้
และที่แน่ ทุกที่อยู่-ไม่ไกลเกิน
(เกินใจจะใฝ่ฝัน)

นรี.ร
หนูสบายดีค่ะพี่ เพียงแต่ตอนนี้ไม่ค่อยได้เข้า net ไม่ได้ up blog อะไรเลย กำลังทำงานบางอย่างอยู่ อยากลองเปลี่ยนชีวิตดูบ้างน่ะค่ะพี่ ไม่รู้จะไปได้สักกี่น้ำ 555

หนูสบายดี นั่นดีที่สุดแล้ว
และถ้าจะดีกว่านั้นก็ให้ครบอย่างที่กาละแมร์ เอ๊ย!!!
......กามู-กูมาว่าไว้ คือได้อยู่ในที่โล่งอากาศดี ทำงานสร้างสรรค์
และข้อสำคัญบวกเพิ่มคือ รักใครสักคน

ไอ้ข้อนี้ค้านกามูส์อยู่นะ รักใครสักคน มันเหมือนใครก็ได้
ขอให้ได้รัก มันควรใช้คำว่า รักใคร-คนหนึ่ง(จริง ๆ)
555
ชีวิตนั้นเปลี่ยนได้เหมือนเน็ตก็ดีสิ
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปลี่ยนตัวเอง
รวมทั้งคนอื่นด้วย(อย่าพยายาม จะเสียใจ)

Calla Lily
ได้สูดอากาศสดชื่น...

ดูดอกไม้งามงาม....

เป็นการเติมพลังให้กับชีวิต

ครับ
พลังของชีวิต ไม่เคยขาดแคลน
และขึ้นราคาเหมือนพลังงานอื่นใด
แถมมีอยู่รายรอบตัวเรา
ขอบคุณคำชมครับ

สวัสดีhaiku
รู้สึกเหมือนคุณIMเลยค่ะ ไม่แต่ภาพเขียนที่งดงาม แต่บทกวีก็เพราะมาก หลงรักถ้อยคำที่บรรยายธรรมชาติของคุณปอนค่ะ

มาชวนไปชมนิทรรศการศิลปะของอาจารย์กมล ทัศนาญชลี ถ้าว่างก็แวะไปแจมนะคะ

ผมสบายดีครับ
ขอบคุณที่ถามไถ่ ผมตั้งใจว่าจะไปแต่วันที่มีเวิร์คชอพ
แต่ก็ติดขัด
อ.กมล มาที่บ้านดำของอ.ถวัลย์บ่อย
เคยเจอกับท่านครั้งหนึ่งที่ราชภัฎเชียงราย
คนเยอะเสียจนไม่มีเวลาได้วิสาสะ
ผมชอบงานสีน้ำของอาจารย์กมลครับ
สีกล้าหาญชาญชัยมาก


In the eyes of beauty, it is so amazing once you are the beholder

ปากหวานจริง ๆนะ รักแรกกิ๊ก
แต่ก็ดีกว่าเบาหวานนะ
ขอบคุณจ้ะ

ที่รักนักวาดภาพ(สีน้ำ)
ที่รักนักร้องเพลง
ที่รักนักเดินทาง
ที่รักตัวอักษร ณ ดาวส่องทาง

โชดดีที่รัก... ที่คิดถึง


นี่ก็ปากหวานอีกคน
เอาน่ะ
ขอบคุณ
อย่างน้อยโชคดีที่ยังมีคนรักและคิดถึง(อยู่บ้าง)

สวัสดีค่ะคุณ
ไม่ได้เข้ามาในบล็อกนี้ หรือ ไม่ได้ส่ง PC ไปหาคุณนานเลยนะคะ
สืบเนื่องจาก เมื่อ 2 สัปดา์ห์ก่อนว่างจัด เอานิ้วมือ (ข้างขวา) เข้าไปแหย่เล่นในพัดลม ผลคือ เลือดสาดไป 3 นิ้ว (กลาง นาง ก้อย) และเล็บนิ้วกลางแตกเล็กน้อย (หุหุ)
ตอนนี้ก็เพิ่งจะหายดี แผลเริ่มตกสะเก็ดแล้ว และเล็บกลางน่าจะเริ่มหลุด 555+
โดยยังอยู่ในการดูแลของแพทย์ เพราะต้องฉีดยากันบาดทะยัก 3 เข็ม ตอนนี้เหลืออีก 2 เข็ม
พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า อย่าประมาท นั้นเป็นจริง!

โรแมนติกสู้อ้ายปอนไม่ได้สักนิดเจ้า

สวัสดีกลางดึกค่ะ

ไม่ได้่แวะเยือนบล็อกใครเท่าไหร่
เพราะภารกิจที่หลากหลาย
ช่วงที่ผ่านมาวุ่นเรื่องการสอบเรียนต่อ ม.1 ของลูกสาว
ส่วนงานหลวงก็รัดตัว (แต่เอวไม่กิ่่วแฮะ)

ยังคงรอคอยผลงานที่จะตีพิมพ์เป็นเล่มของพี่เสมอ
ออกเมื่อไร เป็นได้อุดหนุนกันตามประสา

ชอบบทกวีข้างต้นจังเลย

"โชคดีที่เราได้มาเห็น
ให้ชีวิตได้เดินเล่น แต่เช้าตรู่
พรุ่งนี้เกิดอะไรไม่อาจรู้
ให้ทุกวัน ที่ยังอยู่ งามดอกไม้"

อ่านบทกวีที่พี่เขียนทุกวันนี้ทีไร
ก็ให้หวนระลึกถึงบทกวีเก่า ๆ ของพี่ที่เคยได้อ่านเมื่อวัยเยาว์ทุกครั้งไป

เวลาผ่านไปเร็วจัง

เห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง
แต่ไม่ค่อยเห็นความเปลี่ยนแปลงของพี่เลย :)

สวัสดีบรรณารักษ์
ว่างจัดเอามือแหย่พัดลมเล่น
นี่ถ้าว่าง (หยุดยาววววววว ติดต่อกัน)
มิเอามือไปให้รถตัดหญ้า ตัดนิ้วเล่นเอารึนี่
ต้องเปลี่ยนคำโบราณแล้ว พัดลม เรือเมล์ ยี่เก ตลก(คาเฟ่) สี่สิ่งนี้ไม่น่าวางใจ 555
อย่าลืมไปหาหมอหล่อ ๆนิ



สวัสดีหนอนเมืองกรุง
ดีใจที่หนอนมีเวลาแวะมา
เราเองก็ไม่ได้แวะไปเยี่ยมหนอนเลย
ฟังคอมเม้นท์ข้างล่าง
อดยิ้มไม่ได้

เห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง
แต่ไม่ค่อยเห็นความเปลี่ยนแปลงของพี่เลย :)

มันหมายฟาม ได้ว่าไม่ก้าวหน้าไปไหนเลยยย แง แง
เขียนเหมือนเดิม คิดเหมือนเดิม
แหะ ๆ
ลายเซ็นใครก็ลายเซ็นใคร

เกรงใจหนอนจัง
รอจะเอา กระโจมดาว ฉบับพิมพ์ครั้งใหม่ ให้
พร้อมต้นฉบับเดิม ที่หนอนอุตส่าห์ส่งให้
เพื่อ......อาไรก็ไม่รู้ (ทั้งที่เล่มเก่าใส่ซองไว้แล้ว)
สำนักพิมพ์ก็เลื่อนไปอีก
รอและรอ เล่มนี้มีอาถรรพ์จริง ๆนะ

อดใจรอ อดใจรอ แม้ยังไม่ไปถึงไหน
ไหนๆก็รอมาค่อนชีวิตแล้ว
งานดี-ดี
หึ หึ



อ้อ ตอบหนูรักแรกกิ๊ก
อ้ายกั๊ก ๆเอาไว้นะครับ
มันไม่ค่อยรับกับใบหน้า แล้ว........

แหมมม...คุณก้อ รถตัดหญ้าเลยเหรอคะ
อย่ายุนะ...ยิ่งยุขึ้นอยู่ กิกิกิ
และเห็นด้วยกับการเปลี่ยนคำโบราณของคุณเป็นอย่างยิ่ง (^_^)
ปล. หมอหล่อๆ ทุกวันนี้เป็นเกรย์!

สวัสดีคับพ้ม

หายศีรษะไปซะนาน คุณปอนสบายดีนะคะ เพิ่งอัพบล็อคชาวอิตาเลียนฯ อันใหม่เสร็จ เห็นคุณปอนชอบ เลยแวะมาชวนไปอ่านค่ะ

พี่ปอนคะ

หนอนฯ ไม่ได้ตีความตามพี่ปอนว่าซักกะหน่อย
ภาษาของหนอนฯ อาจจะกำกวมไม่รัดกุม (อิ อิ ว่าเข้านั่น)

ที่ว่าไม่เปลี่ยนแปลงนั้นหมายถึง ตัวพี่ปอน...
ยังมีไฟในการสร้างสรรค์ผลงานอยู่เสมอ
ยังเดินทางไปโน่นมานี่เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้คนรุ่นใหม่
ยังเป็นหนุ่มหล่อมาดเท่
ที่สำคัญยังเป็นเจ้าชายโรแมนติกเหมือนเดิม
อะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ
(เฮ้อ...รอดตัวไปหน่อยนิ ^__^)

เรื่องหนังสือไม่ต้องกังวลค่ะ
ยังไงก็จะรอผลงานพี่ปอน
ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร
คนอ่านหนังสืออย่างหนอนฯ ก็ได้แต่เอาใจช่วย
และรอลุ้นด้วย

ห้วงนี้หวังว่าพี่คงสบายดีกับชีวิตและการงานนะคะ

สวัสดียามเช้า....

เก็บดอกไม้มาฝากค่ะ....

สวัสดีครับพี่ปอน

แวะมาอ่านคนเขียนบล็อกพูดคุยกัน
เพลินดีครับ อ่านไปแอบยิ้มอยู่คนเดียว

เพราะจัง

"โชคดีที่เราได้มาเห็น
ให้ชีวิตได้เดินเล่น แต่เช้าตรู่
พรุ่งนี้เกิดอะไรไม่อาจรู้
ให้ทุกวัน ที่ยังอยู่ งามดอกไม้"

..โชคดีที่ได้มาอ่าน กลอนหวานๆ+ภาพสวยๆ
สบายดีนะคะ

สวัสดีหนอน
เอา เอา เอา เข้าใจจ้ะ
แสร้งงอนไปงั้น
เรื่องจริงก็รู้แก่ใจตัวเอง
มันนิ่งจริง ๆ ดีหน่อยที่ยังไม่เน่า

สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
ร่างกายไม่เผาผลาญ
กำลังใจลดพุงลดทอนลงเรื่อย ๆ
แง แง...
แต่เรื่องเขียนหนังสือ สู้ ๆ จ้ะ
นั่งรีไรท์ ผ่านตามาตรึงใจ แบ่งหมวดหมู่ เพื่อรวมเล่ม
ช้าเหมือนเต่าคลาน เขียนใหม่ยังง่ายกว่า
เข้าใจแล้วว่าทำไมต้องมีบ.กเป็นขอตัวเอง 555

ขอบคุณCalla Lily
ที่เอาดอกไม้มาฝาก

สวัสดีโดม
ดีใจที่ยังไม่ลืมบล็อก
ได้ดีที่เฟซบุ้ค
ก็คงสนุกไปอีกแบบ
เราไปไม่เป็น
เลยรู้สึกเฟคๆ

ขอบคุณโมโม่
ภาพที่บล็อกก็สวยจัง
เสียแต่ไม่มีใหม่ให้ชมอีก
รอชมอยู่นะครับ

วันนี้พี่ปอนอารมณ์ดี ตอบได้ทุกคอมเม้นท์จริงๆ
แถมยังวิ่งไปชมผ้าต่อที่บล็อกของป้าแอ๊ดอีกด้วย
เจ้าผ้าชิ้นนั้นน่ะชิ้นเล็กนิดเดียวค่ะ ยังเป็นผ้าห่มไม่ได้หรอก
ผ้าห่มต้องผืนใหญ่กว่านี้
เคยไปพบที่เชียงใหม่ในศูนย์หัตถกรรมภาคเหนือ ราคาแพงเอาการ หลายพันบาทต่อผืน
ซึ่งก็น่าเห็นใจ เพราะกว่าจะเสร็จแต่ละผืนใช้เวลาเป็นเดือน
เหมือนกับครั้งที่ไปหมู่บ้านกะเหรี่ยงที่เชิงดอยอินทนนท์ พบกับกะเหรี่ยงทอผ้าพันคอให้ชม
เชื่อไหมว่าเธอทอผ้าพันคอได้สัปดาห์ละ 2 ผืน แล้วขายผืนละเท่าไหร่ทราบไหมคะ
ผืนละ 250 บาทค่ะ วันนั้นป้าแอ๊ดเลยเหมาไป 11 ผืน ซึ่งก็ไม่ใช่ฝีมือของเธอคนเดียว
เป็นฝีมือของคนอื่นๆ ที่ทอแล้วนำมาฝากขาย ขายได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
เห็นฝีมือแล้วชอบค่ะ เห็นใจด้วย ช่วยไปอย่างนั้นคงไม่ผิดนะคะ

พี่ปอนคะ

อยากเห็นผ่านตามาตรึงใจรวมเป็นเล่มเร็ว ๆ เหมือนกัน
คงเป็นหนังสือที่น่าอ่านมากเล่มนึง

ปีนี้ พี่ปอนจะมาเที่ยวงานหนังสือหรือเปล่า?

กำลังดูจังหวะเวลา
พบปะพี่โดม พี่ปะการัง และเพื่อน ๆ ในบล็อกของพี่ปะการัง

ยังไม่ได้นัดหมายกันจริงจัง เผื่อมีโอกาสก็จะได้พบนักเขียนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน เป็นกำไรของคนอ่านหนังสือค่ะ :)

ห้วงนี้พี่สบายกายสบายใจดีนะคะ ?

อรุณสวัสดิ์ครับอ้ายปอน




เพื่อนมิตรในบล็อกของอ้ายไม่มีลดลงหรนอกครับ
มีแต่เพิ่มขึ้น
แต่ส่วนใหญ่เป็นมิตรแบบเร้นกายแฝงตัวครับ 555

คือมาอ่านแต่ไม่เม้นท์

ผมก็แวะเวียนมาเรื่อยๆนะครับ
แต่พอเห็นเป็นบล้อกเก่าก็ไมไ่ด้เม้นท์อะไรเพิ่มเติมครับ

ออกแนว

คิดถึงแต่ไม่แสดงออกครับ (ฮา)

สวัสดีจ้าาาาา ..มาแว้ว มาจูงมือพี่ชายคนโตไปชมดอกไม้
หายไปนาน กลับมาแล้วเหงาๆ.. ไม่ค่อยมีใครไปเยี่ยมบ้าน แม้ ถ้าได้นักเขียน-ศิลปินคนโปรดไปทักทาย ปลื้มหลายๆแท้ๆเทียว

ป้าแอ๊ด addsiripun
สวัสดีครับ
ผมยังไม่ลืมเรื่องรูปนะครับ
เป็นหนามแทงใจ
ยิ่งรื้อยิ่งไม่เจอ มันเจ็บจริง ๆ
แต่ต้องเจอๆๆๆๆๆ
มันไม่หายแน่นอนสุด
เพียงแต่ตอนหลังนี้ เอางานออกมาทำคอลัมน์ให้จุดประกายวรรณกรรม แล้วไม่ได้เอาสอดกลับที่เก่า
อยู่ห่างบ้าน แบบนั้นแหละ
นี่หนังสือก็เรื่มรวนแล้ว
ใหม่ ๆนี้ ไม่ได้จัดหมวดหมู่เลย
ย้ายตู้ ตู้เก่าไม่พอเก็บ
อะไรๆ ก็เลยเริ่ม สุม

ชีวิต(ข้าพเจ้าคนเดียว)ก็แบบนี้แหละ ที่เริ่มยุ่ง ๆ
เพราะมักง่าย ไม่จัดระบบระเบียบวินัยให้ตัวเอง



งึมงัมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีก๋าหนุ่ม
เชื่ออยู่แล้วว่ากะว่าก๋ามาเยี่ยม
กระทั่งเขียนจดหมาย
เราก็ยังไม่วาย ไม่ได้ตอบ ตั้งเยอะตั้งแยะ
ก็ขอบใจที่ไม่เอาเป็นอารมณ์
นี่สมควรเวลาอัพแอนด์อัพ
แต่ยังไม่มีเวลาอีกน่ะแหละ
อากาศเปลี่ยน ไข้สุม-รุมไปหลายวัน
กุลสตรีก็ครบฉบับวันเกิด จะเอาล่วงหน้าตั้งสี่ตอน
คนประเภทตำข้าวสารกรอกหม้อเลยต้องหัดกักตุนกับเขาบ้าง (ยกเว้นน้ำมันปาล์ม)

หนอนที่รัก
ที่บ่นเสียงดังไป
เพราะอยากให้หนอนช่วยเป็นบงก.ต้นฉบับให้
ฮิ ฮิ ฮิ
ดันไม่เก็บต้นฉบับเป็นระบบระเบียบอีก
ปีไหน ปีไหน
เฮ้อ เจ้าตัวสยังหาวุ่นเลย จะให้หนอนช่วยได้ไงเนี่ย

หนังสือฟ้ากว้างทางใจ
จะทันงานนี้หรือเปล่าไม่ทราบ เจ้าตัวคนเขียน ไปชักเข้าชักออก จนเขาเสียกระบวนการผลิตหมด
แต่ชูมาน เขาว่าทันแน่
วันงานคงไม่ได้ไป
ช่วยดูแลหน่อยแล้วกัน

ตกลงงานหนังสือปีนี้ พี่ปอนไปวันไหนคะจะได้ไปในวันนั้นบ้าง
อิ อิ อยากเจอ

สวัสดีค่ะ... ได้แวะมาดูภาพที่นี่ทีไร ทำให้มีกำลังใจอยากวาดภาพขึ้นทุกครั้งเลยค่ะ แล้วก็จะฝึกวาดกันต่อไป
ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันค่ะ^^

พี่ปอน

หนอนฯ จะไปเลียบ ๆ เคียง ๆ ดูผลงานที่จัดพิมพ์ใหม่ของพี่ที่งานหนังสือนะ แล้วจะรายงานให้ทราบ

ส่วนเรื่องที่พี่บ่นเสียงดัง
เกรงจะเป็นการบ่นเล่น ๆ เสียมากกว่า ^__^
แต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ยินดีและเต็มใจจ้า

ดอกไม้รับรู้
หยดน้ำตาพรู
แต่โฉมตรูยังงาม

จึงถ่ายทอดออกมา
บวกน้ำตาตัวเอง
บวกสีละเลง
กาลเวลาพาไป

ขอบคุณยิ่งนัก
พี่ที่รักไปชม
คำนั้นแสนคม
บาดจิตบาดใจ
..........
ถูลู่ถูกังไป ริอ่านต่อกลอนกับกวี..อิอิ ขอบคุณมากๆที่แวะไปชมค่ะ

พี่ปอนคะ
หนังสือเพิ่งออกใหม่ค่ะ เรื่อง เขาปลูกบทกวีบนกลีบดอกไม้

ตอนนี้กำลังสั่งซื้ออยู่ ได้แล้วจะส่งให้พี่หนึ่งเล่มค่ะ รบกวนส่งที่อยู่มาให้ด้วยเจ้า

สวัสดีครับทุกท่าน
จะอัพบล็อก ล้มเหลวสองครั้งแล้ว
ไม่ทราบเป็นไร ทีเปิดดูได้ เออ...

ขอบคุณหนอน
คงต้องใช้บริการหนอนเสียแล้ว

ขอบคุณรักแรกกิ๊ก
ชื่อหนังสือหวานมากๆๆๆๆ
คิดได้ไงหนอ
แค่ชื่อก็ขายเกลี้ยงแล้ว
เขาไม่ปันส่วนผู้เขียนให้เลยหรือ
สำนักพิมพ์ไหนเอ่ย
ได้ยินหนูบอกว่าสั่งซื้อ
พี่ก็ไม่อาจส่งที่อยู่ให้ได้หรอก
เกรงใจ
ไม่ต้องส่งให้พี่หรอก
พี่ไปหาซื้อเอง ถ้ามีเวลาได้เข้าตัวจังหวัด
คงมีวางขายหรอก เพราะที่พะเยา เขาก็มีทั้งนายอืนทร์และซีเอ็ดนะ จะบอกให้ แต่หนังสือมีเปล่าไม่รุ 555