Bloggang.com : weblog for you and your gang
ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
ลานอโศก
ห้องบริหารจิต
รอยอินทร์
ศิลปวัฒนธรรมไทย
วิ่งตามนาย
ข้อคิดคำเขียน
มองผ่านเลนส์
เพลงภูต
ร่ำไปในใบเรียว
ปลายทางที่โค้งฟ้า..ฯ
เรื่องสั้นหลายวันจบ
มีสุขร่วมเสพ..ฯ
เก็บรักมาเก็บไว้ที่ในรัก
อโรคยาปรมาลาภา
คลีนิคกายภาพ
วิทยายุทธ
แสนรักษ์
เพลงเพื่อแผ่นดิน
Music Box
เพลงเพื่อคุณ
MV Romance XL
MV น่ารัก
เพลงประกอบ
ฟังเพลงออนไลน์
รวมเพลงขิม
รวมเพลงขลุ่ย
เพลงลูกทุ่งไทย
ห้องภาพ
คนแถวหน้า
แดนสนธยา
มุมเตือนภัย
ถนนดวงดาว
บ้านและสวน
ตกแต่งสวน
ท่องไปในโลกกว้าง
คู่สร้าง-คู่สม
มุมซ่อมสวย
หยุดก่อนโลก..ฉันจะลง
ทัศนา-จร
เวทีดาว
ตลาดนัดงาน
เก็บออมรอมจ่าย
ซ่อมได้
ครัวไทย
ไทยน้ำทิพย์
บ้านเล็กในป่าใหญ่
ย่อโลก
หน้าต่างโลก
แฟชั่น
ชีวิตต้องสู้
คนรักรถ
กระฉ่อนเว็บ
งานสร้าง
กฏ+หมาย
สินทรัพย์
ศาสตร์แห่งตัวเลข
สมุนไพรไทย
อัญมณี
เทคนิคการถ่ายภาพ
รวมโค้ดแต่งบล็อก
มุมกีฬา
เรือนจำกลาง
สาวเอยจะบอกให้
ระเบียงรุ้ง
Lab
<<
มีนาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
19 มีนาคม 2553
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 12 :::
All Blogs
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า ตอนที่..17:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 16:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 15 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 14 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 13:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 12 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 11 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 10 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 9 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 8 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 7 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 6 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 5 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 4 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 3 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 2 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า.. ตอนที่1:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..บทนำ:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 12 :::
ท่ามกลางความสับสนของฉันในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อชีวิต..
ในวันที่คุณอายื่นข้อเสนอให้ฉันไปเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในเมืองใหญ่
ฉันไม่อยากไปไหน ฉันเป็นคนปรับตัวยาก ฉันไม่ชอบอยู่รวมกับคนอื่น
เหมือนที่พ่อชอบค่อนแคะฉันเวลาฉันเกเร พ่อบอกว่าฉันเอาแต่ใจตัวเอง
ความจริงแล้ว..ฉันยอมรับคนอื่นนะ.. แต่ต้องตามแบบฉบับของฉัน
ฉันทนกับความลำบากความขัดแย้งได้เท่าที่เป็นความพอใจของฉัน..
ในคืนวันที่เพื่อนส่วนหนึ่งจบการศึกษาและออกทำงานในภูมิลำเนา
.ฉันเหงา.. ส่วนใหญ่เพื่อนเพื่อนจะมาจากต่างจังหวัด
และไม่เรียนต่อในระยะสองปีสุดท้าย เพื่อนส่วนใหญ่ในกลุ่มมีงานรออยู่แล้ว
ใจฉันกระโจนตามเพื่อนไปแม่ฮ่องสอนเลย..
แต่พ่อให้ฉันเรียนต่อจนจบปริญญาตรีก่อน
พ่อมองเห็นฉันเป็นเด็ก ฉันเข้าใจพ่อ.. พ่อไว้ใจฉัน แต่พ่อไม่ไว้ใจคนอื่น..
อัจน์เรียนปีสุดท้าย แต่เพราะเธอต้องดร็อบในระยะที่ป่วย
ทำให้ต้องยืดเวลาออกไปอีก อัจน์เก็บหน่วยกิตในช่วงซัมเมอร์ของเทอมสุดท้าย
แต่ก็หาโอกาสปลีกตัวมาพบฉันเสมอ วันหนึ่งอัจน์ได้พบกับพี่สรวง
น้องสาวของพี่สันติ์ที่มาเยี่ยมเยียนพ่อและฉันเช่นเคย
พี่สรวงเป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลชุมชนซึ่งคุณแม่ของอัจน์เป็นคนไข้ประจำ
พี่สันติ์ ได้คุยกับอัจน์อยู่นานที่ลานไผ่ ทิ้งฉันให้ทำอาหารสองคนกับพี่สรวง
มีโอกาสได้คุยกันเรื่องอัจน์ ก็คุยเรื่องนั่นนี่สัพเพเหระตามนิสัยหญิง
เหมือนเราคุยกันได้ทุกเรื่องราวรวมถึงเรื่องอัจน์ด้วย
วันนั้นฉันได้รับรู้เรื่องราวของครอบครัวอัจน์ในมุมที่ฉันไม่เคยรู้
..ครอบครัวของอัจน์..มีอย่างน้อยสองคนที่ฆ่าตัวตาย..
หนึ่งคนพยายามฆ่าคนอื่นโดยเตรียมการไว้ก่อน..
ฉันรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก..ปัญหาทางจิต..สืบทอดทางสายเลือด..
วันที่อัจน์ทวงคำตอบให้รอ ฉันเข้าใจว่าหมายถึงอะไร..
แต่โดยท่าที..ฉันแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ..
ท่าทีนุ่มนุ่มละมุนละไมของอัจน์ ฉันไม่อยากทำร้ายเธอเลย
ฉันพยายามคลี่คลายไม่ให้เธอทุกข์ ไม่อยากกดดัน
แต่ในขณะเดียวกัน ฉันไม่ชอบให้ความหวังคนอื่นแบบลมแล้ง
ฉันบอกด้วยปากกับเธอเองในวันนั้น..กลางแดดอบอุ่นปลายฤดูหนาว
ฉันบอกเธอว่าฉันต้องเรียนต่อให้จบ..ฉันไม่ได้ไปไหนสักหน่อย.
ฉันบอกอัจน์ว่าไม่อยากใช้คำว่ารอ ..
การรอคอยบั่นทอนความรู้สึก..ทั้งต้นทางและปลายทาง..
ซึ่งฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงจริง
" กลางก็ยังอยู่ที่นี่ ใครอยากมาก็มาได้ กลางกับพ่อยินดีต้อนรับอยู่แล้ว.. "
ฉันอ้างพ่อเฉยเลย ก็จริงจริงนี่..พ่อยินดีต้อนรับทุกคนแหล่ะ..
ฉันไม่ลืมหยอดท้ายเล่าเรื่องความคิดของฉันให้อัจน์ฟัง
ในวันหนึ่งที่พ่อบอกว่าพ่อไม่ใช่จะอยู่ค้ำฟ้าดูแลฉันไปตลอด
ฉันบอกพ่อว่าฉันจะเปิดกิจการสงเคราะห์คนชรารับเลี้ยงผู้สูงอายุ
เพื่อให้พ่อมีเพื่อนในวัยเดียวกัน..พ่อถามว่า..แล้วถ้าพ่อตายก่อนแก่ล่ะ?"
"กลางก็ไปอยู่ป่วนสถานสงเคราะห์คนชรา.."..ฉันคิดอย่างนี้ จริงจริงนะ
ฉันขอให้เธอตั้งใจเรียนจะได้จบเร็วเร็วกับมาดูแลคุณแม่
ฉันเต็มใจที่จะเป็นกำลังใจให้อยู่ตรงนี้เหมือนเดิม
ไม่ว่าจะอย่างไรเราร่วมแผ่นดินผืนเดิม
ต่อให้ไกลเท่าไกล เราอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน ....
พายุตั้งเค้า..มรสุมชีวิตของฉันโชยกลิ่นไอ.
ปีสุดท้ายของการศึกษา
น้องเล็กประสบอุบัติเหตุระหว่างร่วมกิจกรรมกับมหาวิทยาลัย
เธอต้องตัดขาเพราะแผลที่ข้อเท้าลุกลาม
ขาข้างที่ขาดหายมีขาเทียมทดแทน
แต่ดวงใจร้าวรานของพ่อ..ยากที่จะซ่อมแซม
ในชีวิต..ฉันไม่เคยเห็นพ่อล้มป่วย เมื่อล้มสักครั้งยากเยียวยา
เรื่องการพลัดพรากและการเจ็บป่วย
อณูหนึ่งของวงจรชีวิต การเริ่มต้นชีวิตใหม่ - การสูญเสีย ,
ฉันขลุกอยู่กับความเจ็บป่วยของบุคคลอันเป็นที่รักกว่าขวบปี
ไม่เคยลืมตัวเองที่วิ่งกระโปรงปลิวกระโดดขึ้นรถไฟ
ทุกเย็นวันศุกร์ในช่วงปีสุดท้ายของระดับอุดมศึกษา
ปลายทางคือพ่อที่คอยอยู่ทุกขณะจิตในห้องพิเศษ 104
ตึกพิเศษสีขาว คนไข้พิเศษของคุณหมอดนัย
นายแพทย์ตัวเล็กเล็กแสนใจดี กับรอยยิ้มเย็นเย็นเปี่ยมเมตตา
"มีอะไรหนู" เสียงนั้น สายตานั้นยังจำได้เสมอ
ท่านอุตส่าห์ละจากแขกหันมาทักฉัน
เด็กผู้หญิงคนที่วิ่งเท้าเปล่าจากตึกพิเศษลงมายืนลับๆล่อๆถึงหน้าบ้านพัก
ปาดน้ำตาแล้วบอกบนสะอื้น "คุณพ่อช็อค"
"เดี๋ยวหมอตามไป"
"เดี๋ยว" ของท่านก้อถึงพร้อมฉันนั่นแหล่ะ
ความผูกพันเพียงแค่"คนบ้านเดียวกัน"
และ "อาจารย์ของภรรยา" เท่านั้นเอง
จนป่านนี้ยังนึกไม่ออกเลยว่าฉันทำอย่างนั้นได้อย่างไร
มีเด็กผู้หญิงสักกี่คนที่วิ่งถลาลงไปทุบเคาน์เตอร์พยาบาลตอนตีห้า
ไม่ได้ดั่งใจก้อกระโจนพรวดไปถึงหน้าบ้านพักหมอเลย
เหตุการณ์อย่างนี้ดำเนินอยู่เกือบปี
ฉันเจอมรสุมแล้ว..ฉันจะผ่านชีวิตช่วงนี้ไปอย่างไรกันหนอ..
เพลงประกอบ: Green Field
Create Date : 19 มีนาคม 2553
Last Update : 22 มีนาคม 2553 21:25:14 น.
0 comments
Counter : 610 Pageviews.
Share
Tweet
Peakroong
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
?
]
"หากต้องตัดสินใครสักคน
เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"
เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี
สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ
มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"
"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..
๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่
ขอบคุณ
https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ
'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553
Friends' blogs
Peakroong
Webmaster - BlogGang
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
ร้านค้าออนไลน์
สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือก
ทางด่วน
Facebook
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.