ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
26 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 7 :::



วันที่ลานกว้างๆใต้ร่มต้นอินทนิลถูกขุดลึกลงเป็นบ่อกักน้ำ
เป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่พ่อให้เราเรียนรู้โลกและความพอดีชีวิต
แปลงดินลูกรังส่วนนั้นพ่อบอกไม่เหมาะสำหรับการเพาะปลูก
พ่อบอกว่าให้เป็นที่เก็บขังน้ำฝนสำหรับปลูกผักสวนครัว
รวมไปถึงความคิดที่จะทำเกษตรครบวงจรด้วย


ดินลูกรังส่วนนั้นพ่อยื่นข้อเสนอแลกเปลี่ยนเป็นปุ๋ยคอกลำรถใหญ่
น้องเล็กดีใจกว่าใคร ก็เธอชอบนักเรื่องการปลูกพืชผักสวนครัว
แก้วใสจำได้เสมอวันที่พี่ใหญ่กับพี่รองหน้าตาตื่นจากโรงเรียน
ผลัดกันเล่าอย่างตื่นเต้นถึงเหตุการณ์ "อัฒจรรย์เชียร์พัง"
เพราะทั้งสองคนก็ร่วงลงมาด้วยแต่ไม่เป็นไรมากนอกจากรอยขีดข่วนเล็กน้อย

พ่อถาม "แล้วน้องเล็กล่ะ" น้องเล็กบอกอยู่แปลงเกษตร
ก็เธอใช้เวลาอยู่กับกิจกรรมเกษตรมากกว่ากีฬา
น้องเล็กเลือกชุมนุมยุวเกษตรในขณะที่พี่ชายทั้งสองคนรักฟุตบอลกันเป็นชีวิตจิตใจ
ไม่มีวี่แววเลยสักนิดว่าโตขึ้นน้องเล็กจะได้เป็น "ดาวฟุตบอลมหาวิทยาลัย"

วันที่พ่อยืนคุมการขุดแหล่งน้ำน้องเล็กเลียนแบบโฟร์แมนของพ่อไม่ผิดเพี้ยน
ตัวเล็กผอมบางกับเสื้อกล้ามกางเกงขาก๊วยมีผ้าขาวม้าคาดพุง
และหมวกปีกกว้างที่ใส่หรุบหน้ายืนเท้าสะเอวตามแบบพ่อทำให้เธอดูน่าขัน
เพื่อนพ่อมักเรียกน้องเล็กว่า "พระเอก" เพราะหน้าตาคมคายของเธอ
แต่พ่อจะเรียกว่า เจ้าโหนก ตามท้ายทอยทุยๆนั้นมากกว่า

เจ้าโหนกของพ่อค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองและติดจะแสนงอนด้วย
ชอบมาเล่นกับกลุ่มพี่น้องผู้หญิงอย่างแก้วใสมากกว่าพี่ชาย
แม้ว่าขอบเขตกว้างๆของเราจะเพียงพอแล้วสำหรับสนามรบของทะโมนทั้งหก
แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่มีเสียงหนังสะติ๊กหรือเสียงแปลกๆมาเลียบเคียงเลาะริมรั้ว
คนวงในจะรีบถลันออกไปทันทีอย่างเจ้าถิ่น "อย่ายิงนกเรานะ นกบินอยู่ในบ้านเรา"

พวกเราขำกันกลิ้งวันที่พ่อมาเย้าน้องเล็ก
วันที่เด็กข้างบ้านอริของ"เจ้าโหนก"ดอดมาฟ้องพ่อ "คุณลุง ลูกคุณลุงชอบมาล้อหน้าผม"
ความที่ตัวเล็กกว่าทำให้น้องเล็กสู้ได้แค่แลบลิ้นปลิ้นตาหลอกคนนอกรั้วแล้ววิ่งหนีเข้าบ้าน
ความไม่ลงรอยกับคนนอกรั้วส่วนใหญ่แล้วก็มาจากความหวงถิ่นนี่เอง

ในอาณาจักรของเราปกแผ่ความสงบร่มเย็น
พ่อไม่ได้บ่มนิสัยให้เราติดเขี้ยวเล็บ แต่ทุกคนรู้จักสร้างอาณาจักร มีมุมของตัวเอง
ชีวิตวัยเด็กๆก็เหมือนครอบครัวอื่นๆ ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่โรงเรียน
พิเศษหน่อยก็น้องเล็กที่ชอบหอบเอากล้าผักจากชุมนุมมารบเร้าให้พี่ๆช่วย
"คุณครูจะมาตรวจด้วย"
หลังบ้านจึงมีพื้นที่ส่วนหนึ่งที่ขุดเป็นแปลงสารพัดผัก

น้องเล็กตั้งอกตั้งใจรดน้ำจนถูกแซวบ่อยๆ "น้ำท่วมผัก" "ผักสำลักน้ำตาย"
ที่น่าขำที่สุดก็คือผักกระหล่ำปลีห้าต้นที่น้องเล็กเธอปลูกห่างๆกันบนแปลงยอดแหลม
พ่อเห็นเข้าครั้งแรกพ่ออึ้ง แต่พวกเราขำกันเบรคแตก
เสียงใครคนหนึ่งบอก "กระหล่ำปลีภูเขา"
น้องเล็กงอนมาก คล้อยหลังพ่อ กระหล่ำปลีภูเขากระเด็นฟุ้งกระจาย

เป็นอีกตำนานที่เล่าขานไม่รู้จบเพราะวันนั้นน้องเล็กงอนไม่ยอมขึ้นบ้าน
ปกติพวกเราจะไม่ค่อยง้อใคร ใครโกรธก็จะปล่อยให้หายเอง
"คนเราต้องรู้จักปรับตัว ผิดต้องรู้จักรับผิด"พ่อบอก
รู้ว่าน้องเล็กไม่ไปไหนไกล พวกเราไม่เคยออกไปนอกรั้วบ้าน
จนค่ำได้ยินเสียงพ่อพูดดังๆ "วันนี้เป็นวันปล่อยผี พวกผีเร่ร่อนจะมาขอส่วนบุญ"
ได้ยินเสียงสบัดตัวผึงจากบ้านต้นไม้ คนหัวโหนกปรากฏร่างเจื้อยแจ้วแก้เขิน
"เล็กเคยเห็นผีเปรตกับนางฟ้าตอนวันเทโว มันไม่น่ากลัว เล็กยังทำบุญให้เลย"

รุ่งเช้าทุกคนเห็นแปลงผักถูกเกลี่ยใหม่ ตอนเย็นมีผักกระหล่ำปลีมาเพิ่มอีกสองแถว
น้องเล็กยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ "เมื่อวานเป็นวันปล่อยผี"
พ่อยิ้มเย้าน้องเล็ก "กระหล่ำปลีบินว่อนเลยวันปล่อยผี"


ลางลางเลือนเลือนยังเหมือนฝัน
วารวันผ่านผันมิร้างหาย
ยังติดยังตรึงยังคิดถึงมิวาย
ยังย้ำคำคล้ายคำย้ำคำเยือน .




Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2553 17:18:05 น. 1 comments
Counter : 463 Pageviews.

 
ลางลางเลือนเลือนยังเหมือนฝัน
วารวันผ่านผันมิร้างหาย
ยังติดยังตรึงยังคิดถึงมิวาย
ยังย้ำคำคล้ายคำย้ำคำเยือน .


โดย: Peakroong วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:14:45 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Peakroong
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [?]





"หากต้องตัดสินใครสักคน

เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"

เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง

สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี

สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่

สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ

มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"


"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..

๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน

๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่ขอบคุณ https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล

๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ


'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553


Friends' blogs
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.