เพราะอะไรบางอย่าง
ทำให้ฉันลุกขึ้นมารื้อชั้นหนังสือกลางดึก
เพื่อหยิบหนังสือเล่มโปรดมาเขียนลงบล็อก
บอกความโปรดปรานให้คนอื่นรับรู้ หุ หุ

เขียนรวดเดียวม้วนเดียวจบ
เสร็จก่อน review หนังสือ Das Parfum ที่เขียนและ
วางแผนว่าจะเอาลงบล็อกตั้งแต่เมื่อวานก่อนซะอีก


หนังสือเล่มที่พูด ชื่อ
“อยากเห็นเธอสบายดี – Your Happiness Makes Me Happy”
ของสำนักพิมพ์ดอกหญ้า2000 เขียนโดย ต้นกล้า นัยนา
หรือที่รู้จักกันดี ในชื่อ แม่กูก้อย(แอนด์น้องกูเกื้อ)
แห่งเวบม๊ามะดอทคอม
่

ฉันรู้จักเวบม๊ามะ (www.maama.com) ตั้งแต่ เอ...นับนิ้วก่อน นานมากแล้วหล่ะ
คิดไปมา นับแล้วตั้งแต่เมื่อเกือบ 6 ปีที่แล้วได้ (เวลาเดินเร็วแฮะ -*-)
แล้วก็เพราะเวบม๊ามะเลยพลอยรู้จักและได้อ่านไดอารี่ของแม่กูก้อย
ที่เขียนถึงน้องกูเกื้อไปด้วย

ฉันชอบงานเขียนสไตล์ที่แม่กูก้อยเขียนมาก สั้น ๆ เหมือนกลอนเปล่า
หรือบางทีก็เหมือนคำเหมือนข้อความมาวางต่อ ๆ กัน แต่อ่านแล้ว(คิดเองว่า)มันแฝงอะไรบางอย่างระหว่างบรรทัดด้วย

ฉันเข้าไปอ่านอยู่เรื่อย ๆ อย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง
พอตอนหลังมาติดถนนนักเขียนในเวบพันทิป ^^
ก็เลยเริ่มเข้าไปอ่านน้อยลง แต่ก็ยังไปอ่านบ้างเวลาว่างและคิดได้
นานวันเข้า ติดพันทิปมากขึ้นก็เลยหลงลืม ไม่ได้อ่านงานของแม่กูก้อยอีกเลย



จนเมื่อต้นปี 2003 รุ่นพี่ที่เปรียบเสมือนพี่สาวของฉันมาเยี่ยมที่บ้าน
สิ่งแรกที่พี่ยื่นให้ตอนเราเจอกันคือหนังสือบาง ๆ สีขาวเล่มหนึ่ง
พร้อมคำพูดที่ว่า“เห็นหนังสือเล่มนี้แล้วคิดถึงฉัน เลยซื้อมาให้”
ฉันจ้องมองชื่อหนังสือด้วยอาการงง ๆไม่รู้จัก
แต่พอเลื่อนสายตาไปเจอชื่อคนเขียนก็ร้องอ๋อ ว่าไป...ยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ดี
ตอนนั้นฉันคิดทันทีว่า ฉันไม่ได้อ่านงานเขียนแม่กูก้อยนานมากแล้วนะเนี่ย


ตั้งแต่วันนั้น หนังสือเล่มนี้ก็มาอยู่ในชั้นหนังสือของฉัน มากลายเป็นหนังสือโปรดของฉัน
ข้อความหน้าปกที่ฉันเคยทำหน้างง ๆ ตอนพี่สาวยื่นให้ ก็กลายมาเป็น
ประโยคสุดโปรด ของฉัน
ประโยคโปรด สั้น ๆ ความหมายตรงตัว ที่ตอนหลังกลายเป็นประโยคที่เต็มไปด้วย
เรื่องราวมากมาย เมื่อวันหนึ่งที่ฉันเขียนประโยคนี้ให้ใครบางคน

“อ ย า ก เ ห็ น เ ธ อ ส บ า ย ดี”




เคยไหมที่เฝ้าคิดถึงใครตลอดเวลา
แม้ว่าเขาจะจากไปแล้วนานแสนนาน
แม้ว่าเขาจะลืมเราไปแล้วก็ตาม
นั่นแหละ “รัก”

ไม่เห็นต้องอยู่ร่วมกันเลย เห็นไหม
เห็นไหม หัวใจก็ยังเป็นสุขได้
ยิ่งเมื่อไรที่รู้ข่าวว่าเขามีความสุข
เราก็พลอยมีความสุขไปกับเขาด้วย
นั่นแหละ
“ความรัก”

+++++++++

Have you ever thought of someone
all the time, even though
he left you long time ago
That’s it…
Yes… that’s ‘love'.

There is no need for you to be together
With the one you love.
Your heart can feel it.
If you know the he is happy,
You can feel happy for him.

See?
That’s ‘love'.


(ตัวอย่างกลอน จากหนังสือ"อยากเห็นเธอสบายดี" โดย ต้นกล้า นัยนา; หน้า 76-77)

~~~ ใครอยากเห็นหน้าปกหนังสือ ดูรูปความเห็นที่ 10 นะคะ ^^ ~~~