Bloggang.com : เด็กชายหัวหอม : : : wishing stairs(3) : :

: : wishing stairs(3) : :

ห้าวว~! ง่วงโว้ยยย .. อีกวันที่ผมบ่นกะตัวเอง .. ทุกอย่างเริ่มจะเป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็น เริ่มน่าเบื่ออีกแล้วอ่ะ .. ไปเรียนแล้วก็ปิดเทอม .. แล้วก็มาเรียนใหม่ .. แค่เทอมนี้มาเรียนช้ากว่าเพื่อนสัปดาห์นึงแค่นั้นเอง

แล้วทุกอย่างก็คงจะเหมือนเดิม .. ผมก็จะรีบกดลิฟต์อาจารย์ วิ่งขึ้นไปลอกการบ้านเพื่อน .. ส่งการบ้านอาจารย์ .. นั่งหลับในห้องจนเลิกเรียน .. แล้วกลับไปให้แม่ไล่ถีบที่บ้านต่อ .. เอาตัวรอดไปวันๆ นิ

บ่นไปเรื่อยๆ ก็มาถึงหน้าอาคารเรียน รอจนกว่าลิฟต์จะเปิดใช้งาน .. ตอนเช้ามืดแบบนี้ยังไม่ค่อยมีคนมาเลย บรรยากาศเงียบๆ แบบนี้ผมเจอมาทุกเช้า ตั้งแต่เข้าเรียนที่นี่ใหม่ ๆจนตอนนี้เทอมสุดท้ายแล้ว ..

ความว่างเปล่าแบบนี้ ทำให้ผมง่วงจนต้องฟุบหลับในบางครั้ง .. ตอนนี้ก็เช่นกัน ผมเลยเลือกที่จะฟุบหน้าลงบนเฝือกที่แขน หลับตา รอให้ร่างกายค่อยๆ ผ่อนคลายช้าๆ ..

แต่บางครั้งความว่างเปล่าแบบนี้ ก็น่ากลัว .. ใครว่าช่วงเวลากลางคืนเท่านั้นที่ให้คนเรากลัว .. เวลาเช้ามืดก็ทำให้เรากลัวได้เหมือนกัน .. เพราะอะไรเหรอ เพราะเราไม่รู้ว่าภายใต้ความว่างเปล่านั้น จะมีบางอย่างที่เรามองไม่เห้นซุกซ่อนอยู่รึเปล่าเท่านั้นเอง

.. อันที่จริงจะต้องบอกว่า สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือความว่างเปล่าใช่มั้ย ..

แล้วเจ้า "ความว่างเปล่า" รอบตัวผมก็เริ่มทำให้ผมหลับไม่ลง .. เริ่มที่จะค้นหาบางสิ่งที่ซ่อนอยู่อย่างเลี่ยงไม่ได้

.. เวลาเงียบๆ ตอนนี้ .. นอกจากเราแล้ว จะมีใครอีกมั้ยนะ ..

หรือจะมีใครซ่อนอยู่แถวๆ มุมมืด แถวหลืบไหนสักแห่งแถวนี้ .. แถวนี้ก็มีแค่ตรงบันไดเท่านั้นที่มืดสุดๆ แล้ว

อาจมีใครสักคนอยู่ตรงนั้นก็ได้ .. ในที่สุดแล้วคนนั้นอาจเคลื่อนจากมุมมืดใต้บันไดฝั่งซ้ายก็ได้ ..

ใช่ .. ผมรู้สึกได้ บางอย่างออกมาตรงนั้น ..

เสียงแตะ แตะ แตะ .. เหมือนเสียงฝืเท้าก้าวช้าๆ

มันขยับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ..

ไม่อยากเชื่อเลย แค่เราฟุบลงแล้วหลับตา .. มันจะน่ากลัวแบบนี้ .. กลัวจนไม่กล้าลืมตา

หรือจะคิดไปเองวะเนี่ย ..

ไม่ใช่ๆ เสียงแตะๆ นั่นชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ .. เสียงนั้นใกล้เข้ามาหาเราตรงม้านั่ง ..

สัมผัสช้าๆ นั้นใกล้เข้ามาจนประชิดตัว ทิ้งน้ำหนักลงบริเวณข้างตัวผม ..

เห้ยย เธอแน่ๆ เธอมาจากตรงบันได ..

รีบลืมตา แล้วเงยหน้าขึ้นมองทุกสิ่งให้ชัด ..

เด็กสาว .. ชุดนักเรียน .. บันได ..

"ว๊ากกกกก" ..