หัวใจของฉัน U are... - บทที่ 4 ตัดสินใจ
๔ ตัดสินใจ
ต้องหาทางปรับความเข้าใจกับหมอรินก่อน
ยลฤดีคิดแบบนั้น แต่โชคร้ายที่ได้แต่คิด หลังแผนกการเงินยุ่งมากในช่วงใกล้ปิดงบสิ้นเดือน จนเลิกงานช้ากว่าปกติต่อเนื่องหลายวัน ได้แต่มองเห็นอัญรินทร์ไกล จึงไม่มีโอกาสคุยด้วย ผ่านไปหลายวัน จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง ณ ลานจอดรถ “หมอคะ หมอรินคะ” หล่อนเรียกชื่ออีกฝ่าย พลางก้าวขายาวๆ ตามไป ใครเรียก? เจ้าของชื่อหยุดฝีเท้า หมุนตัวกลับมา ชะงักเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะเจอยลฤดี หลังพยายามหลบหน้ามาหลายวัน “มีอะไรคะ?” “ขอคุยด้วยได้ไหมคะ?” หมอสาวยกข้อมือมองเวลา “ขอโทษค่ะฉันกำลังรีบ” เธอปฏิเสธ ทั้งที่เหลือเวลาอีกพอสมควร “ขอตัวก่อนนะคะ” ยลฤดีไม่อยากคิดยอมแพ้ “หมอโกรธพี่เหรอคะ?” หมอจิตเวชชะงัก เอียงคอจ้องหน้าสาวแว่น “ฉันมีสิทธิ์โกรธคุณด้วยเหรอ” น้ำเสียงสูงขึ้นเล็กน้อย “คุณอยากทำอะไรกับใคร ก็เชิญตามสบายเถอะค่ะ” หืม คนพี่เลิกคิ้วเรียว พยายามตีความที่อีกคนพูด “หมายความว่าอะไรคะ?” “ฉัน-” หมอสาวพูดไม่ทันจบประโยค “ยู ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ” หมอชาดาโผล่มาจากไหนไม่รู้พูดขัดจังหวะ ชายหนุ่มมีสีหน้าอ่อนล้าเหมือนพักผ่อนไม่พอ สองสาวหันมองชาดาพร้อมเพรียง ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกัน อัญรินทร์สีหน้าแข็งตึงเย็นชา ขณะที่ยลฤดีมีสีหน้าเหนื่อยหน่าย หลังเขามาวุ่นวายตื้อไม่ยอมเลิกรา เจ้าของตัวจริงมาตามแล้วสินะ หมอจิตเวชคิดในใจ หมุนตัวหมายเดินจากไปเงียบๆ แต่ยลฤดีไม่ยอม เอื้อมมือคว้าข้อศอกอัญรินทร์ไว้ “เดี๋ยวค่ะหมอริน” “คุณไปเคลียร์กับคนของคุณเถอะ...ขอตัวค่ะ” เธอพูดลอดไรฟัน พลางแกะมือที่เกาะแขนตนออก แล้วก้าวขายาวๆ ประหนึ่งกำลังวิ่งหนีผีปีศาจที่ตามหลอกหลอน ฉันไม่ยอมเป็นตัวสำรองของใครหรอกนะ หมอจิตเวชข่มน้ำตากลับไปไหลที่หัวใจ ก่อนที่มันจะไหลออกมาประจานความอ่อนแอของตัวเอง หมอรินเข้าใจฉันผิด...แย่จริง! สาวแว่นเม้มเรียวปากอย่างหงุดหงิด ก่อนหันมาเผชิญหน้ากับชาดา “เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว เลิกตอแยฉันเสียที” ยลฤดีกล่าวจบก็เดินลิ่วๆ ไปทันที “เดี๋ยวสิยู-” หมอหนุ่มพยายามเรียกอีกฝ่าย หญิงสาวทำหูทวนลมไม่สนใจ บ้าเอ๊ย! ชาดาสบถในใจอย่างหงุดหงิด ใบหน้าหล่อเหลาบูดบึ้ง ไม่คิดว่าคนรักเก่าจะปฏิเสธกันแบบนี้ ที่ผ่านมา ชายหนุ่มไม่เคยคิดโทษตัวเอง ทั้งที่เป็นคนจับปลาสองมือทรยศความรักที่ยลฤดีมีให้ โดยเลือกแต่งงานกับลูกสาวนักการเมืองท้องถิ่นที่มีฐานะร่ำรวย หลังแต่งงานไม่นาน ชีวิตคู่ที่วาดฝันว่าดี จืดชืดไร้ซึ่งความสุข ใช้ชีวิตจอมปลอมเสแสร้งสร้างภาพ ขณะที่คนรักเก่าดูสวยวันสวยคืน มีชายหนุ่มตามจีบมากมาย ทำให้เขารู้สึกหวงก้างตามประสาคนเห็นแก่ตัว คิดเสียดายจึงอยากจะหย่ากับภรรยาเพื่อกลับมาเริ่มต้นใหม่กับยลฤดี ไม่คิดว่าหญิงสาวที่อ่อนหวานใจดี เปลี่ยนเป็นคนใจแข็งเช่นนี้ ฉันจะทำให้เธอสนใจฉันให้ได้ยลฤดี “ฤๅควันหลงของถ่านไฟเก่า จะจุดติดขึ้นอีกครั้ง” ข้อความในไลน์เด้งขึ้น พร้อมมีภาพประกอบ เป็นภาพยลฤดีกับชาดาที่ลานจอดรถเมื่อเช้านี้ อัญรินทร์เห็นข่าวชวนหัวใจไหม้ ที่แชร์ว่อนในไลน์กลุ่มหลายกลุ่ม หลายคนวิพากษ์วิจารณ์ในทางลบมากกว่าทางดีอย่างสนุกสนาน เธออ่านไม่ทันจบก็คว่ำมือถือลงบนโต๊ะ เอนหลังพิงเก้าอี้ หลับตาแน่น ไม่อยากจะรับรู้เรื่องราวใดๆ ข่าวของหล่อนในช่วงนี้ ทำให้เธอปวดหนึบที่หัวใจเกินบรรยาย จะสนใจใครก็ช่างเธอปะไร จะไปสนใจคนใจร้ายแบบนั้นทำไม หมอจิตเวชพยายามโน้มน้าวใจตัวเอง แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เราสองคนไม่ใช่ ‘คนรัก’ ไม่ใกล้เคียงคำนั้นเลยแม้แต่น้อย เป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง เป็นเพื่อนร่วมงานที่รู้จักกันผิวเผิน มีความสัมพันธ์ฉาบฉวย ไม่เคยมีคำรักคำหวานใดๆ หลุดจากปาก แต่คืนนั้นพออีกฝ่ายเมามาพูดยั่วไม่กี่คำ เธอก็บ้าจี้จูงมือหล่อนขึ้นเตียง กอดจูบแล้วเอากันอย่างดุเดือดเลือดพล่าน เสร็จไปไม่รู้กี่รอบ แทบฟ้าเหลืองกันเลยทีเดียว รุ่งขึ้นยลฤดีหายตัวไป พอจะคุยด้วยอีกฝ่ายก็หลบเลี่ยงราวกับรังเกียจกัน ทำให้อัญรินทร์รู้สึกน้อยใจเสียใจ ทว่าในใจลึกๆ ยังคงหลงใหลอาลัยอาวรณ์ในตัวหล่อนไม่น้อย นี่ฉันโดนยาเสน่ห์หรือเปล่า? เธอนั่งคิดวนเวียนกับเรื่องของยลฤดีอยู่หลายนาที จากนั้นเสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้น จึงคว้ามือถือมาเปิดดู เป็นข้อความจากดลลชา Dollacha : ว่างไหม? Dr. Rin : ห้านาที Dollacha : เมื่อวานฉันถามพี่นพเกี่ยวกับหมอชาดา ‘พี่นพ’ หมายถึงนพดล พี่ชายแท้ๆ ของดลลชา ซึ่งทำงานเป็นหมออยู่ที่นี่เหมือนกัน แต่อยู่คนละวอร์ด Dr. Rin : แล้ว? Dollacha : เขามีปัญหาเรื่องเจ้าชู้มาก Dr. Rin : ก็พอรู้ Dollacha : เขาชอบทำร้ายร่างกายคู่นอนด้วย บ้าหรือเปล่า! อัญรินทร์คิดด่าชาดาในใจ อาชีพหมอแต่ดันชอบทำร้ายผู้หญิง บ่งบอกว่าเขามีปัญหาทางจิต Dollacha : เห็นว่าโดนฟ้องหลายคดี อัญรินทร์ถอนใจเฮือก แสดงว่าคู่กรณีมีหลายคน Dollacha : ภรรยาเขาน่าจะรู้เรื่องนี้แล้วด้วย Dr. Rin : แกมาบอกฉันทำไม? อัญรินทร์ไม่อยากรู้เรื่องของชาดา ไม่ได้มีเวลาว่างมากจนไปสอดรู้เรื่องส่วนตัวชาวบ้าน ...หากอีกฝ่ายเป็นสาวสวยก็ว่าไปอย่าง Dollacha : แกจะยอมให้พี่ยูคบกับผู้ชายเฮงซวยแบบนี้เหรอ อัญรินทร์เงียบกริบ เดาว่าเพื่อนคงทนไม่ไหว ถึงได้ใช้ถ้อยคำไม่น่าฟังออกมา Dollacha : แม้จะไม่ได้เป็นแฟนกัน ก็น่าจะพอเป็นเพื่อนที่หวังดีต่อกันได้ไม่ใช่เหรอ เป็นเพื่อน! ได้ไง หมอจิตเวชไม่เห็นด้วยกับดลลชา จึงเขียนตอบไป Dr. Rin : ไม่อ่ะ Dollacha : ตกลงแกจะไม่ช่วยพี่เขา? Dr. Rin : ไม่ใช่แบบนั้น Dollacha : แล้วอะไร? อัญรินทร์ตัดสินใจเด็ดขาดในนาทีนั้น เธอไม่ได้คิดจะเป็นคนดีเลิศเลอ ทนไม่ได้ที่จะให้คนสำคัญเป็นของคนอื่น โดยเฉพาะคนเฮงซวยแบบหมอนั่น อย่างน้อยก็ขอลองดูอีกสักตั้ง หากสุดท้ายยลฤดีเลือกชาดา เธอก็จะยอมรับความพ่ายแพ้โดยดุษฎี Dr. Rin : ฉันไม่อยากเป็นแค่เพื่อน พี่ยูเป็นเมียฉันแล้ว และต้องเป็นของฉันคนเดียว Dollacha : โหย เมียเลยเหรอ ตอนไหน? ดลลชาพิมพ์ถามรัวๆ ไม่คิดว่าเพื่อนจะมีอะไรลึกซึ้งกับสาวรุ่นพี่แล้ว ผิดจากสเปคสาวๆ ที่เคยคบ Dr. Rin : ไม่บอก Dollacha : ไวไฟจริงๆ นะแก แกมาว่าฉันไวไฟได้ไง แกแอบคบกับนินมาตั้งกี่ปี หมอจิตเวชคิดว่าเพื่อนในใจ Dr. Rin : ฉันช้ากว่าแก Dollacha : (ส่งสติกเกอร์ยิ้มเยาะ) อัญรินทร์มองเวลาที่สมควรไปตรวจคนไข้ ไม่อยากให้คนไข้ต้องรอนาน Dr. Rin : ไม่ต้องมาหัวเราะเลย ไปทำงานได้แล้ว ไว้ค่อยคุยกัน Dollacha : OK
OoXoO ต้องมาดูว่าใครจะง้อใครก่อน?
| Create Date : 02 ธันวาคม 2566 |
| Last Update : 2 ธันวาคม 2566 14:01:22 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 266 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
