ทางที่ยังไม่ได้เดิน : วินทร์ เลียววาริณ
กำลังรู้สึกเบื่อ ๆ แล้วได้ fwd เมล์จากเพื่อน อ่านแล้วรู้สึกดี ๆ เลยเอามาแบ่งปัน
ทางที่ยังไม่ได้เดิน : วินทร์ เลียววาริณ ความพ่ายแพ้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นตั้งแต่เอ่ยคำว่าเป็นไปไม่ได้
ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยไม่ใช่ความล้มเหลว ความล้มเหลวคือความคิดที่ว่า
ตนเองไม่สามารถประสบความสำเร็จในชีวิต หากไม่ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย
โลกนี้ไม่มีงานสกปรก งานสกปรกคืองานของคนใจสกปรกเท่านั้น
โลกนี้ไม่มีงานต่ำต้อย งานต่ำต้อยคืองานของคนที่คิดว่าตนเองไม่มีค่าเท่านั้น
การศึกษาไม่ใช่โรงเรียน ไม่ใช่ตำรา ไม่ใช่มหาวิทยาลัยไม่ใช่ประกาศนียบัตร ไม่ใช่ปริญญาบัตร
หากคือความต้องการที่จะยกระดับของปัญญา และปัญญานั้นไม่ใช่เป็นเพียงความคิดเท่านั้น
หากคือความเมตตาด้วย ดังนั้นการศึกษาจึงไม่ใช่การพัฒนาสมองส่วนเดียว หากเป็นการยกระดับจิตใจและวิถีชีวิตด้วย
การใช้ชีวิตก็เหมือนการชักว่าวในสายลมแรง คุณไม่มีเวลามาเปิดตำราว่าต้องทำอย่างไร
ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่จากโชคไม่น่าภูมิใจเท่าความสำเร็จเล็กน้อยด้วยมือของเราเอง
เคยเห็นผึ้งฆ่าตัวตายไหม เคยได้ยินมดบ่นไหม เคยได้ยินแมงมุมนินทาชาวบ้านไหม
หรือว่าพวกมันรู้ว่ามีเวลาเหลือในโลกนี้เพียงเล็กน้อยจึงไม่ยอมเสียเวลาทำเรื่องที่ไร้ความหมาย
ทุก ๆ นาทีมีตัวตนของมันเพียงแวบเดียวและไม่หวนกลับมาอีก น่าเสียดายหากต้องเสียมันไปกับการบ่น
การก่นด่าโชคชะตาการคร่ำครวญ การนินทา
หนังสือก็เหมือนวิตามิน กินชนิดเดียวตลอดเวลาไม่ได้ช่วยทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น
คบเพื่อนไม่ดีก็เหมือนพบหนังสือที่ทุกหน้าว่างเปล่าและยังอ่านต่อไป
ระบบที่เลิกยากที่สุดในสังคมคือระบบทาส ไม่ว่ามองไปในทิศทางไหนก็เห็นแต่ทาสวัตถุ
ทาสเงินตราทาสรถยนต์ ทาสยี่ห้อสินค้า ทาสชื่อเสียง น่าขันที่บางคนเห็นโซ่ตรวนเป็นเครื่องประดับ
คนที่ไม่เคยหิว ย่อมไม่สามารถซาบซึ้งรสของความอิ่ม ความสำเร็จที่ผ่านความล้มเหลวย่อมหอมหวานกว่าเดิม
หัวใจของการเดินทางไม่ใช่อยู่ที่จุดหมาย หากที่ประสบการณ์สองข้างทาง
ไม่ต้องเก่งไปหมดทุกอย่าง แต่จงสนุกกับงานทุกชิ้นที่ทำ
สังคมของเราตอนนี้เต็มไปด้วยคนที่เป็นทุกข์ สังเกตจากคนที่ต้องพูดโทรศัพท์ในโรงหนัง โดยไม่สามารถมีความสุขง่าย ๆ สักชั่วยามเดียว
การรีบร้อนหาแฟนก็เหมือนการเดินทางไกลโดยไม่ตรวจสภาพรถก่อน
ไม่มีอะไรเสียเวลามากไปกว่าการคิดที่จะย้อนกลับแก้อดีต
ไม่เคยมีอะไรช้าเกินไปที่จะทำในสิ่งที่ตนฝัน
โลกเรามีนักศึกษาที่เข้าโรงเรียนในวัย 60 เจ้าสาวที่แต่งงานในวัย 70 นักเขียนที่เริ่มงานเขียนตอนอายุ 80 ฯลฯ ไม่มีใครเกิดมาไร้ค่า แม้แต่คนโง่ที่สุดก็ยังฉลาดในบางเรื่อง และคนฉลาดที่สุดยังโง่ในหลายเรื่อง
จงพร้อมรับคำชมและคำตำหนิด้วยรอยยิ้มแบบเดียวกัน
วันใดที่คิดยอมแพ้ ลองนึกถึง คนไร้แขนที่ว่ายน้ำได้ คนอัมพาตที่เขียนหนังสือโดยการกะพริบตา คนตาบอดที่เล่นคอนเสิร์ต คนพิการที่เล่นกีฬาได้ดีกว่าคนธรรมดา
วันใดที่รู้สึกเบื่อโลก ถามโลกด้วยว่าเบื่อเราไหม
การลงทุนที่ต่ำที่สุดและให้ผลตอบแทนสูงที่สุดคือการยิ้ม
รู้ว่าหลงทางแล้วกลับมาตั้งต้นใหม่ยังเสียเวลาน้อยกว่าเดินต่อไป
คนฉลาดผ่านวันไม่ดีด้วยดี
Create Date : 29 กันยายน 2548 |
|
15 comments |
Last Update : 29 กันยายน 2548 3:43:44 น. |
Counter : 717 Pageviews. |
|
|
|