เฮิร์ท ...เฮ้อ

11/10/2011
วันลอยกระทงที่แสนโดดเดี่ยว

กะว่าจะไม่เขียนไดอารี่นี้แล้วนะเนี่ย แต่มันอดไม่ได้จริงๆ

ช่วงนี้เฮิร์ทค่ะ แต่ก็พยายามทำใจ มันไม่ยากแต่มันก็ไม่ง่ายเลย

คือยังไงล่ะ...เขาเป็นแฟนคนแรกของเราที่ได้มาใกล้ชิดแบบเห็นหน้า ได้จับมือกัน

ไม่ใช่แค่หนุ่มในฝันที่คุยกันบนโลกไซเบอร์เหมือนที่ผ่านๆมา

จุดเริ่มต้นของเราน่ะหรอ...

เริ่มจากเราเป็นเพื่อนร่วมงานกันค่ะ

เราเข้าทำงานก่อนเขา 3 - 4 เดือน เห็นพนักงานเข้าใหม่ก็แอบเหล่แอบจิ้นไปคนเดียวตามประสาสาวโสดแสนซน

แต่ปรากฎว่าเขาเนี่ยชอบมาแกล้งเรา แล้วก็จะล้อเรื่องความสูงบ่อยจนเนแอบเคือง

แอบคิดไปเองว่าเขาสนใจเราแน่ๆเลยถึงได้แกล้งแต่เราคนเดียวเนี่ยเพราะสาวๆคนอื่นๆตัวเล็กกว่าเราเขายังไม่แกล้งเลย

แต่ใครจะรู้(ไม่สิทุกคนเขาแทบจะรู้กันหมดยกเว้นเรา)ว่าเขาก็ชอบเราเหมือนกัน

แล้วไปๆมาๆเราก็ตกหลุมเขาอย่างง่ายดายไปตกลงเป็นแฟนกันตอนไหนก็ไม่รู้ ฮา

โทรคุยกันบ่อยๆครั้งละนานๆ ไปเที่ยวหาของกินด้วยกันบ่อยๆ

แล้วก็พาไปสวัสดีพ่อแม่เราด้วยด้วยโดยที่เขาบอกเราเองว่าอยากไปทำความรู้จักไว้ซะหน่อย

พ่อแม่ก็แล้วแต่เรา ไม่ได้ว่าอะไร

คนอ่านอาจจะงงเอ๊ะ นี่มันเฮิร์ทตรงไหนหว่า

มาแล้วค่ะ กำลังจะถึงจุดเปลี่ยนแปลงแล้วววว

ตอนแรกคบกัน โทรคุยด้วยกันทุกวันนานๆ ไปเดทด้วยกัน รอเราได้เสมอ เดินพร้อมกัน และจับมือไว้ ตอนกลับเดินไปส่งที่รถรอจนเราขับรถลับตาไปเขาค่อยกลับแล้วโทรมารายงานว่าถึงบ้านแล้ว

เดี๋ยวนี้คุยกันแค่ 15 นาทีหลังเที่ยงคืน และเมื่อวานเดินเล่นด้วยกันเขากลับปล่อยมือเรา เขาเดินข้างหลังจนแทบจะคลาดสายตาไปกับผู้คนทำให้เราต้องหยุดรอเขา แต่พอมาเดินใกล้กันเขาก็เดินนำหน้าไปไม่รอเรา ทั้งๆที่ตอนนั้นเราปวดท้องเซจนแทบจะยืนไม่ไหว ตอนกลับ แยกกันตรงทางแยกไม่ไปส่งเราที่รถเหมือนเคย เขาเดินจากไปโดยไม่หันหลังมามองจนที่จวนจะล้มตรงนี้ เราประคองตัวสุดฤทธิ์ปาดน้ำตาด้วยความน้อยใจกับความเปลี่ยนไปของเขา
ตอนกลับไม่โทรมารายงานเหมือนเคย
เราจึงได้แต่ส่งข้อความไปถาม "เราจะจบกันแค่นี้หรือเปล่า"

"ทำไมล่ะเบื่อแล้วหรอ" เขาตอบกลับมา

"เปล่า เราแค่เหนื่อย"

"ถ้าไม่ไหวจะหยุดก็ได้นะ เค้าอยู่คนเดียวได้ไม่เป็นไรเผื่อตัวจะเจอคนที่ดีกว่าเค้า"

"ไหวสิ แต่อยากรู้ว่ายังรักเราเหมือนเดิมไหม"

"ยังรักอยู่เหมือนเดิมครับ แต่ช่วงนี้เค้าขออยู่คนเดียวสักพักช่วงนี้เค้ามีปัญหามากมายเหลือเกิน อยากอยู่คนเดียว"

"อื้มๆ อยากคุยเมื่อไหร่ก็บอกนะ"

"ครับ ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ เป็นห่วง"

อาจจะเป็นเพราะข้อความสุดท้ายของเขาที่ทำให้เราสับสนหนัก เป็นห่วงแต่กลับเดินจากไปโดยไม่หันกลับมาใส่ใจคนป่วยสักนิด แต่อาจจะผิดที่เราที่แสดงท่าทีเข้มแข็งต่อหน้าเขามากเกินไปด้วยก็ได้

เราไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่เราบอกเขาทุกเรื่อง เราน้อยใจเขาเราก็บอก แต่ก็พยายามหาเหตุผลมาหักล้างข้อเสียเล็กๆน้อยๆของเขาได้เสมอ จนแอบอดคิดในใจไม่ได้ว่า ตรูจะแสนดีไปถึงไหนฟะ

เราไม่ได้หลอกตัวเองใช่ไหมว่าระหว่างเรายังมีเยื่อใยบางๆอยู่

แต่ก็นั่นแหละนะไม่รู้ว่าสักพักของเขาจะนานแค่ไหน

แต่เราก็ยังจะรอ รอคำตอบจากเขา

รอให้เขามาบอกกับเราเองว่าต่อไปเรื่องระหว่างเราจะเป็นยังไง

ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไงเราก็ยินดียอมรับมัน

ใช่ว่าเราจะเข้มแข็งอะไรนะ

ภายนอกดูลั้ลลา แต่ในใจเศร้าค๊อดๆ

ลอยกระทงปีนี้อยู่บ้านคนเดียวเหมือนเดิมก็ได้ เฮ้อ

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2554		2 comments
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2554 14:01:23 น.
Counter : 357 Pageviews.
Share Tweet