Bloggang.com : myo : Super Junior in SEED Awardsssss.......!!!!

Super Junior in SEED Awardsssss.......!!!!

เมื่อวันพุธที่ 31 ม.ค. 2549
ข้าพเจ้าได้ไปงานซี๊ดที่ BEC tero Hall มาเจ้าค่ะ!

งานซี๊ดเป็นงานประกาศรางวัลสำหรับคนดนตรีที่ตัดสินกันด้วยผลโหวตจากผู้ฟังทั้งประเทศ (จริงอ่ะ???)
จุดสนใจหลักของงานนี้สำหรับข้าพเจ้าแล้ว ไม่ใช่ผลรางวัลหรอกค่ะ

แต่เป็นหนุ่ม Super Junior ทั้ง 12 คนต่างหาก (ที่จริงต้องมา 13 คน แต่เจ๊ฮีชอลดันงอแงไม่มาซะงั้น)

ข้าพเจ้าได้อาศัยใบบุญของเพื่อนบูมใช้สิทธิ์เข้าไปดูด้วย เพราะบัตรเข้างานต้องแย่งชิงกันผ่านทาง sms
ที่ข้าพเจ้าพยายามส่งอยู่หลายวันแต่ไม่ได้

ภาพงานโดยรวม >>>>> ไม่ประทับใจ และเสียความรู้สึกกับทางผู้จัดมากๆ

บัตรเข้างานแบ่งเป็น 3 โซน ตามความยากง่ายของช่วงเวลาที่เปิดให้ส่ง sms มาแย่งชิงบัตร
มีบัตรนั่ง บัตรยืนพิเศษ และบัตรยืนธรรมดา(ที่ข้าพเจ้าได้มา)

โซนบัตรนั่งจะเป็นอัฒจันทร์อยู่ข้างเวที ใกล้มากๆ (แต่โดนสั่งห้ามยืนโดยเด็ดขาด)
บัตรยืนพิเศษจะอยู่แถวหลังโซนที่นั่งของศิลปินที่มาร่วมงาน เป็นโซนเดียวกับบรรดาสื่อมวลชนทั้งหลายแหล่ แถมอยู่ติดกับ Red Carpet อีกต่างหาก
ส่วนของฉันอยู่ข้างหลังสื่อมวลชนอีกที มีรั้วแน่นหนา(มาก)กั้นอยู่ แถมยังมีฉากของ Red Carpet มาบังตรงแถวๆกลางเวทีพอดี

จากที่ไกลเวทีอยู่แล้ว ดันมีไอ้ฉากนรกนี่มาบังอีก คนที่จะดูตัวเป็นๆก็ต้องอาศัยดูเอาจากมุมเฉียง หรือไม่ก็ขึ้นบันไดที่อยู่สุดปลายฮอลล์ขึ้นไปด้านบน ซึ่งมีคนคิดวิธีนี้ได้มากมายจนบนบันไดไม่มีที่ยืน

ข้าพเจ้าก็เลยปลง แมร่งงงง.......
กรูอุตส่าห์แย่งชิงบัตรมาแทบตายเพื่อดูตัวเป็นๆ ดูทางจอก็ได้วะ ประชดมันให้สะใจไปเลยสาดดดดด.....

ตอนเข้ามาตอนแรกก็อุตส่าห์ดีใจ ที่โซนยืนเป็นโซนที่เป็นฉากถ่ายรูป Red carpet จะได้มีดารามาโพสท์ให้ถ่ายรูปใกล้ๆ
แต่ไปๆมาๆ ไอ่พวกสื่อมวลชนนี่ดิ มายืนบังหมด

ถ้ายืนถ่ายรูปกันเฉยๆ อย่างคนที่มีมารยาทเค้าทำกันจะไม่ว่าเลย
นี่อะไร.... มาถือสิทธิว่าตัวเองเป็นสื่อ จะยืนยังไงก็ได้ จะหาลังมาต่อขาสั้นๆ หัวต่ำๆ ของตัวเองให้สูงแค่ไหนก็ได้เหรอไงฟระ???
พอดารามาที ก็ปีนขึ้นลังส่วนตัวที่อุตส่าห์แบกมาเพิ่มความสูงมาบังชาวบ้านเค้า
แสรดดดดดเอ๊ยยยยยยยยย.....
*แค่สื่อบางตัวเท่านั้น สื่อที่เป็น "คน" ดีๆยังมีอีกเยอะ*

ข้าพเจ้าก็คิดว่าพอเดิน Red carpet กันเสร็จคงจะเลื่อนฉากไปเก็บให้คนดูได้เลื่อนขึ้นไปใกล้ๆ
แต่ที่ไหนได้ พอเดินเสร็จ ข้าพเจ้าเดินออกไปหาอะไรกินด้านนอก กลับเข้ามาอีกที ไอ้ฉากนรกนั่นก็ยังคง stand still อยู่ที่เดิม
เลยเซ็งเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน..........

ข้าพเจ้าตัดสินใจเดินออกไปรอข้างนอกกับบูม กะว่า Super Junior ขึ้นรับรางวัลเมื่อไหร่ค่อยเข้าไป เพราะยังไงก็ไม่เห็นตัวจริงที่ถูกไอ้ฉากนรกนั่นบังอยู่แล้ว
ต้องดูจากจออยู่ดี ดูจากมุมไหนก็ไม่ต่างกัน

ข้าพเจ้าก็เจอกับเพื่อนที่คณะที่ได้บัตรโซนยืนพิเศษ ที่ไม่สามารถเข้าไปในโซนได้เนื่องจากสตาฟไม่ให้เพราะหน้างานระบุให้โซนไฮโซทั้งสองต้องเข้างานก่อน 6 โมงเย็น
ทั้งๆที่ในบัตรเขียนว่างานเริ่ม 19.00 - 24.00 น.
ไม่ประกาศล่วงหน้าอะไรซักคำ แล้วใครที่ไหนมันจะไปตรัสรู้วะ?????

เพื่อนๆพยายามอ้อนวอนสตาฟอยู่หลายคน แต่ทุกคนตอบแค่ว่า เบื้องบนสั่งมา พี่ทำอะไรไม่ได้ค่ะ น้องเข้าได้แค่โซนยืนธรรมดา

ข้าพเจ้าอยากรู้จริงๆว่า ทำไมไม่ให้เข้าวะ???
ทั้งๆที่คนเดินเข้าเดินออกจากโซนนั้นก็ออกเยอะแยะ ถ้าจะห้ามเข้าจริงๆก็ต้องห้ามออกด้วยดิ สราดดดดด........
คิดว่าบัตรที่ตัวเองแจกเป็นบัตรฟรีแล้วจะทำยังไงก็ได้เหรอไง???

ไม่รู้เหรอว่าคนที่เค้าส่ง sms ไปน่ะ เค้าเสียตังค์ให้พวกคุณไปตั้งเท่าไหร่แล้ว... ชริ!!!!
สงสารเพื่อนชิบเป๋ง....
*วันนี้ออกจะสถุลเล็กน้อย เพราะเคืองจริงๆ*

เซ็งมันไปแล้วทั้ววันก็เลยดูการประกาศรางวัล การแสดงจากศิลปินอื่นอย่างเนือยๆ
นั่งเม้าท์กับเพื่อนไปเรื่อยๆ เพราะ SJ แสดงเป็นวงสุดท้ายก่อนจบงาน (เพราะรู้ว่าคนส่วนใหญ่มาดู SJ ถ้าให้เล่นก่อนคนก็กลับหมด)

บนเวทีทำได้ดีผิดกับงานด้านอื่นๆ
พิธีกร การประกาศ การแสดง บลาๆ ดูดีใช้ได้ มีมุขสดจากเหล่าพิธีกรเป็นระยะๆ
นั่งรอมาเรื่อยๆ จนถึงการแสดงของ SJ ที่สนุกสุดแล้วในงานคืนนี้

SJ เล่นไป 4 เพลง พร้อมๆกับเสียงกรี๊ดมหาศาลจากทั้งบรรดาแฟนคลับ(อย่างเพื่อนข้าพเจ้า) และที่ไม่ใช่แฟนคลับ(อย่างข้าพเจ้า)
พอเล่นเสร็จ เป็นดังคาด ทุกคนกรูกันออก (ด้วยเวลาที่ดึกแล้วหรือด้วยความเหม็นขี้หน้าบรรดาผู้จัดงานก็มิอาจรู้ได้)

เพื่อนข้าพเจ้าก็ลากข้าพเจ้าออกมาด้วยเพื่อไปรอส่งเหล่าบรรดาหนุ่ม SJ ที่ทางออกของรถข้างๆฮอลล์
แล้วข้าพเจ้าก็พบว่ามีคนมากมายมารอส่งเหมือนกัน ยืนเรียงเป็นแถวเต็มข้างทาง
รออยู่ไม่นานรถบัสก็ออกมาพร้อมกับเหล่าลิงๆ ที่น่ารักทั้ง 12 ตัว

รถผ่านไปไม่ค่อยเร็วเท่าไหร่ แต่ข้าพเจ้าเห็นแค่ 3 คน นั่น คือ ป๋าฮันคยอง คิบอม และคยูฮยอน
ด้วยความที่ข้าพเจ้าชอบซีวอนและคิบอมเป็นทุนเดิม จึงตั้งใจจดจำตำแหน่งของคิบอมเป็นพิเศษ

แฟนคลับส่วนใหญ่วิ่งตามรถไป (รถต้องวนรอบฮอลล์ไปออกอีกทางหนึ่งเนื่องจากเป็นวันเวย์)
ข้าพเจ้ากำลังคิดว่าจะกลับบ้านเพราะตอนนั้นก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่เพื่อนของข้าพเจ้าชวนวิ่งอ้อมไปดักรถตรงทางออก เผื่อจะได้เห็นอีกซักที

พอวิ่งไปถึงรถก็กำลังมาพอดี ตรงแถวๆนั้นมีคนอยู่ไม่มาก (เพราะส่วนใหญ่วิ่งตามอยู่ข้างหลัง 555+)

กรุณานึกภาพตาม>>>

รถบัสค่อยๆวิ่งมาตรงที่ที่ข้าพเจ้ายืนอยู่อย่างช้าๆ เพราะรถค่อนข้างติด
เมื่อรถค่อยๆผ่านมาตรงหน้า ข้าพเจ้าและเพื่อนที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ค่อยๆล็อกเป้าหมายของตนเอง (ซึ่งพอดีว่าเป็นคนละคนทั้งหมด)

ข้าพเจ้าจ้องตรงไปยังคิบอม (ที่นั่งแถวที่สองจากด้านหน้า)
พอดีกับที่คิบอมกำลังมองลงมา (โอ้ววว....กรี๊ดดดด.....นึกถึงทีไรมือไม้สั่น ตอนพิมพ์นี่ก็ตื่นเต้นอยู่)
ข้าพเจ้าโบกมือบ๊ายบายให้คิบอมอย่างเอาเป็นเอาตาย (เค้ายังจ้องหน้าชั้นอยู่ อ๊ากกกกก......หล่อมากกกกกก.......หล่อกว่าในรูปกับทีวีอีก......)
คิบอมยิ้มตอบฉัน (โคตรน่ารักเลยว้อยยยยยย.....) และพยักหน้าให้นิดนึง พร้อมกับค่อยๆยกมือขึ้นมาบ๊ายบายตอบ

ข้าพเจ้าเข้าใจเลยว่า "เวลาหยุดเดินไปชั่วขณะหนึ่ง" เป็นยังไง มันเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วครู่
เวลาแค่ 3 วินาทีที่เราสบตากันเหมือนเป็นสัก 3 นาทีสำหรับข้าพเจ้า
มีความสุขที่สุดในโลกกกก.................................
*ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากรูเพ้อได้ขนาดนี้ TT_TT*

ขอสาบานว่าไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง เพราะตรงนั้นมีกลุ่มข้าพเจ้ายืนอยู่แค่ไม่กี่คน
และแต่ละคนก็จ้องไปแต่เป้าหมายของตัวเองทั้งนั้น โจที่ยืนอยู่ข้างๆก็กำลังชู 2 นิ้วให้คยูฮยอน (และได้รับการตอบกลับมาเป็น 2 นิ้วงามๆของคยูเหมือนกัน)
ข้างหลังก็เป็นพุ่มไม้และลานจอดรถที่ไม่มีใคร

และที่สำคัญคิบอมสบตาและพยักหน้าให้ข้าพเจ้าก่อนบ๊ายบายกลับ เหมือนจะบอกว่า
ผมรับรู้นะว่าคุณกำลังบ๊ายบายผม

สติของข้าพเจ้าหลุดลอยออกจากร่างหายไปกับสายลม แค่นี้ชีวิตฉันก็ตายตาหลับแล้ว
เพื่อนบางคนยังวิ่งตามรถไปจนถึงหัวมุม แต่ข้าพเจ้าไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว (เคลิ้มกับรอยยิ้มงามๆ ของบ่อมบ๊อมอยู่)
พอรถผ่านไปก็มีแฟนคลับฝูงหนึ่งวิ่งตามไปส่งจนรถออกถนนใหญ่ไป

พอเรียกสติกลับมาได้ก็เดินไปหาเพื่อน ผ่านกลุ่มเด็กม.ต้นกลุ่มหนึ่งที่ยืนร้องไห้กันอยู่
เลยย้อนนึกถึงตัวเองว่าข้าพเจ้าไม่เคยมีช่วงเวลาเเบบนี้เลย (ที่บ้าดาราตอนม.ต้น)
มาบ้าเอาตอนแก่ เข้ามหาลัยแล้ว วุฒิภาวะสูงพอที่จะไม่ร้องไห้

ได้แต่ยิ้มแก้มปริ ปลื้มอกปลื้มใจ เพ้อนิดหน่อย

กะอีแค่เค้ากลับประเทศกัน เดี๋ยวแป๊บๆ ก็กลับมาใหม่ จะไปร้องไห้ให้เค้าทำไมล่ะหนูๆ???

คืนนั้นก็เลยกลับบ้านแบบเบลอๆ เพ้อๆ
ตอนอยู่บนรถบูมก็เพ้อแต่ "คิบอมชิ (คุณคิบอม)" กับ "ยูชอนอุปป้า (พี่ยูชอน)"
*ได้ข่าวว่าคนหลังไม่ได้มา แค่ส่งวิดีโอมาทักทาย*

พอถึงบ้านก็นอนไม่หลับ
ประมาณว่า หลับตาลงก็เห็นแต่ภาพเธอ 555+ (ขำตัวเอง)
วันต่อมาก็มาเพ้อให้เพื่อนๆที่คณะฟัง เหมือนดังที่เล่ามาทั้งหมด

เพื่อนๆคงคิดว่าข้าพเจ้าบ้าไปแล้วแน่ๆ
จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังคงเพ้ออยู่เป็นระยะๆ อารมณ์ดีสุดๆมาหลายวันติดกันแล้ว

สรุปแล้ว
สิ่งที่คุ้มค่ากับการไปงานซี้ดครั้งนี้ มีแค่รอยยิ้มของคิบอมเท่านั้น (ที่ตอนนั้นส่งให้ข้าพเจ้าคนเดียว 555+ ยังเพ้อไม่หยุด)
และการได้เห็นตัวจริงของเหล่าลิงๆ ทั้งหลาย ที่แม้จะเห็นเป็นตัวเล็กๆ แต่รังสีความหล่อก็เปล่งประกายไม่หยุด

จากที่ตอนแรกข้าพเจ้าไม่ได้เป็นแฟนคลับ ก็กลายมาเป็น semifan(กึ่งแฟนคลับ ไม่เป็นเต็มตัว เพราะชอบอยู่แค่ไม่กี่คน) แล้วตอนนี้

และที่สำคัญ ข้าพเจ้าได้หนุ่มในสังกัดมาเพิ่มอีก 1 คน กลายเป็น 3 คน (ตัดจุนกิออกไปแล้ว เลื่อนตำแหน่งให้เป็นคนสวยในสังกัดกับ hyde แทน 55+)
อันได้แก่

Micky Yuchun ณ TVXQ

แวนเนส F4

และสุดท้ายเด็กใหม่สดๆร้อน Kimkibum แห่ง Super Junior

และข้าพเจ้าสามารถหาจุดร่วมสำคัญของ 3 คนนี้ได้แล้วนั่นคือ

เป็นหนุ่มเอเชีย
ตาตี่ (ที่โตนิดหน่อยในกรณีของบ่อมบ๊อม)
โตเมืองนอกก่อนกลับมาทำงานในวงการบันเทิง(ตกใจมากที่รู้ว่าบ่อมบ๊อมก็มาจากอเมริกาเหมือน 2 คนก่อนหน้า)
มาจากวงบอยแบนด์ชื่อดัง
มักได้รับหน้าที่ร้องท่อนแร็ป
เสียงนุ่มๆ ทุ้มแบบเมสโซเทเนอร์ (จากการฟังเอาเองน่าจะประมาณนี้)
เป็นคนคอยสร้างสีสันในวง
เต้นเก่งมากกกก......
มีกิริยาส่อวาย (แต่ไม่ใช่คู่เอกของวง)
สายตาสั้น (ไม่แน่ใจในกรณีแวนเนส????)
ที่สำคัญ หน้าบวมๆ ปากห้อยๆ 555+ (สังเกตได้แต่อะไรแปลกๆอ่ะ)

นี่สเป็กชั้นเป็นอย่างงี้เรอะ?????

จบเหอะนะ!!!
------------------------------------------

ป.ล. - ใครอ่านแล้วไม่เม้นขอให้........

ป.ล. 2 - เรื่องแท็กขอป๊ะไว้ก่อนนะ ทั้งพี่บิว แพร และธนภพ (แท็ก 3 คนต้องทำ 15 ข้อรึเปล่า) สัญญาว่าจะทำให้แน่นอน ตอนนี้ยังนึกเรื่องที่จะเล่าไม่ออก แหะๆ

ป.ล. 3 - ดงบังกำลังจะมีคอนเร็วๆนี้ (คำบอกเล่าจากคนของ SM entertainment ที่มารับรางวัลแทนดงบังในงานซี้ด (เก็บตังค์กันไม่ทันอีกแล้ว ชริ....)

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2550 9:38:53 น.

19 comments

Counter : 810 Pageviews.

อ่านท่อนบน
หงุดหงิดไปด้วย

แต่พออ่านมาถึงตอนจบ
โอ้ ...คิดว่าคุ้มมากมายค่ะ

(เพราะเคยคลั่งมินาโกะ
นักร้องหญิงญี่ปุ่นเหมือนกัน
สมัยนั้นเป็นหนักเหมือนกัน ฮาๆ
เข้าใจๆความรู้สึกเลย
แค่เห็นหน้าก็อิ่มใจแล้ว)

ว่าแต่สเปกนี่
รวมๆแล้ว
ชอบหนุ่มตี๋ ปากอิ่มๆใช่เปล่า
แต่ก็น่ารักนิ แฮ่

ปล..ฟังเขาถ่ายทอดสดเหมือนกัน
รายการนี้ ฟังๆหลับๆอ่ะค่ะ....

โดย: prncess

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:58:41 น.

นังนี่
แรดจริงๆ - -*

ว่าแต่งานมันแย่อร่ามจิตขนาดนั้นเลยเรอะ
ไม่ยักกะมีคนมาแฉในพันทิปว่ะ

ปล. รู้สึกว่าหลังจากแกเจอเจ๊บ่อมบ๊อมของแกแล้วนี่แกลืมความอัปยศอดสูของงานและที่นั่งไฮโซไปเลยนะ

โดย: nanoguy (nanoguy

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:33:22 น.

ผมเป็นนักศึกษาปริญญาโท กำลังทำงานวิจัยเกี่ยวกับเว็บบล็อกอยู่
จึงใคร่ขอความร่วมมือจากท่านเจ้าของเว็บบล็อกนี้ ถ้าไม่เป็นการรบกวนกรุณาติดต่อกลับมาที่ greentea_sp@hotmail.com
ถ้าขอความนี้เป็นการรบกวนท่าน ผมก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ และก็ต้องขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับท่านที่ให้ความร่วมมือครับ

โดย: greentea IP: 125.24.146.62 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:32:52 น.

นี่แค่เพ้อนิดๆหรอ

โดย: kam IP: 203.107.214.130 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:02:46 น.

เราทำแค่ 5 ข้ออะ แท๊กอะ
ทั้งที่โดน 3 คนเช่นกัน

ทำไมต้องเรียกชื่อจริงเราฟระ

น่าเซงอะแกรเอ๋ย น่าเห็นใจ

โดย: 125 66 IP: 161.200.255.162 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:00:47 น.

จะบอกว่าไม่รู้จักอะ 555 ป้าแก่แย้ว

โดย: Robotoon

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:5:44:29 น.

กรี๊ดดสสสสสสส เข้ามาอิจฉ๊า อิจฉา
เอาน่ะ .. ดีนะที่เป็น SJ มา .. เลยอิจฉาตาไม่ค่อยร้อน
แต่คอนดงบัง(อีกแล้ว)เนี่ยดิ -*- พี่อดไปชัวร์ๆ

แต่ SJ คนมันเยอะเกินอ่ะ
(ด้วยความแก่)เลยยังจำไม่ได้ทุกคนเลย ฮ่าๆๆ

โอย ... อยากเลิกบ้าพวกเกาหลีแล้วอ่ะ
เลิกทำตัวน่ารักๆ แล้วก็วายกันคิกขุน่าเอ็นดูซักทีได้มั้ย!? T_T

ป.ล. จุนกินี่เจ๊ตัดใจไปนานมากละ หักห้ามใจสุดๆ
ไม่ยอมเปิดไปช่อง 7 วันเสาร์อาทิตย์เลย
เพราะรู้ว่าเห็นหน้าสวยๆ มายั่วแล้วจะหักห้ามใจไม่ได้

คงต้องค่อยๆ พยายามตัดเป็นรายๆ ไป
... แล้วก็ไม่หาเพิ่ม เพราะแบบว่า T_T ไม่อยากบ้าแล้ว

ป.ล.ล. นึกถึงสมัยบ้าน้องไมค์ (นี่ก็ตัดใจได้นานแล้วเหมือนกัน
แต่ช่วงนี้น้องแกออกอัลบั้มใหม่ ต้องพยายามหลีกเลี่ยงกดรีโมทหนี)
แบบว่าตอนไปรอนี่หงุดหงิดมากกก แม่มมม มาเลทเป็นชั่วโมง
น้องเค้ายิ้มหวานให้ทีเดียวอภัยให้หมดสิ้น -*-
เกลียดตัวเองจริงๆ กับไอ่โรคแพ้คนสวยยิ้มหวานเนี่ย ~!!!!
ที่ไหนเค้ารับรักษาโรคนี้มั่งน้อ TT___TT

โดย: สาวแว่นเลี้ยวซ้าย

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:26:27 น.

สรุปแท็คคือไรวะ เห็นส่งกันมาอยู่ได้ กรุก้ลบอย่างเดียว
ไครช่วยมาอธิบายให้ทีดิ

โดย: ผู้มาเยือน IP: 161.200.255.162 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:58:48 น.

อ๊ายยย เหมี่ยวว แกนี่โชคดีเป็นบ้าเรยยอ้ะ

เราก้อเคยเหมือนกันเว่ย ตอน dave แห่งเดอะ มอฟแฟต ที่เคยคลั่งแทบเป็นแทบตายสมัยประถมมาเซ็นต์ซีดีที่สยาม
คนน้อยกว่า -*-
แต่รอยยิ้มนั้นก้อตราตรึงอยู่ในใจเราไปตั้งหลายวัน
ฮ่าๆ

ถึง ลุงไวส์
ได้ข่าวว่านั่นมันคนละ tagged -_-"