จายเยนๆคับ
ค่อยๆพูดค่อยๆจากัน
ยังไงก็พ่อน่อ ......

- -"


ทำอย่างที่ตัวเองอยากทำและอยากเป็น

ถ้าทำได้ไม่มีใครว่าหนูหรอกนะ

.
.
.

ส่วนเรื่องอารมณ์ ตอนนี้ ได้ระบายมาบ้างคงเย็นขึ้นแล้วน่อ

ส่วนเรื่องสอบ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

อืม .. อารมณ์อาจจะยังร้อนอยู่


ทุก ๆ คนก็มีมุมมองของตัวเอง โดยมาจากประสบการณ์ ไม่อยากให้คุณรู้สึกกับคุณพ่อแบบนั้น (จะผิดจะถูก นั่นคือผู้ให้กำเนิด)

ความเห็นส่วนตัวน่ะค่ะ (อย่าโกรธกันเลยน๊า ...)
อย่างตอนนี้กระแสข่าวเรื่องเภสัชตกงานจะเยอะมาก คุณพ่อท่านอาจจะเป็นห่วงคุณก็ได้ .. พ่อแม่หวังดีกับลูกทุกคนค่ะ ตอนนี้อารมณ์คุณร้อนอาจจะยังไม่ได้นึกถึง แต่อยากให้คุณลองมองมุมของคุณพ่อบ้างน่ะค่ะ ... (การแสดงออกในเรื่องความรักความเป็นห่วงของแต่ละคนไม่เหมือนกันแล้วแต่นิสัยส่วนตัวของแต่ละบุคคล แต่ถ้าจุดประสงค์หลักคือความปราถนาดี ก็ขอให้คุณรับไว้)


.. เป็นกำลังใจให้ค่ะ ...

ปล. ถ้าเม้นท์ไปแล้วทำให้คุณรู้สึกไม่ดีก็ต้องขอโทษน่ะค่ะ

อืมม
แอบรุสึกอึ้งกับคำพูดพ่อแกเหมือนกันนะ
สำหรับการตัดสินใจของแต่ละคน
ไม่รุสิ อย่างที่เราบอก
เราว่าเราคิดดีแล้วนะที่จะเรียนหมอ
มานมีปัจจัยมากมายนะ
ไม่ได้มีเท่าที่เราบอกแกไป
และก้อ
เหนด้วยกับการที่สมองคนไปกองอยู่ที่เดียว ไทยจึงเปนที่ที่การแพทย์เจริญมาก
แต่วิทยาการด้านอื่นล้าหลังหมด
เฮ้ออ
ถาปัดจบมามากมาย
จะสร้างสะพานทียังต้องไปจ้างคนจีนมาทำแทนเรย
ไม่เข้าใจ
ว่าคณะถาปัดเมืองไทยทำอะไรกันอยู่
หรือว่าทำดีสุดแล้ว
แต่นักเรียนไม่สนใจเอง
รึไงวะ

บางครั้งมุมมองของพ่อกับมุมมอง
ของเราอาจจะไม่ตรงกัน
อภัยให้ท่านเถิด
ยังไงท่านก็เป็นพ่อนะจ๊ะ

บางทีพ่ออาจจะไม่รู้จะใช้คำแบบไหน
อาจจะพูดแรงไปแต่เชื่อเถิด
ยังไงความรักที่พ่อมีให้คุณนะ
ต้องไม่น้อยแน่นอน

คิดว่าเป็นแรงฮึดให้เราสู้ๆ

อดทนนะ

เหมี่ยว...

เราเองก็คิดแบบนั้นอ่ะ...


ถ้าเรามีลูก เราก็จะให้อิสระกับลูก... ให้ลูกได้ทำในสิ่งที่ลูกมีความสุขที่จะทำจริงๆอ้ะ



แต่พ่อเหมี่ยวอาจจะอารมณ์ไม่ดีมาจากเรื่องอื่นรึเปล่า เลยพาลมาคาบเกี่ยวกับอะไรแบบนี้...

เป็นกำลังใจให้เหมี่ยวนะ

ยังไงก็คิดถึงตัวเองให้มากที่สุด...

เพราะนี่คือชีวิตของเหมี่ยวเอง

สู้ๆนะครับ

*เป็นกำลังใจให้อีกที

ใจเย็นๆ นะ

เราก็เคยเป็น เคยทะเลาะกับพ่อรุนแรงมากๆ เลยตอนเอนท์น่ะ แล้วมันก็ผ่านไปได้ ค่อยๆ คิด

เรียนอย่างที่ตัวเองต้องการดีกว่า ว่าม่ะ สู้ๆ ทำใจเย็นๆ แล้วอ่านหนังสือดีกว่า

อ่อ เรานับถือหน่วยแพทย์อาสามากเลยนะ ว่าม่ะ ดูข่าวทีไรรู้สึกนับถือทุกทีเลย (ไม่เกี่ยวไรกะบล็อกหรอก แค่อยากจะบอก)

น่านะ อย่าไปทะเลาะกะเขาซะล่ะ พูดกันดีๆ ดีกว่า อธิบายให้เขาเข้าใจก็ได้ แต่ถ้าไม่เข้าใจ...ก็ไปสอบให้ไม่ติด แล้วก็บอกว่าก็มันไม่ติดอ่ะ ช่วยไม่ได้ อันนี้เฮียคุ้งบอกมา ตอนที่เราโดนกดดันสุดๆ

แต่สุดท้ายปาป๊าก็บอกว่าจะเรียนอ่ะไรก็ได้ไม่บังคับ แต่...นิติก็ดีนะ

พ่อทุกคนรักลูกนะ อย่างน้อยก็อยากให้ลูกได้ดี ที่เขาพูดอย่างนั้นเพราะเขาเชื่อใจเหมี่ยวไง ว่ายังไงก็ต้องทำได้ แล้วเหมี่ยวก็เป็นเหมือนความหวังของพ่อด้วย เพราะ เป็นพี่คนโต เป็นลูกสาว(?)คนเดียว เขาก็อยากให้ลูกมีชีวิตที่มั่นคง เพราะอย่างน้อยเมื่อเขาตายไป(ขอโทษที่พูดเรื่องตายๆ)เขาจะได้ตายตาหลับเพราะไม่ต้องห่วงว่าวันข้างหน้าลูกจะเป็นอย่างไร ในเมื่อหมอ เป็นอาชีพที่คนไทยคิดว่าเป็นชนชั้นอันดับ1ของประเทศในตอนนี้ ก็ไม่แปลกที่ผู้เป็นพ่อเป็นแม่อยากให้ลูกได้อะไรที่ดีที่สุด

แต่เขาก็อาจจะลืมไปว่า สิ่งที่เขาชอบ ลูกอาจจะไม่ชอบก็ได้ สิ่งที่เขาอยากให้ลูกทำ ลูกอาจจะไม่อยากทำก็ได้ และอีกอย่างคือ เขากำหนดชีวิตลูกไม่ได้

เรื่องนี้ก็เป็นหน้าที่ลูก ที่จะต้องอธิบายให้เขาเข้าใจ

บางที คนต่าง วัย ก็ คิด ต่างกันนะ

สรุป...ไม่แปลกที่ประเทศไทยยังไม่เจริญ และมีคนจำพวก....บริหารประเทศ ไม่แปลกที่มันสมองจะไปกองอยู่ที่แพทย์หมด แล้วก็...วิศวะ จบมาได้อะไร ไปเป็นเซลล์ ไปทำงานที่ไม่เกี่ยวกับที่เรียนมา เพราะคนมันคิดอย่างนั้นเหมือนกันหมดไงล่ะ แพทย์ กะวิศวะ สอบติด คือสุดยอด จุฬา คือเก่งสุด เอนทรานซ์ คือทุกสิ่ง...

ปล.จะเป็นสัตวแพทย์เพื่อเอาสัตว์มาเป็นตัวตายตัวแทนใช่มั้ย???

อ่า
เหมี่ยวอย่าไปคิดมากเลยนะ

เค้าว่าก็อย่างที่เค้าว่าๆกันมาน่ะแหละ ยังไงพ่อของเหมี่ยวพูดก็เพราะ ห่วง เหมี่ยวนั่นแหละ

พ่อเค้าค่อนข้างปล่อยนะ แต่ก็ไม่วาย........xxx ก็ดีนะลูก


แบบว่าพ่อเค้าจะเปลี่ยนไอ้ xxx ไปเรื่อยเลยอ้ะ

จนปัจจุบันเค้าก็ยังไม่มีจุดหมายแน่นอน เพราะพ่อเค้าไม่เคยแนะนำอะไรเค้าได้เลย
แต่เค้าดูแล้ว พ่อเหมี่ยวยังไงก็เปงห่วงเหมี่ยวน่ะแหละ
ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่บางทีอาจจะไม่ได้คิดจิงๆก็ได้นี่นะ
.............และบางที นั่นก็อาจทำให้เหมี่ยวรู้จุดหมายของตัวเองก็ได้นะ...........

เค้าจะคอยเปงกำลังใจให้นะ !

PS. เซย์จังเปงสัตวแพทย์เพื่อจะทำแบบนั้นจิงๆเรอะ ไงๆก็เพลาๆอย่าฆ่าหมาตายมากล่ะ ช้านรักหมา ~ แต่แมวนี่เซย์จังชอบนี่นะ มันคงไม่ตายหรอก ^^ ใช่มะ !?!

ขอบคุณทุกคนมากค่า....


ตอนนี้อารมณ์เย็นลงมากแล้ว
เลยลองมาคิดอะไรๆดู


พ่อเค้าก็เป็นห่วงเราจริงๆนั่นแหละ
เพียงแต่มันจะทำให้เราต้องทุกข์ทรมานไปอีกตลอดชีวิต


ถ้าจะไม่ทำตามที่พ่อหวังไว้มันจะบาปมั้ย????




เฮ้ออออ.......

ไม่บาปหรอกแก แค่ไม่ทำตามที่เค้าหวัง... ถ้าเกิดแกทำตามที่เค้าหวัง แล้วชีวิตแกล่มจมอัปยศ เค้าคงเสียใจหนักกว่าแกขัดใจเค้าตอนนี้ แล้วแกไปดีตอนหลังอะนะ...

เราอ่านเราก็อึ้งเหมือนกันอะแก... คือไงอะ... ถ้าพูดเฉยๆ ว่าไม่อยากให้เข้า ก็โอเค

แต่นี่เล่นด่าว่าโง่เลย มันแรงนะ...

แรงมาก...

อึ้ง...

จบ...

ไม่เรียนหมออะ.... ไม่อยากผ่ากบ หยึย~

อย่าคิดมากน่ะ ไม่รู้จะช่วยออกความเห็นยังไงดี เพราะทุกวันนี้ก็ยังทะเลาะกะพ่อตัวเองอยู่เลย ฮา เรื่องไม่เป็นเรื่องก็ทะเลาะกันได้หมด แต่ยังไงคนเป็นพ่อก็คือพ่อน่ะ

ไม่ทำตามที่พ่อหวังน่ะไม่บาปหรอก ถ้าทำเพราะใจรักจริงๆ แต่ถ้าจะทำเพราะประชดน่ะอย่าเลย

ปล. ว่าแต่เรียนนิติเพราะอยากรวยนี่รวมด้วยไหม กร้าก~(ให้มันจบจริงเฮอะ)

ปล2. ขวัญเอ๋ยขวัญมา ไปนั่งฟังอัลบั้มใหม่ละอ่อนเสี่ยวไปพลางก่อนนะลูก ไว้จะอัพเพิ่มให้ครบอัลบั้มเลย (อะๆ จายเย็นๆ เช็ดน้ำลายก่อน หกหมดแล้ววววว เอ้า! ซู้ดดดดดดด)

แก ชั้นว่าพ่อแกพูดแรงเหมือนกันนะ
ถ้าพอชั้น(รึแม่ชั้น รึว่าใครๆๆๆๆๆๆๆๆ) มาพูดแบบนี้บ้าง
ชั้นก็คงโกรธแหละ

ชั้นก็คงเหมือนแกแหละหน่า

พ่อชั้นก็เงี้ยแหละ มองว่า ชั้นเป็นผู้หญิง ชั้นไม่ควรจะเรียนวิศวะ ไม่ควรจะเรียนสถาปัตย์เพราะจะตกงาน ไม่อยากให้เรียนวิทยา เพราะก็..ดูไร้จุดหมาย

ทั้งหมดเนี้ย เราก็โกรธพ่อเรามาแล้วทั้งนั้น วีนไปต่อหน้าต่อตายังเคยเลย ยิ่งสมัยนั้นที่ยังอยากเข้าวิศวะมากๆนั่น ก็แทบฉุดไม่อยู่
"เดก็แค่เรียนวิศวะมาแล้วไม่ประสบความสำเร็จกะมันแค่นั้นอะสิ" ชั้นเถียงๆๆๆๆ ฉอดๆๆๆๆๆๆ บ้าบอคอแตก จนพ่อชั้นก็ตบท้ายด้วยคำว่า ยังไงมันก็ชีวิตเธอ

มันก็ทำให้ชั้นรู้สึกดีตอนนั้นเท่านั้นแหละ

โอเค แล้วพ่อชั้นก็ยังไม่เลิกที่จะให้คำแนะนำอาชีพร้อยแปดกะชั้นต่อไป
พ่อชั้นไม่เคยพูดตรงๆ ว่าอยากให้ชั้นเรียนหมอ แต่มองตาก็รู้ใจ พ่อชั้นก็เชียร์ลึกๆแหละ (ก็เหมือนพ่อและแม่ของใครๆๆๆๆๆๆๆ)

ชั้นเลยเปลี่ยนเป็นว่า เอางี้ ชั้นอยากเรียนสถาปัตย์เพราะงี้ๆๆๆ มันมีอนาคตยังไง มันเปบี่ยนไปจากเมื่อสมัยพ่อเรายังไง ซึ่งโอเค เขาก็รับฟัง และแอบไม่กล้าเถียง

แม่ชั้นก็พอกันแหละ แต่แม่ชั้นก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ วันนี้อยากให้เรียนวิศวะ อีกวันก็หมอ อีกสามวันถามใหม่ก็เศรษฐศาสตร์ อีกอาทิตย์ก็ IR

แม่บอกว่า ก็คุยๆไปงั้นแหละ ก็แค่อยากรู้ว่า ชั้นชอบในสิ่งที่ชั้นเลือกจริงปะ ชั้นมั่นใจแค่ไหน ชั้นมีข้อมูลมันแค่ไหน แม่ก็แค่ชี้แนะ ไม่ชอบก็ไม่ว่าอะไร ถ้าชั้นชอบมันมากพอ

ก็เงี้ย ชั้นก็ว่าพ่อชั้นก็คงคิดแบบแม่ชั้นแหละ แต่คงมีวิธีการพูดที่ไม่เหมือนกัน

ผู้ชายก็เงี้ย พูดไม่เก่ง
พ่อแกก็คงเหมือนพ่อชั้น

เรื่องการให้อิสระ ชั้นคงทำแบบแก ไม่แน่ถ้าชั้นแก่ตัว อาจจะเป็นแบบแม่ชั้นก็ได้

อย่างไงก็ตาม เอนท์ให้ติดก่อนเฮอะ.................55+

กลัวไม่ติดซักอย่างหวะ จะเป็นพวกโง่ตัวจริงหละคราวนี้

เรียนในสิ่งที่เราอยากเรียนน่ะค่ะ

เรียนในสิ่งที่เรารักจะทำ

แล้วเราเองจะมีความสุข ชีวิตเราขอเราเป็นคนกำหนด

ถึงแม้ว่าเราจะกำหนดชีวิตแล้วมันล้มเหลว

แต่ยังไง มันก้อเป็นเส้นทางที่เราเลือก

ดีกว่าให้คนอื่นเลือก แล้วมันล้มเหลวน่ะค่ะ

หน่าๆ อย่าโกรธพ่อเลย ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดกัน
เพราะว่าพ่อก็อยากให้อนาคตของเหมี่ยวได้สิ่งที่ดีๆเข้ามาแหละ

แต่ว่าถ้าไม่อยากเรียนหมอมากๆก็ สอบMONBUKAGAKUSHO ให้ได้นะ สู้ๆ
อยากได้เหมือนกันทุนนะ แต่ถ้าจะยากว่ะ

ใจเย็นๆ เน่อ T__T

ฟังแล้วก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
นึกถึงหนังเรื่องบอดี้การ์ด เรื่องโปรดของฟ้าเลย
แบบว่า.......ซองซู
ต้องเลือกระหว่างจะ "เป็นคนดีที่เป็นลูกที่เลว" หรือ "เป็นคนเลวแต่เป็นลูกที่ดี"

เครียดอะไรก็ระบายๆ มาซะเน่อ
คนเราเจอเรื่องเครียดไม่เหมือนกัน
แต่ละครอบครัวคงให้ความสำคัญกันคนละเรื่อง
ยังงัยซะเราก็เลือกเกิดไม่ได้หรอก

ฟ้าก็ปลอบใจตัวเองอยู่ทุกวันว่า แค่นี้ก็ดีแล้วมั้ง
มันอาจจะไม่ดีมาก แต่มันก็อาจจะดีกว่าหลายๆ คน
พยายามมองโลกในแง่ดีที่มองไม่ค่อยออกเหมือนกัน
พูดนะพูดได้ แต่ปลอบตัวเองก็ปลอบไม่ค่อยออก - -

เอ่อ อ่านบล็อกน้องเหมี่ยวแล้วพี่เห็นด้วยอย่างแรงอ่ะ เรื่องแพทย์ในเมืองไทยเนี่ย

ส่วนเรื่องพ่อ ใจเย็นๆหน่อยนะจ๊ะ ยังไงก็พ่อเรา แต่ถ้าเป็นพี่ พี่ก็คงโกรธเหมือนกันแหละน่ะ

ยังไงก็เรียนในสิ่งที่ตัวเองอยากเรียนดีกว่านะ เพราะเราต้องอยู่กับมันไปทั้งชีวิตเลยนะเออ

พี่เข้าใจหนูเหมี่ยวนะ

มุมมองของผู้ใหญ่กับเด็กมักสวนทางกันเสมอ ความคิดเห็นขัดแย้งกับคุณพ่อเกิดได้และไม่ผิด แต่พ่อก็ยังเป็นพ่อเราตลอดไปแหล่ะ เลิกรากันไม่ได้

ตัวพี่เองก็ยังเถียงกับพ่อทุกวันลยนะ เถียงกันทุกเรื่อง ดินฟ้าอากาศ การเมือง นักร้อง ดารา หมาแมว ขุดมาเถียงได้ทุกวัน ไม่ได้เถียงเล่นๆด้วยนะ เถียงแบบเอาจริงเอาจังเลย แต่เถียงแล้วเราไม่โกรธไม่เกลียดกันอ่ะ สิ่งนึงที่ต้องพึงตระหนักคือเราเป็น"ลูก"อ่ะ และพ่อก็ยังคงเป็นพ่อ

สิ่งไหนที่พ่อทำแล้วเราเห็นว่าไม่ดี ให้นำมาปรับใช้กับชีวิตเราเองค่ะ

เอาใจช่วยนะ สู้ๆ
ขอให้ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจ




ปล. อยากฝากไว้อย่างนึงว่า "คนที่จะมีความก้าวหน้าได้ต้องมีความกตัญญูค่ะ"

น้องใจเย็นค่ะ เลือกทำในสิ่งตัวเองรักดีกว่านะคะ
แล้วสักวันพ่อน้องจะต้องเข้าใจแน่ๆ
สู้ๆค่ะ

ตอนนี้สอบตรงหายไปแร้ว...

เกลียดกระทรวงว่ะแม่ง

หลงทางเข้ามาบล๊อกนี้ได้ไงไม่รู้อ่ะ

นิ่ปี51 ละ บล๊อกนี้48

*รู้ทันตัวเองให้ดีเป็นพอนะ*

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

และแล้วพี่เหมี่ยวกับพี่ภพก็เรียนหมอด้วยกันทั้งคู่
ฮ่าๆ
สู้ ๆนะคะ
ใกล้จบแล้ว เรียนหนักมากมั้ยค่ะ
เผลอ ๆ ที่หมวยพิมพ์ไว้ พี่อาจจะไม่ได้อ่าน หรือ ไม่ก็นานมากกก กว่าจะมาอ่านด้วยซ้ำเนอะ
ยังไง ๆ ก็สู้ ๆนะค้า คนไข้รอพี่ ๆ มารักษาอยู่
(แต่เอาจริงๆำ ไม่ป่วยดีกว่านะ )
หมวยเคยเป็นเด็กน้อย ๆ ในค่ายสอนของพวกพี่ ๆ ตอนปี 51 คะ่
กำลังประสบปัญหาไม่รู้จะเรียนอะไร 555
(บอกทำไม ? ...555 ไม่รู้ ~ )

ใจเย็นๆนะ อย่างไรเค้าก็เป็นพ่อเราถ้ามีโอกาสให้แสดงความคิดเห็นในมุมที่ต่างออกไปค่อยๆจูนความคิดมุมมองกันไปน่าจะทำให้หาจุดร่วมได้ไม่ยาก ต้องค่อยๆพยายามด้วยความที่พ่อเค้ามีความคิดฝังแน่นมาแบบนี้เราเป็นลูกก็ต้องค่อยๆใช้ความใจเย็นเข้าหาก็น่าจะทำให้เกิดสัมพันธภาพที่ดีขึ้นมาได้ สู้ๆครับ

แนะแนวการสอบ CU-TEP เพื่อใช้เป็นคะแนนยื่น หลักสูตรอินเตอร์ สามารถยื่นคะแนนกับทางคณะ INDA, Commde, BALAC ของทางจุฬา หรืออื่นๆ โดย PA

CU-TEP (Chulalongkorn University Test Of English Proficiency) คือ แบบทดสอบความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษที่ได้รับความนิยมมาก แบบทดสอบ CU-TEP จัดทำโดยสถาบันภาษาของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บอกเล่าเทคนิคการสอบ CU-TEP วิเคราะห์ข้อสอบแต่ละพาร์ทไว้อย่างน่าสนใจ โดย Pornpan Academy