Bloggang.com : myo : FRESHY camp, FRESHY camp ดีที่สุด

FRESHY camp, FRESHY camp ดีที่สุด

ไป FRESHY CAMP มาค่ะ
ระหว่างวันที่ 19 - 22 พฤษภาคม 2549
แต่อย่าแปลกใจที่ทำไมเพิ่งมาอัพเรื่องให้วันนี้

กลับจากค่ายเหนื่อยและเพลียมาก จนไม่อยากทำอะไรเลย
นอนตลอด แถมยังเป็นหวัดกลับมาอีก...TT_TT

ชีวิตช่างเศร้าเหลือเกิน...

ขอเล่าเรื่องในค่ายละกันนะ รับรองว่าวันนี้ยาวแน่ๆ

วันที่ 1 (ศุกร์ 19 พ.ค. 2549)

ฉันไปถึงคณะด้วยรถไฟฟ้า และเดินต่อ (แบกกระเป๋าหนักประมาณ 7 โลไปด้วย)
การรับน้องจะจัดน้องเป็นบ้านๆ มีทั้งหมด 10 บ้าน
1. ละอันเทีย* (บ้านฉันเอง)
2. kiss the dog
3. คนดำไม่ห่างเหิน*
4. หวำ หวำ
5. จั๊กกะจี๋หู*
6. หมีระเบิดหอ*
7. เจ็ดใจเยอะ*
8. หมีซ่อนหา*
9. สวาท
10. Cell Bioฯ
(บ้านที่มี * หมายถึง ชื่อสามารถผวนจนดูลามกได้)

วันแรกก็ไม่ค่อยมีอะไรมาก เป็นการแนะนำคนทำงานหลักๆของ สพจ.(สโมสรนิสิตแพทย์จุฬาฯ) และถวายบังคมพระรูป ร.8

ตอนเที่ยวก็มีการกินข้าวกันที่ใต้หอใหม่ การกินข้าวที่คณะแพทย์จุฬานี้ ฉันว่าแปลกนะ
ระหว่างที่น้องๆกินไป พี่ๆก็จะมาเต้นสันทนาการกันรอบๆโต๊ะ (ที่นั่งโคตรจะเบีนด)

นัยว่าเป็นการกระตุ้นให้น้องรีบกินแล้วออกมาเต้นกับพี่ๆ

ตอนบ่ายก็มีการแนะนำตัวกันในบ้าน บ้านของฉัน ด้วยชื่อ "ละอันเทีย"(ห้ามผวน) ดูจีนๆหน่อย เลยมีคอนเส็ปต์เป็นจอมยุทธ
น้องๆต้องแสดงวิทยายุทธก่อนจึงได้รับการต้อนรับเข้าบ้านอย่างเป็นทางการ

เมื่อเข้าบ้านแล้วก็จะได้รับมอบเสื้อคลุมอาบน้ำ (ที่กลายมาเป็นเสื้อคลุมจอมยุทธ) และกระบี่คนละ 1 เล่ม
และทีสำคัญทุกคนต้องมีฉายา
เช่น พี่โจ(โจแม่งโคตรติ๋ม) ปั้น(ปั้นสิ) เหมี่ยว(เหมี่ยวหอย) จ้ำ(จ้ำฉู) เป็นต้น
...*ไม่ค่อยจะแสดงความหื่นกันเล้ยยยยยย*...

แล้วก็เล่นเกมรับน้องกันไปต่างๆนานา
ตอนค่ำก็มี Night Rally ฟังดูเหมือนจะสนุกใช่มะ??? แต่จริงๆแล้วมันคือ การเข้าฐานฟังเรื่องผีนั่นเอง
ก็คือแต่ละฐานจะให้ password และคำใบ้ตำแหน่งของฐานต่อไปมา

ฟังดูหลายๆคนอาจจะคิดว่าสนุกนะ แต่สำหรับคนกลัวผีจนขึ้นสมองแบบฉันแล้ว มันไม่สนุกเลยค่ะ
ฟังเรื่องผีซักเรื่อง 2 เรื่อง มันก็โอเคอยู่ แต่มาลองฟังเป็น 20-30 เรื่องต่อคืนดูสิ...หึหึหึ ประสาทหลอนไปเลย

แต่โชคดีหน่อยที่ฐานสุดท้ายของกลุ่มเราได้เจอกับฐานฮาๆพอดี
ฐานนี้ พี่ๆจะให้น้องเข้าไปนั่งฟังรออยู่ในห้องที่มีกระจกเงา แล้วจุดเทียนเล่มเดียวตรงกลางนั่งเป็นวงกลม แล้วเล่าเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของคณะให้ฟัง
จากนั้นก็จะพาน้องๆเข้าไปในห้องอีกห้องหนึ่ง จุดเทียน แล้วก็ห้ามเงยหน้าขึ้นมา จากนั้นก็ทำความเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้น

พอเปิดไฟขึ้นมาก็เห็นค่ะ ว่าไอ้ที่ที่เรากำลังกราบไหว้กันอยู่น่ะ จริงๆแล้ว คือพี่ที่ใส่หน้ากากดาร์ธเวเดอร์
เล่นเอาขำจนหมดกลัวเลยล่ะ

หมด 1 วันสบายๆ ไปก่อน ตอนนอนก็นอนมันบนหอใหม่นั่นล่ะค่ะ เป็นห้องนั่งเล่นของพี่ๆปี 4-6 เค้าที่เอาเฟอร์นิเจอร์ออกหมด แล้วปูฟูกเรียงๆกัน
นอนห้องละเกือบ 20 คน เบียดกันจนจะท้องได้อยู่แล้ว ถ้าเป็นห้องผู้ชายคงแปลกดีเนอะ 55+

วันที่ 2 (เสาร์ 20 พ.ค.2549)

วันสุดท้ายในค่ายที่ต้องใส่ชุดนิสิตค่ะ
ในตารางกิจกรรมดูน่าสนุกสนาน มีเล่นเกมส์ ร้องคาราโอเกะ

ตอนเช้ามีการทดสอบพื้นฐานของนิสิตแพทย์ แต่ความจริงแล้ว มีข้อสอบที่เกี่ยวกับวิชาเรียนอยู่ 5 ข้อจาก 30 ข้อเอง
นอกนั้นเป็นคำถามบ้าบอแบบ นายท.ตดด้วยความเร็วเท่านี้ รูก้นมีเส้นรอบวงเท่านี้ เพื่อนๆจะหนีทันหรือไม่ (ประมาณว่าถามเอามันส์)
มีการจับคู่หน้ากับชื่อรุ่นพี่ บอกสปีชี่ส์ของรุ่นพี่คนหนึ่ง (ซึ่งห้ามตอบว่า Homo sapiens. โดยเด็ดขาด
ข้อสอบถือว่าไม่ยากนักสำหรับบ้านฉัน เพราะคนออกข้อสอบคือพี่บ้านฉันเอง (ได้เปรียบนิดหน่อย)

พอประกาศคะแนนออกมา ปรากฎว่าบ้านฉันได้รางวัลไปตั้ง 4 คนแน่ะ แล้วที่มากกว่านั้น คนที่ได้ท็อปชั้นปี ได้คะแนนหรูมาก คือ 22.5 คะแนนเต็ม 71 คะแนน
นี่มันอะไรก๊านนนนนนน............555+

ตอนบ่ายก็ได้เวลาของกิจกรรมน่าสนุกทั้งหลายแหล่ อันได้แก่ มาเล่นเกมกันเถอะ คาราโอเกะ ปาร์ตี้
แต่อันที่จริงแล้วมันคือการปาร์ตี้ห้องมืด หรือห้องเชียร์นั่นเอง

ฉันไม่สามารถเล่าเรื่องภายในได้ เนื่องจากเป็นการผิดกฎและอาจถูกลงโทษถ้ามีพี่ๆรู้
แต่อยากบอกว่าเหนื่อยสุดชีวิตและไม่คิดว่าพี่หมอจะน่ากลัวได้ขนาดนี้

หลังจากปาร์ตี้ระยะเวลา 6 ชั่วโมงครึ่งจบ ก็ไปกินข้าวกัน
แล้วไปกิจกรรมเปิดฝ่าย (คล้ายๆชมรม) ส่วนใหญ่ก็เป็นการโชว์กิจกรรมของฝ่ายอ่ะนะ แต่หนักไปทางฮาๆ แล้วก็เต้นๆ

ฝ่ายที่ฉันสนใจก็มีฝ่ายพัฒนาชมบท (เพราะอยากไปออกค่าย) ฝ่ายดนตรีสากล(ลงชื่อเรียนเบสไปแล้วด้วย) และฝ่ายโฟโต้

เสร็จกิจกรรมราวๆตี 2 (ที่จริงควรจะเสร็จตั้งแต่ก่อนตี 1 แต่มันเลทมาตั้งแต่ปาร์ตี้ห้องมืด)
ห้องฉันมันก็ดันไม่รู้จักหลับจักนอนกันค่ะ มันเม้าธ์กันต่อถึงตี 4
ทอปิกก็วนเวียนอยู่แต่เรื่อง พี่คนนั้นหล่อเนอะ พี่คนนั้นชั้นจองย่ะ อะไรเทือกๆนั้น มีสาระมากเลย

วันที่ 3 (21 พ.ค. 2549)

ตื่นมาด้วยความง่วงเพลียเจียนตาย นอนยังไม่ถึง 3 ชั่วโมงเลยค่ะคู้ณณณณณ ตาโหลกันทั้งบ้าน

ช่วงเช้าก็เป็น Sportday บ้านฉันอยู่สีแดงเหมือนกับบ้าน 2
อย่าหวังว่าจะหากีฬาอันเป็นสาระได้ในคณะเราค่ะ ส่วนใหญ่เป็นกีฬาการละเล่นทั้งนั้น

เช่น เหยียบลูกโป่ง วอลเลย์บอลลูกโป่งน้ำ แชร์บอล (ที่ดูเหมือนจริงจังที่สุด แต่ก็ดันไม่กำหนดจำนวนผู้เล่น เลยเฮละโลกันไปทีมละ 30 คน เบียดกันแน่นสนาม)
เปียกกันไปคนละนิดคนละหน่อย

ตอนบ่ายได้รับคำสั่งจากพี่ให้เปลี่ยนเสื้อเป็นชุดที่สามารถเลอะได้ และอาจต้องทิ้งเสื้อไปเลยหลังกิจกรรม (ขู่ซะเว่อร์เลย)
เป็นช่วงของฐานชั้นปีค่ะ

เจอของปี 6 ก่อนเลย เป็นการแข่งกันดื่มยาหมอเถื่อนให้หมดเร็วที่สุด ซึ่งยาเหล่านั้นเป็นสูตรเฉพาะของพี่ๆ อันได้แก่ กล้วยปั่น นมเย็น ถั่วฝักยาวปั่น แมงลักปั่น
อาจจะยังดูไม่มีอะไรใช่มั้ยค่ะ แต่นอกจากสิ่งเหล่านั้นปั่นแยกเป็นถ้วยๆแล้ว มันยังมียาแก้ไอขมๆรสชาติแปลกๆผสมลงไปด้วย
บังเอิญว่าฉันไม่โดนค่ะ เลยรอดไป

ต่อมาเป็นฐานของปี 4 ค่ะ เล่นยืนบนหนังสือพิมพ์ โดยหลังจากผ่านการยืนแล้วใครเหลือชิ้นส่วนใหญ่สุดก็ชนะ ฐานนี้โดนไปทั้งแป้งและน้ำเลย

ฐานของปี 2 เป็นฐานแบบรับน้องแท้ๆ คือน้องทุกคนโดนจับปิดตา ไถๆไปกับพื้น โดนสั่งให้ระวังหัว ก้มต่ำ มีปลิงลื่นๆเย็นๆ

พอดีว่าฉันได้เข้าเป็นคนแรกๆ พออกมาก็เปิดตาก่อน เห็นชัดๆเลยค่ะ เพื่อนๆคลานกับพื้นที่ไม่มีอะไรทั้งนั้น เป็นพื้นโล่งๆ ระวังหัวอะไรนั่นไม่ต้องระวังเลยซักอย่างเดียว
ส่วนปลิงลื่นๆนั่น พี่มาเฉลยทีหลังว่ามันคือปีโป้ค่ะ

ฐานปี 5 เป็นฐานมหัศจรรย์ที่ใช้แค่น้ำอย่างเดียวก็สนุกได้ พี่ๆจะให้แบ่งเป็นกลุ่มๆ แล้วแข่งกันไถๆ ไปกับพื้นที่นองไปด้วยน้ำสบู่ลื่นๆ
พอไปถึงอีกฟากก็ให้โยนขวดใส่น้ำ(ที่ไม่ได้ปิดฝา) กลับมาที่แถว แล้วเทน้ำจากขวดที่เหลือลงไปในกะละมัง
กลุ่มใครมีน้ำเยอะที่สุดก็ชนะ (ซึ่งกลุ่มฉันก็ชนะ เพราะความแม่นในการโยนขวดน้ำนั่นเอง)

แต่ชนะแล้วไม่ได้รางวัลอะไรนะ นอกจากการออกไปเต้นเมียงู!!!!

ฐานสุดท้ายของปี 3 เหมือนพี่ๆเค้าเก็บกดมาหรืออย่างไรไม่ทราบ ฐานนี้ปราศจากน้ำค่ะ มีแต่แป้งและเม็ดแมงลักล้วนๆ

ฉันโชคร้ายไปหน่อยที่เจอพี่ที่รู้จักกันพอดี และโดนแป้งไปซะครึ่งกระป๋องได้ รู้สึกเหมือนหิมะตกยังไงยังงั้น
เป็นการแข่งกันระหว่างแถวอีกแล้ว โดยให้ล้วงลงไปในถังแมงลักเพื่อเก็บลูกแก้ว แล้วเป่าลูกโป่งให้แตก ไม่มีอะไรนอกจากความเลอะจริงๆ

ตอนค่ำหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็มีการแสดงของแต่ละกลุ่มสีและของพี่ๆปี 2
ขอไม่เล่าละกัน เพราะมันไม่มีอะไรมาก ส่วนใหญ่เป็นการเต้นเพลงบังคับของค่ายอันได้แก่ Lovelove และเพลงของแดนบีม

และมีการแสดงเล็กๆน้อยๆ ซึ่งทำให้ฉันรู้ว่าไอ้โฆษณาอาม่า 5 บาทนี่มันได้ใจคนดูจริงๆ (สังเกตจากความถี่ในการเอามาเล่น)

หลังจากการแสดงก็มาถึงกิจกรรมหลักของค่ายเฟรชชี่ นั่นคือการบายศรี
พี่ๆให้จับมือต่อแถวกันยาววววววมาก คือน้องทุกคนในรุ่นจะได้จับมือต่อแถวกัน หลับตาเดินจากตึกอบรมไปถึงหอใหม่ (ก็ไกลและคดเคี้ยวพอสมควร)

ใช้เวลาเดินราวๆ 1 ชั่วโมงได้ มีหยุดเป็นระยะๆ พอลืมตาขึ้นนี่ประทับใจมากๆเลย เห็นแสงเทียนสว่างเต็มสนามบาส

ผูกบายศรีเสร็จจบเรียบร้อยประมาณตี 3 ก็มาบายศรีกับพี่บ้านต่อ โดยแต่ละบ้านจะแยกไปเป็นกลุ่มๆ
จนเสร็จจริงๆก็ปาไปตี 4 แล้ว ได้นอนจริงๆก็เกือบตี 5 นั่นแหละ

วันที่ 4 (22 พ.ค. 2549)

ปิดค่ายด้วยอารมณ์เนือยๆของทั้งพี่และน้อง (เนื่องจากความง่วงและเหนื่อย)
มีการเฉลยคำตอบของแบบทดสอบบ้าๆบอๆวันนั้น และมอบรางวัล sportday
ของบ้าน 1 และ 2 (สีแดง) ได้รางวัล "เล่นกีฬาไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา" หรือก็คือที่โหล่นั่นเอง
เอาน่า...ขำๆ

ตอนเที่ยงๆก็เป็นการตามหาพี่รหัส โดยจะให้คำใบ้มา 3 คำ แล้วให้เพลงมาท่อนนึง
ให้น้องไปร้องไห้คนที่คิดว่าใช่ ถ้าทายถูกพี่จะร้องเพลงต่อกลับมาให้

คำใบ้ของฉันคือ โล้น / ตั้ม / Jump
งงเลยค่ะ ใครฟระเนี่ย??? พยายามถามพี่ๆว่าใคร แต่มีคนที่คิดไว้อยู่คนนึง คือ พี่ดิม
เนื่องจากพี่ดิมมักจะโดนเพื่อนล้อว่าหัวล้านบ่อยมากๆ ฉันก็เลยไปร้องให้พี่ดิม
แต่พี่ดิมก็ตอบกลับมาว่า ลองไปถามคนอื่นดูสิน้อง ประมาณ 3 ครั้งได้

จนสุดท้าย ฉันแน่ใจสุดๆว่ายังไงพี่ดิมก็ต้องเป็นพี่รหัส เนื่องจาก พี่ดิมเป็นพี่บ้านฉันและหัวล้าน(!!!)
ที่สำคัญตอนบายศรีพี่บ้าน พี่ดิมพูดอะไรแปลกๆกับฉัน ประมาณว่าขอโทษบ่อยมาก ขอโทษที่ไม่ค่อยมาเทคแคร์น้อง

ในความคิดฉันนี่ใช่แน่ๆ

พี่ดิมเลยให้ฉันขึ้นไปยืนร้องเพลงนั้นบนโต๊ะกินข้าว (เอาวะ ด้านได้อายอดเฟร้ย)
ก็เลยยอมรับออกมาในที่สุดว่าเป็นพี่รหัสชั้นจริงๆ

หลังจากเจอพี่รหัสกันหมดแล้ว พี่บ้านก็พาน้องไปเลี้ยงข้าวกันที่สามย่าน กินกันไปเผากันไป ขำจนปวดท้องไปเลย
ระหว่างนั้นก็ได้คุยกับพี่ดิมเรื่องบ้าบอต่างๆนานา
ประมาณว่าได้ข่าวว่าพี่อกหักมาเหรอคะ พี่อกหักมาแล้วก็ครั้ง พี่กำลังจีบใครอยู่ พี่ทำไรบ้างวันๆเนี่ย

เป็นการคุยที่เต็มไปด้วยสาระประโยชน์จริงๆ

จบดีกว่า

ป.ล. - ใครอ่านแล้วไม่เม้นขอให้เป็นหมัน 555+
อ่ะย้อเย่นนนนนนน....

Create Date : 26 พฤษภาคม 2549

Last Update : 26 พฤษภาคม 2549 11:41:47 น.

23 comments

Counter : 852 Pageviews.

สวัสดีวันศุกร์(สุข)ค่ะ

โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung

) วันที่: 26 พฤษภาคม 2549 เวลา:16:02:43 น.

ท่าทางสนุกสนานดีว่ะ...
ไม่รู้ว่ารัฐศาสตร์จะได้รับเต็มสูบจริงๆวันไหนอะเนาะ
ความเสี่ยงอยู่ตรงช่วง "สิงห์ดำออนทัวร์" น่ะแหละ
ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรมั่ง
เตรียมใจไว้ก่อนดีกว่า พี่แรงๆทั้งนั้น
(แถมเกย์เยอะพอสมควร เวรกรรม - -)

ปล. รูปข้างบนหน้าเมื้อนนนเหมือนแก อิหมอเหมี่ยว

โดย: nanoguy IP: 203.113.35.10 วันที่: 26 พฤษภาคม 2549 เวลา:20:05:18 น.

อ่านดูแล้วเป็นแนวสนุกๆมากกว่านา ไม่ถึงกับโหดนักมีแต่เกมส์ 555

ปล.ตัวหนังสือเล็กทรมานตาคนแก่มาก

โดย: นายเบียร์

วันที่: 26 พฤษภาคม 2549 เวลา:21:00:56 น.

อ่านไปก็อมยิ้มไป
นึกไปถึงรับน้องสมัยที่เรียนมหาลัยเหมือนกัน
ดูแล้วสนุกสนานมากๆเลยอ่ะ..

ยินดีอีกครั้งนะคะ
แล้วจะรอเรื่องเล่าสนุกๆอีกน๊า

โดย: prncess IP: 124.121.30.129 วันที่: 28 พฤษภาคม 2549 เวลา:19:38:02 น.

1. ชั้นได้คะแนนสูงสุดของชั้นปีรึ ตกใจนะนี่ 22.5 เนี่ย.....
2. ไม่ใช่แมงลัก...ฐานปี 3 มันคือเม็ดสาคูว่อย
3. หนุกหนาน และเสื่อมได้ใจ

โดย: 125 66 IP: 58.9.45.205 วันที่: 28 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:42:57 น.

แสดงความหื่น 5555

สนุกสนานมากๆ นะจ๊ะ ^__^

เห็นด้วยกับพี่นายเบียร์ (มาร่วมแก่ ฮ่าๆ)
ตัวหนังสือทรมานคนแก่ๆ สายตาสั้นๆ เยี่ยงเจ๊มากค่ะ

นึกถึงปีแล้วของตัวเองเลยอ่ะ .. ไปรับน้องอยู่ไม่ถึงอาทิตย์ก็เลิกไปละ
ด้วยเหตุผลคือเบื่อและสนุกไปกับเด็กๆ ไม่ได้ แก่ละ~

โดย: สาวแว่นเลี้ยวซ้าย

วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:11:44:50 น.