ทำอะไรลงไปเนี่ย

เมื่อคืนเลิกงานกว่าจะเคลียร์เอกสารแล้วออกจากที่ทำงานก็ตี 2 ครึ่ง ขับรถครึ่งชั่วโมงมาเอื่อย ๆ เกือบจะถึงที่พักอยู่แล้ว จอดติดไฟแดงอยู่คันเดียวก็ตี 3 แล้ว ชาวบ้านคงนอนหลับกันหมดแล้ว กำลังมองอะไรเพลินก็มีคนข้ามถนนกำลังจะผ่านหน้าไป แต่จู่ ๆ เงาดำทะมึนนั่นหยุดตรงเกาะกลาง มาเคาะกระจกพร้อมดึงฮู้ดที่คลุมหัวเขาออก เห็นเป็นผมยาวสยายหยิกเป็นลอน อ้าว...ผู้หญิงนี่หน่า มาทำอะไรกลางดึกอย่างนี้เนี่ย อากาศก็หนาวชนิดที่เรียกว่าเดินอย่างนั้นไม่เกิน 20 นาทีคงแข็งตายไปก่อน ก็ชั่งใจว่าเอายังไงดี แต่เห็นเป็นผู้หญิงเลยลดกระจกลง
"มีอะไรเหรอคะ"
"รู้ทางไปโรงหนัง sixteen มั้ยคะ"
"ไม่รู้จักอ่ะค่ะ"

แล้วสัญญานไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว จะขับออกไปก็ละล้าละลังเพราะเขากำลังอ้าปากพูดอะไรต่อ พอเห็นหน้าแล้วก็ยังเป็นเด็กวัยรุ่นอยู่เลย ยืนหน้าซีดตัวสั่นคงหนาวมากแน่เลย
"ช่วยไปส่งที่โรงหนัง sixteen ได้มั้ยคะ มีธุระจะไปรับเช็ค"

อึ้งและอึ้ง...มึนงงไปชั่วขณะ เพราะถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้แล้วคนที่เดินเข้ามาเป็นผู้ชาย พู่คงขับรถฝ่าไฟแดงออกไปแล้วด้วยความกลัว ไม่ต้องคิดมาก ตอนอยู่เมืองไทยเคยขับรถดึก ๆ มีผู้ชายโบกรถแบบว่ารถเสียข้างทาง พู่ไม่จอดนะ ไม่ได้แล้งน้ำใจแต่กลัวเอ็นดูเขาแล้วเอ็นเราขาด แต่ขับรถไปบอกตำรวจที่ป้อมให้แทน ว่ามีคนรถเสียต้องการความช่วยเหลืออยู่ตรงนั้นตรงนี้ก็ว่าไป แต่สมการคราวนี้มันแก้ยากเพราะโจทย์เป็นผู้หญิง บวกกับอากาศหนาวจับจิตตอนตี 3 พร้อมใบหน้าอ้อนวอนสุดขีด เห็นแล้วสงสารใจอ่อนยวบเลย

พู่เลยเปิดประตูให้น้องเขาขึ้นมานั่งข้าง ๆ พอเขาขึ้นมา ทีนี้พู่เองสิที่กลัวก็น้องแต่งหน้าเหมือนพั้งค์ร้อคเลยอ่ะ ตาดำปื้ดทั้งสองข้าง ปากซีดเหมือนป่วยจะดูให้เหมือนติดยาก็ได้นะ ตอนนั้นได้แต่นึก น้องอย่าควักปืนมายิง หรือกลายร่างเป็นไซโคเอามีดมาเสียบพี่เลยนะ กลัวจริง ๆ นะไม่ได้พูดเล่น

"เดี๋ยวเราไปถามทางที่สถานีตำรวจใกล้ ๆ ตรงนี้ละกันนะ" กะว่าอยู่ใกล้ตำรวจให้อุ่นใจหน่อยก็ดี หรือไม่ก็ให้คุณตำรวจพาน้องขอบตาดำไปส่งแทน
"ไม่อ่ะ...ไปถามทางที่ปั๊มน้ำมันดีกว่า ว่าแต่ยูมีโทรศัพท์มือถือมั้ย"
"มี...แต่อยู่เบาะหลัง" ถามทำไมกะจะปล้นชิงรถพร้อมโทรศัพท์มือถือเลยเหรอ ตอนนั้นก็นึกอยากทำฟอร์มโทรบอกใครก็ได้ว่ารับ hitchhiker ขึ้นรถ แต่กลัวโดนด่าเพราะมันดึก และกติกาสากลที่รู้กันดีก็คืออย่ารับคนแปลกหน้าขึ้นรถ แต่ทำไงได้ทำไปแล้ว

เห็นปั๊มน้ำมันอยู่ข้างหน้า เลยลงไปถามแคชเชียร์แกบอกทางด้วยความมั่นใจ ฟังแล้วใจชื้นไม่ไกลให้เลี้ยวขวาพอไฟเขียวไฟแดงแรกก็อยู่ตรงนั้นเลย เอาวะ...นิดเดียวเอง พอขับผ่านไปหลายไฟแดงแล้วไม่มีอะไรเลย ทางแคบลงแถมมืดตื้ดตื๋ออีก พู่ไม่พูดพล่ามทำเพลงยูเทิร์นกลับเลย

"ขอยืมโทรศัพท์มือถือหน่อยได้มั้ยคะ" น้องขอบตาดำเอ่ยปาก
"จะโทรไปไหน"
"ถามทางจากเพื่อน"

น้องขอบตาดำสปีคกับเพื่อนเสร็จ ส่งโทรศัพท์มาให้ฟังทางจากเพื่อนเขา ปลายสายก็ถามว่าพู่หันหัวรถไปทางเหนือหรือใต้ เกลียดการบอกทางของคนที่นี่มากเลย ชอบบอกเป็นทิศ นึกในใจไม่รู้โว้ย ไม่รู้ว่าทิศอะไรชื่อถนนยังไม่ค่อยจะรู้เลย ขับแล้วจำตึกรามบ้านช่องเอา พี่แกก็ใจเย็นบอกทางมาให้จนสำเร็จ สรุปก็ระยะทางปานกลางไม่ใกล้ไม่ไกล จะหย่อนน้องขอบตาดำทิ้งตรงนี้ดีมั้ยเนี่ย น้องเขาก็พูดดีบอกว่าจะรีบไปรับเช็คเพื่อเอาเงินมาใช้เทศกาลคริสต์มาส ถามไถ่กันในรถน้องบอกว่าอายุ 18 แต่ไม่เรียนแล้ว ออกมาทำงานร้าน Taco Bells ซึ่งร้านที่เขาทำมันอยู่หน้าโรงหนังนี่แหล่ะ ฟังถึงตรงนี้เริ่มตะหงิดในใจ คนอะไรไม่รู้ทางไปที่ทำงานตัวเองนี่นะ แถมมีเพื่อนชายคนนี้รออยู่ในร้านซึ่งปิดแล้ว เป็นนกต่อพาตูไปปล้นหรือเปล่าเนี่ย

มาต่อพรุ่งนี้นะคะ สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะ

 

Create Date : 25 ธันวาคม 2549		2 comments
Last Update : 24 ตุลาคม 2550 23:18:07 น.
Counter : 552 Pageviews.
Share Tweet