BlogGang.com : : merveillesxx : LOVE LETTER

LOVE LETTER

โดย merveillesxx

“ไงต่อ ตกลงมึงได้คุยกับแนนรึยัง”

“ยังว่ะ เมื่อคืนกูโทรไป เค้าก็ไม่รับโทรศัพท์กู”

“มึงไม่ได้คุยกับเค้ามานานเท่าไรแล้วเนี่ย”

“ก็สักอาทิตย์นึงแล้ว”

“ก่อนหน้านี้ทะเลาะอะไรกันป่าว”

“ไม่มีนะ”

“เฮ้ย มึงไม่รู้เองรึป่าว เวลาผู้หญิงงอน เค้าไม่บอกให้รู้หรอกนะ”

“เออ ไม่รู้เว้ย กูก็งงเหมือนกันว่ามันเกิดเชี่ยอะไรขึ้น กูส่งเมสเซ็จไปก็ไม่ตอบกลับ แล้วเดี๋ยวนี้เค้าก็แทบไม่ส่งเมสเซ็จมาหากูเลย …หรือเค้าจะเบื่อกูแล้ววะ”

“นี่มึงคบกับเค้ามากี่เดือนแล้ว”

“ก็ตั้งแต่กรกฎา ...ตอนนี้ก็ 5 เดือนแล้ว”

“อะไรวะ เพิ่ง 5 เดือนเอง กูว่ามึงคิดมากไปแล้วล่ะ มึงลองพูดกับเค้าดีกว่าว่ามีอะไรรึเปล่า ทิ้งไว้มันจะยิ่งแย่ แต่เวลาคุยกันมึงต้องใจเย็นๆ นะ เพราะเวลามึงโกรธ มึงชอบสติแตก”

“เออ กูรู้ ไม่ต้องย้ำ”

2 เดือนแล้วนะที่เราคบกัน แนนรู้สึกว่ามันเร็วจังเลยเนอะ เพราะแต่ละวันที่เราคุยกัน บางทีไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน รู้สึกตัวอีกที อ๊ะ เที่ยงคืนแล้วหรอ ตีหนึ่งแล้วหรอ บางทีนึกว่าแค่ครึ่งชั่วโมงเอง ...ค่าโทรศัพท์ก็เยอะ แต่ทำไงได้ก็เราอยากคุยจริงจริงนี่ ห้ามไม่ได้หรอกใช่มั้ย...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“แนนยอมรับโทรศัพท์มึงรึยัง”

“อืม คุยกันแล้ว”

“เป็นไง”

“กูพยายามจะนัดเจอเค้า แต่เค้าบอกว่าช่วงนี้เค้าไม่สบาย”

“เหรอ”

“สรุปก็ยังไม่ได้คุยกันให้รู้เรื่องน่ะ”

“มึงใจเย็นๆ สิ ก็รอให้เค้าหายก่อน”

“…กูรู้สึกว่าแนนพยายามหลบหน้ากู”

“เฮ้ย..”

“มึงคิดดูสิ กูไม่ได้เจอเค้าตัวเป็นๆ มาหลายเดือนแล้วนะโว้ย ทั้งที่ก่อนหน้านี้กูกับเค้าไปดูหนังด้วยกันทุกวันศุกร์เลยนะ”

“หนังเรื่องล่าสุดที่มึงดูกับเค้าคือ...”

“About A Boy”

“ไอ้ที่ฮิว แกรนท์เล่นอ่ะนะ นานแล้วนะเว้ย”

“เออสิ ก็หลังจากนั้นก็เสือกมีเอนทรานซ์หัวค_ยอีก กูกับเค้าก็ไม่ค่อยได้เจอกันตั้งแต่ช่วงนั้นแหละ”

“เอาล่ะๆ กูว่ามึงใจเย็นๆ แล้วค่อยนัดเค้าใหม่อีกทีแล้วกัน ส่วนวันนี้มึงไปดูหนังกับกูก่อน โอเคมั้ย”

“เออ ดูลอร์ดสองนะ มันเข้าแล้ว”

จริงๆ วันนี้ก็เจอกันแล้ว แต่ทำไมแนนยังรู้สึกคิดถึงต่ออยู่อีกน้า ...นี่คิดถึงมากจริงๆ นะเนี่ย เมื่อไหร่จะถึงตอนเย็นซักทีเนี่ย แทบจะรอไม่ไหวแล้วน๊า ...วันนี้แนนตื่นเช้าตอน 6 โมง ก็ดีใจมากเลยเพราะวันนี้จะได้เจอกัน ตื่นมาก็อาบน้ำ สระผม ทาครีม ฯลฯ เยอะไปหมดเลย (ถึงทำไปมันก็ได้แค่นี้เองเนาะ) อยากเป็นคนน่ารักกว่านี้ต่อจะได้ไม่เบื่อเรา จะได้ภูมิใจในตัวเราเหมือนที่เราภูมิใจในตัวต่ออ่ะแหละ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“เฮ้ย ต่อ ได้ข่าวเมื่อวานไปสยามกับแนน ใช่มะ”

“เออ”

“แล้วทำไรบ้างวะ”

“กินก๋วยเตี๋ยวร้านดู๋ดี๋...แล้วก็กลับบ้าน”

“แค่นั้นน่ะ ไม่ได้ดูหนังเหรอ”

“ไม่ได้ดู แนนบอกว่าต้องรีบกลับบ้าน”

“แล้วได้เคลียร์กันรึยัง”

“ยัง”

“อ้าว ทำไมวะ”

“มันมีบางอย่างที่ทำให้กูพูดไม่ออก”

“คือ...”

“ตอนเดินด้วยกัน แล้วกูจับมือแนน กูรู้สึกเหมือนเค้าไม่อยากให้กูจับมือ”

“จริงดิ”

“กูรู้สึกได้...”

“เค้าอารมณ์ไม่ดีอยู่ป่าว เมนส์มา ไรงี้”

“ไอ้สัตว์! กูไม่ตลก”

“โอเค โอเค กูขอโทษ กูขอโทษ”

“….กูรู้สึกมันเหมือนมีช่องว่างระหว่างเค้ากับกู”

“……….”

“……….”

“ต่อ อย่าหาว่ากูแช่งนะ แต่กูว่ามึงทำใจไว้บ้างก็ดีนะ”

“กูก็พอจะรู้แล้วล่ะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

แนนมีอะไรอยากจะบอกต่อเยอะแยะ เวลาอยู่ต่อหน้าก็ไม่กล้าพูด เซ็งจริงจริง...ต่อจะเซ็งจะเบื่อเรารึเปล่าเนี่ย แนนบางทีเอาแต่ใจตัวเองเหมือนกันนะ อย่างแบบเรื่องจับมืออะไรอย่างเงี้ย แรกแรกแนนก็ไม่ค่อยกล้าให้จับมือเท่าไหร่ แต่ถ้าตอนนี้ อืมม์! ไม่กล้าพูดแฮะ ...เพราะจะว่าไปตอนนี้แนนอยากกอดต่อจัง ให้หายคิดถึงเลย เพราะเราไม่ได้เจอกันตั้งนาน ถ้าศุกร์นี้เราไม่ได้เจอกันอีก แนนต้องบ้าตายแน่เลย ก็มันคิดถึงจริงจริงนี่นา

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“แนน ต่อรอแนนมาชั่วโมงนึงแล้วนะ ตกลงแนนจะออกมาเจอต่อได้รึป่าว”

“ต่อขอโทษนะ พอดีเราไม่ค่อยสบายน่ะ”

“....โอเค งั้นเราคุยกันทางโทรศัพท์ก็ได้”

“ต่อมีอะไรเหรอ”

“ตกลงแนนจะเอายังไงกับต่อกันแน่”

“……………..”

“แนนยังรักต่อรึป่าว”

“ต่อ ...ต่อรู้มั้ยว่าแนนจะพูดว่าอะไร”

“จะไปรู้ได้ยังไง! ต่อไม่ใช่พระพุทธเจ้านะ จะได้ไปตรัสรู้ได้!”

“…...........”

“โอเค ต่อขอโทษ แนนพูดมาเถอะ ต่อฟังอยู่”

“แนนว่า เราสองคนเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ”

“ทำไม?”

“แนนรู้สึกว่า ตอนนี้แนนไม่พร้อมจะมีแฟนน่ะ”

“ที่ผ่านมานี่เราสองคนไม่ได้เรียกว่าเป็นแฟนกันเหรอ”

“ก็ใช่...”

“หรือว่าเป็นแฟนกับต่อ มันรู้สึกแย่มากเหรอไง?”

“ไม่ใช่ ....คือแนนว่าแนนอยากอยู่กับเพื่อนๆ มากกว่าน่ะ”

“แล้วต่อเคยห้ามแนนไปไหนมาไหนกับเพื่อนซะที่ไหนล่ะ รู้มั้ยว่าช่วงหลังมาแนนอยู่กับเพื่อนมากกว่าต่ออีกนะ”

“คือ แนน....”

“อะไร”

“แนนไม่ได้รู้สึกกับต่อเหมือนเดิมอีกแล้ว...”

“…………………”

“…………………..”

“แนน มีคนอื่นรึเปล่า”

“เปล่า”

“แล้วต่อทำอะไรผิดเหรอ ช่วยบอกได้มั้ย”

“ไม่หรอก...ต่อน่ะดีทุกอย่างแหละ”

“แล้วถ้าดีทำไมแนนถึงทำแบบนี้กับต่อล่ะ!”

“………………………..”

“ตกลงเราไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วใช่มั้ย”

“...ขอโทษจริงๆ นะต่อ แนนก็เสียใจเหมือนกัน”

พูดตามตรงว่าแนนก็ไม่นึกเหมือนกันว่าแนนจะรักแล้วก็คิดถึงต่อมากขนาดนี้ ฟังฟังดูน้ำเน่าพิกลนะ แต่เราก็เขียนตามที่เราคิด ถ้าเราพูดได้อย่างนี้ก็คงจะดีเนอะ เอ..ถ้าพูดได้อย่างนี้จริงจริง ต่อจะเลี่ยนรึเปล่า? ยังไงล่ะ ก็เรารักจริงจริงนี่นา! พอดีกว่าเนอะ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“มึงรู้มั้ย เมื่อวันก่อนกูจัดห้องแล้วไปเจออะไร”

“อะไรวะ”

“กูไปเจอจดหมายที่แนนเขียนให้กูว่ะ”

“ไอ้เชี่ย นี่มึงยังเก็บไว้อีกเหรอ”

“ก็นั่นน่ะสิ กูเข้าใจมาตลลอดเลยนะ ว่ากูทิ้งไปแล้วตั้งแต่ตอนที่เลิกกับแนนใหม่ๆ”

“มึงเลิกกับเค้ามากี่ปีแล้วเนี่ย”

“4 ปีแล้ว”

“ได้คุยกันมั่งมั้ย”

“ไม่เลย”

“เค้าไม่โทรมาหามึงเลยเหรอ”

“โทร แต่กูไม่ได้รับ”

“ทำไมวะ”

“กูไม่อยากคุยกับเค้าว่ะ จะพูดว่ากูหนีเค้าก็ได้”

“มึงน่าจะคุยกับเค้านะ เค้าอุตส่าห์โทรมา”

“ไม่มีประโยชน์ ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว”

“อือ..”

“พูดแล้วก็ตลกดีนะ กูเป็นเพื่อนกับเค้าตั้ง 2 ปี เป็นแฟนกับเค้า 7 เดือน แล้วทุกอย่างก็สิ้นสุดในหนึ่งวัน แล้วนี่จนผ่านมา 4 ปีแล้ว กูก็ยังทำใจคุยกับเค้าไม่ได้เลย”

“เอาเถอะ สักวันมึงจะคุยกับเค้าได้เอง”

“หวังว่า”

“แล้วเค้ามีแฟนใหม่ไปรึยังวะ”

“ไม่รู้ ก็บอกแล้วกูไม่รู้ข่าวคราวอะไรของเค้าเลย คือพยายามที่จะไม่รับรู้น่ะนะ”

“แล้วตอนที่เค้าทิ้งมึง เค้ามีคนอื่นรึป่าว”

“เค้าไม่ได้ทิ้งเว้ย เค้าแค่บอกเลิกกู”

“เออ นั่นแหละ”

“เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้มีคนอื่น ซึ่งกูก็ไม่มีทางรู้หรอกนะว่าเค้าพูดจริงรึเปล่า แต่กูก็เลือกจะเชื่อตามที่เค้าบอก”

“ทีงี้ เสือกเชื่อคนง่ายนะมึง”

“แต่พอกูเอาจดหมายของแนนมาอ่านใหม่ กูก็ยังสงสัยอยู่ดี”

“สงสัยอะไรวะ”

“ก็ถ้าเกิดเค้ารู้สึกเหมือนอย่างที่เค้าเขียนในจดหมายจริงๆ ทำไมเค้าถึงบอกเลิกกู ...ทุกวันนี้กูก็ยังไม่เข้าใจ แต่บางทีมันอาจจะผิดที่ตัวกูน่ะนะ”

“สักวันมึงก็จะรู้เองแหละ”

“หรือบางที กูอาจจะไม่มีวันรู้เลยก็ได้...”

ทุกวันนี้แนนรู้สึก happy นะที่เป็นแบบนี้ ที่คนข้างข้างแนนเป็น “ต่อ” ไม่ใช่คนอื่น ถึงเรื่องของเราจะไม่ค่อยเหมือนคนอื่น แต่แนนก็ไม่ได้ซีเรียสกับตรงนั้น สิ่งที่สำคัญคือ “ความรู้สึก” ข้างในใช่มั้ย...ว้า ไม่รู้จะเขียนอะไรละ ...เอาเป็นว่า เรารักต่อละกันนะ

“The mystery of love is greater than the mystery of death” – Oscar Wilde

หมายเหตุ

เรื่องสั้นนี้เป็นเรื่องแต่ง ชื่อตัวละครเป็นชื่อสมมติ แต่ตัวอักษร ตัวเอียง ทั้งหมดเป็นเนื้อความจากจดหมายที่มีอยู่จริง

เรื่องสั้นนี้ไม่ได้แต่งขึ้นเพื่อกล่าวโทษใคร มันเป็นเพียงการระลึกถึงความสัมพันธ์ที่ล่มสลาย และไม่มีวันย้อนคืนมา

Create Date : 26 มิถุนายน 2549

Last Update : 1 กรกฎาคม 2549 20:36:18 น.

13 comments

Counter : 793 Pageviews.

แปะไว้ก่อนค่อยมาละเลียดอ่านอีกที

โดย: err_or

วันที่: 26 มิถุนายน 2549 เวลา:9:03:01 น.

มันเป็นเพียงการระลึกถึงความสัมพันธ์ที่ล่มสลาย และไม่มีวันย้อนคืนมา

จุกค่ะจุก

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 26 มิถุนายน 2549 เวลา:9:31:22 น.

น่าเสียดายที่อิฉันไม่มีเรื่องแบบนี้ให้หวลระลึกถึงแฮะ

มีแต่เรื่องแอบชอบชาวบ้านนมนานกาเล 5 ปีผ่านไปถึงได้บอกรัก

เฮ้อ...

โดย: I will see U in the next life.

วันที่: 26 มิถุนายน 2549 เวลา:17:59:47 น.

“หรือบางที กูอาจจะไม่มีวันรู้เลยก็ได้...” <--- ประโยคคลาสสิคว่ะ ตอนเราเลิกกะแฟนเก่าก็พูดแบบนี้แหละ
ต่อเอ๊ย เรื่องบางเรื่องน่ะจนตายเราก็ไม่เข้าใจหรอก มีแต่เจ้าตัวเขาเท่านั้นแหละที่รู้....

คุณข้างบนคะ เราก็แอบชอบมาสี่ห้าปี แต่ยังไม่ได้พูดเลย เร็วๆ นี้คงจะได้พูดกับเขาสักที

โดย: Angeltetsu

วันที่: 26 มิถุนายน 2549 เวลา:23:40:42 น.

กึยยสสส์
จุกด้วย...

โดย: ShadowServant

วันที่: 28 มิถุนายน 2549 เวลา:0:39:30 น.

“เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้มีคนอื่น ซึ่งกูก็ไม่มีทางรู้หรอกนะว่าเค้าพูดจริงรึเปล่า แต่กูก็เลือกจะเชื่อตามที่เค้าบอก”

“ทีงี้ เสือกเชื่อคนง่ายนะมึง”

โดย: เจ้าชายไร้เงา

วันที่: 29 มิถุนายน 2549 เวลา:0:10:53 น.

เอ่อ เข้ามาแอบอ่านเงียบๆ
แล้วจากไป
ไม่อยากรื้อฟื้นนี่หน่า

โดย: quin toki

วันที่: 30 มิถุนายน 2549 เวลา:23:19:19 น.

Love finished.
Reading finished.

โดย: cottonbook

วันที่: 1 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:36:51 น.

เรื่องลึกๆในใจ ความเป็นไปไม่ได้ที่รู้อยู่แก่ใจ
เลือกไม่ได้ที่จะเลิกรู้สึก แต่เลือกได้ที่จะทำใจ
แต่ก็ยังแอบภาวนาอยู่ลึกๆให้มันเป็นจริงได้

โดย: Little Detective

วันที่: 2 กรกฎาคม 2549 เวลา:10:27:57 น.

การกระทำ บางทีมันก็ช่างตรงข้ามกับคำพูด
ถ้อยคำหรือข้อความในจดหมาย มักย้อนมาเสียดแทงความรู้สึกในวันที่เงียบเหงา

ปล่อยวาง คงเป็นคำที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้
อดีตนั้นผ่านเลย อนาคตยังมาไม่ถึง
อยู่กับปัจจุบันเถอะครับ เชื่อผม

โดย: Mint@da{-"-}

วันที่: 2 กรกฎาคม 2549 เวลา:15:42:45 น.

ลองขว้างตัวเองไปที่สนามหลังบ้านดูซักรอบ

โดย: Crisis IP: 58.8.105.68 วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:17:29:42 น.

Oh Goodness

โดย: Jan IP: 155.69.5.236 วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:18:55:51 น.

..อ่านแล้วรู้สึกจุกๆ นะ..
ไม่รู้สิ

แต่ถ้าเป็นเพื่อนกันมาก่อน
เรื่องแบบนี้ ให้อภัยกันไม่ได้เลยหรอ...

ก็แค่อยากถามดูน่ะ

โดย: คนที่รู้ว่าใคร IP: 203.153.173.102 วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:20:45:28 น.