2017 Nan short trip : Day 2 บ่อเกลือ - ดอยภูคา - ปัว หลังจากโซ้ยมื้อเช้ากันอย่างอิ่มหนำจากบ่อเกลือวิว เราก็เริ่มออกเดินทาง โดย Itinerary ของวันนี้เราจะเป็นอย่างงี้  บ่อเกลือ - ดอยภูคา (จุดชมวิว 1715)- ปัว (พิพิธภัณฑ์บ้านไทลื้อ - วัดภูเก็ต) - ฟาร์มเห็ดบ้านหัวน้ำ - ตัวเมืองน่าน (พักที่คุ้มเมืองมินทร์) - ตลาดกลางคืน   ออกจากบ่อเกลือวิว เราควรจะวิ่งไปทางดอยภูคา แต่เมื่อเลี้ยว ๆ หลงๆ ตรงจุดเริ่มต้น ก็ดันเห็นป้ายทางขึ้นอุทยานแห่งชาติขุนน่านซึ่งบอกว่าไปอีกไม่ไกล ไหน ๆ ก็มาถึงนี่แล้ว ก็เลยแวะไปซักหน่อย   เจอป้ายละ แวะถ่ายรูป ตกลงได้ถ่ายแต่ป้ายนะขรั่บ.. เมื่อไปถึงทางเข้า เจ้าหน้าที่บอกว่าฝนมันยังตกอยู่เลยนะ เข้าไม่ได้ มาใหม่เดือน ตค ละกัน  อ้ะ..ไม่เป็นไร   ขับรถต่อไป ตาม GPS ไปเรื่อย ๆ มุ่งหน้าขึ้นดอยภูคา วันนี้ฝนตกช่วงเช้าตรู่ และฝนปรอย ๆ บาง ๆ ตลอดเช้า ทางขึ้นดอยค่อนข้างคดเคี้ยว และหมอกหนามากกกกกกกกกกกกก เราไต่ไปประมาณ 20-30 กม./ชม. ยิ่งสูงหมอกยิ่งหนา รถที่วิ่งสวนมาแทบไม่มี แต่บางครั้งมีรถมอเตอร์ไซค์วิ่งสวนมาด้วย น่าจะชาวบ้านแถว ๆ นั้น เจอหมู่บ้านระหว่างทาง บ้านก่อก๋วง ดูเจริญรุ่งเรืองสุด ๆ ในแถบนั้น มีตลาดอยู่หน้าหมู่บ้าน เราจึงจอดรถ เพราะอยากจะอุดหนุนชาวบ้าน และลงไปส่องว่าเค้าขายอะไรกันน้อ มีตลาด มีชาวบ้าน มีวัว มีหมา เราเดินเตร่ ๆ แถวนั้น ชาวบ้านชวนคุยแล้วบอกว่าเดินลงไปดูที่หมู่บ้านสิ แต่หมอกหนา มองไม่ค่อยเห็นอะไรหรอก จอดรถ แล้วเดินลงเขาเข้าหมู่บ้าน  น้องหมานั่งมองหมอก หน้าตามีสกุลรุนชาติ หน้าเหมือนหมาอาคิตะ เจ้าฮาจิโกะ มาอ่านเจอทีหลังถึงหมู่บ้านนี้ ว่าไม่มีไฟฟ้าใช้ มีระบบโซล่าเซลล์อยู๋นิดหน่อย เท่าที่เดินดู ยังเป็นธรรมชาติมาก เลี้ยงไก่ เลี้ยงวัว เหมือนบ้านชนบทในหนังสือเรียนมานะมานี อาชีพชาวบ้านแถวนี้คือไปเก็บของป่าเช่นพวกเห็ด ผักต่าง ๆ มากินมาขาย เอ๊ะ.. ไม่มีไฟฟ้า แล้วนี่เสาอาร้ายยย หมอกหนาจริง ๆ ค่ะท่านผู้ชม  เดินกลับมาดูตลาดกันหน่อย ไหนมีไรขายมั่ง   เห็ด ปลี ข้าวโพด และลูกอะไรต่อมิอะไรที่อิฉันไม่รู้จัก และไม่รู้จะอุดหนุนยังไง วัวก็กินเปลือกข้าวโพดกันอย่างเอร็ดอร่อย นังฮาจิโกะหรือพี่น้องของมันก็ไม่รู้วิ่งตามมา ขึ้นรถมาแล้ว ลูกวัวมาชะเง้อมอง ขับรถขึ้นเขาต่อไปเรื่อยๆ ยิ่งสูงหมอกยิ่งหนา  อิฉันขับรถลดความเร็วลงไปอีกจาก 30 ไป 20 ไป 10 กม / ชม ไฟเปิดมันทุกดวง เพราะมองไปข้างหน้าได้ไม่ไกลเท่าไหร่  จนมาเจอจุดชมวิว 1715 นี่คือจุดที่สูงที่สุดของดอยภูคา เปิดรถลงไป อากาศหนาวเยือก ลมแรงมาก   แวะไปดูเทอร์โมมิเตอร์ อุณหภูมิอยู่ที่ 17 องศา   ในเมืองข้างล่างอย่างร้อนเลย  ขับต่อไป เจอร้านกาแฟกับลานกางเต๊นท์  รีบแวะเลยฮ่ะ บนภูก็มีลาเต้อาร์ตให้กิน เดินไปด้านหลัง เค้าเรียกลานดูดาว  ปกติคงเอาไว้กางเต๊นท์กัน ห้องน้ำที่นี่สะอาดสะอ้านและเข้าฟรี แต่มีกล่องให้หยอดบริจาคไว้ด้านหน้า ใครไปใช้บริการการช่วยกันหยอดนะคะ ช่วยค่าน้ำค่าทำความสะอาดกันด้วย ลานด้านหลังจะมีจุดนึงที่รับสัญญาณ DTAC ได้แต่ห้ามขยับจากจุดนั้นเลยเชียว เพียง 1 ก้าว สัญญาณก็หายได้ ขับมาเรื่อย ๆ ผ่านช่วงที่เค้าเรียกถนนลอยฟ้า  สวยขาดใจเลย สวยจริง ๆ  แต่รูปถ่ายทำไมง่อยกระรอกอย่างเง้  เป็นที่กล้องแน่ ๆ เลย  มุ่งหน้าไปยังปัว ลงเขามาเรื่อย ๆ หมอกหายไปละ ปัวเริ่มเขียวสวย ท้องนาเต็มไปหมด ตาม GPS ไปพิพิธภัณฑ์บ้านไทลื้อ เค้าว่ากินกาแฟแกล้มวิวที่นี่เด็ดสุด ๆ  มีทางแยก 2 ทางนะคะ ทางที่เป็นไม้ไผ่เดินลงทุ่งนาดูปลอดภัยกว่ากันมาก อิฉันดันไปพาอาเฮียเดินไปฝั่งไม้แผ่นใหญ่ ๆ ก่อน อิฉันก็ว่ามันก็มีลำไม้ไผ่ให้เกาะดูปลอดภัยอยู่นา แต่พอเดินไป ๆ มันสูงขึ้นทุกที และบางช่วงลำไม้ไผ่ไม่มีให้เกาะ อาเฮียกลัวมาก เดินขาสั่นแหง่ก ๆ แล้วไม่ยอมไปต่อ ทางนี้แหละ เลยพาเฮียเดินกลับไปนั่งกระต๊อบ  ส่วนอิฉันเดินแรดต่อคนเดียว กระต๊อบพวกนี้เค้าเรียกเถียงนาใช่ไหม  ที่นี่มีเอาไว้นั่งชิล ๆ เค้ามีหลายหลัง มีเสื่อมีหมอนไว้ให้นอนเล่น ก่อนเข้าไปก็สั่งกาแฟสั่งเค้กหิ้วไปนั่งๆ นอน ๆ กินเค้กแกล้มวิวกัน มีแพะตัวดำขลับ  ลูบหัวเล่นได้ด้วย แพะเป็นมิตรดีฮ่ะ ทีแรกยังคิดว่ามันจะขวิดตรูไหม กลับมาตรงทางเข้า แวะกินเค้กกันหน่อย เค้กส้มสดชื่นดี ด้านหน้าจะมีร้านขายผ้าทอร้านใหญ่มากอยู่ด้วย อิฉันเข้าไปเดินดู ราคาไม่แพงเลย เป็นร้านขายผ้าที่ตัดเป็นชุดสำเร็จแล้วเสื้อ กระโปรง ผ้าถุงสวยมาก จุดเช็คอินถัดไปตามประสานักท่องเที่ยว ๆ น่านมือใหม่ ยังไงซะก็ต้องเป็นวัดภูเก็ต ไหว้พระแล้ว ก็มาดูวิวนาข้าวด้านหลัง ด้านล่างมีตูบนาโฮมสเตย์ ขายกาแฟ และแถวนั้นมีตลาดเล็ก ๆ ขายของชาวบ้าน เช่นพวกผ้าทอ ข้าวสาร  อิฉันได้ผ้าทอคลุมไหล่มาฝากคุณแม่ ดูเหมือนราคาสูงกว่าร้านในเมืองหน่อย แต่ดูเนื้อผ้าต่างกัน อันนี้ดูบ้าน ๆ ดี ข้างบนลานวัดมีต้นดิกเดียม  พอลูบต้นแล้วมันจะจั๊กจี้  ร้องอุ๊ย ๆ  ( บ้าเรอะ มันจะร้องได้ไง) ลูบแล้วมันจะจั๊กจี้ และกระดิกยอดได้ด้วยฮ่ะ อิฉันว่ามันกระดิกได้จริง ๆ นะ ถึงแม้อาเฮียจะยืนยันหนักแน่นว่าลมมันพัด เดินลงมาดูด้านล่าง  มีรถด้วยยย  ไปต่อกันที่ฟาร์มเห็ดบ้านหัวน้ำเพื่อกินมื้อกลางวัน ทั้งหมดทั้งปวงในปัว ตั้งแต่พิพิธภัณฑ์บ้านไทลื้อ วัดภูเก็ต และฟาร์มเห็ดนี้ไม่ไกลกันเลย ขับรถต่อมาอีกนิดเดียว แต่ถ้ามาอย่างอิฉันมันจะย้อนไปมานิดหน่อย เพราะจริง ๆ น่าจะไปฟาร์มเห็ดก่อนที่อื่น ๆ ไปฟาร์มเห็ดต้องตาม GPS ไปอย่างเดียว ทางเข้าเล็กและวกวนซะจนไม่เหมือนทางเข้า เมื่อชื่อเป็นฟาร์มเห็ด อาหารจึงเน้นแบบเห็ด ๆ  ที่ดัง  ๆ น่าจะเป็นพิซซ่าเห็ด แต่อิฉันลองสั่งไข่ป่ามมา อร่อยดีฮ่ะ เหมือนออมเล็ตเห็ด แบบเยิ้ม ๆ หน่อย และเค้าไม่ได้ทอดกะน้ำมัน แต่ใส่ไว้ในใบไม้แล้วน่าจะเอาไปปิ้ง  อาหารที่นี่รสชาติดีเชียว ก่อนอาหารมา ก็นั่งดูวิวนาข้าวเขียว ๆ ไป ที่นี่เค้ามีทำเป็นโฮมสเตย์ด้วย ถึงแม้จะชื่อโฮมสเตย์ แต่อิฉันว่ามันเหมือนโรงแรมมากกว่า จากฟาร์มเห็ด สามารถเดินไปวังศิลาแลงได้ แต่ทริปนี้อิฉันกับอาเฮียขอข้ามไป เพราะกลัวว่าจะขับรถกลับตัวเมืองน่านไม่ทันมืด ทริปของวันนี้ เราจึงจบกันเพียงแค่นี้ จริง ๆ ตารางของวันนี้ ถ้าหากให้อิฉันจัดใหม่ ก็อยากจะค้างที่ปัวซะ 1 คืน เพราะจริง ๆ แล้ว เหมือนน่าจะยังมีที่ให้แวะชมช้า ๆ เนิบ ๆ อยู่อีก  บล็อกหน้าพาไปเช็คอินคุ้มเมืองมินทร์ที่พักสุดแสนน่ารักในตัวเมืองน่านค่ะ Create Date : 08 ตุลาคม 2560 Last Update : 8 ตุลาคม 2560 17:56:21 น. 1 comments Counter : 2208 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณKavanich96

ขอบคุณที่แบ่งปัน โดย: Kavanich96 วันที่: 9 ตุลาคม 2560 เวลา:3:56:59 น.