2015 : เส้นทาง Scenic route ไปชะอำ และ รีวิวโรงแรมเมธาวลัย
ช่วงหลัง ๆ อิฉันและอาเฮียเบื่อทริปชะอำหัวหินซะแล้ว จริง ๆ สถานที่ก็น่ารักน่าแวะมีอะไรให้ทำเยอะอยู่หรอก แต่ปัญหาคือเส้นทางจากบ้านไปชะอำนี่แหละ อีช่วงที่ผ่านพระราม2 สมุทรสาคร สมุทรสงคราม รถมันติ๊ดติด เป็นช่วงการจราจรที่สุดแสนทรมานเป็นอันมาก
ทริปท่องเที่ยวประจำปีของบริษัทปีนี้ คนจัดทริปดั๊นไปจัดที่ชะอำ ซึ่งก็ต้องเป็นไปตามนั้น เป็นทริปสองวันหนึ่งคืนที่คาดเดากิจกรรมได้เลย เดินทางไป-กิน-เกมริมหาด-เมา-กินพุงแตกมื้อเย็น-แดนซ์-เมา-ไพ่-กินพุงปลิ้นมื้อเช้า-เดินทางกลับบ้าน
เมื่อเสาร์ที่แล้ว เราจึงเริ่มออกเดินทางสาย ๆ
แวะที่ปอร์โตชิโน พวกเด็ก ๆ เค้าแวะเพื่อเล่นเกมเก็บ RC กัน แต่อิฉันกะอาเฮียขับรถตามมาแบบสายโด่งแล้ว จึงได้แค่แวะเก็บบรรยากาศเท่านั้น
เพิ่งเคยแวะฮ่ะ มันก็ Community Mall ธรรมดาอ่ะนะ มีร้านทั่ว ๆ ไป Boots foodland Mcdonald โซนฟู้ดคอร์ทตกแต่งน่ารักใช้ได้ สถานที่มีอะไรกุ๊กกิ๊กน่ารักให้ถ่ายรูป
ขับผ่านเส้นพระราม 2 รถติดสุด ๆ มันจะมีทางเลี้ยวเล็ก ๆ โดยไม่ต้องไปทางเพชรเกษม เพื่อที่จะไปเส้น Scenic route ร้านค้ายังไม่มาก ยังพอมองท้องฟ้า มองต้นไม้ได้เยอะ
แวะโซ้ยกาแฟกันหลับซักเล็กน้อย เส้นทางนี้ ร้านกาแฟมีไม่เยอะ เจอแค่ 2-3 ร้าน
ขับ ๆ ไปจะมีนาเกลืออยู่ช่วงนึง น่าสนใจดี มียุ้งฉางเก็บเกลือ ทำแบบบ้าน ๆ
อิฉันก็สงกะสัยว่า ของไทยเราทำไม๊ทำไมถึงพัฒนามาเป็นแหล่งท่องเที่ยวแบบให้ความสำคัญกับของที่เรามีไม่ได้ เหมือนที่ญี่ปุ่นเค้าทำ มีมาสค็อตในแต่ละที่ ทำมาสค็อตน่ารัก ๆ แล้ว ขายตุ๊กตามาสค็อตได้ด้วย
แถว ๆ นี้มีเกลือ ก็ทำมนุษย์เกลือน่ารัก ๆ ร้านค้าก็พัฒนาทำเกลือแพคเกจจิ้งสวย ๆ ทำผลิตภัณฑ์จากเกลือ พวกเกลือขัดผิว ช็อคโกแลตเกลือ สารพัดเกลือ ตอนนี้เห็นที่ทำได้แค่ขายเกลือกระสอบเท่าบ้าน 20 บาท อิฉันซื้อมาตอนแต่งงานใหม่ ๆ เมื่อ 10 ปีก่อน 20 บาทตอนนี้คงใช้ไปแล้วซัก 5 บาท กระสอบนึงใช้ได้ตลอดชีวิตเลยเชียว 
ที่ญี่ปุ่น ไปฟูจิซัง ก็มีตุ๊กตาฟูจิเต็มไปหมด แถบทะเลสาบก็ขายของพวกสาหร่าย มีตุ๊กตาสาหร่าย แพคเกจจิ้งเป็นไปแนวนั้นทั้งหมด มีไข่ดำกำมะถัน มีหมาจิ้งจอก คือเค้าเอาของที่ดัง ๆ ในแถบนั้นมาสร้างมูลค่าเพิ่มได้อย่างฉลาด
แต่ในกลุ่มคนพัฒนาการท่องเที่ยวไทยนั้น ทำแต่ฟาร์มแกะ ทำตลาดน้ำ ทำ Outlet ขายขนมของชำร่วยที่เหมือน ๆ กันทุกจังหวัด จนตอนนี้มีเหมือนกันแทบทุกจังหวัดแล้ว ไม่มีอะไรที่เป็นเอกลักษณ์ทั้งสิ้น
จริง ๆ มันทำได้นะ แถวนี้มีเกลือ มีปลาทู มีผลิตภัณฑ์จากตาล ทำได้ตั้งหลายอย่าง แต่คงไม่มีใครคิดจะทำล่ะมั้ง โกยเงินยากกว่าฟาร์มแกะ ฮ่วยยยย 
ช่างเหอะ กลับมาดูเส้นทาง Scenic route ดีกว่า ตอนไปแห้ง ๆ น่าดู
รถไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ยังเป็นถนนแบบวิ่งสวนกัน พอจะจอดรถข้างทางได้ค่ะ
มีบางช่วงน้ำเป็นสีชมพูกิ๊บเก๋มากมาย เหมือนเคยอ่านเจอว่ามันเป็นแบคทีเรียอะไรซักอย่าง แต่ก็ไม่เป็นอันตรายใด ๆ
เส้นทาง Scenic route ก็ขับมาได้เรื่อย ๆ สวยงามตามอัตภาพ ไม่ได้มีอะไรที่ต้องกรี๊ดกร๊าดเป็นพิเศษ แต่คิดดูแล้ววิวก็น่ามองกว่าถนนใหญ่รถติด ๆ ล่ะนะ ตลอดทางเค้าจะมีบอกไว้ว่ามี View point แต่พอลองลงไปดูก็สงสัยเป็นกำลังว่าอีคนกำหนดจุดมันตั้งใจจะให้ตรงไหนเป็นวิวฟระ 
ขับมาเรื่อย ๆ จนถึงหาดปึกเตียน ที่มีไฮไลต์เป็นพระอภัยกะอิฉัน เอ๊ย.. กับผีเสื้อสมุทร
ปึกเตียนมีร้านอาหารเป็นโต๊ะ ๆ ริมหาดเรียงราย มีแม่ค้ามายืนเชื้อเชิญตลอดทาง แต่มีร้านอาหารดูไฮโซอยู่หนึ่งร้านซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรม จริงๆ เราแวะไปเข้าห้องน้ำ แห่ะ แห่ะ  ก็เลยแวะกินข้าวเค้าซักหน่อย
ห้องน้ำสวยดี
ร้านดูดี นั่งสบายอยู่ แต่อาหารธรรมดามาก และบริการเข้าขั้นแย่
จากปึกเตียน อีกแป๊บเดียวก็ถึงชะอำละ เราพักที่โรงแรมเมธาวลัย ห้องโอเค โรงแรมมีพื้นที่เยอะ บริษัทต่าง ๆ จึงมาจัดกิจกรรมกันเยอะ วันที่เราไปเจอแบบมาจัดพร้อม ๆ กันอีก 3 กลุ่ม ซึ่งพื้นที่เค้าเพียงพอสบาย ๆ เลย สระว่ายน้ำใหญ่ มีน้ำตกเห็ดน่าเล่น โรงแรมใช้ได้เลยค่ะ
จากระเบียงห้องมองเห็นวิวทะเลด้วย
หลังจากเล่นเกมกะน้อง ๆ ก็พอมีเวลาส่วนตัว เราเลยออกมาปั่นจักรยาน
อีจักรยานปั่นสองคนนี่มันปั่นยากพอควรเลย
มาเรื่อย ๆ ชมวิว แวะช็อป แวะกินตามถนนเลียบหาด
ตกดึกอาเฮียแวะโขลกส้มตำกินในงานเลี้ยง 
อาหารมื้อเย็นมื้อเช้าก็เริ่ดอยู่ มีให้เลือกหลากหลาย
เดินเล่นมื้อเช้าก่อนเดินทางกลับ
แล้วก็เดินทางกลับ โดยขากลับ เรายังคงใช้เส้นทางเดิมกับตอนขามา ตลอดทางจะมีของขาย เช่น พวกผลิตภัณฑ์จากตาล ปูม้านึ่ง สดใช้ได้เลย น้ำตาลสด 3 ขวดร้อย ร้านที่อิฉันซื้อเป็นเพิง ๆ แต่น้ำตาลสดเค้าหอมฉุยเก็บได้ต่ออีกเป็นอาทิตย์ บางทีซื้อตามร้านของฝากใหญ่ ๆ เจอแบบรสชาติแปลกๆ ต้องเททิ้งหมดเลย 
มีที่แวะอีกเล็กน้อย เจอป้ายทางเข้าหาดอะไรซักอย่างที่ไม่เคยได้ยินชื่อ (และอิฉันลืมมันไปเรียบร้อยแล้ว) ทางเข้าก็ไม่ค่อยชัดเจน เป็นซอยเล็ก ๆ ที่ไม่แน่ใจว่าเข้าได้หรือเปล่า เลยจอดถามทางใกล้ ๆ สะพานจอดเรือ
เมื่อเข้าไปในซอยทางไปหาดนั้น เห็นมีป้ายว่าทางไปหาดทรายเม็ดแรก หรือชื่ออะไรประมาณนั้น โรแมนติคเป็นบ้า 
พอขับผ่านเห็นเวิ้ง ๆ ข้างถนน เหมือนมันน่าจะมีอะไร เราจึงจอดรถดู ทั้งที่ไม่มีป้ายอะไรทั้งสิ้น ก็เจอสถานที่นี้
สวยสงบดีชะมัด 
เข้าไปอีกหน่อยนึงก็เจอหาด เงียบสงบมาก ชายหาดสะอาดเอี่ยม ที่จอดรถทำอย่างดี แต่ไม่มีร้านค้า แทบไม่มีนักท่องเที่ยว มีชาวบ้านมานั่งตกปลากัน 2-3 คน ดี๊ดี
ขับรถต่อมา เจอร้านกาแฟที่เราพลาดตอนขามา ดูตกแต่งสีแจ่มมาก ชื่อกาแฟเขาทะลุ ชุมพร ทำไมมาอยู่ตรงนี้ฟระ
ในร้านตกแต่งแนวดี
ฝรั่งบ้า
มีขนมเค้กเล็กน้อยให้เลือก แต่เราเลือกมาการงจิ๋ว สีสันน่ากลัวทีเดียว
สามารถขึ้นไปนั่งกินลมชมวิวด้านบนได้ มองไกล ๆ เห็นทะเลด้วย
อันนี้เป็นตึกส้วม และขึ้นไปนั่งชมวิวด้านบน สีแจ่มมากมาย
เส้นทางสายนี้ ยังไม่ค่อยมีอะไรมาก ร้านของฝากก็ยังน้อย ซึ่งถ้าหากเค้าต้องการให้มันเป็น Scenic route จริง ๆ การควบคุมไม่ให้มีร้านค้ามากมายก็น่าจะเป็นการดี แต่ยังไงซะไอ้ view point หลาย ๆ จุดนั่น เค้าน่าจะจัดการใหม่ให้มันน่าสนใจขึ้นอีกนิด
และถ้าจะให้ดีที่สุด น่าจะทำ Scenic route แบบขับอ้อมลงทะเลเลี่ยงถนนพระรามสองมาเลยได้ม้ายยยยยยย
| Create Date : 16 สิงหาคม 2558 |
| Last Update : 16 สิงหาคม 2558 21:34:20 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 3651 Pageviews. |
 |
|
ก็เลยแวะกินข้าวเค้าซักหน่อย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [