HaPPy NeW yEaR 2007

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรของผู้มาเยือนข้างบนทั้งสองท่านนะคะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ

เริ่มเรื่องกันเลยค่ะ(หายากที่จะเริ่มจากจุดเล็ก ๆ อย่างหมู่บ้าน ส่วนใหญ่ถ้าความเปลี่ยนแปลงเข้ามา จะพูดในมุมมองแบบมหภาคมากกว่าจุลภาค แต่เรื่องนี้มาเริ่มกันที่หมู่บ้านเล็ก ๆ ค่ะ)

ณ.หมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง

หนันไห่ ซื่ออัน และเฟยเป่าชนะการแย่งชิงลูกบอลในงานประเพณีประจำปีได้หมูหันเป็นรางวัล หนันไห่เรียกให้ทุกคนมาแบ่งกัน และยอมให้ผู้หญิงเข้ามารับส่วนแบ่งด้วย พวกผู้เฒ่าผู้แก่ไม่พอใจ บอกว่าไปแบ่งให้ผู้หญิงทำไม ด่าว่า 3 หนุ่มนี้ไม่รักดี ไม่รู้ประเพณี หนันไห่เถียงว่า

"หมูตัวนี้พวกเราได้มา เป็นของเรา เราจะแบ่งให้ใครก็ให้คนนั้น"

จากนั้นก็แสยะหน้าใส่ แล้วพวกหนุ่ม ๆ ไม่สนใจวิ่งหนีกระเจิงไป


มาแล้วค่ะอย่างแรกเลยในหมู่ชาวจีน นี่อ่ะค่ะ "重男轻女" ให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ผู้หญิงไม่มีความสำคัญเอาเลย ขนาดหมูมงคลยังไม่ได้กิน



พวกหนุ่ม ๆ วิ่งไปหา เถาเถา ซึ่งกำลังโดนซั่งกวนเวยมาก่อกวนพอดี หนันไห่กับพวกปลอมเป็นลูกผู้ว่าราชการจังหวัด เข้ามาช่วยไว้ทัน เถาเถาเจี่ย(พี่เถาเถา) เลยเลี้ยง โจ๊กกบให้พวกหนุ่ม ๆ กินกันจนพุงกาง


หนันไห่กลับบ้านไป ก็พบว่า สาวใช้ 丫环 ของเขาที่ชื่อซูหนี่กลับมาแล้ว และยังเตรียมอาหารอร่อยมาให้ด้วย ทุกคนนั่งรวมกัน ยกเว้นซูหนี่ ก็เธอเป็นสาวใช้ มานั่งรวมกันได้ไง

อีกจุดแล้ว ที่เห็นการแยกชนชั้น

หนันไห่พยายามดึงซูหนี่มานั่งโต๊ะให้ได้ แต่ซูหนี่ไม่กล้า


เอ่อ...สมัยนั้นคงไม่มีใครทำกัน สาวใช้กับเจ้านายนั่งร่วมโต๊ะกันได้ไง? ขนาดบ้านขุนนางใหญ่ ๆ ยังทำทางสองทางให้เจ้านายเดิน กับให้บ่าวเดินเลย แยกกันเห็น ๆ

ในเรื่องนี้หนันไห่ค่อนข้างหัวทันสมัย และไม่ถือสาประเพณีเท่าไหร่ เขาจะเป็นตัวแทนที่ชี้จุดบกพร่องของประเพณีเก่า ๆ ให้เราได้เห็นตลอดทั้งเรื่อง


พานซื่ออันกินข้าวเสร็จกลับบ้านไป พ่อบอกว่า คู่หมั้นชื่อซันหลันกลับมาจากอเมริการแล้ว ให้ไปรับที่ท่าเรื่อ ซื่ออันกลัวไม่อยากแต่งกับซันหลันเพราะตอนเด็กขี้เหร่มาก ไปปรึกษาหนันไห่กับเถาเถา

เถาเถาบอกว่าอย่าคิดตีตนไปก่อนไข้ว่าซันหลันขี้เหร่ ให้ดูให้แน่ก่อน ซื่ออันชวนหนันไห่ไปดูแต่เข้าใจผิดคิดว่าแม่เลี้ยงซันหลันเป็นซันหลัน วิ่งหนีกลับไปโรงเตี๊ยมของเถา ๆ หนันไห่บอกเป็นเขา จะไม่ยอมให้ใครมาคลุมถุงชน ซื่ออันก็ไม่ยอมเช่นกัน กลับไปขอถอนหมั้น พอดีพ่อกับแม่เลี้ยงซันหลันมาที่บ้านพอดี ซื่ออันแจ้งความประสงค์ คัดค้านการคลุมถุงชนหัวชนฝา จนพ่อแม่ซันหลันและพ่อของเขายอม ตอนนั้นเองซันหลันตัวจริงเดินเข้ามา เธอสวยและทันสมัย ซื่ออันตกตะลึง พอรู้ความจริง รีบกลับคำ แต่ซันหลันไม่ยอม บอกว่า ถอนแล้วก็คือถอนหมั้น

"เมื่อกี้คุณว่าเอง ว่าจะถอนหมั้น คนเราความมีอิสระในการเลือกคู่นะ มิสเตอร์พาน"

จากนั้นก็วิ่งออกไป ซื่ออันรีบวิ่งตาม


นี่แหละค่ะ ซันหลันจะเป็นตัวแทนของความเป็นสมัยใหม่ ตลอดเรื่องจะแต่งชุดแบบฝรั่งตลอด


เมื่อซื่ออันรู้ความจริง พยายามตามจีบซันหลัน แต่เธอไม่สน ซื่ออันไปปรึกษาหนันไห่ และบอกว่าเขาถอนหมั้นเพราะหนันไห่บอกว่าควรถูกคลุมถุงชน เมื่อถูกซื่ออันว่า หนันไห่เลยว่าจะยอมช่วย วางแผยจีบซันหลันให้ก็แล้วกัน

เริ่มมันส์ตอนนี้แหละค่ะ คงรู้สินะคะ ผู้ช่วยมักเป็นที่สนใจของสาวที่ผู้ถูกจีบเสมอ ฮา ฮา

เนื้อเรื่องน่าสนใจ ว่าแต่ดาราเป็นใครเหรอคะ ไม่รู้จักซักคนเลย

ท่านจอมยุทธหญิงคะ ดาราแผ่นดินใหญ่ทั้งหมดค่ะ เราเบนเสากระโดงเรือ มาดูหนังแผ่นดินใหญ่อย่างเต็มตัว ที่รู้จักมีแค่ 2 คนคือ เติ้งเชา ดาราแผ่นดินใหญ่ เป็นแฟนกับซุนลี่ เราก็นึกไม่ออกว่าเธอเป็นใคร เพิ่งไปสืบมาเมื่อวานเอง เห็นเติ้งเชาลุยน้ำเล่นกับซุนลี่อยู่ เดี๋ยวค่อยว่ากัน

ส่วนอีกคนคือ "หวังเสวียปิง" คนนี้เล่นหลายเรื่องพอสมควร เล่นเป็นท่านเปาภาคเด็กด้วย ผิวดำ ๆ แต่เล่นแค่รับเชิญ

ทำให้เราค้นพบว่า การดูหน้าคนไม่เคยรู้จักมาก่อน ก็สนุกดีเหมือนกัน ดาราใหม่ ๆ ที่ไม่เคยดูหนังของพวกเขามาก่อน เรื่องนี้เนื้อเรื่อง ดี มาก ๆ น้อยเรื่องที่จะทำให้เราดูจบได้โดยไม่เซ็งเสียก่อน ในระยะหลังนี้ อาจจะเป็นเพราะดูมากไปเลยเซ็งมากไปมั้งคะ

ส่วนใหญ่ก็ดูแต่หนังโบราณ เรื่องนี้มาเป็นปลาย ๆ ราชวงค์ชิงแล้ว ความจริง หลังชิงแล้วไม่ค่อยโปรดเท่าไหร่ เพราะมันโหดร้าย ทารุณ และทำร้ายจิตใจ โดยเฉพาะช่วงปฎิวัติวัฒนธรรม เล่นรื้อของเก่าหมดเลย อย่างเรา ชอบของโบราณเลยไม่ค่อยจะโปรดสักเท่าไหร่

ดาราหญิงที่เล่นเป็นเถาเถา ชื่อ เถียนไห่หรง เห็นว่าเคยเล่นเล่น ฮั่นอู่ต้าตี้ แต่ไม่แน่ใจว่าภาคไหนนะคะ ไม่คุ้นเคยเช่นกัน

หนังเรื่องนี้เราดูแรก ๆ คิดว่าเป็นหนังรัก กุ๊กกิ๊ก หวานแหว๋ว จีบไปจีบมา อวดวิเศษของพระเอกที่เป็น "หนุ่มอัจริยะ" แต่สุดท้ายไม่ใช่ค่ะ มันเป็นหนังชีวิตชัด ๆ มันสอนเราค่ะ ความคิดของคนเรา สิ่งที่คาดหวัง กับความจริง มันห่างไกล ดีค่ะ เราได้ข้อคิดเยอะมากจากเรื่องนี้

พวกเราทั้งหลายคงเคยหวังอะไร และไม่สมหวังใช่ไหมคะ? คงเคยคาดอะไร แต่ไม่เป็นตามคาดใช่ไหมคะ?

โอ้ย บางทีเสียใจแทบตาย แล้วยังไงล่ะคะ? ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปอยู่ดี


ทุกอย่างมันเกิดจากมุมมองของตัวเราเองทั้งนั้นที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยน



นี่แหละค่ะ ตัวละครแต่ละตัวในเรื่อง มันหวัง มันคิด มันคาดกันไปตามพื้นฐานความคิด แต่สุดท้าย มันพลิก และที่สำคัญคือ ยุคสมัยบางที ทำให้ตัวละครทำอะไรไม่ได้ ตกอยู่ในสภาวะ "อับจนปัญญา" หาทางออกไม่ได้


อย่างเช่นพระเอกในเรื่อง เป็นบ้าไปถึงสองครั้ง ต้องแอบผู้คนไปอยู่ในถ้ำ เฝ้าคิดทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และคิดว่าจะทำอย่างไรดีกับชิวิตในอนาคต

แรก ๆ เราคิดว่า "แล้วบ้าจริงหรือเปล่าเนี่ย?" คำตอบ มีค่ะ ไม่ได้บ้าจริง แต่เขารับสภาพชีวิตไม่ได้ เขาต้องปลีกวิเวกไปนั่งทบทวน และหาทางออก

และตอนจบ เราตกใจค่ะ กับตัวละคร "จินซันหลัน" ที่ตลอดมาร่าเริงแจ่มใส หัวสมัยใหม่ ทันคน สุดท้าย ในตอนจบของเรื่อง มันสั่นคลอนทุกอย่างที่ปูลักษณะตัวละครมาตลอดเรื่อง เธอตายค่ะ โดยวิธีการที่เรียกว่า "ขอตกตายตามกัน" 同归如尽 วิธีเก่า ๆ ที่หนังกำลังภายในชอบใช้ ทำอะไรไม่ได้เลยตายพร้อมกันดีกว่า แต่ความตาย ไม่ได้แก้ปัญหาเลยค่ะ ปัญหายังคงอยู่

ต่อค่ะ

หนันไห่พยายามช่วยซื่ออันจีบซันหลัน ก๋ากั่นแบบหญิงยุคใหม่ ทำให้พานซื่ออันเข้าใจผิดว่าเธอก็มีใจให้เขาเช่นกัน หนันไห่บอกให้ซื้ออันเข้าเมืองไปซื้อของให้ซันหลัน เขาก็ไปด้วย คืนนั้น ทั้งสามก็ได้พบกันอีก ฉากนี้เราชอบมาก ๆ เลย

หนันไห่กับซื่ออัน เดินตลาดกลางคืนเลือกซื้อของให้ซันหลัน เหลือบไปเห็นงิ้วเล่นเรื่องสามก๊ก ตอนอาเต๊าจะถูกชิงตัว(จากที่ดูเข้าใจว่าน่าจะเป็นเรื่องนี้นะค่ะ) คนมากมายดูอย่างสนุกสนาน ในจำนวนนั้นมีซันหลันกับมิสเตอร์สมิธเพื่อนจากอเมริกามาดูด้วย ฝรั่งคนนี้พูดจีนได้คล่องปรื๋อ พอเห็น ตัวละครงิ้วหญิงอุ้มลูกบนเวทีงิ้วกำลังจะถูกชิงเอาลูกไป ฝรั่งก็ค้านทันที

"ผมขอค้าน ดูไปได้ยังไง งิ้วบ้าบออะไร ผู้ชายตั้งหลายคนรุมผู้หญิงคนเดียว ป่าเถื่อน ไร้วัฒนธรรม ล้าหลังที่สุด!"

อาจารย์คนจีนลุกขึ้นตะโกนว่า

"ฝรั่งหัวแดง หุบปาก! อย่ารบกวนการดูงิ้วของพวกเรา"


ฝรั่งไม่ยอมแพ้ โต้ไปว่า


"ละครตะวันตก เจริญกว่าเยอะ! แย่มาก ป่าเถื่อน ล้าหลัง ไร้ความคิดที่สุด"


ตอนนี้เอง หนันไห่ทนฟังไม่ได้อีกต่อไป ลูกขึ้นโค้งให้ เรียกหาว่า

"ท่านนี้"

สมิธโค้งตอบ

"ท่านว่าละครของท่านดี หากคนจีนดูไม่รู้เรื่องและเรียกมันว่า "ขยะ" ท่านว่า มันจะยังดีอยู่ได้อย่างไร? แต่ละที่ก็มีวัฒนธรรมของตนเอง ท่านอย่าได้เอามาตรฐานของท่านมาตัดสินผู้อื่น"


ชาวบ้านโห่ร้องชอบใจ ปรบมือให้หนันไห่

ฝรั่งจะเถียงต่อ แต่ซันหลันกลัวถูกรุม ดึงสมิธออกไปก่อน


ตอนนี้หนันไห่ยังเชื่อในวัฒนธรรมจีนอยู่ เขาจะค่อย ๆ เรียนรู้ว่า โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว

ซันหลันอยากสร้างโรงเรียนฝรั่ง หลอกซื้อที่ดินของซื่ออัน และไปเล่นน้ำที่คลองในที่ดินผืนนั้น ชาวบ้านมาเห็นเธอกำลังว่ายน้ำเล่นกับฝรั่งในชุดโป๊ ๆ ในสายตาพวกเขา จึงพากันมาไล่ ซื่ออันรู้ว่าถูกหลอกจึงขอที่ดินคืน สมิธไม่ยอม หนันไห่เข้ามาไกล่เกลี่ย ฝรั่งท้าให้มาแข่งขันกัน ถ้าแพ้จะยอมถอยกลับบ้านเมืองไป


หนันไห่ถามแข่งอะไรกัน สมิธบอกแข่งขันเรื่อง "ไข่" ที่อยู่ในมือชาวบ้านก็แล้วกัน ใครทำให้ไข่ไม่แตกได้ชนะ ยกแรก เสมอ ยกสองแข่งยิงธนู จีนแพ้ ยกสามชาวจีนบอกว่าฝรั่งเลือกแข่ง ให้พวกเขาเลือกบ้าง ในที่สุดยกสาวเลือกแข่งโคลงกลอนจีนโบราณ โดยหากลอนที่มีคำว่า "ชุน" (ฤดูใบไม้ผลิ) ออกมา ปรากฎว่าฝรั่งรู้เรื่องโคลงกลอนโบราณของจีนดีมาก

ถ้าหนันไห่ไม่มาช่วยไว้เสียก่อน จีนคงเป็นฝ่ายแพ้ หนันไห่ต่อให้ 5 ต่อ 1 คือเขาบอกโคลงกลอน 5 หัวข้อ ฝรั่ง 1 หัวข้อ ต่อมาเปลี่ยนเป็น 10 ต่อ 1 เพราะนี่เป็นกลอนจีนเขาต้องต่อให้ เขาชนะในที่สุด ซันหลันมองเขาด้วยความตกตะลึง และเริ่มรู้สึกพิเศษ ๆ กับหนันไห่ สมิธยอมแพ้ราบคาบ

ในวันแข่งขันพวกโจรจะมาหาคู่แค้นคือพานเหล่าเหย๋ แต่ถูกทางการกวาดล้างไปสิ้น เหลือแต่พ่อบุญธรรมของจินเฟิ่งที่พานเหล่าเหย๋ผู้สำนึกผิดต่อบาปว่าเคยทำร้ายพวกเขา ช่วยเอาไว้ได้ทัน

จินเฟิ่งรู้เรื่องออกตามหาพ่อแต่ไม่เจอ นางจึงเร่ร่อนไปทั่ว


หนันไห่ชอบเทียวไปเทียวมาหาเถาเถาเสมอ คอยปกป้องนางจากพวกคนพาล ความจริงเขาชอบนาง และบอกรักนาง แต่เถาเถากลับไม่กล้ารับ หนันไห่บอกว่าจะแต่งงานกับนาง แต่เถาเถากังวลเรื่องประเพณี ไม่ยอมรับอยู่ตลอดมา

คนทางบ้านหนันไห่ อยากให้เขาไปเรียนที่อื่น เพื่อไม่ต้องมาคลุกคลีกับเถาเถา จะได้ลืมนางไปเสีย

ซันหลันมาหาหนันไห่บ่อย ๆ ซื่ออันไม่ค่อยพอใจ เร่งให้หนันไห่ออกอุบายให้เขาจีบซันหลัน

ซื่ออันไปหาซันหลัน จะชวนเธอไปเที่ยว แต่เธอบอกต้องมีหนันไห่ไปด้วย ซื่ออันเลยคิดว่าจะไปเรียนกับหนันไห่และชวนซันหลันไปด้วย หนันไห่ไม่อยากไป แต่ซื่ออันทวงสัญญาที่หนันไห่ว่าจะช่วย จนเขายอมในที่สุด

ซันหลันไปเรียนในคราบผู้หญิงไม่ได้จึงปลอมเป็นชาย ไปเข้าเรียน

****สมัยก่อนผู้หญิงถูกกีดกันน่าดู ไม่ได้รับการศึกษา

หนันไห่มีจดหมายแนะนำตัว แต่ซันหลันฉลาดเฉลียวจึงเข้าเรียนกับคุณครูชื่อดังในสถานที่แห่งนี้ได้ สำหรับพานซื่ออันที่ใช้แต่เงินฟาดหัวครู โดนครูด่าและไม่รับเข้าเรียน

****สมัยก่อนบัณฑิตมักกินอุดมการณ์ พอเจอคนเอาเงินมาใต้โต๊ะ ถือว่าดูถูกกัน รักศักดิ์ศรีเป็นที่สุด ไม่เหมือนกับสมัยนี้ เห็นความแตกต่างไหมล่ะค่ะ?

ตอนนี้ถือว่าฮาสุดค่ะ เพราะหนันไห่ต้องอยู่ร่วมห้องกับซันหลัน แต่ซื่ออันไม่ยอมตะโกนเรียกอยู่นอกโรงเรียนให้เขาออกมา กลับบ้านไปนอน แต่หนันไห่กลับบ้านไม่ได้ เดี๋ยวถูกแม่ด่า เลยต้องไปนอนข้างถนนกับพานซื่ออันทุกคืน ตอนเช้าค่อยกลับมาเรียน

ก่อนโรงเรียนปิดประตุใหญ่ หนันไห่จะอ่านหนังสือในห้อง และไม่ให้ซันหลันปิดประตู แต่เธอก็พานจะปิด และแกล้งเขาเสมอ

หนันไห่ เป็นผู้ชายอนุรักษ์นิยม แบบโบราณจริง ๆ ยังไงเสียเขาก็อยู่ร่วมห้องกับซันหลันไม่ได้

มีอยู่วันหนึ่ง ซันหลันแกล้งตุกติกกับนาฬิกาของเขา ทำให้เขาออกไปจากโรงเรียนไม่ได้เพราะประตูใหญ่ปิดไปแล้ว จึงทำให้เขาต้องอยู่ในห้อง ซันหลันแกล้งเขาต่าง ๆ นานา
ในที่สุดหนันไห่ก็ต้องอยู่แบบต่างคนต่างอยู่อย่างจำใจ

ตอนนี้ตลกมาก ๆ กับพระเอกหัวโบราณและนางเอกหัวสมัยใหม่ ดูท่าเป๋อ ๆ ของพระเอก กับหน้าทะเล้นของนางเอกแล้ว ลุ้นดีค่ะ

ในโรงเรียนเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมากมาย หนันไห่เถียงครูเรื่องความเห็นเกี่ยวกับหนังสือโบราณ

**** เรื่องนี้ก็ไม่ได้อีก แม้จะเอาเหตุผลมาล้างกันก็ตาม

เขื่อนแตก ครูพานักเรียนไปกั้นน้ำ เอาแม้กระทั่งที่สุสานของตระกูลไปป้องกันภัยน้ำท่วม ชาวบ้านเข้าใจผิดคิดว่ามาทำลายสุสานบรรพบุรุษด่าพวกนักเรียนกับครู แต่ความจริง เป็นสุสานของตระกูลครูเอง ครูของหนันไห่บอกว่า คนตายไปแล้ว ไม่มีสุสานก็ได้ แต่คนเป็นต้องช่วยให้รอดก่อน

****เรื่องนี้ยิ่งต้องห้ามหนักเพราะเป็นสุสานตระกูล แต่คุณครูหัวใหม่ ให้ช่วยคนเป็นก่อน วุ่นวายน่าดู


ต่อมาเรื่องซันหลันเป็นหญิงเปิดเผยถูกครูไล่ออก เธอไปตั้งโรงเรียนฝรั่งรับนักเรียนหญิงเข้าเรียน และจัดนิทรรศการเกี่ยวกับนวัตกรรมใหม่ ๆ แรก ๆ หนันไห่ไม่ยอมไปดู แต่ไปตามเพื่อนให้กลับมาเรียน สุดท้ายเขาก็พบว่า นวัตกรรมใหม่ ๆ มันน่าสนใจและก้าวไกลจริง ๆ


เขากลับไปบอกครู แต่ครูไม่ฟัง ไล่เขาไป

**** ความจริงครูรู้แล้วว่าอะไรใหม่ ๆ เริ่มเข้ามา แต่เขารับไม่ได้ เขาปรับตัวไม่ทัน เขาเสียนักเรียนไป ไม่มีใครมาเรียนเกี่ยวกับขงจื่อ เหลาจื่อ หานเฟยจื่อที่เขาคุ้นเคยและสอนมานานอีกแล้ว


ด้านเถาเถาเกือบถูกซั่วกวนเวยเอาไปเป็นเมียน้อย แต่มีข้อแม้ว่าถ้าเถาเถาแต่งงานไปก่อน จะรอดเป็นเมียน้อยซั่งกวนเวย หนันไห่พยายามช่วย แต่เถาเถาไม่ยอม เพราะแม่หนันไห่ไม่อยากให้เขาได้หญิงอายุมากกว่าเป็นเมีย

****เรื่องนี้อีก หญิงอายุมากกว่าจะแต่งกับชายอายุน้อยกว่าไม่ได้ และคนที่จะแต่งงานกันต้องสมกันด้านฐานะ ทางบ้านของหนันไห่ ค้านเรื่องเขาแต่งงานกับเถาเถาแบบหัวชนฝาเลย

โชคดีพานเหล่าเหย๋ช่วยไว้ได้ หนันไห่เสียใจที่เถาเถาแต่งงานไปกับพานเหล่าเหย๋ จนป่วยอยู่นาน หลังจากหายป่วย พี่สาวที่หมั้นไว้กับคนป่วยก็ต้องแต่งงานไปเพื่อล้างซวยให้ตระกูลคู่หมั้นอีก แต่เขาไม่ยอมช่วยให้พี่สาวหนีไปกับคนรัก แต่พี่สาวไม่อยากให้ตระกูลมีมลทินและตัวเองหนีไปเสพสุข จึงไม่ยอมทำตามแผนของหนันไห่ หนันไห่ปลงต่อชีวิตและประเพณีเก่า ๆ ที่งมงายนี้

**** เรื่องต้องรักษาหน้าตาของตระกูลที่ยึดมั่นกันมานาน ปัจจุบันก็ยังมีอยู่ นี่แหละหนามนุษย์ ยิ่งคนมีฐานะในวงสังคมยิ่ง ต้องรักษาหน้าตา ตระกูลของหนันไห่ก็เหมือนกัน เป็นข้าราชการหลายสมัยจึงต้องรักษาหน้าตาไว้เหมือนกัน

ซื่ออันและซันหลัน ชวนเขาไปเปิดหูเปิดตาที่ฮ่องกง ต่อไปเราจะได้เห็นฮ่องกงตอนที่ฝรั่งเข้าไปใหม่ ๆ ความเปลี่ยนแปลงคืนคลานเข้ามาทุกหย่อมหญ้า

ก่อนไปฮ่องกงลืมเล่าว่าทางบ้านของเขาจะให้หาสาวมาแต่งงาน แต่หนันไห่ไม่อยากแต่ง ซันหลันแนะนำให้แกล้งบอกว่าเธอเป็นแฟนเขา แต่เขาไม่ยอม ซันหลันจึงแนะนำซูหนี่ให้แกล้งเป็นแฟนหนันไห่ แต่ด้วยสาเหตุหลาย ๆ ประการทำให้หนันไห่คิดว่าซูหนี่เหมาะสมกับเขา เขาจึงจะแต่งงานกับซูหนี่

****แต่ก็อีกนั่นแหละ ทางบ้านบอกว่าซูหนี่เป็นหญิงรับใช้จะแต่งงานกับคุณชายได้อย่างไร ทางบ้านของหนันไห่จึงพรากซูหนี่ไปไกล ๆ แต่ซูหนี่ไม่มีที่ไปเลยไปบวชเป็นหญิงฆราวาส ทำงานให้ศาสนาและสัญญาว่าจะไม่แต่งงานตลอดชึวิต

การนี้ทำให้หนันไห่เซ็งมาก ๆ เมื่อซันหลันกับ ซื่ออันมาชวนไปฮ่องกง เขาจึงเดินทางไป

เมื่อไปถึงฮ่องกงทั้งสามก้ต้องตกใจเพราะที่นี่เป้นสังคมที่บูชาเงิน ขอให้มีเงินจะทำอะไรก็ได้ และคนจีนไม่มีสิทธิบางอย่างในเขตเช่านี้ คนจีนอาจถูกตบตี จับเข้าคุกเพราะไปล่วงเกินฝรั่งเข้าให้

ที่นี่ หนันไห่ได้พบกับนักศึกษาหัวสมัยใหม่หลายคน ไม่ว่าจะเป็นชาวญี่ปุ่นหรือชาวจีน ทำให้เขาได้เรียนรู้อะไร ๆ อีกมากมาย ตรงกันข้ามกับซื่ออัน เขาใช้เงินเช่าโรงแรมดี ๆ เรียกคนมาซ้อมระบายอารมณ์เพราะเข้าใจหนันไห่ผิดว่ามาเกาะแกะซันหลัน ซื่ออันเข้าใจผิดจริง ๆ เพราะคนที่เข้าไปเกาะแกะหนันไห่ น่าจะเป็นซันหลันมากกว่า

เธอรู้สึกว่าซื่ออันเป็นพวกน่ารำคาญและไร้ความคิด แต่เวลาไปไหนมาไหนกับหนันไห่ จะพบแต่พวกคนดีมีความรุ้ เธอจึงไม่ค่อยชอบอยู่กับซื่ออันสักเท่าไหร่ หนันไห่จะออกไปไหนซันหลันมักขอตามไปด้วยเสมอ ที่สุดซันหลันวางแผนหนีจากซื่ออัน ทำให้ซื่ออันเข้าใจผิดว่าหนีตามหนันไห่ไป เขาโกรธมาก ประกาศเลิกคบกับหนันไห่

หนันไห่เจอเพื่อนที่รู้ใจกัน เขาจะไปเปิดโรงทอผ้าที่แถวบ้านหนันไห่ ทั้งสองหวังว่าจะเจอกัน

หนันไห่กลับมาบ้าน และพบว่าเพื่อนที่เขาเพิ่งรู้จักที่ฮ่องกงมาเปิดโรงทอผ้าที่ละแวกใกล้เคียง เขาไปหาเพื่อนและเจอกับซูหนี่ที่มีบุคคลิกเปลี่ยนไปมาก เธอขยันทำงาน พยายามหาทางพัฒนาการทอผ้าไหมให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป

หนันไห่กับเพื่อนต่างนิยมซูหนี่อยู่ ทั้งสองจะแข่งกันจีบซูหนี่ด้วยความยุติธรรม แล้วแต่สุดท้ายใครจะได้ครองใจซูหนี่ ทั้งหมดทำงานด้วยกัน

ด้านซันหลันมาหาหนันไห่แต่ไม่เจอ พอรู้ว่าเขาไปจีบซูหนี่ เธอเศร้ามาก เพราะตอนนี้รู้แล้วว่าเธอรักเขาเข้าอย่างจัง ถอนตัวไม่ได้เสียแล้ว แต่เธอก็หยิ่งพอที่จะไม่ไปตามหนันไห่ ซันหลันกลุ้มใจมาก จนสอนหนังสือต่อไม่ได้ จึงลาพักยาว

หนันไห่และเพื่อนพบว่าการค้าถูกซื่ออันขวางทางตลอด ซื่ออันจงใจทำลายพวกเขาทุกวิถีทางโดยเข้าร่วมกับฝรั่ง ที่ฉลาดกว่าและพยายามเอาเปรียบซื่ออันตลอด

ด้วยไหวพริบและความเข้าใจต่อสถานการณ์ทำให้หนันไห่ชนะกลการตลาดครั้งนี้ ซื่ออันโกรธหนักเขาแทบสิ้นเนื้อประดาตัว แต่มีพ่อรวยจึงกลับไปขอพ่อเอาเงินมาทุ่มใหม่

พานเหล่าเหย๋รู้ว่าจินเฟิ่งเป็นลูกสาวที่พรัดพรากไป ก็ดีใจมาก ๆ กะเปิดตัวกันเลย แต่พอเปิดตัวแล้ว ผลลัพธ์คือจินเฟิ่งยังรับไม่ได้อยู่ดี เฟยเป่าคอยดูแลนาง แต่จินเฟิ่งระบายอารมณ์ใส่เขาเสมอ แม่ของเฟยเป่าไม่ค่อยชอบที่ลูกชายมาช่วยงานที่ร้านเถาเถา และแอบพบกับจินเฟิ่ง แม่อยากให้เฟยเป่าไปรับใช้ซื่ออัน อย่างที่ตัวเองรับใช้พานเหล่าเหย๋มานาน

ซูหนี่คิดวิธีทอไหมให้ได้ผลผลิตมากขึ้น เพื่อน ๆ ในโรงงานอิจฉา ไม่ยอมรับ แต่ด้วยฝีปากและเหตุผลของพวกหนันไห่ทำให้ทุกคนเข้าใจและทำงานด้วยกันอย่างดี


ซูหนี่ถูกตั้งข้อสังเกตว่ามีผู้ชาย 2 คนมารุมล้อมอยู่ด้วยกันเช้าจรดเย็น จะยังรักษาพรหมจรรย์ไว้หรือเปล่า ตามคำสามบานที่เคยให้ไว้ หัวหน้าฆราวาสเป็นหญิงเจ้าระเบียบต้องการพิสูจน์นางโดยการแก้ผ้าตรวจสอบ ซูหนี่ไม่ยอมถูกลบหลู่เยี่ยงนั้น จึงประกาศว่าไม่ยอม ชาวบ้านที่งมงายในประเพณีเก่า ๆ บอกให้เอาไปถ่วงน้ำให้ตายกับคนที่ไม่รักษาพรรหมจรรย์ หนันไห่กับเพื่อนมาช่วยไว้ทัน

****ตอนที่ซูหนี่จะถูกแก้ผ้าตรวจสอบ ไม่นึกว่าคนเงียบ ๆ อย่างเธอจะพูดออกมาได้

"แม้ฉันสาบานว่าจะไม่แต่งงาน แต่การเปลื้องผ้าตรวจสอบ ฉันไม่ยอม บอกได้เลยว่าฉันไม่ได้ผิดคำสาบาน ฉันไม่ได้เป็นเด็กสาวที่ไม่รู้ความเหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันมีงานทำ มีตำแหน่ง ฉันพยายามทำงานให้ดี และไม่ต้องการให้ใครมาลบหลู่ศักดิ์ศรี และละเมิดสิทธิ์เช่นนี้"

เราว่าหญิงโบราณคงต้องโดนถ่วงน้ำตายไปนักต่อนักกับการตัดสินคนด้วยวิธีกฎหมู่แบบโบราณเช่นนี้

เมื่อซูหนี่พ้นภัยครั้งนี้แล้ว เธอก็พบว่าความจริงเธอชอบหนันไห่ ตอนนี้ความคิดของเธอเปลี่ยนไปแล้ว เป็นหญิงที่มีความคิดเป็นของตัวเอง มีหน้าที่การงาน เธอรับรักหนันไห่ ส่วนเพื่อนก็หลีกทางให้ด้วยความเต็มใจ ทั้งสองกำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้า แต่แล้ว......

เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ซื่ออันสั่งคนเผาโรงทอผ้า ซูหนี่ตายในกองเพลิง หนันไห่เสียใจจนแทบคลั่ง หนันไห่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวโชคร้าย ผู้หญิงทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเขาต้องมีจุดจบที่ไม่ดี

พานเหล่าเหย๋รู้ว่าลูกทำผิดพยายามปกป้อง แต่ซื่ออันกำเริบเสิบสานค้าฝิ้น พานเหล่าเหย๋ไม่ยอม สั่งสอนซื่ออัน ซื่ออันพลั้งมือฆ่าพ่อตาย พร้อมทั้งพ่อบุญธรรมของจินเฟิ่งที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยเพื่อปิดปาก ซื่ออันตกใจมากเมื่อพบว่ามีลูกน้องนายอำเภอมาเห็นเหตุการณ์โดยบังเอิญ เขาใช้เงินปิดปาก แต่ถูกบังคับให้เขียนจดหมายสารภาพไว้ซึ่งลูกน้องนายอำเภอเอามาขู่ตลอดเวลา

ซื่ออันใช้เงินทำการค้าของพ่อจนกลายเป็นการค้าฝิ่น โดยไม่มีคู่แข่งเพราะหนันไห่คลุ้มคลั่งเป็นคนบ้าหนีไปอยู่บนภูเขา ซื่ออันนำฝิ่นเข้ามาอย่างไม่กลัวหน้าไหนทั้งสิ้น

จินเฟิ่งรู้ว่าซื่ออันเป็นพี่ชาย แต่นางไม่ยอมเปิดเผยความจริง ซื่ออันเข้าใจผิดคิดว่าเธอจะมาสวมรอยเป็น้องสาวของเขา

หนันไห่โชคดีได้ขุนนางดีมาเตือนสติ จนหนันไห่กลับมาเหมือนเดิม เขายังไม่บ้าแต่รับความจริงไม่ได้ เมื่อถูกตักเตือนเรื่องให้มารับใช้ประชา เขาจึงคิดได้ พยายามทำตัวให้มีคุณค่ากับสังคมสมกับที่ร่ำเรียนมา

เขากลับมาที่บ้านพบว่าปู่เขามีเรื่อง ถูกคนของทางการจับไปเพราะจะรีดภาษีแต่ปู่ขุนนางของหนันไห่เก็บเงินไว้สร้างเขื่อนช่วยชาวบ้านกันน้ำท่วม เมื่อไม่ให้จึงถูกทรมาน หนันไห่ไปช่วย ซันหลันตามเขาไปด้วย พวกเขาพบว่าคนที่มารีดนาทาเร้นถูกเบื้องบนบังคับมาอีกที ถ้าไม่ได้เงินกลับไป จะฆ่าทั้งครอบครัว เพราะหากไม่มีเงินไปใช้หนี้สงครามประเทศจะไม่รอด

หนันไห่ปลงไม่อยากรับราชการในกลียุคเช่นนี้ เขาเรียนมาแล้วได้อะไร? เขาซื่อสัตย์แล้วช่วยประเทศได้ไหม? ขุนนางเลวมากกว่าขุนนางดี ต่อให้เขาสอบเข้ารับราชการได้ ด้วยกำลังเพียงเขาคนเดียวจะช่วยชาติได้อย่างไร?ตอนนี้ต่างชาติยึดครอง จีนเป็นหนี้สงคราม หากมิชดใช้ ไม่ทราบผลจะเป็นอย่างไร?


ปู่หนันไห่สงสารคนที่มารีดเงิน เพราะหากเก็บเงินไว้ช่วยได้แค่ชาวบ้านที่นี่ แต่ถ้าให้เงินไป ช่วยชาติที่กำลังจะตกเป็นอาณานิคม ช่วยได้ทั้งชาติ ปู่หนันไห่ยอมให้เงินไปแล้วสั่งลาหนันไห่ บอกว่าจะหมั้นหนันไห่กับซันหลันที่มาช่วยท่านให้ก่อนในฐานะผู้ใหญ่ที่เข้าใจโลก และหนุ่มสาวยุคใหม่ หากท่านตายไป ไม่ต้องฝัง เพราะเปลืองที่ดินให้เอาแบบฝรั่งเผาไปเลย โลกต้องเปลี่ยนไป ท่านขอให้เริ่มเปลี่ยนที่ท่าน มิเช่นนั้นเมืองจีนไม่มีวันก้าวตามโลกได้ทัน หนันไห่รับปาก ท่านปิดประตูขังหนันไห่กับซันหลันไว้ให้ห้องที่ปลอดภัย ออกไปเผชิญกับลมฝนที่คลุ้มคลั่งตามลำพัง ท่านเป็นขุนนางของที่นี่จะต้องคุ้มครองชาวบ้าน ด้วยกำลังที่ท่านมี

ฝนตกหนัก เขื่อนแตกแล้ว น้ำบ่าเข้ามา ขุนนางอายุ 70 กว่า ก็จากไปพร้อมสายน้ำ เหลือไว้เพียงสร้อยคอแบบขุนนางราชวงศ์ชิงที่เหลือไว้แต่ความภักดีต่อแผ่นดิน ความรักชาวบ้านดุจบิดารักบุตร และหัวสม้ยใหม่ที่ก้าวไกลอย่างที่คนหนุ่มบางคนในยุคตามไม่ทัน

หนันไห่นำศพปู่มาทำพิธี เขาเสียใจมาก และพยายามทำตามคำสั่งปู่ ที่สั่งเสียให้เผาศพ แต่ทุกคนในตระกูลไม่ยอม ทุกคนบอกว่าหนันไห่บ้าไปแล้ว เขาวิ่งออกจากบ้านหายตัวไป

**** สมัยก่อนธรรมเนียมการฝังศพถือว่าจะสร้างความเจริญให้กับลูกหลาน ถ้าลูกหลานฝังศพดี ๆ แต่หนันไห่ไปขัดขวางอย่างนี้ทุกคนคิดว่าเขาเสียสติ ไม่มีใครเชื่อว่าปู่เขาจะสั่งเสียแบบนั้นได้

ซันหลันถูกบังคับให้แต่งงานกับซื่ออันเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้ที่พี่ชายก่อไว้ในอเมริกาเนื่องจากทำการค้าล้มเหลว เธอไม่ยอม จึงถูกพ่อกักตัวไว้

**** เรื่องนี้ไม่ว่าสมัยไหน ๆ ก็มี เอาลูกสาวแต่งงานล้างหนี้


ขุนนางดีที่เคยช่วยหนันไห่ช่วยเขาไว้อีกครั้ง เตือนให้เขากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง หนันไห่กลับมาเป็นคนเต็มเต็งอีกครั้งหนึ่ง ความจริงเขาไม่ได้บ้า แต่เขารับความจริงกับประเพณีเก่า ๆ ของพวกคร่ำครึไม่ได้ต่างหาก เขาคิดถึงปู่ที่เคยสั่งสอนเรื่องราวต่าง ๆ คิดถึงสภาพบ้านเมือง คิดถึงเรื่องต่าง ๆ ความเปลี่ยนแปลงสู่สมัยใหม่ที่เข้ามาแล้วทำให้ปลง

หนันไห่พยายามหาฆาตกรที่สังหารพานเหล่าเหย๋ เขาร่วมมือกับซันหลันและค้นพบว่าซื่ออันทำการค้าผิดกฎหมาย และต้องสงสัยว่าเป็นฆาตกร หนันไห่กับซันหลันพยายามหาหลักฐานจับซื่ออัน

ซื่ออันทำความชั่วหลายอย่างและเริ่มกร่างขึ้นทุกวันเขากรอกยาฉิวต้าเหรินบังคับให้ทำตาม โชคดีฉิวต้าเหรินใช้ความอดทนเลิกยาได้ หนันไห่พยายามติดต่อขุนนางดีที่มาตรวจเริ่องห้ามขายฝิ่นเพื่อจับซื่ออัน หลังจากเตือนแล้วไม่เชื่อแต่กำเริบเสิบสานกว่าเดิม ทำให้คนจีนติดยางอมแงม

****ตอนนี้จะได้เห็นความเหลวแหลกของขุนนางชั่วอย่างซั่งกวนเวยที่ทำทุกอย่างเพื่อลาภยศและความร่ำรวยของตัวเอง ตัวแทนของขุนนางแบบนี้ ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ไม่เคยขาดเลย นี่แหละหนอโลกแห่งความเป็นจริง


จินเฟิ่งกับเฟยเป่าสืบเรื่องซื่ออันเฝยเป่ารู้ที่ซ่อนฝิ่นจึงถูกฆ่าตาย จินเฟิ่งถูกลูกน้องซื่ออันยิงจนปางตาย ก่อนสิ้นใจจินเฟิ่งสารภาพว่าเป็นน้องสาวของเขา และเอาสร้อยหลักฐานให้ดู ซื่ออันตกใจมาก จินเฟิ่งถามว่าซื่ออันฆ่าพ่อตายหรือเปล่า ซื่ออันยอมรับและโทษว่าพ่อหาเรื่องเอง และบังคับให้เขาต้องทำ จินเฟิ่งที่เจ็บหนัก เอาปิ่นปักผมของพ่อ ฆ่าตัวตายดีกว่ารอดตายในมือหมอที่ซื่ออันเรียกมาช่วย


**** ตัวละครจินเฟิ่งน่าสงสารมาก แม่ตายเพราะพ่อ นางต้องลำบากเป็นลูกบุญธรรมโจรที่ให้ร้ายพ่อ และมาทราบว่าพ่อบุญธรรมคือศัตรู แต่ศัตรูคือพ่อแท้จริง พอรู้แล้วก็ไม่ยอมรับตลอด ไม่มีความสุข เมื่อรู้ว่าพ่อตายด้วยน้ำมือพี่ชาย นางไม่เชื่อ แต่สงสัยตลอด ชีวิตก็ตกอยู่ในกังวล เฟยเป่ารักนาง แต่แม่ของเฟยเป่าไม่ชอบ คอยกีดกัน นางไร้ญาติขาดมิตรมีแต่เฟยเป่าที่ดีกับนาง แต่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ สุดท้ายดูเหมือนไม่มีทางเลือกอื่นเหลือสำหรับนางขณะที่นางเจ็บหนัก รักษาได้ก็ต้องเจอหน้าฆาตกรสังหารพ่อที่เป็นพี่ชายของตัวเองอีก ดังนั้นมีเพียงหนทางเดียวเพื่อปลดเปลื้องจากความทุกข์....

เรื่องมาถึงขั้นนี้ ซันหลันกับหนันไห่ปรึกษากันหลอกซื่ออันให้ติดกับ ในคืนนั้นเองหนันไห่กับซันหลันกำลังคุยกันเรื่องแผนการในอนาคต หนันไห่ยอมรับเธอและจะแต่งงานกัน ขณะนั้นเอง เพื่อนนักเรียนของซันหลันที่อเมริกาก็เข้ามาตีหัวหนันไห่จนสลบ และจัดการกับซันหลันอย่างไม่น่าให้อภัย

เมื่อซื่ออันเข้ามา หนันไห่ฟื้นขึ้นพบว่าซันหลันได้สูญเสียทีเพื่อนนักเรียนคนนั้นแล้ว เธอร้องไห้อย่างหนัก และจะฆ่าตัวตาย แต่ทั้งสองห้ามไว้ทัน

**** ตรงนี้เป็นจุดพลิกผันมาก ๆ เนื่องจากซันหลันเป็นคนร่างเริงตลอด และเพื่อนนักเรียนก็ไม่เคยมีใครเอ่ยถึงมาก่อน อยู่ ๆ ก็โผล่มาทำลายความรักของพระเอกกับนางเอกอย่างนี้ เราเข้าใจว่าหนังกำลังจะบอกเรื่องความเชื่อเรื่องความสำคัญของพรรมจรรย์ในสมัยก่อน และเรื่องนี้ทำให้บางคนไม่คู่ควรกับบางคนและถูกสังคมซุบซิบนินทา ซึ่งมีอยู่ตลอดมาเหมือนกัน

หนันไห่ไม่ถือและยังจะแต่งงานกับซันหลัน ซื่ออันพยายามแย่ง แต่ซันหลันเลือกหนันไห่ ชาวบ้านที่ไม่รู้ไปทราบเรื่องซันหลันมาจากไหน ซุบซิบนินทาไม่เว้นแต่ละวัน ไม่มีใครเชื่อว่าเธอถูกทำร้าย แต่คิดว่าแม่สาวฝรั่งจ๋าแสรหาที่เอง ทางบ้านหนันไห่ถึงรู้ว่าซันหลันเป็นคนดีแต่ก็บอกว่าตอนนี้เธอไม่คู่ควรกับเขา หนันไห่ไม่สนใจ

ซื่ออันแค้นหนันไห่ที่ได้ใจซันหลันไปหาเรื่องจับเขาเข้าคุก ซันหลันยอมตกลงแต่งงานกับซื่ออันเพื่อช่วยหนันไห่ แต่กลับพบว่าซื่ออันหลอกเธอ เขาไม่ทำตามสัญญาแต่จะฆ่าหนันไห่เสียเมื่องานแต่งงานจบลง

ซันหลันตัดสินใจใส่ยาพิษในเหล้าเพื่อตายพร้อมซื่ออันแต่ไม่สำเร็จ เธอตายไปกับคำสารภาพจากใจว่า เธอรักเพียงหนันไห่ผู้เดียวเท่านั้น ทำให้ซื่ออันบ้าคลั่งกว่าเดิม จะเอาชีวิตหนันไห่ให้ได้

**** การตายของซันหลัน ออกจะดูเป็นวิธีที่โบราณไปกับความเป็นคนสมัยใหม่ของเธอ เข้าใจว่าหนังกำลังจะสร้างเรื่องและบอกว่า คนเรามีราก รากของซันหลันคือความเป็นจีน สุดท้ายการตัดสินใจ หรือความคิดความอ่านก็ยังต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจีนอยู่ดี ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะเบนออกจากรากไปขนาดไหนก็ตาม ซันหลันไม่ควรจะตายเพราะเธอหัวใหม่น่าจะปลงได้ แต่เธอยังมีความคิดแบบอนุรักษ์นิยมในบางแง่มุมเนื่องจากรากของเธอเป็นคนจีนอยู่ดี ทำให้ต้องตัดสินใจเช่นนี้

จุดจบของเรื่องอยู่ที่ซั่งกวนเวยถูกจับเนื่องจากเป็นขุนนางเลวค้าฝิ่น แต่ซื่ออันหนีไปได้

ฉากสุดท้ายหนันไห่เดินทางไปจากบ้านเกิด ขณะขึ้นเรือเจอคนบ้าที่สวนมาในมือถือตุ๊กตา รำพันถึงน้องสาว และญาติมิตร เสื้อผ้าเก่าขาด หน้าตามอมแมม ดวงตาหวาดระแวง เขาคือพานซื่ออัน หนันไห่มองเขาด้วยความเวทนาและเอาเสื้อใส่ให้ แต่ซื่ออันหนีไปเสียแล้ว

หนันไห่ขึ้นเรือมองไปข้างหน้า ไม่รู้ว่าเขาจะไปรับราชการหรือไปที่ไหน แต่ไม่ว่าจะไปไหนเขาก็ไม่ละอายแก่ใจ เนื่องจากเขาทำแต่ความดี และใช้ความรู้ความสามารถช่วยเหลือผู้อื่นเท่าที่จะทำได้ในยุคสมัยนั้น

****จบแล้วจ้า เราก็ไม่รู้ว่าหนันไห่จะขึ้นเรือไปไหน อาจไปเรียนวิทยาการใหม่ ๆ ไปหาเพื่อนที่เคยเจอกันที่ฮ่องกง ไปหาเจ้าของโรงงานทอผ้าที่ม้วนเสื่อกลับบ้านเพราะโรงงานไฟไหม้ หรือไปรับราชการ หรือไปไหน ๆ ก็ไม่รู้ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นการจินตนาการของผู้ชมทุกท่านที่ได้ชมก็แล้วกัน


สรุปเรื่องนี้ให้ สี่ดาวค่ะ


ตอนนี้ได้เรื่องที่ดีอีกเรื่องแล้วค่ะ กำลังดูอยู่ มี 26 ตอนดูไป 21 ตอนแล้วสนุกดีค่ะ เรื่องนี้รับรองไม่มีดาราคุ้นหน้าแน่นอน แต่เนื้อเรื่องเข้มข้น เป็นหนังตำรวจจีน กล่าวถึงการทำงานของกองตรวจคนเข้าเมือง ชื่อเรื่องว่า "ปู่เสอสิงต้ง"(ยุทธการจับงู) ชื่อเชยดีไหมคะ เรื่องนี้เขาจับพวกที่ลักลอบนำมนุษย์เรือไปประเทศที่สาม มันส์หยดเหมือนกัน

แก้คำผิดข้างบน

同归如尽 = 同归于尽

มาทักทายนะคะ ตามมาเพราะชื่อเติ้งเชาตามเคย สวัสดีปีใหม่จีนเลยละกัน
พี่แอ๊น-อักษรฯ ที่เคยคุยกันน่ะค่ะ