ดีจ้า คุณมามิยะ แวะมาเยี่ยมจ้า

อย่าลืมรีวิวเรื่องเล็กเสี่ยวหงส์ด้วยนะคะ รออ่านอยู่จ้า

เชื่อค่ะ ว่าพระเอกเป็นอุปรากรจีน แต่งชุดโบราณให้ดีจริงๆ
ดูจากหน้าตานะ ต้องบอกว่าสวยค่ะ มามิ

หน้าตาแบบนี้ให้แต่งหญิงปลอมไปอยู่ในหอนางโลมคงเรียกแขกได้เยอะ

ก็แหม เห็นรูปที่ 2 คล้ายภาพเขียนอารมณ์เลยพาไปค่ะ
ดีนะ ช่วงนี้มีหนังแบบไม่คิดมาให้ดูบ้าง (ทุกวันก็คิดมากพออยู่แล้วนี่นา)

แปลกจังเดี๋ยวนี้ชอบเอาใบไม้หลากสีไปแปะที่หัว แล้วก็ทรงผมที่ต้องเอียงมาปิดหน้าผากข้างหนึ่งนี่
พี่ว่า ทำได้เฉพาะดาราบางคนเท่านั้น บางคนทำแล้วไม่สวยเลยแฮะ

ขี่ม้า "เป็น" รำกระบี่ "เป็น" เรียกได้ว่า ท่าสวยงามดีที่เดียวแหละ

แต่ก็ยังต้องเข้าคอร์สฝึกอยู่ดี แล้วเอาภาพมาแปะเพิ่มนะโดยเฉพาะตอนรำกระบี่ จะรอดูจ๊ะ

หน้าตาแบบนี้ให้แต่งหญิงปลอมไปอยู่ในหอนางโลมคงเรียกแขกได้เยอะ

อ่านแล้วขำ เลยค่ะพี่ อวิ๋นเซียวเซียวในบท เรียบร้อยดีค่ะ ไม่ค่อยจะกรุ้มกริ่มกับใครนอกจากคนที่ตัวรัก ตอนแรกไปรักกับลูกสาวสำนักฝ่ายตรงข้าม แต่ต่อมาถูกขัดขวางสุด ๆ ขนาดพ่อวางยาลูกสาวให้ลุกจากเตียงไม่ได้เพื่อจะได้ไม่ต้องไปเจอกับชายคนรัก (ใจร้ายมาก ) และให้ศิษย์รักฝึกวิชาที่ไม่สามารถใกล้ชิดสตรีเพศได้เพื่อจะได้ฝีมือล้ำเลิศกว่าสำนักเยียนซันของพระเอก และเก่งกว่าพระเอกด้วย ร้ายจัง เหมือนงักปุ้กคุ้งเลย แนว ๆ ใกล้เคียง แต่มีหลายอย่างที่ต่าง ที่สำคัญมีราชสำนักมาร่วมด้วย

พี่คะ อีตาไท่จือ(รัชทายาท) หน้าเหมือนทังเจิ้นเยี่ยมาก ๆ เลย และในบทก็เห็นแก่ตัวมาก ความรู้สึกก็โลเลไม่แน่นอน ตอนแรกเห็นชิงถิงสวยก็หลงรัก แต่ชิงถิงไปรักองต์ชายรอง ก็ขู่น้องว่าอย่ามาซ่าส์กับตัวเพราะตัวต้องกลายเป็นฮ่องเต้ ใครซ่าส์กะฮ่องเต้ต้องมีผลเสียแน่นอน องค์ชายรองรึก็กลัวพี่มาก ไม่กล้าแย่งสาวด้วย ทั้ง ๆ ที่สาวรักเขามากเลย อีตาไท่จือ(ไม่ใช่ไทกอเนอะ)เซ็งจัดเลยออกไปนอกวัง ไม่รู้ไปไหนดีเลยหนีไปอยู่วัด ไปเจอะกะศิษย์น้องของพระเอกที่ปลอมตัวเป็นชาย แต่วันฝนตกก็ทราบความจริง และเริ่ม ๆ หลงรักนาง(เหมือนหนังไทยเลย)

พอทั้งสองรักกันก็จบด้วยการมีสัมพันธ์กัน แล้วศิษย์น้องของพระเอกชื่อชิงเฟิง(เป็นน้องสาวของชิงถิงที่หายไป---เน่าดีไหมคะ?)ก็เพิ่งรู้ว่าคนที่ตัวพลีกายให้เป็นรัชทายาทซึ่งเป็นศัตรูของพ่อเลี้ยงพอดี นางตกใจมาก แต่ความรักเอย พลาดไปแล้ว ทำให้ตัวละครตัวนี้ต้องชีช้ำกะหล่ำปลี ไปอีกหลายแผ่นให้หลัง

ก็แหม แรก ๆ รักศิษย์พี่ก็ดีอยู่แล้ว ไม่รู้เห็นไท่จื่อหน้าขาว ดูมีตระกูลมั๊งเลยปิ๊งกันจนเกิดเรื่อง

ทั้งหมดที่เล่ามานี้ หวานเว่อร์ สุดจะหึ่งเลยใช่ไหมคะ ? ดูจนเกือบตาย ใช้เวลานอน 6 ชั่วโมง สามวันมาดูไป 18 ตอน ดูจนไก่ขันเลย ฮือ ฮือ

อยากดูอวิ๋นเซียวเซียวคนเดียวแหละ แหะ แหะ สารภาพ

อยากดูอวิ๋นเซียวเซียวคนเดียวแหละ

เข้าใจค่ะ เข้าใจ หน้าตาก็ดี บุคลิกก็ดี(ถ้าไม่เจ้าชู้อย่างที่ว่าจริงๆนะ) เข้าตากรรมการค่ะ

ว่าแต่ว่าเนื้อเรื่องแบบนี้เข้าทำนองน้ำเน่าจริงๆนะ โชคดีหน่อยว่านางเอกมีฝีมือ คงไม่ถูกคนแกล้ง(แต่ก็ไม่แน่)

อีตาไท่จือ(รัชทายาท) หน้าเหมือนทังเจิ้นเยี่ยมาก ๆ เลย
แปะรูปหน่อยค่ะ มามิ ขอดูหน่อยสิว่าเหมือนมากไหม

สมัยก่อนทังเจิ้นเยี่ยเล่นเป็นองค์ชายในศึกลำนำเลือดนี่ ก็ร้ายไม่เบาเหมือนกัน

พักผ่อนบ้างนะ อย่าอดนอนบ่อยๆเสียสุขภาพจ๊ะ

ได้เลยค่ะ พี่ คนนี้แหละค่ะ พี่ว่าเหมือนหรือคล้ายไหมคะ? ไท่จื่อ นิสัยไม่ค่อยดี ใจไม่กว้างเลย รักหน้าตัวเองด้วย



เมื่อได้ชิงเฟิงแล้วบอกจะไปรับแต่ด้วยหลายเรื่องทำให้ไม่ได้ไปรับ ชิงเฟิงแอบเข้าเมืองมาก่อนและลอบเข้าไปในวัง แต่พอดีทหารจับลุงนางมา นางจึงจับไท่จื่อซึ่งตอนนั้นได้ครองบัลลังก์แล้วเป็นตัวประกันเพื่อขู่ให้ปล่อยลุงของนาง แต่นางไม่หนีจึงถูกขังคุก ฮ่องเต้ก็ไม่มาดูดำดูดีด้วย เป็นห่วงงุ่นง่านอยู่แต่ในวัง แต่กลัวว่าชิงเฟิงจะทำให้ตัวเองเสื่อมเสีย พอมีขุนนางมายุยงให้รีบฆ่า ก็เชื่อตาม ออกคำสั่งฆ่านาง แต่เหมือนยังรักอยู่บ้างนิด ๆ ซึ่งใจจริง ๆ แล้วน่ะรักชิงถิง ก่อนจะประหาร ฮ่องเต้เลยไปเยี่ยม พร่ำพรอดกันตั้งนาน แต่ชิงเฟิงรู้ดีว่าในใจของฮ่องเต้มีแต่น้องสาวของตน



นางบอกว่าในเมื่อนางช่วยนักโทษออกไป และไม่หนีก็คือยอมรับโทษ ตอนนี้ลุงของนางปลอดภัยแล้ว ได้พบกับฮ่องเต้แล้ว ได้เจอน้องสาวที่พลัดพรากไปแล้ว นางไม่มีความมุ่งหวังใดอีก จึงคิดใผ่หาแต่ความตายถ่ายเดียว



ฮ่องเต้ก็ไม่ได้พยายามเกลี้ยกล่อมสักเท่าไหร่ เมื่อชิงเฟิงถามคำถามบาดใจมากว่า

"ท่านลองบอกมา ว่าข้ามีเหตุผลใดที่ข้าจะอยู่ต่อ"

ฮ่องเต้ก็ไม่ยอมพูด

วันประหารชิงเฟิ่งเกือบตายเพราะขุนนางแอบจะประหารก่อนในขณะที่ทุกคนไม่ว่าจะเป็นองค์ชายรอง เซียวเซียว ชิงถิง หวงอิ๋น(ยายนี่มาช่วยเพื่อแลกกับผลประโยชน์ของตัวเอง) แต่ฮ่องเต้กลัวเสียหน้า ตอนแรกจะปล่อยแต่เห็นคนช่วยเยอะ และองค์ชายรองขอร้องแทบตาย เลยเกิดโทสะอยากจะรีบประหารชิงเฟิง ถึงขนาดออกคำสั่งเองว่า

"ตอนแรก ข้าจะมาปล่อยนาง แต่ตอนนี้ นางอยู่ต่อไปข้าจะมีหน้าไปพบขุนนางอื่น ๆ ได้อย่างไร ตอนนี้มีแต่ต้องให้นางตายสถานเดียว"

ใจร้าย ใจร้าย นี่ได้นางเป็นเมียแล้วนะ ทำกันได้ลงคอ
พอทุกคนช่วยชิงเฟิงได้แล้ว นำตัวนางออกมา ฮ่องเต้เหมือนดีใจมากที่นางยังไม่ตาย เหมือนเพิ่งจะรู้ใจตัวเอง ว่ารักนางไม่น้อย แต่ชิงเฟิงมองเขาเหมือนคนแปลกหน้า และบอกว่า

"เมื่อครู่ข้าไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไรต้องอยู่ต่อ แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าต้องมีชีวิตต่อไปเพื่อคนมากมายที่เสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยข้า"

บาดเลย ตรงนี้ติดตามาก เพราะกว่าจะช่วยชิงเฟิงได้ ลุ้นซะเหนื่อยเลย

อืมมม ดูจากรูปไม่ค่อยเหมือนนะ แต่ดวงตานะคล้ายค่ะ
ดูขี้โกงหน่อยๆด้วยหล่ะ หมอนี่

นี่ถ้าชิงเฟิงตัดใจได้จริงๆคงดีนะคะ แต่ไม่แน่หรอก พอเวลาฮ่องเต้มีภัยจริงๆนะ อาจคิดช่วยอีกก็ได้

ที่ชิงเฟิงพูดหลังถูกช่วยเหลือข้างบนนะน่าจะกำลังใจสลายอยู่ ดีไม่ดีนะพอมีเวลาคิดต่อไปนะจะทำได้จริงเหมือนปากว่ารึเปล่าหนอ น่าลุ้นแฮะตัวละครนี้

ถ้าเปลี่ยนเป็นพูด(ด้วยความแค้น)ว่า
เมื่อครู่ข้าไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไรต้องอยู่ต่อ แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าต้องมีชีวิตต่อไป เพื่อดูจุดจบของใครบางคนที่ข้าเคยรักมากที่สุดเท่านั้น

คงสะใจดีนะคะ

พี่คะ จากที่ดูเหมือนจะตัดใจได้จริง ๆ นะคะ หรือไม่ก็อาจเหลือเส้นใยบาง ๆ เท่านั้น เพราะตอนหลังไม่มีการคิดถึงฮ่องเต้สักเท่าไหร่ มีแต่สำนึกเสียใจภายหลัง และเล่าให้เซียวเซียวฟังว่านางเผลอใจไปรักไท่จื่อเพราะเขาไม่อยู่กับนาง ทำให้ความเหงาและเดียวตายทำให้นางไปหลงชอบคนปากหวานอย่างไท่จื่อ(ในขณะนั้น)

ตอนดูภาพเคลื่อนไหว คล้ายทังเจิ้นเยี่ยมาก ๆ เลย มีบางชุดที่แต่งแล้วไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่ พูดถึงชุด ชอบทำให้มีผ้าพันคอ แต่เหมือนผ้าเช็ดน้ำลายมากกว่า ฮ่องเต้แบบนี้บริหารประเทศไปไม่รอดแน่ ใจไม่กว้าง เห็นแก่ตัว และเห็นแก่ความรักของตัวเองมากเกินไป(ว่าไม่ได้เนอะ หนังเน้นนี่นา) วันนี้ได้เห็นขุนพลเตือนฮ่องเต้ว่าอย่าเอาชิงถิงมาเป็นฮองเฮา เพราะฮ่องเต้องค์ก่อนสั่งไว้ ฮ่องเต้ บอกว่า ที่เรียกมาไม่ได้มาขอความเห็นด้วยหรือไม่ ขุนนางก็ค้านหัวชนฝา และบอกว่ามนอดีตฮ่องเต้ที่บ้าผู้หญิงเกินไป จะทำให้บ้านเมืองล่มจม ฮ่องเต้บอกว่า

"ข้าเป็นถึงฮ่องเต้ แม้จะรักใครสักคนก็ไม่ได้หรือ"

"พระองค์มีสิทธิ์จะรักผู้หญิงได้มากมาย แต่ต้องไม่ใช่ชิงถิง"

จุดนี้ทำให้คิดขึ้นมาเลยค่ะว่า ฮ่องเต้ต้องมีหญิงเยอะ ๆ เพราะประการนี้เป็นเหตุหรือเปล่า ถ้ารักใครมาก ๆ อาจทำให้ประเทศล่มจม อย่างที่มีตัวอย่างในอดีต เลยทำให้ต้องมีสนมมากมาย แล้วมีตำแหน่งใหญ่ ๆ ไว้คานอำนาจตำหนักใน

เอาเถอะ ไม่ค่อยสนตาฮ่องเต้นี่เท่าไหร่ มาสนเซียวเซียวดีกว่า ชอบทุกฉากที่ออกเลยค่ะ แต่แย่ตรงที่บทนี้มันไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลย ไม่มีการค้นพบ และไม่มีการพัฒนานิสัย ดีตลอดตั้งแต่ต้นชนปลาย (เหมือนหลันซินเลยค่ะ) แต่บทแบบนี้ก็เหมาะกับคนใหม่ค่ะ คนใหม่ อารมณ์นิ่ง ๆ อวิ๋นเซียวเซียวก็นิ่ง ๆ คุณธรรมไม่ต้องพูดถึงมีล้นเหลืออยู่แล้ว คราวนี้เซียวเซียวพยายามช่วยเพื่อนจากเงื้อมมือของอาจารย์ แต่อาจารย์ไม่ยอม เลยบอกว่าถ้ารับได้สามฝ่ามือ จะยอมปล่อยเพื่อนและเฟิ่งหวงที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นโจรไป ใคร ๆ ก็อยากช่วยเซียวเซียวแต่ไม่มีใครช่วยได้ รับไปสองฝ่ามือก็เกือบตายแล้ว ฝ่ามือที่สาม โดนอีกก็ไม่รู้จะหาหมอที่ไหนมารักษาแล้ว ที่สุดไม่มีใครห้ามได้ เซียวเซียวรับไปสามฝ่ามือ อาจารย์ก็ยอมปล่อยเพื่อนของเขาไปตามสัญญา แต่ตัวเขาเอง จะตายแหล่มิตายแหล่ ดูแล้วสงสารมาก

เจ้าหงเฟยในส่วนของกังฟู และการต่อยตีทำได้เม่เลวเลยที่เดียว แม้กระทั่งฉากที่ล้มลงไปก่อนสิ้นสติยังคิดถึงคนอื่น บทแบบนี้ รับไปเถอะ เดี๋ยวหนังอื่นก็ตามมากเอง

ตอนนี้กำลังโหลดตอนที่เซียวเซียวจะรอดหรือไม่อยู่ หงุดหงิดจริง ๆ ค่ะ นานมากแล้ว คืนนี้จะได้ดูไหมเนี่ย?

เฮ้อ คิดถึงจัง เซียวเซียว....

เฮ้อ คิดถึงจัง เซียวเซียว....
55555555555555

โรคเก่ากำเริบแล้วมามิ เหมือนตอนดูเรื่องก่อนนี้เลย
ใครน้า
จำได้แต่มีโค้วอิงเจี๊ย(ชื่อม้าหรือชื่อคนหว่า)

ช่างเถอะ ช่วงนี้ความจำสับสนเล็กน้อยค่ะ
เพราะมัวเพลินกับเล็กเสี่ยวหงส์(เวอร์ชั่นเก่าของทีวีบี-หลิวสงเหยินอยู่)

ดาราใหม่ ถ้ามีบทที่เปลี่ยนแปลงอารมณ์ไปๆมาๆอาจแย่จริงอย่างที่มามิว่าก็ได้
ช่วงนี้กำลังอินกับนิยายเก่าๆของโกวเล้งอยู่ค่ะ

เกิดอาการอยากอ่านมากๆๆๆๆเลยหยิบ เซียวฮื้อยี้กับเล็กเสี่ยวหงส์มาอ่านพร้อมกันเลย(เอาเข้าไป)

รอภาคสองของหลี่ปู้อี้อยู่ ทางร้านยังไม่เอามาต่อเลยค่ะ
รู้สึกอารมณ์มันขาดๆไม่ต่อยังไงไม่รู้(ถ้านานกว่านี้แย่แน่เลย)จะลืมนะสิ

ถ้ามีภาพเซียวเซียวเท่ห์ๆอีกก็แปะมาให้ชมอีกนะคะ อยากเห็นค่ะ

ได้ค่า พี่ เรื่องขอรูปเซียวเซียว ถูกใจมั่ก ๆที่ขอค่ะ

อ้อ พี่คะ ตอนที่25 เซ๊ยวเซียวช่วยเพื่อนโดนอาจารย์ซัด 3 ฝ่ามือ สลบเหมือดไปเลยค่ะ ชพี่ ลุ้นจะตายว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป สภาพร่างกาย จะพิการมั๊ย จะเสียวิทยายุทธไปมั๊ย เซ็งเลยค่ะ พี่ไม่มีตื่นเต้นเลย สงสัยจะไม่เป็นไร แค่นอนหลับสบายไปตอนกว่า ๆ เท่านั้นเอง มีสาว ๆ มาป้อนข้าวป้อนน้ำให้

และแล้วก็ค้นพบอย่างหนึ่ง

ถ้าเซียวเซียวไม่พูดเลย ไม่มีวิทยายุทธอันเก่งกล้า จะไม่มีเสน่ห์เลย นอกจากที่หน้าตาดีแล้ว เรื่องอื่น ๆ ก็ธรรมดามาก ที่บทนี้ดีเพราะอ้าปากก็มีแต่คุณธรรม ลงมือก็มีแต่ช่วยเหลือผู้อื่น พอไม่ได้พูด ไม่มีวิทยายุทธเลยธรรมดาไปเสีย แต่ต้องดูต่อไปค่ะ เพราะหนังขนบแบบนี้ไม่ค่อยต้องใช้หัวและหวาน ๆ หนุก ๆ ไปเรื่อย ๆ ค่ะ(อ้อ เรื่องนี้หวานแต่ไม่เลี่ยนเหมือน "หมิงหยางฮวากู่" ค่ะ เลยดูได้อยู่)


แหะ แหะ โรคเก่า หรือคะ? เอ่อ โค่วอิงเจี๋ยมาเซ็งเอาตอนหลังค่ะ แรก ๆ ดีมาก ๆ ทั้งหนังทั้งหนังสือนวนิยาย แต่สุดท้ายแย่เลยค่ะ เซ็งมาก เลยหัวสนุกหางสุดเซ็งค่ะ ตอนนี้ลืมโค่วอิงเจี๋ยไปแล้วค่ะ คงไม่ดูรอบสอง อ้อ โค่วอิงเจี่ยเป็นคนค่ะ ม้าชื่อเฮยสุ่ยเซียนค่ะ

คิดไปคิดมาตัวละครชายที่ลืมไม่ได้เลย คือ สือเทา ไม่รู้เป็นไง นึกถึงทีไรก็ประทับใจทุกที สือเทาเป็นตัวละครจากเรื่อง "กุยถูหรูงหง" เป็นหนังสมัยใหม่ค่ะ แต่ไม่เคยเขียนในบล็อค เคยแต่เขียนในกระทู้ พระเอกเชิดหยิ่งมาก ไง ๆ ก็นึกว่าตัวเองดีเลิศประเสริฐศรี สุดท้ายจริง ๆ แล้วคนเก่งก็ต้องเจอกับคนเก่งและแข่งกันก้าวไปข้างหน้า เหมือนเขากับเพื่อนซึ่งเพื่อนเขาแม้จะเก่งแต่กลับตายไปก่อนด้วยโรคร้าย หลายอย่างที่ทำให้สือเทาได้รู้จักว่า "ชีวิต" คือสิ่งที่ไม่แน่นอน ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุดและที่สำคัญต้องไม่ลืมทำหน้าที่เพื่อประเทศชาติ

อีกคนที่ไม่ลืมคือ "ต้าตังเจีย-ชีเส้าซัง" จากนี่สุ่ยหาน คนนี้ก็ทำเพื่อชาติจนเลื่อนการแต่งงานของตัวเองหลายครั้ง กับมิตรสหายก็ใจกว้างที่รู้จักส่งเสริมผู้อื่น แต่ตัวเองกลับต้องถูกใส่ร้ายจนแทบเอาชีวิตไม่รอด ชีเส้าซังสอนให้รู้ว่าการเชื่อใจคนมากเกินไปอาจทำให้ตัวเองตกที่นั่งลำบาก แต่เรื่องนี้ไม่ค่อยได้กลับมาดูบ่อยครั้งนัก ความประทับใจ ครั้งเดียวก็ประทับอยู่ในใจนานแสนนาน

อ้อ กลับมาที่เซียวเซียวต่อค่ะ เรื่องย่อเขาบอกมาว่า เซียวเซียวเป็นศิษย์สำนักเยียนซันที่โดดเด่นมาก นิสัยดีใครเห็นใครก็รัก และประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ๆ มีชื่อเสียงโดดเด่นจนมีสาว ๆ มาชอบมามาก เขาเองก็ชินกับการไปไหนมาไหนแล้วมีสาว ๆ มาเอาอกเอาใจใกล้ชิด จนกับพวกนางทุกคนเขาไม่ค่อยปฎิเสธและใจดีกับทุก ๆ คน แต่ไม่ว่าใครก็รู้ว่าเขารักผู้หญิงคนเดียวคือ "เหยาเยี่ยน " ธิดาเจ้าสำนักชีซันคู่ปรับของอาจารย์ตนเอง อะไรจะทรมานกันไปขนาดนั้น เฮ้อ ........แต่สุดท้ายไม่รู้ว่าคู่กับเฟิ่งหวงได้ยังไงนะคะ

เมื่อคืนโหลดอยู่แล้วหลับไป ตื่นมาอีกทีตีห้า มานั่งดูเซียวเซียว ตอนเช้าไปทำงานเลยหน้าตาเซียวเซียวไปเลย อ๊ะ หรือฉานจะบ้าไปแล้วหว่า แหมทำไปได้ เสี่ยงกับการตื่นสายเสียเหลือเกิน

มาดูฝ่ายหญิงกันบ้างค่ะ


คนนี้ฮ่องเต้องค์ก่อนแต่งตั้งเป็นองค์หญิง บุคคลิกตัวละครตัวนี้อันตราย ไม่น่าคบเลย เพราะทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง น่ากลัว เพราะทำได้ทุกอย่าง ดังนั้นความรู้สึกของตัวละครตัวนี้รักเพียงตัวเอง แม้จะบอกว่านับถือคนโน้น นิยมคนนี้ แต่สุดท้ายไม่พ้นรักตัวเอง ชายที่นางจะแต่งงานต้วยมีแต่พี่ชายที่เป็นฮ่องเต้เท่านั้นเพราะว่าเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่มีอำนาจเหนือผู้ชายทั้งแผ่นดิน

คนนี้ชื่อเหมยเตี๋ย น่าจะอายุน้อยที่สุดในบรรดาผู้หญิงทั้งหมดในเรื่องนี้ เป็นน้องสาวของโจรที่ขโมยกระบี่วิเศษไป ตอนแรก ๆ เป็นคนขี้กลัวไปหมด อะไร ๆ ก็ไม่กล้า แต่อยู่กับเซียวเซียวได้ไม่นานก็เริ่มกล้าเพราะเห็นเซียวเซียวเป็นคนเข้มแข็งและต่อสู้ศัตรูด้วยความกล้าหาญ มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาช่วยนางจนถูกธนูยิงกลางหลัง เซียวเซียวเอากระบี่ฟันธนูขาดเป็นสองท่อน แต่อีกท่อนยังฝังอยู่ที่ไหล่ หลังจากได้โรงเตี้ยมแล้ว เหมยเตี๋ยไม่กล้าถอนธนูหักให้ แค่เห็นเลือดก็จะเป็นลมแล้ว เซียวเซียวบอกว่าถอนไปเถอะเขาทนได้ไม่เจ็บหรอก แต่เหมยเตี๋ยกลัวมาก มัวแต่ลังเล เซียวเซียวบอกว่า เขาจะถอนเอง จากนั้นก็ลงมือเอง ถอนออกมาเสร็จ เหมยเตี๋ยใส่ยาเห็นเขาเลือดออกมาก เลยว่าตัวเองไม่เอาไหน เซียวเซียวปลอบใจว่า ตอนเขาอายุธท่านางเขาก็เป็นแบบนาง อย่าคิดมาก ทำนองนั้น (เลยทำให้รู้สึกว่าเหมยเตี๋ยจะเด็กมาก)

แต่ต่อมานางกล้าหาญและช่วยเขาล่อศัตรูหนีไป แถมก่อนกระตุ้นม้าล่อศัตรูไป ยังหันมาบอกให้เขารักษาตัวให้ดี เมื่อนางจากไปในคืนนั้นแล้วก็เกือบตาย และถูกศัตรูขังไว้ในถ้ำด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส

เหมยเตี๋ยจึงเป็นตัวละครที่น่าคบมาก ตรงกันข้ามกับคนข้างบนเลยทึเดียว แม้กระทั่ง จิงเฉิงตี้อีไฉจื่อ(ชายฉลาดอันดับหนึ่งของนครหลวง)ยังอดนิยมชมชอบนางไม่ได้

เฟิ่งหวงกับชิงถิงรักกันดุจพี่น้อง

ชิงถิง เป็นตัวละครที่รักได้อย่างทุกข์ทรมานที่สุด ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองรักใคร และใครที่ยอมตายเพื่อตัวเอง แต่กลับปฎิเสธฮ่องเต้ไม่ได้ นางต้องแต่งงานกับเขา ฮ่องเต้ที่ข่มขู่น้องชายตัวเอง และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครอบชิงถิงทั้ง ๆ ที่ใจก็เอนไปทางชิงเฟิง และอาจเปลี่ยนใจไปได้เรื่อย ๆ แต่ฮ่องเต้มักบอกว่าต้องแต่งงานกับชิงถิงให้ได้

ชิงถิงพยายามหลายครั้งหลายคราเพื่อให้รอดพ้นจากฮ่องเต้แต่ก็ไม่วายถูกข่มขู่ด้วยชีวิตของคนรักองค์ชายรองหยางหลง และอื่น ๆ อีกมากมาย

เป็นตัวละครที่น่าสงสารตัวหนึ่งเลยทีเดียว

จิงเฉิงตี้อีไฉจื่อ(ชายฉลาดอันดับหนึ่งของนครหลวง)

ฉายานี้ไม่ยกยอตัวเองไปหน่อยเหรอ(พวก) เหอเหอเหอ
(อ่านแล้วต้องหัวเราะค่ะ)

คนอะไรมันจะหลงตัวเองขนาดนี้ฟ่ะ

ว่าแต่ตัวละครหญิงเรื่องนี้นิสัยทำไมมันสุดขั้วกันอย่างนี้นะหรือเป็นตามแนวละครแบบนี้
แบบว่าดีก็ดีใจหาย ร้ายก็ร้ายเหลือเชื่อ ไม่มีแบบว่าสีเทาๆบ้างเลย(ดีเลวปนกันนะ)

นี่มันให้เปรียบเทียบกันชัดๆแบบนี้เลยนะ
แล้วตัวละครฝ่ายชายล่ะ เป็นไงบ้าง

ว่าแต่เสี่ยงกับการตื่นสายจริงๆเลยนะ มามิ

นอนไม่พอนี่ทำเอาปวดหัวตุ๊บๆๆมาสองวันแล้วเหมือนกันเลย
ติดใจหน่อยตรงคอสตูมเรื่องนี้ ผ้าที่ใช้เหมือนเป็นผ้าลูกไม้หรือไม่ก็ต้องเป็นผ้าบางๆพาดไปพาดมาแฮะ
แต่คงดีกว่าชุดแดนเซอร์ในเรื่องจิ้งจอกแหละนะ

พี่คะ ฝ่ายชาย รู้สึกเหมือนจะจำเซียเซียวได้คนเดียว ขอระลึกนิดนะคะ

เอาคนนี้ไปก่อน

องค์ช่ายรองหยางหลง เป็นคนที่เกิดหลังหยางว่อไม่กี่ปี แต่ต้องเป็นรองตลอดชีวิต ฝีมือเขาไม่นับว่าเก่ง แต่มีพละกำลังมาก ฉลาดก็ไม่นับว่าฉลาดแต่ก็ไม่โง่ นับว่าเป็นคนกลาง ๆ ทุกอย่างเลย แต่ความรู้สึกเขาค่อนข้างชัดเจน เขาค่อนข้างจะเข้าใจตัวเองดี แต่อ่อนแอไปหน่อย บางครั้งเหมือนกันที่ฮึดขัดคำสั่งพี่ชาย แต่ก็เป็นไปได้ประเดียวประด๋าว เหมือนชินแล้วว่า มีพี่เกิดมาขี่หลัง อะไรก็ต้องยอมให้หมดเพราะพี่ของเขาครองตำแหน่ง "รัชทายาท" ซึ่งต่อไปก็ต้องเป็นเจ้าครองแผ่นดิน ขอตำหนิหยางหลงเรื่องความรักเสียหน่อย เขากับชิงถิงรักกัน(ต้องคุยแต่เรื่องความรักนะคะ เพราะหนังเรื่องนี้เป็นเรื่องวัยรุ่นวุ่นรักน่ะค่ะ)แต่มีรัชทายาทมาขวางซึ่งต่อมารัชทายาทก็กลายเป็นฮ่องเต้ หยางหลงถึงกับถูกขู่ทำร้าย จับข้ง และอื่น ๆ อีกมากมายจนเกิดหมดหวังกับความรักขึ้นมา ทำให้ชิงถิงถึงกลับปลงตก จนจะไปบวช หรือไม่ก็แต่งงานไปกับองค์ชายแดนเถื่อนไปเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป บางครั้งหยางหลงก็คิดว่าจะพาชิงถิงหนี แต่ตอนนั้นชิงถิงกลับรู้สึกว่าถึงหนีไปสุดหล้าฟ้าเขียวก็ไม่พ้นอยู่ดี และแทนที่จะให้ชายคนรักลำบาก นางยอมฝืนใจ เพราะนี่คือลิขิตฟ้า ยอมรับชะตากรรมแล้ว

หยางหลงนับเป็นองค์ชายที่ดีส่งเสริมพี่และไม่เคยคิดกบฎเลย แต่พี่ชายของตนมักจะยัดเยียดข้อหาไม่ดี ๆ มาให้เสมอ

หยางหลงมีพลังมาก แต่ฝีมือไม่เก่ง เป็นคู่ซ้อมให้เฟิ่งหวงทีไรก็บาดเจ็บทุกที


หยางหลง(ซ้าย) หยางว่อ(ขวา)

ฝ่ายชายต่อค่ะ

โอวหยางชิง คนฉลาดอันดับหนึ่งแห่งนครหลวง เป็นลูกชายของขุนนางคนหนึ่ง โอวหยางชิงมีบทบาทในการช่วยเหลือหวงอิงกงจู่มาก ดูเหมือนจะชอบองค์หญิงอยู่แต่พอเจอกับเหมยเตี่ย ก็เอ็นดูนางมากเหมือนกัน หลังจากเหมยเตี่ยหายตัวไป เขาก็กลับมาช่วยองค์หญิงอีก เป็นคนไม่หวังลาภยศ แต่ต้องมาเกี่ยวพันกับการเมืองเพราะพ่อเป็นขุนนางและองค์หญิงขอให้ช่วย

สวี่ไจ้เฟย เป็นขโมยมือหนึ่ง ที่ไปขโมยเอาดาบวิเศษออกมาจากท้องพระคลัง ทำให้หยางหลงขอให้เซียวเซียวมาตามหาและเจอกับสวี่ไจ้เฟยและน้องสาวเหมยเตี๋ย ฝ่านเรื่องราวต่าง ๆ มากมายจนกลายมาเป็นเพื่อนกัน สวี่ไจ้เฟยร่วมทางกับเฟิ่งหวงระยะหนึ่ง ร่วมทุกข์ร่วมสุขจนเฟิ่งหวงเองก็นิยมชมชอบในตัวเขามาก จนตัวเองก็ไม่ชัดเจนในความรู้สึกว่าที่แท้แล้วชอบเซียวเซียวหรือไจ้เฟย

สวี่ไจ้เฟยได้รับความช่วยเหลือจากเซียวเซียวจนนับถือเขาหมดใจ เขาพยายามตามหาน้องสาวที่หายไปตลอดเวลา

จั๋วสยง ศิษย์ผู้พี่ของเหยาเยี่ยน หลงรักนางตลอดเวลา แต่เพื่อให้ชนะเซียวเซียว ยอมแม้กระทั่งฝึกวิชาประหลาดที่ไม่สามารถใกล้ชิดสตรีได้ แต่เขาก็ห้ามใจรักเหยาเยี่ยนศิษย์ผู้น้องไม่ได้ เรียกได้ว่ายอมทำให้ได้ทุกอย่าง ยิงเหยาเยี่ยนรักเซียวเซียวมากเท่าไหร่ เขายิ่งเพิ่มความริษยาและแค้นเคืองขึ้นมากเท่านั้น

เพิ่มฝ่ายหญิงอีกสองคนนะคะ

เหยาเยี่ยน ศิษย์สาวสำนักชีซัน ผูกสมัครักใคร่กับศิษย์เอกสำนักเยี่ยนซัน อวิ๋นเซียวเซียว นางยอมทำทุกอย่างเพิ่อเขา ในขณะที่เขาก็ยอมปกป้องนางด้วยชีวิต แต่ผู้ใหญ่สองฝ่ายไม่ถูกกัน เหยาเยี่ยนโดนพ่อตัวเองวางยาเพื่อให้ลุกจากเตียงไม่ได้จะได้ไม่ต้องมาพบกับชายคนรัก เหยาเยี่ยนเป็นผู้หญิงที่ดีและรักมั่นมากคนหนึ่ง
คำพูดติดปากนางมักเมื่ออวิ๋นเซียวเซียวมีภัยจะไม่พ้นคำว่า

"อย่าทำร้ายเซียวเกอ"
"หากข้าอยู่ใครอย่าหวังได้ทำร้ายเซียวเกอ"
"ขอเพียงข้ามีลมหายใจอยู่ขอปกป้องเซียวเกอด้วยชีวิต"
"หากจะฆ่าเซียวเกอให้เอาชีวิตข้าไปก่อน"

สี่เชวี่ย หญิงรับใช้ประจำตัวขององคืหญิงหวงอิง เป็นคนฝีมือดีพอควร แต่เมื่อประมือกับเซียวเซียวแล้ว เริ่มอยากกราบเขาเป็นอาจารย์ หวงอิงเห็นนางใจลอยคิดถึงเซียวเซียวเสมอจึงออกอุบายให้นางตามเขาไป แต่สุดท้ายด้วยความดีของเซียวเซียวและรักมั่นที่เขามีต่อเหยาเยี่ยน สุดท้ายสี่เชวี่ยก็ได้แต่นับถือเขาเป็นอาจารย์และเรียกหาเหยาเยี่ยนเป็นอาจารย์หญิง จนได้มากราบไหว้ฟ้าดินเป็นพี่น้องกันในที่สุด

และเรียกหาเหยาเยี่ยนเป็นอาจารย์หญิง จนได้มากราบไหว้ฟ้าดินเป็นพี่น้องกันในที่สุด

ไอ้ข้างบนนะ หมายความว่าไงคะ
ถ้าถึงขนาดกราบไหว้และเรียกเป็นอาจารย์หญิงละก็
แสดงว่าเฟิงหวงไม่ได้เป็นนางเอกหรือไงกัน


เอ๊ะ หรือจะรวบทั้งสองคน(คงไม่มั๊ง ดูเซียวเซียวน่าจะเป็นคนที่มั่นคงนะ)
แต่โอวหยางชิงกับสวี่ไจ้เฟยนี่ น่าสนใจนะ ภาพไม่ค่อยชัด
คนฉลาดอันดับหนึ่งนี่ เก่งจริงสมฉายารึเปล่าคะ หรือว่าเป็นเพราะเจ้าตัวคิดไปเอง

มีภาพจั๋วสยง ชัดๆไหมคะ มามิ เป็นคนน่าสนใจดี
ที่เหลือก็ขอภาพเซียวเซียวเยอะๆละกันนะ

โทษทีคะรีบเขียนไปหน่อย

สี่เชวี่ย เมื่อได้โอกาสออกไปตะลุยยุทธจักรกับเซียวเซียว จึงพยายามเกาะติดเขาตลอด แต่เซียวเซียวตั้งแต่แยกจากเหยาเยี่ยนเพื่อไปช่วยองค์ชายรองหากระบี่วิเศษแล้ว ไม่ได้เจอหน้าเหยาเยี่ยนเลย พอกลับมาถึงก็พบว่าพ่อของนางพานางกลับไปชีซันแล้ว จึงไปตามหา สี่เชวี่ยก็ลอบตามไปด้วย

เซียวเซียวทำอะไรไม่ได้เพราะนางแกล้งทำเป็นขาเจ็บ เมื่ออยู่ในระหว่างรีบร้อน เซียวเซียวจึงได้แต่นำนางไปด้วย พอไปถึงชีซันปรากฎว่าศิษย์พี่ของเหยาเยี่ยนขวางเต็มที่ไม่ให้ทั้งสองเจอกัน และได้สกัดจุดเหยาเยี่ยนไว้ แต่เหยาเยี่ยนพยายามคลานจนออกมาเห็นหน้าคนรักจนได้

สี่เชวี่ยโดนคนของชีซันจับเป็นตัวประกันขู่ให้เซียวเซียวลงเขาไป สี่เชวี่ยเห็นว่าตัวเองทำให้อาจารย์เดือดร้อน จึงแอบขึ้นเขาไปหาวิธีติดต่อกับเหยาเยี่ยนจนได้และเล่าเรื่องให้ฟังว่าเซียวเซียวมาหานางและคิดถึงนางมาก แรก ๆ แนะนำตัวสี่เชวี่ยบอกว่าเซียวเซียวเป็นอาจารย์ของนางและเรียกหาเหยาเยี่ยนเป็นอาจารย์หญิง ต่อมาคบหากันไป เลยสาบานเป็นพี่น้องกันไปเสีย

เรื่องเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ

เรื่องนี้เฟิ่งหวงน่าจะเป็นนางเอกค่ะ เพราะหลังจากเซียวเซียวลงเขามาก็ไปหาเหมยเตี๋ยและพวกที่โรงเตี้ยมที่นัดกันไว้ แต่เหมยเตี๋ยเกรงว่าศัตรูจะมาทำร้ายจึงล่อไปทางอื่น จนตัวเองโดนทำร้ายปางตาย และถูกศัตรูจับไปขังในถ้ำ เซียวเซียวหานางไม่เจอจึงไปสมทบกับสวี่ไจ้เฟย ทั้งสองออกตามหาเเหมยเตี๋ยแต่ไม่เจอ ระหว่างทางพบว่าเฟิ่งหวงถูกจับตัวไป ทั้งสวี่ไจ้เฟยและเซียวเซียวตามไปช่วย แต่คนที่จับเฟิ่งหวงไปกลับเป็นอาจารย์ของเซียวเซียว เขาจึงพยายามช่วยเฟิ่งหวง แต่สวี่ไจ้เฟยอาจารย์เขาจำได้ว่าเป็นโจรที่ราชสำนักต้องการตัวเพราะโขมยเอากระบี่วิเศษ จึงจะทำร้าย แต่เซียวเซียวยอมช่วยเพื่อนด้วยชีวิต รับฝ่ามืออาจารย์สามฝ่ามือ และพูดว่า

"หากสหายและข้า มีคนเดียวที่จะรอดชีวิตได้ คนนั้นจะต้องเป็นสหายมิใช่ข้า"

จากนั้นก็บาดเจ็บสาหัส เพราะช่วยสวี่ไจ้เฟย เมื่อรับฝ่ามืออาจารย์ได้สามฝ่ามือแล้ว อาจารย์ของเขาจึงยอมปล่อยสหายเขาไป

เมื่อเซียวเซียวบาดเจ็บ เฟิ่งหวงก็ให้การดูแลรักษาเป็นอย่างดี

ต่อมาเขาพบว่าตัวเองสูญเสียวิทยายุทธไปหมด ไม่ต่างจากคนพิการคนหนึ่งที่ไม่มีอนาคต เหยาเยี่ยนมาตามหาเขา เสี่ยงชีวิตกับศิษย์ผู้พี่ที่จะทำร้ายเขา พ่อของเหยาเยี่ยนขูให้เขาอย่ามายุ่งกับลูกสาว เซียวเซียวไม่อยากทำให้เหยาเยี่ยนลำบากและต้องทะเลาะกับพ่อเพื่อเขา หรือต่อให้อยู่กับเขาก็ต้องโดนตัดพ่อตัดลูก เลยแต่งเรื่องว่าเขาไปรักคนอื่นแล้ว ให้เหยาเยี่ยนกลับไปกับพ่อ เหยาเยี่ยนถามว่าใคร เขาตอบไปไม่ได้ เฟิ่งหวงบอกว่าก็คือตัวนางเอง สี่เชวี่ยรู้ว่าเซียวเซียวโกหกจึงบอกว่า

"อาจารย์โกหก ท่านคิดถึงพี่เหยาเยี่ยนทุกวันทุกคืน"

เซียวเซียวบอกให้สี่เชวี่ยหุบปากเสีย

พ่อเหยาเยี่ยนพาลูกสาวกลับแต่นางไม่เชื่อว่าเซียวเซียวจะเปลี่ยนใจง่าย ๆ เช่นนี้ เซียวเซียวออกจากวัง เฟิ่งหวงจะตามไป แต่เขาไม่ยอมให้ตาม

พ่อเหยาเยี่ยนไม่รักษาสัญญาตามไปทำร้ายเขา เซียวเซียวรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนก่อนแล้ว อาจารย์ของเขาก็ตัดสัมพันธ์กับเขา แถมตอนนี้มาเสียวิทยายุทธไปอีก เขาเดินทางไปในป่าเพื่อหลีกหนีความวุ่นวาย

พ่อของเหยาเยี่ยน(เหยาเจิ้นเทียน)ตามมาบีบบังคับเขา แรก ๆ พยายามกำจัดเขา เพราะอยากเก่งที่สุดในยุทธจักร และหากเซียวเซียวยังอยู่จะเป็นผู้ช่วยที่ดีของสำนักเยี่ยนซัน ทั้งสองประลองกัน ที่สุดเหยาเจินเทียนก็ทราบความจริงว่า นอกจากกระบวนท่าแล้ว เซียวเซียวสูญเสียกำลังภายในไปหมดสิ้นแล้ว

เหยาเจิ้นเทียนบอกเซียวเซียวว่าตนมีวิชาดีที่สามารถฟื้นฟูกำลังภายในเกือบทั้งหมดได้ใน 7-10 วัน หากเซียวเซ๊ยวยอมสวามิภักดิ์ เจิ้นเทียนพยายามเกลี้ยกล่อม และทำร้ายเขาซ้ำ เฟิ่งหวงที่แอบตามมา ออกมาช่วย และขอร้องเจิ้นเทียนอย่างไม่คิดชีวิต เซียวเซียวเห็นคนอื่นต้องลำบากเพราะตน ตัดสินใจกระโดดหน้าผา ก่อนกระโดดลงไป เขาพูดว่า

"士可杀，不可辱 นักสู้ฆ่าได้หยามมิได้"

พอดีเหยาเยี่ยนที่ไปสอบถามความจริงจากชิงถิง และเห็นว่าเฟิ่งหวงหายไป จึงติดตามมา ทั้งสองมาถึง เหยาเยี่ยนร้องเรียก "เซียวเกอ"

เซียวเซียวลังเลเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็กระโดดลงไป เหยาเยี่ยนแทบเป็นลม เฟิ่งหวงเห็นเช่นนั้นจึงกระโดดตามลงไป

อย่างนี้เข้าแก๊ป ตกเข้าได้วิชาแป๊ะเลยค่ะ

แต่เฟิ่งหวงใจกล้าดีค่ะ คล้ายๆโซวเอ็ง กล้ารักกล้าแค้นดี
อย่างนี้พระเอกคงซึ้งใจแน่ๆ(ถ้าตกลงไปเจอกันนะ ..ไงๆก็ต้องเจอกันอยู่ดีแหละ)

แปลกดีว่าเรื่องนี้ เหยาเจิ้นเทียน ไม่ยักใช้แผนนางงาม หลอกใช้ลูกสาวไปล่อพระเอก
เห็นแทบทุกเรื่องเป็นแบบนี้ อย่างนี้สบายด้วยคะเพราะได้คนมีฝีมือมาช่วยงานไม่ต้องมาเป็นศัตรูกัน

ไงๆก็ลุ้นไว้ก่อนว่าพระเอกต้องได้วิชาเจ๋งๆมาแน่ๆค่ะ

ตกเขาแต่ไม่ได้วิชาค่ะ ได้สาวรู้ใจมาหนึ่งคน ซึ่งเมื่อตกลงไปแล้ว ไม่ตายค่ะ แต่ไปติดต้นไม้ แล้วเฟิ่งหวงวิชาตัวเบาเก่งเลยสอยลงมา แต่เสียดายที่เซียวเซียวพิการซ้ำซ้อน(นอกจากสูญเสียกำลังภายในซึ่งมักจะถือว่าเป็นคนพิการตามท้องเรื่อง เอ๊ะ...อย่างนี้เราไม่มีกำลังภายในก็เท่ากับพิการด้วยอ่ะเด่ะ)ขาหักทั้งสองข้าง

เฟิ่งหวงคล้ายกับโซวเอ็งแต่คิดว่าโซวเอ็งใจถึงกว่าค่ะ จับเซียวฮื่อยี้ไว้ได้อยู่หมัดเนี่ย เรียกได้ว่าดาวข่มจริง ๆ

แล้วพระเอกก็ซึ้งใจจริง ๆ ค่ะ เซียวเซียวบอกให้เฟิ่งหวงกลับบ้านไป แต่นางไม่ยอม บอกให้เขาอย่าคิดสั้นอีกเพราะชีวิตที่ช่วยไว้ได้ก็นับว่าเป็นของนางแล้ว แต่เซียวเซียวพยายามโน้มน้าวให้เฟิ่งหวงกลับบ้านไป และบอกว่าตัวเขาไม่เป็นไรแล้ว เฟิ่งหวงเห็นว่าที่นี่ขาดของจำเป็นอีกหลายอย่างจึงบอกว่าจะรีบไปรีบมา แต่หลังจากไปแล้วไม่ไว้วางใจจึงหาเสื้อผ้าและไหเคลือบสำหรับใส่น้ำ แล้วกลับมาอีก

แต่เฟิ่งหวงแทบสิ้นสติเพราะเซียวเซียวหายไปจากถ้ำแล้ว เฟิ่งหวงตามรอยคลานไป พบเซียวเซียวที่ริมน้ำ เขายังคงรักษาสัญญาว่าจะรักษาขีวิตไว้ ชีวิตที่เฟิ่งหวงช่วยไว้ เฟิ่งหวงให้เขาไปอยู่ที่บ้านนางพักรักษาตัวชั่วชีวิต แต่เขาไม่ยอม และบอกว่าไม่รู้หรือว่าผู้ชาย มีชีวิตอยู่ต้องหาทางอยู่รอดให้ได้ จะงอมืองอเท้าได้อย่างไร และที่สำคัญในใจเขามีแต่เหยาเยี่ยน ไม่ว่าอย่างไร เขากับนางก็เป็นไปไม่ได้ เฟิ่งหวงไม่อยากให้เซียวเซียวลำบากใจจึงเรียกหาเป็นพี่เป็นน้องกัน ฟิ่งหวงเรียกหาเขาเป็น "เกอ(พี่ชาย)"เรียกจนเซียวเซียวรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก

คิดว่าเหยาเจิ้นเทียนก็อยากใช้ลูกสาวล่อเหมือนกัน แต่เหยาเยี่ยน รักเซียวเซียวมาก ๆ เลยค่ะ ยอมทิ้งได้ทุกสิ่ง ก็น่าจะทิ้งอยู่หรอก เพราะโดนพ่อวางยา แบบนี้เป็นพ่อที่ทำเพื่ออะไรกัน เพื่อลูกหรือเพื่อความยิ่งใหญ่ของตัวเอง

เหยาเจิ้นเทียนเป็นคนที่ทำร้ายเหมยเตี๋ยแล้วเอานางไปขังในถ้ำ เหมือนกับเสียใจว่าตัวเองเป็นผู้อาวุโสแต่ทำร้ายเด็ก แล้วก็เสียใจว่าทำร้ายเด็กสาววัยคราวลูกด้วยฝีมืออำมหิตสุดขั้วนั้น คนที่เป็นผู้ใหญ่ไม่ควรทำ และอาจเสียใจที่มีลูกสาวก็เหมือนไม่มี และอยากลองวิชาแพทย์ของตน เลยไม่ห่าเหมยเตี๋ย

ความจริงไม่ฆ่าก็ดีค่ะ ถ้าฆ่าเซียวเซียวก็ต้องไปล้างแค้น แล้วเขากับเหยาเยี่ยนจะมองหน้ากันไม่ติด

เซียวเซียวโกหกเหยาเยี่ยนให้นางไปจากเขาเสีย




เฟิ่งหวงมายืนยันว่าเซียวเซียวเปลี่ยนใจแล้วจริง ๆ เพื่อให้เหยาเจิ้นเทียนยอมปล่อยเซียวเซียวไป



เหยาเยี่ยนทั้งเสียใจและประหลาดใจในคนรักของตน และไม่ยอมเชื่อว่าเขาจะเปลี่ยนใจแล้วจริง ๆ



เซียวเซียวถูกเหยาเจิ้นเทียนดักทำร้ายขณะจะไปปลีกวิเวกในป่า



จนได้รับบาดเจ็บสาหัส




อ้าวรูปที่จะอัพอยู่ไหนอีกมากมาย พรุ่งนี้มาต่อ

ทำไมกลายเป็นพิการซ้ำซ้อนไปได้ล่ะ มามิ

ตกเขาแล้วบาดเจ็บสาหัส พระเอกจะไปล้างแค้นได้ไงกันเนี๊ยะ งงงงง

เฟิ่งหวงนี่เป็นเด็กดีจริงๆค่ะ แต่แบบนี้ก็จะคล้ายกับเที้ยะเล้งซู่ในจิ้งจอกเลย ทำดีทุกอย่างสุดท้ายเป็นได้แค่น้องสาวหรือคะ

เหยาเจิ้นเทียน นี่เป็นวิชาแพทย์ด้วยหรือ ไม่ยักรู้ หรือว่าเคยบอกเอาไว้ตอนไหนบ้าง
ทดลองวิชาไม่เป็นไร หวังว่าคงไม่เอาลูกสาวตัวเองมาทดลองนะ

ขอนอกเรื่องหน่อยค่ะ มามิ
ช่วงนี้มีหนังเรื่อง7นักกระบี่ที่เจ้าเหวินจั๋วเล่น(น่าจะเคยพูดถึงมาแล้วนะที่เป็นซีรี่ส์นะ)
แปลกใจเรื่องเพลงเล็กน้อยค่ะ เพลงตอนท้ายของเรื่อง(ตอนต้นเรื่องมีแต่ทำนองเพลงคล้ายเพลงบรรเลงแต่ฟังแล้วทำนองเดียวกันค่ะ)
ร้องเป็นภาษาอะไรทราบไหมคะ พี่พยายามฟังอยู่ มันก็คล้ายจีนกลางนะ แต่ไม่เหมือนซะทีเดียว

มามิ เคยดูเรื่องนี้ไหม เหมือนจำได้ว่าเคยพูดถึงนะ

พี่คะ เรื่องนี้ไม่ได้ดูค่ะ คือเรื่อง "ชีเสียเซี่ยเทียนซัน" นั่นแหละค่ะ จะดูหลายครั้งแล้วก็ตัดใจไม่ลงเนื่องจากมีดาราต้องห้ามของมามิยะอยู่ด้วย เลยไม่มีแผ่นและไม่เคยตามข่าวใด ๆ เลยค่ะ ไว้จะลองขอเพื่อนดูถ้าใครมี ได้คำตอบแล้วจะบอกอีกทีนะคะ

เหยาเจิ้นเทียน ยังไม่เคยบอกว่าเป็นวิชาแพทย์ค่ะ เพิ่งจะบอกค่ะ พี่ฟงเป็นคนเดียวที่อ่านละเอียด บางทีเขียนในกระทู้อยู่ทนโท่ยังมีความเห็นบางความเห็นถามถึงเรื่องที่มีคำตอบอยู่แล้วเลยค่ะ นับถือจริง ๆ ค่ะพี่ขา


ตอนนี้เซียวเซียวขาหักทั้งสองข้างเดินไปไหนไม่ได้ เฟิ่งหวงบอกกับเขาว่าจะเป็นขาให้เขาเองล่ะค่ะ ซึ้งจริง ๆ

เมื่อคืนเขียนการบ้านดึกไปหน่อย วันนี้โหย ๆ ยังไงไม่รู้ค่ะ ไว้ตอนเย็นมาอัพอีกทีค่ะ

สุขสันต์วันคริสมาสต์ค่ะ ทุกท่าน

พี่ฟงขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ

เฟิ่งหวงขอให้เซียวเซียวพักรักษาตัวอยู่ในจวน แต่เซียวเซียวยืนยันขอจากไป



ไม่ว่าเฟิ่งหวงจะทัดทานอย่างไรก็ไม่เป็นผล



เซียวเซียวถูกเหยาเจิ้นเทียนทำร้ายสาหัส

จนนางไม่รู้จะทัดทานอย่างไร




เมื่อรู้ว่าเซียวเซียวมีอันตรายเฟิ่งหวงรีบมาช่วย

คุยกันอยู่สองคนก็ไม่เป็นไรค่ะ ฮุฮุฮุ หนังกำลังมันส์

ช่วงนี้ได้ดูหนังกำลังภายในพร้อมๆกันหลายเรื่อง (สะจายค่ะ มามิ)

นอกเรื่องอีกเล็กน้อยข้างบนที่ถามเรื่องเพลงของ7กระบี่เพราะเรื่องนี้พี่สาวดูด้วยนะค่ะ(ปกติเขาไม่ค่อยชอบดูนะ)แล้วก็นั่งเถียงกัน(เล็กน้อย)ว่าไม่น่าจะใช่จีนกลาง

เป็นครั้งแรกที่ความคิดตรงกัน (ก็ปกติเขาจะดูซีรีส์ญี่ปุ่นนะสิ)

เข้าเรื่องเราดีกว่าเนอะ

เซียวเซียว ขาหักนะไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หายแต่ยังนึกไม่ออกว่าจะมีหมอเทวดาไหนมาช่วยฟื้นฟูวิชาฝีมือ
(หมอล่ายก็ไม่อยู่ซะด้วย)

แต่ชักชอบเฟิงหวงมากๆแล้วค่ะ
ว่าแต่ว่าเพื่อนพระเอกนี่ไม่มีบ้างเลยหรือคะ สวี่ไจ้เฟย ที่เป็นจอมขโมยนั่นละ ไม่มีบทอีกแล้วหรือ

หรือว่าช่วงนี้เป็นเซียวเซียวโชว์ออฟอยู่คนเดียวละนี่
กว่าจะหายคงอีกหลายตอนอยู่นะ

อ่ะ..ลืมบอกไป เดี๋ยวจะหาม้าเร็วไปส่งของขวัญปีใหม่ให้น๊า มามิ

แล้วจะเข้ามาลุ้นเซียวเซียวต่อค่ะ

เหมือนกันค่ะ ที่บ้านก็มีบางคนที่ชอบดูหนังญี่ปุ่นกับเกาหลีแล้วก็ฝรั่งด้วย บางทีเดินเฉียด ๆ ก็ได้ดูบ้างรูสึกว่า

หนังเกาหลี มักจะมาแนวรักหวานซึ้ง พระเอกรวย นางเอกจน พระรองรักนางเอก แล้วมีฉากบาดตาพระเอกทุกที ส่วนนางเอก รักพระเอก แต่มีอุปสรรค บางทีกว่าจะปรับความเข้าใจกันได้ ก็เดินเฉียดไปโฉบมาหลายครั้ง แต่ที่ต่างจากหนังไทยคือ ตัวร้าย ก็ไม่ได้ร้ายออกมากรี๊ด ๆ ว่าผู้ชายคนนี้ของฉันแกจะมาแย่งทำไม เดี๋ยวโดนตบ มีแต่จะเงียบ ๆ และบางทีตัวร้ายก็ไม่ได้ร้ายแบบมองปุ๊บรู้ปั๊บ มันร้ายลึก ๆ อยู่ข้างใน หรือบางทีก็ไม่ได้ร้ายหรอกค่ะ เพียงแต่ว่ามันมีแรงจูงใจและด้วยสภาพแวดล้อมการเติบโตของตัวละคร

หนังญี่ปุ่น มีหลายแนว ทั้งแนวอาชีพ แนวปรัชญา แนวรักโรแมนติด แนวต่อสู้ฟาดฟัน ซึ่งคล้ายกับหนังจีน แต่หนังจีนบางทีอาจไม่เน้นหลากแนวเท่า นอกจากเรื่องความรักที่มักเอาใจตลาดได้ดีทีเดียว

มีข้อสังเกตุหนึ่งที่ไม่ทราบไปอ่านที่ไหนก็จำไม่ได้แล้วค่ะ ว่า การที่หนังรักซาบซึ้งแบบรักแท้ ทำทุกอย่างเพื่อความรักนั้นได้รับความนิยม เพราะว่า "รักแท้" นั้นได้เป็นหมือน "ไดโนเสาร์" ตุณรู้ว่ามันมีอยู่จริง แต่ในสมัยนี้กลับหาดูไม่ได้ในชีวิตประจำวัน หรือมันอาจจะเหมือนตัวประหลาดในทะเลสาปซ่อนอยู่ลึก ๆ ในป่าดงพงไพร แต่ในเมืองกลับหาไม่เจอ

เมื่อเป็นอย่างนี้จึงทำให้คนรู้สึกสนใจและซาบซึ้งไปกับมัน ซาบซึ้งไปกับสิ่งที่ไม่อาจจะเกิดขึ้นได้ในชีวิตประจำวัน

เหมือนกับหนังผี หนังแนวตื่นเต้น เพราะคนเรามีชีวิตที่ราบเรียบเกินไป ทุกวันใช้ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ บางอย่างอยากทำแต่ก็ทำไม่ได้เนื่องจากติดปัญหามากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน เวลา หรือว่าความขัดแย้งกับคนรอบข้างที่มามุ่งหวังให้เราเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ ทำให้ชีวิตของเราต้องดำเนินไปทุก ๆ วันอย่างเงียบเหงา และไร้ความตื่นเต้น ดังนั้นสิ่งที่เข้ามทดแทนคือ "หนัง" ดูแล้วมันส์และตื่นเต้นแต่ไม่ต้องเสี่ยงอันตรายก็จะได้ประสบการณ์นั้นมาแม้จะไม่ใช่ประสบการณ์จริงก็ตาม


ไปไหนก็ไม่รู้ กลับมาที่หนังจีน


อยากบอกเพื่อน ๆ ที่รอเรื่องเล็กเซี่ยวหงส์ว่าพยายามดูไปสองครั้งแล้วค่ะ แต่กลับหลับไปสองครั้งเลย ในขณะที่ดูเรื่อง "ฮ่วนฮวาสี่เจี้ยนลู่" หรือ "นักสู้ผู้พิชิต" ภาคใหม่ที่แสดงโดยเซี่ยถิงเฟิง จงซินถง(อาเจียว) นั้นกลับไม่หลับ หรือเราอาจจะเหนื่อยเกินไปหนอ? ไว้จะพยายามใหม่ หลายคนคงอยากดูใช่ไหมคะ?


พี่ฟงคะ ยาดีไม่รู้ใครจะมารักษาค่ะ เฟิ่งหวงนี่เป็นคุณหนูตระกูลใหญ่แต่กลับมาทำทุกอย่างเพื่อชายที่ตนรักน่านับถือจริง ๆ ค่ะ ทั้งตักน้ำ หาอาหาร ดูแล นับว่าเป็นที่ลำบากของคนที่เคยเป็นคุณหนูมาก่อนจริง ๆ

ถ้าถามว่าเซียวเซียวมาทำอะไรให้เฟิ่งหวงถึงได้ต้องเสียสละตัวเองขนาดนี้ คงเป็นเพราะเฟิ่งหวงบูชาจอมยุทธตั้งแต่เด็ก ๆ วัน ๆ เอาแต่ฝึกวิชา และคงจะได้ยินชื่อเสียงของเซียวเซียวมานาน พอมาเจอตัวจริง ปรากฎว่านิสัยดีมาก ๆ ห่วงคนอื่น และมีคุณธรรมดี จึงยิ่งชอบขึ้นไปอีก เมื่อเห็นเซียวเซียวเสียสละให้แก่คนอื่นได้และมีรักมั่น นางจึงอดไม่ได้ที่จะเทใจชอบเขากระมังคะ

ส่วนสวี่ไจ้เฟยก็มีบทค่ะพี่ เขาเดินทางไปเจอกับชิงเฟิงแล้วร่วมทางกันมา มาเจอกับชิงถิงที่ออกตามหาเฟิ่งหวง ทั้งหมดเลยพากันไปตามหาเซียวเซียวและเฟิ่งหวง และพบถ้ำที่ทั้งสองเคยอยู่พร้อมกับรอยล้อรถ ทั้งหมดจึงตามไปเพื่อเสาะหาทั้งสองค่ะ ทั้งสามตกลงแยกกันหา

ชิงถิงได้ข่าวไม่ค่อยดีเกี่ยวกับสถานการณ์ในวังจึงเดินทางกลับเมืองหลวง


ที่แท้หวงอิงไม่ชอบใจที่ฮ่องเต้จะแต่งกับชิงถิงให้ได้และขัดคำสั่งฮ่องเต้องค์ก่อน (เพราะแม่ชิงถิงถูกฮ่องเต้องค์ก่อนฆ่า ฮ่องเต้องค์ก่อนกลัวนางเป็นใหญ่แล้วล้างแค้น เลยห้ามหยางว่อแต่งกับชิงถิงหรือชิงเฟิงแต่ให้แต่งกับหวงอิงที่เป็นองค์หญิงแต่งตั้ง)เลยพยามหาพรคคพวกโดยมีโอวหยางชิงคอยติดต่อกับประเทศต่าง ๆ รอบ ๆ เพื่อเข้ามาก่อการ

หนังญี่ปุ่นนี่ดูได้แต่การ์ตูนค่ะ (เพราะมันบ้าบอคอแตกดีค่ะ มุขขำๆบางทีก็สุดขั้วจริงๆค่ะ)


เมื่อก่อนอาจดูซี่รีส์ญี่ปุ่นได้ แต่เดี๋ยวนี้แทบจะไม่ได้ดูแล้วค่ะ
แล้วก็ให้แปลกใจว่า หนังจีนวัยรุ่นบางเรื่อง(ที่เห็นพี่สาวดูนะคะ) เอามาจากการ์ตูนญี่ปุ่นแฮะ
ทำไมเดี๋ยวนี้การนึกพล็อตมันยากมากละมั๊ง พี่เคยดูชื่อเรื่องประมาณ2-3เรื่อง มันเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นทั้งนั้นเลย
(ก็แบบรักใสๆของเอฟ4นั่นไงคะ)

อ้าว กลับมาเรื่องของเราดีกว่าค่ะ

แสดงว่าพระเอกยังมีเพื่อนๆตามหาว่างั้นเถอะ
แรกๆตอนอ่านชื่อเรื่องคิดว่าเป็นหนังแนวยุทธจักรจริงๆ ไม่คิดว่าจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องในวังหลวงนะเนี๊ยะ

เพิ่งสังเกตเซียวเซียวภาพบนๆนะ คอสตูมคล้ายๆฮุ้นปวยเอี้ยงในกระบี่ไร้เทียมทานเลย
ทรงผมเสื้อผ้าก็คล้ายๆกันหลายภาพนะ (หรือว่าคิดไปเองหว่าเรา )

คงเป็นเพราะเฟิ่งหวงบูชาจอมยุทธตั้งแต่เด็ก ๆ วัน ๆ เอาแต่ฝึกวิชา

ฮ่าฮ่าฮ่า สรุปว่านางเอกเราคลั่งคนมีฝีมือว่างั้นเหอะ
ในใจคงอิมเมจจอมยุทธผู้เก่งกล้า มีคุณธรรมไว้ตั้งแต่เด็กๆมั๊งคะ พอเจอพระเอกเลยฝังใจมั่กๆ



ช่วงนี้คงเป็นเรื่องภายในวังใช่ไหมคะ แล้วจะเข้ามาติดตามพรุ่งนี้ล่ะกันจ๊ะ

พี่คะ ตอนนี้ดูเรื่อง "ฮ่วนฮวาสีเจี้ยนลู่" (นักสู้ผู้พิชิต)อยู่ด้วยอีกเรื่อง พร้อมเรื่องค้างคาวฯด้วยดูสามเรื่องเลย ก็ยังเบื่อ ๆ เพิ่งอ่านเซียวฮื่อยี้จบไปอีกรอบแล้ว และค้นพบว่า อ่านภาษาจีนไม่หนุกเท่าภาษาไทยค่ะ มีบางเรื่องอ่านจีนสนุกกว่าได้อรรถรสกว่า แต่บางเรื่องกับอ่านไทยสนุกกว่า แรก ๆ ยังบอกกับเพื่อนว่าสงสัยเราโตแล้วเลยไม่ค่อยชอบพฤติกรรมของเซียวฮื่อยี้ แต่ที่ไหนได้พอเปลี่ยนเวอร์ชั่นไทยเท่าน้นแหละ มันก็สนุกขึ้นมาเหมือนที่เคยอ่านไว้ก่อนหน้านี้นานแสนนานเลยล่ะค่ะ

พอจบเซียวฮื่อยี้แล้วก็ไม่รู้จะอ่านอะไรดีค่ะ และก็เริ่มเบื่อหนัง ดูไปช่วงหนึ่งก็จะเริ่มเบื่อค่ะ อาจจะอัดหนังเกินควรและไม่มีอะไรแปลกใหม่ ต้องหันไปดูสารคดีแทน ตอนนี้มีสารดดีที่ไม่ได้ดูอีกเป็นกะตั๊กเลยค่ะ

น่าแปลกมาก ลู่เสี่ยวเฟิ่ง ดูไม่เกิน 15 นาทีต้องหลับ เป็นเพราะอะไรกัน คิดไปคิดมา

1. แทบจะรู้ว่าจะพูดอะไร ?

2.แทบจะรู้ว่าผู้หญิงทีออกมาจะทำอะไรต่อไป? เช่นฉากที่มายั่วลู่เสี่ยวเฟิ่ง ดูแล้ว ไม่มีเสน่ห์หญิง แม้แต่สักกะจิ๊ดเดียวเลย บอกไม่ถูก

3.บทพูด ยาวเกินไป ยาวมาก ๆ ยาวจนน่าสงสารนักแสดงและเบื่อฟัง เอาใหม่ คืนนี้จะดูใหม่ เอาแบบสติสตังครบ ๆ เนี่ยเลย ดูซิว่าจะง่วงไหม

พี่ฟงคะ เซียวเซียวหรือ เจ้าหงเฟย เล่นเรื่องที่กำลังดูอยู่ตอนนี้ด้วย(นักสู้ผู้พิชิต) แต่ว่าลดความเท่ห์ลงไปมาก ๆ เลยค่ะ อาจเป็นเพราะเสื้อผ้า หน้า ผม ที่ประกอบกันแล้วไม่เท่ห์และดูเข้ากับใบหน้าของเขาอย่างบทเซียวเซียวก็เป็นได้ หน้าเขาต้องมีผมมาปิดหน้าผากไว้ จะทำให้หน้าหวานมากขึ้น ให้พี่ดูรูปนี้ค่ะ เขาเล่นเป็น "มู่หลาง" เพื่อนของบุรุษชุดขาวค่ะ คู่กับ "อี้เหนิงจิ้ง" ซึ่งอายุมากกว่าหลายปี แต่อี้เหนิงจิ้งหน้าอ่อนมากค่ะ หน้าอ่อนจนน่าอัศจรรย์ใจ

เห็นไหมล่ะคะ ว่าอิมเมจที่ต่างออกไป ดูดีต่างกันเยอะ



ทีนี้มาดูภาพนี้ยังไม่รู้ว่าจาเรื่องอะไร ภาพนี้ก็ดูดีขึ้นมาอีกแล้ว



ส่วนภาพนี้มาจากบทเอี้ยคัง(ในมังกรหยกไม่แน่ใจว่าภาคใครเป็นก๊วยเจ๋ง)




เทียบกันดูค่ะ




ส่วนนี่ตัวจริง แต่งตัวยุคเดียวกัน พามาสวัสดีค่ะ



อี้เหนิงจิ้ง เป็นดาราไต้หวันเหมือนกับ หวงเวยเต๋อ ตอนนี้มีข่าวว่าเป็นแฟนกันอยู่ หวงเวยเต๋อ เกิด 1971 อายุ 37 ปี อี้เหนิงจิ้งก็น่าจะวัยไล่เลี่ยกัน แต่ในเรื่องนี้ดูเด็กมาก ๆ เลยค่ะ เล่นเข้าคู่กันได้ดีด้วย

กลับมาที่เรื่องนี้ต่อค่ะ

หลังจากตกเขาเฟิ่งหวงดูแลเซียวเซียวเป็นอย่างดีและเรียกหาเป็นพี่น้องกัน เซียวเซียวคิดได้ว่าอาจารย์ตนมียาดีต่อกระดูกได้ เฟิ่งหวงเลยจะพาเขาขึ้นเขาเยียนซันเพื่อให้อาจารย์ต่อกระดูกให้ เฟิ่งหวงด่าว่าอาจารย์ของเซียวเซียวว่าอำมหิตทำเขาซะขนาดนี้ แต่เซียวเซียวไม่ยอมให้นางพูดต่อไป

ด้านวังหลวงปั่นป่วนหนักเมื่อมีคนแปลกหน้าเข้ามาพักโรงเตี้ยมจนเต็มไปหมด เหมือนจะมีความเคลื่อนไหวที่น่ากลัวอะไรบางอย่าง

เฟิ่งหวงหารถม้าบรรทุกเซียวเซียวไป ระหว่างทางนางหาไม้เท้าให้เขา แต่ไม่ยอมจ่ายเงิน เซียวเซ๊ยวต่อว่านาง หากคนมีวิชาทุกคนข่มเหงผู้อื่น ในยุทธจักรคงต้องวุ่นวายมาก เขาเตือนนางอย่าได้ใช้วิชาในทางที่ผิด เอะอะก็จะต่อยตีกัน เฟิ่งหวงรู้สึกน้อยใจจึงบอกว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลและชอบต่อยตี ไม่คู่ควรร่วมทางกับเขา เซียวเซียวรู้สึกว่าตนเองพูดหนักไปหน่อยจึงรีบตามไป




เฟิ่งหวงดูแลเซียวเซียวจนเหนื่อยหลับไป



ภาพนี้ก่อนเซียวเซียวจะโดดหน้าผา



เซียวเซียวเห็นใจเฟิ่งหวงและรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก

มู่หลาง" เพื่อนของบุรุษชุดขาว

บุรุษชุดขาวมีเพื่อนด้วยเรอะ นึกว่าวันแมนโชว์ซะอีก
(เท่าที่จำได้จากนิยายนะ )

ว่าแต่ว่า
'ส่วนภาพนี้มาจากบทเอี้ยคัง(ในมังกรหยกไม่แน่ใจว่าภาคใครเป็นก๊วยเจ๋ง)'

ดูภาพแล้วไม่เหมือนเจ้าหงเฟยเลยค่ะ ตาไม่เหมือน ปากไม่เหมือน
รูปแรกนะใช่ค่ะ แต่งแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบค่ะ จะว่าไปแล้วทำผมแบบปิดไปครึ่งหน้าหรือให้ผมยาวๆระใบหน้าก็ดูดีนะ
ภาพเซียวเซียวที่แปะมาแจ่มมากค่ะ

แต่งปัจจุบันหน้าตาน่ารักดี

ข้ามเรื่องนิดนึง ว่าด้วย ลู่เซี่ยวเฟิง
ตอนดูฉบับเก่าที่หลิวสงเหยินเล่น แปลกนะ แม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าจะพูดอะไรต่อ แต่เนื้อหาก็สนุกเหมือนในนิยายเกือบ 90% ทำให้ไม่ผิดหวัง

นี่ก็หวังว่าฉบับจางจื้อหลินจะดีเหมือนกัน ไม่เพี้ยนมากนัก
แต่พอมามิบอกว่า ดูกี่ครั้งก็หลับ ชักสยองแล้วค่ะ มันน่าเบื่อได้ขนาดนั้นเลยรึเนี๊ยะ

ตอนนี้เลยสนใจนักสู้ผู้พิชิตมากกว่าซะแล้วค่ะ

สารภาพความจริงตั้งแต่ครั้งแรกที่เปิดดูลู่เสี่ยวเฟิ่งแล้วก็รู้สึกว่ามันเริ่มเรื่องได้น่าเบื่อมาก นอกจากนี้เพลงก็ยังเนือย ๆ อีกด้วยค่ะ ไม่ใช่เพลงแร็ปอย่างที่เคยออกมาก่อนหน้าที่

ยังคุยกับเพื่อนว่า กลัวผิดหวังเลยค่ะ แต่ว่าหลายคนบอกว่าได้รางวัลด้วย และน่าจะดี อย่าเพิ่งค่ะ พี่ ความจริงเริ่มดูเป็นครั้งที่ 3 ต่างหาก เมื่อคืนไม่ได้ดู กลัวเหมือนเดิม


อย่างนี้ไม่รู้ว่าคนอื่น ๆ จะคิดกันอย่างไร กลัวพูดไปแล้วจะถูกด่าด้วยเหตุผลสารพัดประการ แต่คนเราไม่เหมือนกันนะคะ ต้องมีชอบและไม่ชอบต่างกันไป อีกอย่างที่คิดได้เพิ่มขึ้นมา หรืออาจตอนแรกไม่มันส์ เหมือนเรื่อง “เส้าเหนียนเปาชิงเทียน” ดูตอนแรกแทบจะด่าเลยล่ะค่ะ แต่ดูไปถึงตอนที่ 3 ก็เริ่มมันส์ขึ้นมาได้ ความจริงการเปิดตัวควรเปิดให้มันส์ ๆ หน่อย คนจะได้ติดตาม


อ้อ อีกอย่างค่ะ ลู่เสี่ยวเฟิ่ง มีเรื่องน่าสังเกตอยู่อย่างคือ ดาราหญิงไม่มีเสน่ห์เท่ากับที่บทในเรื่องควรจะเป็นเลยค่ะ ดูมาหลายเรื่อง บางคนไม่ต้องถอดเสื้อผ้าก็ดูยั่วยวน แล้ว ไม่ว่าจะเป็นสีหน้า สายตา ท่าทาง แต่บางคนดูโป๊แล้วก็ยังเฉย ๆ เลยล่ะค่ะ มันเกิดอะไรขึ้น หรือเราจะคาดหวังมากไป แน่นอนค่ะ ต้องมีการดูรอบสี่เพราะหลายคนเขารอนี่คะ ยังไม่รู้เลยว่าดูแล้วจะมาเล่าได้หรือเปล่า กลัวใจตัวเองจัง

อุเหม่ เจ้าข้าเอ๋ย......คุณพี่ขา รูปข้างบนคนชุดดำกำลังสังหรณ์ว่าไม่ใช่เจ้าหงเฟยอ่ะค่า แล้วเขาก็ไม่รู้เป็นใคร เพราะว่าจากคราวที่แล้วหารูปมา รูปเขียนไว้ข้างล่างอย่างนั้นจริง ๆ ก็เลยเก็บไว้ในโฟลเดอร์ของหงเฟย(เรียกหนิดหนมดีไหมคะ?) อุเหม่ ดูดี ๆ แล้วไม่น่าจะใช่ มองไปมองมา เอ....แล้วใช่เปล่าหว่า ยังงง อยู่เลยค่ะ ใช่ไหมหนอ?....

ส่วนอีกภาพนั้น ข้อมูลก็เขียนว่าเอี้ยคังแต่เช็คดูจากภาพเป็นภาพจากหนังโบราณอีกเรื่องหนึ่งต่างหากค่ะ เล่นกับหลินซินหรู ชื่อเรื่องว่า "ต้าฉือถัง"(ศาลเจ้าประจำตระกูล) โอย ปวดเฮด

ยังมีอีกค่ะ ในมังกรหยกไม่ได้เล่นเป็นเอี้ยคัง น่าจะเล่นเป็นเยลู่ฉีมากกว่าค่ะ คู่กะยายก๊วยฮู โอย....รอบสอง sorry kha


เอาเป็นว่าขอแก้ตัวพรุ่งนี้อีกทีจะอัพรูปเซียวเซียวมาเป็นการทดแทน และขอโทษที่ข้อมูลผิดค่ะ ข้าน้อยสมควร...อ่า... สมควรโดนลงโทษให้อัพรูปเซียวเซียว ดีไหมคะ ?


ฮ่า ฮ่า ฮ่า หัวร่อประดุจลี้มกโช้ว

'ในมังกรหยกไม่ได้เล่นเป็นเอี้ยคัง น่าจะเล่นเป็นเยลู่ฉีมากกว่าค่ะ'


เยลู่ฉีเรอะ เคยดูแว๊ปๆ จำไม่ได้เหมือนกันค่ะ

แต่มาคอนเฟิร์มค่ะว่าคนชุดดำไม่ใช่หงเฟย(เอาด้วยคน)แน่นอน (ดูซ้ายขวาหน้าหลังไม่เหมือนค่ะ)

สุดท้าย ลู่เซี่ยวเฟิงนี่คงได้ยลโฉมค่อนข้างแน่ใช่ไหมจ๊ะ (รอบที่4ถึงบรรลุสินะ เหนื่อยแทนเลยค่ะ)

เสียงหัวเราะแบบลี้มกโช้วนี่ น่ากลัวแฮะ (สะเทือนในหัวเลยอ่ะ ว่าไปนั่น )

...น้องเอ๋ย จิตเจ้าเริ่มสับสนแล้วหรือ ..
...ต้องทำให้ใจนิ่ง จึงฝึกปรือเพลงกระบี่ชุดนี้สำเร็จ เจ้าเข้าใจที่เราบอกไหม....
..หากไม่เข้าใจ แสดงว่าเจ้ายังฝึกฝนมาไม่พอ(อ่ะดิ)

เพื่อเป็นการลงโทษ เราจะปรับให้แปะรูปเซียวเซียว(เท่ห์ๆ) 10 รูป ...

นอกเรื่องค่ะ ..หวังว่าคงได้รับของเป็นที่เรียบร้อยนะค่ะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ

พี่คะ เคล็ดวิชาอะไรหรือคะ? จิตใจก็สับสนเพราะเซียวเซียว เสี่ยวเฟิ่ง หงเฟย เวยเต๋อ และข้อมูลต่าง ๆ เต็มหัวไปหมดเลยอ่ะค่า แต่วันนี้มาสับสนเพราะเพลงนี้ค่ะ "เจียงหู่"(ยุทธจักร)

มันเศร้าจริง ๆ ค่ะ ชีวิตคนไม่ยืนยาว เหน็บกระบี่ยาวเกือบเมตร ออกท่องยุทธจักร แต่เมื่อกลับมาเพื่อต้องการปลีกวิเวก ก็พบว่ามีหลายเรื่องที่ยังทำไม่สำเร็จ แล้วยังไงล่ะ? รอยเท้าที่เดินมีแต่ฝุ่นกลบจนมองไม่เห็น ก่อนจะมีคนใหม่ ๆ มาเดิน รอยยิ้มที่มีจะมีให้กันได้กี่ปี ความเยาว์วัยผ่านไปประดุจสายฟ้าแลบ แว๊บเดียวคนเราก็พบว่าชีวิตได้ผ่านไปครึ่งหนึ่งแล้ว โอย เศร้า เอาเนื้อไปค่ะ เป็นเพลงนำของเรื่อง "เฟิ่งไจ้เจียงหู่" ค่ะ

สะท้อนชีวิต ไม่ว่าจะเป็นคนในสังคม หรือใน ยุทธจักร ก็คล้าย ๆ กันทั้งนั้น เวลาเป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้แต่ว่ามันมีอยู่ และมันก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วจริง ๆ ค่ะ รักษามันไว้ให้ดี







歌曲：江湖


歌手：李艳秋

所属专辑：《凤在江湖》主题曲





相逢一笑多少年

解开腰间龙吟三尺剑

向青山深处云雾里

劫后余生相聚依依恋恋

身在江湖暮色寒

归来时人未老心已倦

我的足迹尘遮掩

长啸一声震落飞花一片

转身走向人间

锁定一世悲欢

却将无限深情

交给命中情缘

人生荣辱之间

只觉青春如电

许多未了心愿

心愿

人生过半

江湖-李艳秋

LRC编辑：刻骨明心


相逢一笑多少年

解开腰间龙吟三尺剑

向青山深处云雾里

劫后余生相聚依依恋恋

身在江湖暮色寒

归来时人未老心已倦

我的足迹尘遮掩

长啸一声震落飞花一片

人生荣辱之间

只觉青春如电

许多未了心愿

心愿

人生过半

许多未了心愿

心愿

人生过半

Pic 1 Yun Xiao Xio + Feng Huang

Pic 2

Pic 3

Pic 4

Pic 5

Pic 6

Pic 7

pic 8

Pic 9

Pic 10

Pic 11

Pic 12

pic 11 ซ้ำกับ pic 1 ไม่นับ ไม่นับค่ะ มามิ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ต้องขอโทษเรื่องของค่ะ ม้าเร็วเรามาบอกแล้วว่าพี่มามิหยุด ต้องเป็นตอนเปิดปีใหม่เลย

แหะแหะ เป็นฟามผิดพี่เองล่ะค่ะที่ไม่ได้ตรวจสอบให้รอบคอบก่อน

เรื่องฝึกจิตนะหรือคะ อย่าคิดมากค่ะ แค่สำนวนคลายเครียดค่ะ

มีคนว่าเซียวเซียวหน้าผู้ร้ายมั่กๆค่ะ หางตาชี้ขึ้น(ขี้โกงนี่หว่าตาแบบนี้นะ)


ต้องอย่าเน้นการแต่งตาค่ะ หน้าจะได้ซอฟท์มากๆไงคะมามิ
เพราะรูปต้นๆดูดีค่ะ เป็นพระเอกที่ดูใจดี

ว่าแต่ว่าลู่เซียวเฟิงนี่รอดไหมคะ (ก็รอบที่4แล้วนี่นา)


pic 5 นี่เท่ห์ดีค่ะ ฮิฮิ

โอ๊ะ เอ๊ะ เมาค่ะ พี่ อัพ ไป อัพ มาซ้ำเสียแล้ว เดี๋ยวชดเชยให้ค่ะ ให้แบบหมดตัวแล้วนะคะ เนี่ย ที่มีภาพเล็ก ๆ ไม่มีภาพใหญ่ เอาเล็ก ๆ ไปได้ป่ะคะ


ภาพทดแทน 1




ภาพทดแทน 2 ภาพนี้เฟิ่งหวงหยิบกระบี่ให้เซียวเซียวนะคะ ไม่ได้จัดที่นอนให้(ดูเหมือนจัดอยู่นะคะ)



ลู่เสี่ยวเฟิ่งยังไม่ได้เริ่มรอบสี่เลยค่ะ หวั่นใจเหลือเอ่ย

เอ่อ ตอนนี้เลยไล่ดู 3 เรื่องไงคะพี่ กลับไปดู "หักเหลี่ยมทรชน" คือว่าขี้เบื่อค่ะ ดูไปแล้วพอหนังนิ่งต้องเปลี่ยนอะไรมาดูจะได้ไม่รู้สึกว่าน่าเบื่อแล้วมีสมาธิดูต่อได้ค่ะ

พี่คะ ถ้าบทไม่ดีถึงหล่อ สวยแค่ไหนก็ไม่น่ารักนะคะ อย่งเรื่อง "หักเหลี่ยมทรชน" เนี่ยพระเอกกว่าจะรู้ความจริงก็กลายเป็นคนทรยศไปแล้ว ไม่น่ารักเลยค่ะ

ครายคะ? ครายคะพี่ มาว่าเซียวเกอเป็นตัวร้าย ต้องดูภาพเคลื่อนไหวค่ะ ใจดีมาก ๆ นะคะ และก็เป็นคนดีด้วย บางภาพอาจกำลังดุเฟิ่งหวงที่ใช้วิทยายุทธไปข่มขู่คนอื่นหรือเปล่าคะ เลยออกอารมณ์ดุไปหน่อย (เถียงแทนคอเป็นเอ็นเลย) ม่ายค่ะ ม่าย.......เซียวเซียวยังน่ารักเสมอ

เรื่อง "เฟิ่งไจ้เจียงหู่" ดูออนไลน์ ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไหร่แต่ก็ดูไปได้ค่ะ ใกล้จบเต็มทีแล้วล่ะค่ะ ไปดาวน์เอ็มวีเพลงมาดู เลยเห็นฉากจบค่ะ โอ้โห ไม่น่าเชื่อ เซียวเซียวจะพูดอะไรได้ แบบว่า มดเกาะ ขนาดนั้น หวานแหวะ เลี่ยนเอียนสุด ๆ เลยล่ะค่ะ จะเขียนให้ก็แล้วกันนะคะ

เฟิ่งหวงและเซียวเซียวขี่ม้าอยู่ท่ามกลางอาทิตย์สนธยา

เฟิ่งหวง : พวกเราจะอยู่ด้วยกันใช่ไหม?

เซียวเซียว : แน่นอน

เฟิ่งหวง : อยู่ด้วยกันจนแก่จนเฒ่า?

เซียวเซียว : เฟิ่งหวง หากว่าอยู่กับเจ้า พวกเราจะไม่มีวันชรา


ไม่ว่าเซียวเซียวแต่ว่าคนเขียนบทนะคะเนี่ย คงผ่านเรื่องราวมากมาย แต่สงสัยว่า เหยาเยี่ยนไปไหนหนอ จึงทำให้เซียวเซียวมาคู่กับเฟิ่งหวงได้?

江湖

歌手：李艳秋


相逢一笑多少年
xiāng féng yī xiào duō shǎo nián
พบพานยิ้มแย้มให้กันจะมีสักกี่ปี


解开腰间龙吟三尺剑
jiě kāi yāo jiān long yín sān chǐ jiàn
ปลดกระบี่มังกรคำรามยาวสามฉื่อที่ข้างเอว
** (สามฉื่อ ประมาณเกือบ 1 เมตร)


向青山深处云雾里
xiàng qīng shān shēn chù yún wù lǐ
มุ่งเข้าป่าลึกสู่เขาสูงเทียมเมฆ

劫后余生相聚依依恋恋
jié hòu yú shēng xiāngjù yīyī liànlian
หลังเผชิญชีวิตพบหน้าแล้วยังคงอาวรณ์

身在江湖暮色寒
shēn zài jiānghú mùsè hán
ชีวิตในยุทธจักรในบั้นปลายมีแต่เหน็บหนาว

归来时人未老心已倦
guī lái shí rén wèi lǎo xīn yǐ juàn
เมื่อหวนกลับมาคนยังไม่ชราแต่จิตใจกลับท้อแท้

我的足迹尘遮掩
wǒ de zú jì chén zhē yǎn
รอยเท้าที่ย่ำผ่านโดนฝุ่นกลบจนมองไม่เห็น

长啸一声震落飞花一片
Cháng xiào yīs hēng zhèn luò fēi huā yi pian
กู่ร้องคราหนึ่งจนดอกไม้ร่วงหล่น

转身走向人间
zhuǎn shēn zǒu xiàng rén jiān
หันกายเดินเข้าสู่กระแสชีวิต

锁定一世悲欢
suǒ dng yíshì bēihuān
จึงถูกผูกไว้กับทุกข์สุขของครรลองแห่งโลกนี้

却将无限深情
què jiāng wúxiàn shēn qíng
และยังถูกพันธนาการไว้ด้วยความรักอันลึกล้ำไร้ที่สิ้นสุด

交给命中情缘
jiāo gěi mìng zhòng qíng yuán
ที่มอบให้แก่ลิขิตรักในชีวิตของแต่ละคน

人生荣辱之间
Rén shēng róngrǔ zhī jiān
ในชีวิตที่มีทั้งรุ่งเรืองและโรยรา

只觉青春如电
zhī jué qīngchūn rú diàn
รู้เพียงว่าความเยาว์วัยพุ่งผ่านดุจสายฟ้า

许多未了心愿
xǔ duō wèi liǎo xīnyuàn
ความปรารถนามากมายที่ยังไม่สำเร็จ

心愿
xīnyuàn
ความปรารถนาเหล่านั้น

人生过半
rénshēng guò bàn
ได้ผ่านเวลามาถึงครึ่งชีวิตเสียแล้ว

สวัสดีปีใหม่
ขอให้สบายกายและใจ

ฮือออ พิมพ์แทบตายหายหมดเลยค่ะ

เลอะเลือนตั้งแต่เปิดปีใหม่เลยค่ะ มามิ

ดีใจจังที่เฟิงหวงสมหวัง
ข้างบนนะ บทพูดไม่เห็นจะหวานจนเอียนอย่างที่ว่าเลยนะคะ
เคยดูตำนานรักดอกเหมยสมัยก่อนกับความรักในหอแดงบทพูดยิ่งกว่านี้อีกค่ะ(หรือเพราะคนพากท์ด้วยไม่รู้นะคะ)
อะไรมันจะเขียนบทพูดได้เพราะขนาดนี้ก็ไม่รู้ (หวานจนมดตอมกันตรึมค่ะ)

ต้องยกนิ้วให้ก้บคนแปลบทเป็นภาษาไทยด้วยมั๊งคะ
(หวานมั่กๆเลย ขนาดด่ากันยังรู้สึกว่าภาษาที่ใช้เพราะมากเลยค่ะ เชื่อไหมคะ )

ที่ว่าเซียวเซียวหน้าผู้ร้ายคงเป็นเพราะภาพที่แต่งปัจจุบันมั๋งคะ (น้องเขามาเห็นตอนเปิดภาพนั้นพอดีค่ะ)
อีกอย่างพี่ว่าขึ้นอยู่กับการแต่งหน้ากับทำผมด้วยค่ะ
แต่เซียวเซียวนะไม่ใช่ค่ะ ดูใจดีออก

เปิดฟังเพลงมาสามรอบแล้วค่ะ เพราะมากค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่แปลความหมายของเพลงไว้ด้วย
ไม่ค่อยได้ยินนักร้องหญิงที่เสียงสูงแบบนี้นานแล้วค่ะ
หลังๆรู้สึกว่าจะมีแต่นักร้องชายสำหรับเพลงประกอบละคร

แบบนี่สุ่ยหานกับไซซี(จำชื่อไม่ได้อ่ะ) ก็ทำนองแบบเพลงปลุกใจนะ ฟังแล้วมันฮึกเหิมดี

ดาราที่เล่นเป็นชิงถิงชื่อจริงว่าอะไรคะ ดูในเพลงแล้วสวยดีค่ะ ตัวสูงมากนะเหมือนนางแบบเลย

สวัสดีปีใหม่ค่ะ พี่ฟง

ตำนานรักดอกเหมย ถ้าเป็นหนังที่มาจากนวนิยายของฉงเหยา มันหวานเลี่ยนจริง ๆ ค่ะ จากที่อ่านและฟังคิดว่าเป็นคำพูดของผู้ชายที่ผู้หญิงส่วนใหญ่อยากได้ยินค่ะ และคนแต่งเป็นผู้หญิงด้วย นวนิยายของฉงเหยานี่ระดับวรรณกรรมเลยนะคะ พี่อยากอ่านไหม? มีอยู่หลายเรื่อง เรื่องที่อ่านเมื่อเร็ว ๆ นี้คือ "ม่งเตออีซาง"

โหย ....พี่ขา หวานหยด มดตอม จึงต้องรีบอ่านให้จบเร็ว ๆ ภายในคืนเดียวก่อนที่คนอ่าน(อย่างเรา)จะเลี่ยนตายไปก่อน มามิยะแพ้ความหวานค่ะพี่ ปรกติมิใคร่จะแตะเท่าไหร่ ยกเว้นเสียแต่บางเรื่องเท่านั้น

ที่พี่พูดเห็นด้วยค่ะ ว่าต้องยกนิ้วให้กับคนแปล เพราะว่าการจะแปลให้อินต้องเลือกคำค่ะ เลือกที่ดึงความรู้สึกของคนดูน่ะคะ

สำหรับสิ่งที่เซียวเซียวพูดกับเฟิ่งหวง รู้สึกผิดคาดหมายค่ะ ว่าทำไม จอมยุทธที่วัน ๆ เอาแต่คิดเรื่องอื่นมาพูดแบบนี้เลยประหลาดใจเล็กน้อยน่ะค่ะ

ไว้กลับไปดูชื่อชิงเฟิงอีกทีนะคะ เพราะหนังออนไลน์โหลดมาแล้วไม่ค่อยชัดเลย มองไม่ค่อยเห็นค่ะ

หลาย ๆ เรื่องโหลดออนไลน์ได้ทั้งนั้นนะคะ แล้วเอามาแปลงเป็นวีซีดี ดีวีดีก็ยังได้อยู่ หากไม่เน้นคุณภาพเท่าใดนัก

เพลง "เจียงหู่" ก็เป็นอีกเพลงที่โดนค่ะ แรก ๆ ก็ไม่โดนเท่าไหร่ ฟังไปฟังมาก็โดนจนได้ หรือจะชินก็ไม่รู้สินะคะ

พี่คะ เคยส่งเพลง "ปู้เย่าไจ้ไหลซังไฮ้หว่อ" ของจางเจิ้นหยู ให้พี่คงได้รับแล้ว เพลงนั้นก็เพราะ เศร้า ทรมานใจดีนะคะ พี่ได้แล้วใช่ไหมคะ ส่งไปนานแล้วนะคะ

อ้อ ดูลู่เสี่ยวเฟิ่งรอบที่ 4 ไปแล้วนะคะ คราวนี้ใช้วิธี กรอที่พูดมาก ๆ ไปก่อน ดูตรงไหนน่าสนใจ แต่แย่ตรงที่ขาดรายละเอียดไปน่ะค่ะ ปรากฎว่าไม่หลับค่ะ ดูไปได้ 1 ชั่วโมง จากนั้น คร่อกค่ะ ดูไปดูมาเห็นว่าเป็น ภาคแนะนำตัว เหอ เหอ เหอ น้องหวั่นใจจริง ๆ

ฮวยมั่วเล้า (บุคคลิกในเรื่องน่าเบื่อมาก) กับซือคงจายซิง(ซีคงเตียะแช)ออกมาแล้ว ตัวหลังนี่น่าสนใจดูคึกคักดี

คอยดูกันต่อไป

อ้อ ดูค้างคาวจบแล้วค่ะ ดีค่ะ ลองโหลดมาดูนะคะ สนุกใช้ได้เลยค่ะ เนื้อเรื่องก็โอเค ดาราก็โอเค เรื่องนี้ดูในเวลาเดียวกับที่ใช้เวลาช่วงนั้นดูลู่เสี่ยวเฟิ่งเลยค่ะ ปรากฎว่าไม่หลับค่ะ เอ๊ะ ยังไงกัน

ส่งเพลง "ปู้เย่าไจ้ไหลซังไฮ้หว่อ"
ที่ส่งมาให้ในHotmail รึเปล่าคะ มันมีหลายเพลงมากค่ะ

แล้วเครื่องพี่ก็รับfontภาษาจีนไม่ได้ด้วย มันจะออกมาเป็นแบบนี้ทุกที [] [] [] เลยไม่รู้ว่าเป็นเพลงไหน

แต่ที่ฟังมีเพราะหลายเพลงเลยค่ะ เก็บไว้ในเครื่องแล้วค่ะ

เพลง "เจียงหู่" นี่เป็นเพลงปิดเรื่องนี้รึเปล่าคะ

พี่ก็เคยได้ยินชื่อ ฉงเหยา มาเหมือนกัน เป็นคนที่แต่งนิยายรักซ๊ะหวานหยดเลย(ก็พวกตำนานรักนะแหละ)
เรื่ององค์หญิงกำมะลอ ก็ของฉงเหยาไม่ใช่หรือคะ
นึกถึงเวลาเอ่อคังคุยกับจื่อเว่ยสิ(ที่ช่องสามพากย์นะ)
โอ้ยยยย ฟังแล้วสุดยอดมาค่ะ อะไรมันจะหวานกันได้ขนาดนั้น(เสียงพากย์ก็ได้ใจมากด้วยค่ะ )

เรื่องนี้ตั้งแต่เริ่มแรก สรุปว่ามีพี่กับมามิคุยกันอยู่ 2 คนจริงๆ แต่เวลามามิเล่ามันสนุกเหมือนนั่งดูเองเลย
นี่ถ้านั่งดูพร้อมกันสงสัย ดูไปก็วิจารณ์กันแหลกเลยนะคะ


เข้าท่าดีออก

ใช่ค่ะพี่ เรากุ๊กกิ๊กกันอยู่2คนกระหนุงกระหนิง เล่าหนังกันไป แลกเปลี่ยนความเห็นกันไปเรื่อย ๆ ค่ะพี่

เพลงที่เพราะส่วนใหญ่จะส่งให้สหายด้วยค่ะ บางคนอ่านจีนได้แต่ต้องส่งทีเดียวเพราะส่งแต่ละครั้งมันนานนนนนนนนนนนมากเลยค่ะพี่

"เจียงหู่" เพลงเปิดค่ะ เพลงปิดจะเป็นเพลงรักหวาน ๆ เนื่องจากมันหวานเลยพาลเลี่ยนไปนิ้ดค่ะ

ลืมบอกค่ะพี่ เรื่อง "ม่งเตออีซาง" เป็นภาษาไทยนะคะ เรื่องย่อมีว่าหญิงสาวคนหนึ่งบังเอิญหน้าตาไปคล้ายกับน้องสาวพระเอกที่ตายไปตอนอยู่เมืองนอก(ไปเรียน) แต่เพราะเห็นแก่อาม่า พระเอกเลยไปเอานางเอกมากำมะลอ(อีกแล้ว) นางเอกก็ไม่ชอบพระเอกเพราะมาบังคับเธอ ส่วนเธอก็เบื่อบ้านเพราะพ่อมีเมียใหม่วัยคราวกัน

ขณะตกลงทำธุรกิจกันนั้นนางเอกต้องมาอยู่บ้านพระเอก (นางเอกหนีความเบื่อพ่อ ประชดด้วย ส่วนพระเอกได้ดูแลอาม่า)

ส่วนเธอก็เบื่อบ้านเพราะพ่อมีเมียใหม่วัยคราวกันกับเธอ

ขณะตกลงทำธุรกิจกันนั้นนางเอกต้องมาอยู่บ้านพระเอก (นางเอกหนีความเบื่อพ่อ ประชดด้วย ส่วนพระเอกได้ดูแลอาม่า) นางเอกพยายามทำตัวเป็นน้องสาวให้เหมือนที่สุด ในขณะที่ต้องอยู่กับพระเอกทุกวัน ซึ่งพระเอกก็เริ่มผิดปรกติขึ้นทุกวัน เพราะใคร ๆ ก็ดูว่าพี่ชายคนนี้ประหลาด ๆ กับน้องสาวเสียแล้ว และที่สำคัญตอนแฟนเก่าน้องสาวปรากฎตัว พระเอกก็ไหน้ำส้มแตก ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เรื่องแรกที่ทนอ่านจนจบ เพราะคนแปลเขาฝีมือไม่เลว ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่จะลองอ่านไหมคะ ไม่หนาเท่าไหร่ ก็อ่านได้จนในคืนเดียวแหละค่ะ

เมื่อกี้เขียนแล้วต้องรีบปิดเพราะเขาจะกลับบ้านกันแล้ว เลยมาต่อที่บ้านค่ะ

พี่คะ มามิยะมีเรื่องเล่าอีกเยอะเลยค่ะ พี่ นอกจากหนังแล้ว เม้าท์ 3 วัน 3 คืนไม่จบ โดยเฉพาะเรื่องหนังเนี่ย บางเรื่องทำให้สะทกสะท้อนใจมาก อย่างเรื่องค้างคาวที่จบไปค่ะ ไม่เข้าใจ ว่าหนังที่เข้ามาบ้านเรา ทำไม หนอ ทำไม

ตอนนี้โปเยฯ 6 ตอนที่เข้ามา เหลือ 4 ตอน ถ้าพี่มีเวลานะคะ ดูตอนของเจียงหัวค่ะ เป็นตอนที่บทพูดลืมไม่ลง และทีท่าของเจียงหัวที่สวมบทตัวละครในเรื่อง เฉียบขาดจริง ๆ ดูติ๋ม ๆ ไม่มีอะไรแต่เป็นตัวอย่างของผู้ชายเลว(ในเรื่องนะคะ) ได้อย่างดีมาก ๆ ค่ะ ใจควักออกมาต้องสีดำแน่นอน

ส่วนตอนของหลินจื้ออิ่ง(ไม่เห็นฉายในโฆษณา กับตอนของเต๊ะ ก็ธรรมดา แต่ถือได้ว่าเป็นโปเยที่ดีชุดหนึ่งค่ะ ตอนนี้โปเยฯ ก็ออกอีกแล้ว อู๋ฉีหลง กับนางเอกใหม่ ไม่ค่อยมันส์เท่าไหร่

ส่วนข่าวหนังใหม่ ถานเย่าเหวินค่ะ พี่ เล่นหนังเกี่ยวกับไทเก๊ก หล่อขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ เล่นกะหวงเซิ่งอีค่ะ รำมวยได้ชดช้อยจริง ๆ พี่คงนึกภาพมวยไทเก๊กออกสินะคะ

ระยะนี้หวงเซิ่งอีเล่นหนังโบราณบ่อย ปีก่อนปลาย ๆ ออกเรื่อง "เทียนเซียนเพ่ย" เป็นเรื่องของนางฟ้าองค์ที่ 7 กับบัณฑิตที่หูเกอเคยเล่น แต่คราวนี้เป็นโปรดักชั่นของแผ่นดินใหญ่ บัณฑิตแซ่ต่งคนเล่นชื่อ "หยางจื่อ" หน้าตาแก่มากกว่าตัวจริงกระมังคะ เรื่องนี้อยู่ในมือแล้ว แต่ยังไม่มีเวลาไปแกะออกมาจากกล่องเลยค่ะ

ส่วนซุนเฟยเฟย หลังจากเรื่อง "ปี้เสวี่ยะเจี้ยน"แล้วหายตัวไปหนึ่งปี ตอนนี้มีหนังออกใหม่เรื่อง "เหมยกุ้ยเจียงหู่" อั่นแหน่ะ เล่นกะ "ฮั่วซือเยี่ยน" คนนี้มามิยะค่อนข้างชอบ (นาน ๆ สักคน สำหรับดาราหญิง)ที่เป็นนางเอกเรื่อง "หักเหลี่ยมทรชน" เป็นหนังกึ่งโบราณ น่าจะปลาย ๆ ชิง ดาราเพียบ มีเฉินเจี้ยเฟิง หลอเจียอิง ด้วย เหมือนจะหุ้นกะทีวีบีไงไม่รู้

ส่วนหนังกำลังภายใน ยังไม่มีข่าวว่าเรื่องไหนจะโดดเด่นเลย

ลืมบอกค่ะ พี่ระยะนี้ได้ดูหนังแฟนตาซีไปเรื่องหนึ่ง ออกแนว เวอร์ ๆ แต่ที่จะดูคือความแปลกใหม่ และเทคนิคคอมพ์ฯค่ะ ชื่อเรื่อง " หมอเจี้ยนเซิงสื่อฉี" คิดว่าออกแนวกำลังภายในสมัยใหม่ที่อยู่เกลื่อนตลาดเมืองจีนตอนนี้(นิยาย) ออกเว่อร์เหลือหลาย แต่ฉากตระการตามาก ๆ ค่ะ

แหมคุยซะเมื่อยมือ แต่กลับมาที่เซียวเซียวค่ะ

ยังดูไม่จบหรอกค่ะ ไว้เล่ากันต่อ ตอนนนี้มีหนังเจ้าหงเฟย 3 เรื่องที่จะดูนะคะ คือ เรื่อง เฟิ่งฯ แล้วก็เรื่อง "จวินจื่อห้าวฉิว" เล่นกะต่งเสวียน แต่ไม่ได้เป็นพระเอก และเรื่อง "ฮ่วนฮวาสี่เจี้ยนลู่" (นักสู้ผู้พิชิต) ที่เล่าไปบ้างแล้วน่ะค่ะ ไม่ได้เป็นพระเอกอีกเช่นกัน แต่ได้ใจไปเต็ม ๆ ค่ะ พระเอกเรื่องนี้คือ นิค เซียถิงเฟิงค่ะ

พี่ฟงคะ เชิร์สหาข้อมูลไปมา ตกใจหมดเลย เรื่องนี้มีพากษ์ไทยค่ะ โดยซีวีดี ดูเหมือนจะเคยฉายช่อง 3 ด้วยนคะ
อ่านนี่ค่ะ

//images.google.co.th/imgres?imgurl=//www.cvdgroup.com/indy/tvbhilight/martialGirl/links.jpg&imgrefurl=//www.cvdgroup.com/indy/tvbhilight.php%3Flanguage%3D1&h=123&w=200&sz=12&hl=th&start=3&tbnid=6qz1PALRjDWQdM:&tbnh=64&tbnw=104&prev=/images%3Fq%3D%25E0%25B8%2588%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%25A3%25E0%25B8%25B0%25E0%25B8%259A%25E0%25B8%25B5%25E0%25B9%2588%25E0%25B8%25AB%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%25A9%25E0%25B9%258C%26gbv%3D2%26svnum%3D10%26hl%3Dth%26sa%3DG



แล้วก็นี่รูปหน้าปกนะคะ เรื่อง นางพญากระบี่หงษ์ เขียน (ส์ ก็ได้ 2 แบบ ความหมายเดียวกัน)




เพิ่งรู้จริง ๆ นะคะเนี่ย พี่ฟงลองหามาดูนะคะ พี่ จะได้อินกับมามิไปด้วยไงคะ ตอนนี้ไกล้จบแล้วค่ะ

ไม่น่าเชื่อ แต่มีจริง เหอ เหอ หวานมันส์นะคะพี่หนังเรื่องนี้

ขอโทษค่ะ เขียนผิด "จอมนางกระบี่หงษ์"

ภาพอีกค่ะ ตื่นเต้นจังค่ะ พี่ฟง

เจอกันคราวหน้ามาร้องเพลง "เจียงหู่" กันนะคะ

ดีใจ ไชโย







พอพี่อ่านข้างบน เรื่องทั้งหมดก็จะมีคำตอบอยู่แล้ว โย้....พรุ่งนี้ไปเขียนเรื่องใหม่กันดีกว่า

ลืมไปค่ะ ต้องเขียนวันเสาร์ดึก ๆ พรุ่งนี้ ไม่กลับบ้านค่ะ

ส่วนข่าวหนังใหม่ ถานเย่าเหวินค่ะ

สนใจค่ะ สนใจ พักหลังไม่ค่อยเห็นถานเย่าเหวินเท่าไหร่
หลังจากจิ้งจอกที่มาเล่นบทร้ายๆแล้วนะ

นี่เป็นหนังแนวไทเก๊กด้วย ฮุฮุฮุ ถ้ามีรูปช่วยแปะให้พี่ยลโฉมหน่อยนะคะ

ซุนเฟยเฟย นี่น่าจะเป็นอาเก้าในจิ้งจอกฯใช่ป่ะ (ชอบสวมชุดม่วง ซึ่งจริงๆน่าจะเป็นอ้วงจี่อี่ เพราะใส่สีม่วง)

ว่าแต่ว่าเรื่องของเซียวเซียวนี่จบแล้วหรือคะ(แม้จะรู้ตอนจบแล้วก็เถอะนะ)
ถ้าจะให้ต่อเจ้าหงเฟยละก็ นักสู้ผู้พิชิตเลยค่ะ มามิ

จะได้เห็นหน้าเซียวเซียวในอีกลุคหนึ่ง แม้ว่าจะไม่ใช่พระเอกก็เถอะ

กำลังหัดเพลง เจียงหู่ อยู่เหมือนกันค่ะ (เสียงเธอสูงมากร้องยากค่ะ)

แต่ไม่เป็นไร เพลงโปรดเหมือนกัน หลังจาก"จื่อเย่าโหยวหนี่" ที่เปิดฟังแทบทุกวันมาเป็นเดือนแล้ว

แต่นึกไม่ถึงเหมือนกันค่ะว่าเรื่องนี้มีเป็นวีซีดีด้วย เดี๋ยวจะลองหาข้อมูลก่อนว่ามีที่ไหนค่ะ

ขอบคุณนะคะที่บอกให้รู้ ตื่นเต้นเหมือนกันแฮะ(แปลกใจด้วยล่ะ)

พี่ๆคะ
หลิงเอ๋อร์แวะเข้ามาอ่านหลายรอบแล้วล่ะค่ะ
เพลินดี

แต่เดี๋ยวนี้ชีวิตวุ่นวายมาก ไม่ได้ดูเรื่องอะไรๆที่อยากดู ไม่ได้อ่านเรื่องอะไรๆที่อยากอ่านเลย ได้มาอ่านบลอคพี่มามิก็เหมือนดูเอง ดีจัง

รักษาสุขภาพนะคะ อากาศเย็นอีกแล้ว

ลืมไป
อยากบอกว่า
นางเอกเวลาแต่งธรรมดา ไม่ใช่มวยสองข้างกับผ้าฟูๆรอบคอ น่ารักกว่าเยอะเลย
ใส่ผ้าฟูๆเหมือนยุคพระนางวิคตอเรียยังไงไม่รู้

ยืมบล็อคหน่อยค่ะมามิ
สวัสดีจ๊ะ หลิงเอ๋อร์

พี่แวะเข้าไปที่บล็อคของหลิงเอ๋อร์แล้วรอบนึง
ไม่นึกว่าจะเข้ามาเซย์ฮัลโล่ที่นี่

งั้นก็ สวัสดีปีใหม่นะคะ
(ยืมรูปหน่อย)

ขอให้สุขภาพแข็งแรงเช่นกันค่ะ คิดถึงเช่นกัน

ว่าแต่ว่า "แต่เดี๋ยวนี้ชีวิตวุ่นวายมาก ไม่ได้ดูเรื่องอะไรๆที่อยากดู"

วุ่นวายเรื่องคนไข้ละมั๊งคะ ไงๆก็ดูแลตัวเองด้วยนะ
แล้วคงได้นัดเจอกันอีกในโอกาสหน้านะจ๊ะ

สวัสดีปีใหม่จ้าหลิงเอ๋อร์ ขอให้มีความสุขและมีเวลาส่วนตัวเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ อ้อ แล้วก็ขอให้สุขภาพแข็งแรงด้วยค่ะ

เข้ามาคุยกันเลยค่ะ คุยกันได้เรื่อย ๆ นะคะ

พีฟง หลิงเอ๋อร์ ท่านลีนเงียบหายไปเลย สงสัยกำลังยุ่ง ๆ อยู่

ระยะนี้เริ่มกลับมาอ่านหนังสือเพิ่มความรู้อีกครั้ง เลยเอาความรู้มาฝ่ากค่ะ ในบล็อคถัดไปน่ะค่ะ

ตอนรู้ว่าหนังเรื่องนี้มีพากย์ไทย ตื่นเต้นมากเลย หนังสนุกดีนะคะ อย่าไปดูชุดเดี๋ยวจะเซ็งเสียก่อน จ้องเซียวเซียวไว้พอ(ฮ่า ฮ่า ) ชุดสีดำตอนขาเป๋ก็สวยนะคะ มีเสื้อคลุมที่ถอดออกมาแล้วเป็นผ้าห่มได้ด้วย อ๋อ...แน่นอนค่ะ ห่มให้เฟิ่งหวงไงคะ ฮ่า ฮ่า....


ระยะนี้กลับมาหนาวอีกแล้ว คงหนาวได้ไม่กี่วันกระมังคะ


อ้อ หลิงเอ๋อร์อย่าลืมฝึกเพลง "เจียงหู่" ไว้ด้วยนะคะ

พี่มามิหมายถึง
เพลง เจียงจวินลิ่ง
หรือคะ

อ้อ หลิงเอ๋อร์อย่าลืมฝึกเพลง "เจียงหู่" ไว้ด้วยนะคะ


เพลงนำหนังเรื่องนี้อยู่ข้างบนค่ะ พี่ฟงร้องได้แล้วนะ พี่มามิก็เกือบได้แล้วค่ะ หลิงเอ๋อร์ มาร้องกันนะคะ

เพื่อน ๆ คะ ตอนนี้ได้หนังเรื่องจอมนางกระบี่หงส์มาแล้ว ภาพชัดกว่าที่ดูในออนไลน์มาก ๆ เลยค่ะ


แต่.....ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ความสนุกลดลงมากมาย เซียวเซียวก็ไม่เห็นมีเสน่ห์เหมือนดูแรก ๆ หวงอิง กับฮ่องเต้ก็ดูไม่เหมือนอย่างที่ดูออนไลน์ กระบี่วิเศษชื่อกระบี่หิมะก็กลายเป็นกระบี่เลือด เอาเถอะน่า อาจฟังไพเราะกว่าก็เป็นได้

ที่สำคัญเซียวเซียวดูยะโสพิกล ไม่อ่อนโยนและเอาใจใส่เหมือนดูออนไลน์เลย ปรากฎว่าการดูพากย์ไทยแล้วให้อารมณ์ที่แตกต่างไปเลย ไม่ใช่บอกว่าพากย์ไม่ดีนะคะ แต่อารมณ์ของการใช้คำพูดทำให้รู้สึกแตกต่างไปเยอะเลย

เคยเป็นกับเรื่องโปเยโปโลเย หนังชุดยาว ๆ ที่ต้าเอสเล่นกับเฉิงเสี่ยวตง เรื่องนี้ดูพากย์จีนไม่มันส์ พากย์ไทยมันส์และให้อารมณ์ดีกว่าเยอะ บอกไม่ถูกไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

สรุปว่าผิดหวังไปเสียแล้วล่ะค่ะ เลยรวบรัดดูต่อจากที่ดูออนไลน์แล้วลุยจบไปเลย แล้วก็เริ่มเรื่องใหม่ ชื่อเรื่องว่า "ว่อหลง เสี่ยวจูเก๋อ" อันเป็นเรื่องราวของจูเก๋อเลี่ยงหรือขงหมิงนั่นเอง

งั้นแย่เลยมามิ
เนื่องจากเรื่องนี้หวังไว้มากค่ะ ว่าจะสนุก (ก็แหมเข้ามาคุยตั้งนาน มันส์ดีค่ะ)

แต่เป็นบ่อยๆกับบทละครกับการนำมาพากย์เสียงไทย
เหมือนอย่างหนังจีนบางเรื่อง สนุกเพราะคนพากย์นี่แหละ
แต่คนแปลบทก็มีส่วนด้วยนะ

ถ้าคิดว่ายังสนุกพอถึง70กว่าเปอร์เซ็นต์ก็ถือว่าผ่านเกณฑ์แล้วค่ะ

ตอนนี้ดูเรื่อง7นักกระบี่จบแล้ว39แผ่น (เห็นว่ายังมีภาค4 รุ่นลูกอีก) สนุกกว่าที่คิด
แล้วก็ทำให้ชอบคนเล่นเป็นหยางหวินชง(เอี้ยฮุ้นชง)มากๆเลยแม้ว่าบางตอนจะน่าฟันซักดาบก็เถอะ
แต่บทที่ชอบมากๆๆๆเลยคือบทของตอเตอหรือโตเกอโต้(ในหนังพากย์ไว้อย่างงี้แหละ)แสดงโดยหลี่เหลียงเหว่ยหรือติงลี่นะเอง

ไม่อยากบอกเลยว่าบทนี่ตอนอ่านในหนังสือมีบทไม่เยอะ
แต่พอมาให้หลี่เหลียงเหว่ยเล่น สีหน้าและอารมณ์เยี่ยมมาก

บทของเฟยหงจิ่งหรือปวยอั้งกึง(อินทรีทะเลทราย)ก็ดีนะ
สรุปว่าเรื่องนี้ดูแล้วสนุกกว่าที่คิด แม้ว่ากลางๆเรื่องจะอืดไปหน่อย(ก็ตัวละครชอบคิดถึงอดีต พอฉายซ้ำหลายๆครั้งเลยน่าเบื่อ)

ที่ติดใจกลับเป็นเพลงประกอบเรื่องที่แทรกไว้ตลอด
ก็เพลงตอนปิดเรื่องนะแหละค่ะ มามิ ฟังทีไรก็ได้อารมณ์มากๆเลย

ส่วนอีกคนที่มีบทมากก็คือฉู่จาวหนานหรือชอเจี้ยวน้ำนี่แหละ ให้เจ้าเหวินจั๋วเล่นนี่ ทำเองไม่ชอบบทนี้ไปเลยค่ะ
ดูเหมือนจะน่าสงสาร สุดท้ายกลับไม่ชอบตัวละครนี้มากๆเลย

อ้าว เอ๊ะ คุยผิดเรื่องซะแล้วเรา

ถ้าลงหนังเรื่องใหม่แล้ว จะเข้ามาคุยด้วยนะคะ