.....ความรักของพ่อและแม่..

เมือวันพฤหัส...เวลา..16.00...เจ้าหน้าทีทำงานห้องเดียวกันมาบอกว่าเพื่อนครู.คนหนึ่งเสียชีวิต
ตกใจมากเพราะเพื่อนครูคนนี้อายุยังน้อยมาก
กำลังสร้างครอบครัว..มีลูก..ชาย/หญิง..2คน
แต่คนเล้กเป็นผู้หญิงเพิ่งเสียชีวิตไปเมือปีที่แล้ว
ก้อสอบถามกันวุ่นวายถึงสาเหตของการเสียชีวิต
ก้อได้ความว่าเพื่อนครูคนนนี้มีอาการโรคลมชัก
แล้วต้องกินยาตลอด
แล้ววันนั้นหลังจากไปสอนนักศึกษาวิชาทหารเสร็จก้อ
กลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจะเตรียมกลับไปสอนใน
วิทยาลัยต่อ..พอกลับถึงบ้านมีอาการโรคเกิดขึ้น
เพื่อนครูก้อรีบกินยา..แต่การกินยาทำให้เกิดอาการทาง
ด้านหัวใจ..ทำให้หัวใจทำงานผิดปกติ..ในที่สุด
ระบบการทำงานหัวใจก้อล้มเหลว..ภรรยากลับมาบ้านมาเจอตอนเย็นแล้วไม่สามารถช่วยได้ทัน
..........ขอให้ดวงวิญญาไปสู่ที่สุขคติ......

ตอนกลางคืนทางวิทยาลัยเป็นเจ้าภาพงานศพ
นิมนต์พระมาเทศน์..
พระท่านเตือนสติคนเราอย่าประมาณกับชีวิต
ให้นึกถึงเสมอว่าความตาย..นั้นมาเยือนเราอยู่ตลอดเวลา
ต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับความตาย
ที่เราไม่สามารถจะรู้ได้ว่าจะมาถึงเมือไหร่
ต้องตายที่ไหน..ด้วยสาเหตอะไร

ท่านบอกว่าคนเรานั้น...ควรทำสิ่งดีๆให้กับตนเองและ
คนรอบข้างเพราะบางสิ่งเมือเกิดขึ้นแล้วไม่สามารถย้อนกลับคืนใด้อีก..ท่านบอกว่า..3..สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วมักย้อนคืนไม่ได้คือ

..1..คำพูดของเรา..เมือพูดไปแล้ว..จะไม่สมารถย้อนคืนได้ก่อนที่จะพุดอะไรให้คิดทบทวนให้ดี
ก่อนพุดเราเป็นเจ้านายคำพุด
พอพุดไปแล้ว..มันเป็นนายเรา

..2..โอกาส..การที่เรามีโอกาสได้พบสิ่งดีๆมีครั้งเดียวแต่ถ้าเราปล่อยโอกาสนั้นไปมันก้อจะกลายเป็นอากาศ
ที่เราไม่สามารถไขว้คว้าได้..

..3..การกระทำ..การที่เรากระทำสิ่งใดไปนั้น
มักจะได้ผลจากการกระทำนั้น
เรื่องนี้พระท่านได้เล่าเป็นนิทานให้ฟังว่า
มีสองสามีภรรยาคู่หนึ่ง..ฐานะพอมีพอกิน
มีลุกชายหนึ่งคน..ลูกชายคนนี้เป็นคนขยันในการเรียนและเรียนหนังสือเก่ง..สองสามีภรรยา..ก้อรักไคร่ลุกชายมากอดออมส่งเสียให้เรียนจนจบ..
ลุกชายพอเรียนจบก้อสมัครไปทำงาน..ที่ในกรุงเทพ
เมือมีงานทำ.เขาก้อขยันทำงาน....จนเป็นที่รักของเจ้านาย
เขาก้อส่งให้ไปเรียนต่อต่างประเทศอีก...
เมือเรียนจบกลับบมาทำงานสร้างบ้านใหญ่โตอยู่ที่กรุงเทพ
ไม่เคยไปแวะกราบพ่อแม่เลย
สองสามีภรรยาก้อคิดถึงลุกมากจนวันหนึ่งทั้งสองจำได้ว่าเป็นวันเกิดลุก..จึงพากันเอาผลไม้.ของกินที่ลูกชายชอบ
ใส่ชะลอมหิ้วขึ้นรถมาตามหาลุกชายที่กรุงเทพ
มาถึงที่บ้านลุกชายก้อเย็นมากพบว่าบ้านลุกชายกำลังมีงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของลูกชายพอดี..สองสามีภรรยาก้อยืนตรงประตูบ้านเพราะยามประตูไม่ยอมให้เข้าไปในงาน
สองคนดอมมองเกาะประตูจนดึกถึงเห็นลุกชายเดินไปเดินมาจึงตะโกนเรียนลุกชาย..แขกคนอื่นหันมามอกกัน
ลูกชายอับอายแขกมากจึงไปบอกให้คนรับใช้ให้เอาสองสามีภรรยาไปไว้ที่ห้องคนรับใช้
สองสามีภรรยามาคอยลูกชายที่หลังบ้านจนถึงเที่ยงคืน
งานเลี้ยงเลิกแล้ว.ลุกชายจึงมาหาที่หลังบ้านมาถามพ่อแม่ว่ามาทำไม...พ่อแม่ตอบว่าวันนี้วันเกิดลูกพ่อกะแม่จึงเอาของกินที่ลุกชอบมาให้...ลูกชายบอกว่าต่อไปไม่ต้องมา
แล้วให้นอนพักพรุ่งนี้ก้อให้กลับไปได้แล้ว
สองสามีภรรยาได้แต่มองหน้ากัน..ทั้งหิวน้ำหิวข้าว
ที่ยังไม่ได้กินตั้งแต่เช้า..ลูกชายไม่ยอมหาอะไรให้ทาน
สองมาภรรยาก้อเข้าไปนอนแล้วตื่นแต่เช้า..
บอกกับคนรับใช้ว่า.จะกลับแล้ว.ฝากบอกลูกชายว่าพ่อแม่ขออวยพรให้มีแต่ความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป..แล้วพากันไปเดินขึ้นรถไปที่ท่ารถเพื่อจะกลับบ้านนอก
ฝ่ายลุกชาย..ขณะที่นอนหลับนี้นก้อฝันว่ามีผู้ชายตัวโตหน้าตาน่ากลัวเอามีดยาวไม่ไล่ฟันเขาเขาวิ่งหนีเตลิดไปจนเจอชายหญิงคู่หนึ่งพากันจับมือแล้วกางกั้นไม่ไม้ชายน่ากลัวมาทำอันตรายแก่เขา..แล้วพาไปไล่ชายน่ากลัวนั้นให้ไปไกลๆ
เมือชายคนหน้ากลัวออกไปไกลแล้วเขาจึงหันไปมองว่าชายหญิงที่ช่วยเขาเป็นใคร.เมือมองเห็นชัดจึงรุ้ว่าเป็นพ่อกับแม่ของเขาเองที่ช่วยชีวิตเขา.เขาก้อสดุ้งตืน
รีบวิ่งไปหลังบ้านเพื่อไปขอขมาพ่อกับแม่
แต่ช้าไปพ่อแม่ออกไปแล้ว.เขาจึงรีบเอารถออกไปเพื่อจะตามไปหาพ่อกับแม่.พอไปถึงท่ารถ.รถติดมาไม่สามารถจอดรถไปหาพ่อกับแม่ได้เขาจึงรีบลงรถแล้ววิ่งข้ามถนนเพื่อไปหาพ่อกับแม่.เพราะความรีบรอนทำให้ไม่ทันสังเกต
รถบนท้องถนนเมือเขาวิ่งข้ามถนนจึงถูกรถชนตัวเขาลอยไปตกหน้าพ่อกับแม่เขาพอดี.สองสามีภรรยาเห็นคนโดนรถชนตกตรงด้านหน้าก้อก้มดูว่าเป็นใคร
พอเห็นเป็น,กชายก้อรีบเข้าไปเอาลูกชายนอนหนุนตักร้องไห้รำพันว่าวันเกิดลูกชายขอให้มีคงวามสุขทำไมต้องมาเป็นแบบนี้เพราะพ่อแม่มาหาลูกชายใช่ไหมลุกต้องเป็นแบบนี้..ก้อกล่าวโทษตัวเองที่ทำให้ลุกต้องมาตาย

จบแล้วววว

อ่านแล้วรู้สึกเป็นไงบ้างคะ...

Create Date : 05 สิงหาคม 2550 Last Update : 5 สิงหาคม 2550 15:30:42 น. Counter : 655 Pageviews.		16 comments
Share Tweet