นางฟ้าภูธร...เพ็ญสิริ ซ้ายจันทึก

ปกหลัง...เกลียด!!! คำๆนี้ ฉันขอมอบให้นายคนเดียวเลยนะ นายทินาท ไม่รู้จะกลับมาทำไมอีกทั้งๆที่ครอบครัวนายขายที่ดินที่บรรพบุรุษสร้างขึ้นมาจนหมดเกลี้ยงแถมยังทิ้งปัญหาต่างๆหนีไปเสวยสุขกับเงินร้อยล้านในกรุงเทพฯตั้งหลายปี ฮึ่ม! เห็นแล้วรำคาญลูกตาจริงๆไอ้บ้าเอ๊ย!!!

ปากร้ายไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ ยัยฟ้ารุ่งคิดว่าฉันอยากกลับมาเหยียบที่นี่อีกรึไง หน้าเธอฉันก็ไม่อยากมองนักหรอก คนอะไรมีแต่ความคิดแคบๆ นิสัยกัดไม่ปล่อยนั่นอีกถ้าไม่ติดธุระที่ต้องกลับมาที่บ้านนอกนี่อีกนะ ถึงตายฉันก็ไม่กลับมาหรอกย้ยบ้าเอ๊ย!!!

อ่านจบ...ณชนบทห่างไกลที่ยังมีธรรมชาติสมบูรณ์พร้อมกำลังจะเปลี่ยนเมื่อครอบครัวของทินาทขายที่ดินกว่าร้อยไร่ให้กับนายทุนสร้างรีสอร์ทและสนามกอล์ฟครอบครัวหนึ่งย้ายออกไปจากตำบลไปอยู่ในเมืองกรุงพร้อมกับเงินร้อยล้านเพื่อสร้างอนาคตที่เคยวาดฝันไว้

แต่ชาวบ้านอีกหลายครอบครัวยังคงอยู่ที่นี่พร้อมๆกับที่มองเห็นความเปลี่ยนแปลงต่างๆจากถนนดินลูกรังกลายเป็นถนนลาดยางที่ไม่นานก็กลายเป็นหลุมเป็นบ่อจากรถบรรทุกหนักและภัยธรรมชาติจากทุ่งนากว้างไกลกลายเป็นสนามกอล์ฟและสิ่งปลูกสร้างฝุ่นละอองที่ตกลงในแม่น้ำลำคลองของหมู่บ้านฟ้ารุ่งอดีตเพื่อนร่วมชั้นของทินาทรู้สึกชิงชังรังเกียจครอบครัวของทินาทที่ทำให้หมู่บ้านของเธอไม่สงบสุขอีกต่อไป

เวลาผ่านไปหลายปี...ทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง...แม้ในครั้งแรกทินาทจะกลับมาที่หมู่บ้านด้วยประโยชน์บางอย่างแต่สายเลือดของลูกชาวบ้านยังคงมีอยู่เต็มเปี่ยมอะไรที่เขาทำเพื่อชาวบ้านได้ก็จะทำ...แต่ในสายตาฟ้ารุ่ง...มองว่าเขาทำเพื่อหลอกลวงชาวบ้าน...ก็เท่านั้น

อ่านสนุกเกินคาดค่ะ...บรรยากาศท้องทุ่งชนบทที่ยังคงมีน้ำหนึ่งใจเดียวกันเมื่อมีภัยทุกคนก็พร้อมจะร่วมแรงร่วมใจฝ่าฟันไปด้วยกันชอบโดยรวมของเรื่องค่ะ...นางเอก พี่ชายนางเอกถือเป็นตัวแทนคนรุ่นใหม่ที่ทำเพื่อส่วนรวม เพื่อแผ่นดินเกิดอย่างแท้จริง แต่เสียอย่างเดียว...นางเอกค่อนข้างจะเจ้าทิฐิไปสักนิดเพราะอคติที่มีในใจทำให้บางอย่างที่แสดงออกมาก็ดูไม่น่ารักเอาซะเลยแต่...เอาเป็นว่าอ่านสนุกเกินคาดจริงๆค่ะ