คุณป้า : เอาให้ไอ้หนูนี่ก่อนก็ได้ ดูรีบๆ จะไปไหน
ข้าน้อย : ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ หนูจะเอาไปใส่บาตรน่ะค่ะ
คุณป้า : งั้นเอาให้ไอ้หนูนี่ก่อนละกัน
ข้าน้อย : ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ รอบนี้น่าจะได้เหมือนกันค่ะ

ข้าน้อยรับถุงปาท่องโก๋และน้ำเต้าหู้ จ่ายเงินไว้
ก่อนจะรีบมายืนอยู่ริมถนนพลางเหลียวซ้าย แลขวาไปมา

พระท่านเดินบิณฑบาตผ่านไปหลายรูปแล้ว
ขณะที่ข้าน้อยรอปาท่องโก๋อยู่นานก่อนหน้านี้
จะยังเหลือพระที่เดินมาไม่ถึงหรือไม่นะ
หากเจ็ดโมงไม่มี คงต้องนั่งรถไปวัดเทพ

ผ่านไปร่วมสิบกว่านาที มอเตอร์ไซด์คันหนึ่งก็เลี้ยวย้อนศร
มาเลียบถนนบริเวณที่ข้าน้อยยืนอยู่ แอบแปลกใจเล็กๆ
ทำไมเลี้ยวมาตรงเราและใกล้เราขนาดนี้นะ

พี่สาว : น้องรอใส่บาตรเหรอคะ ยังมีพระเดินมั้ยอะคะ
ข้าน้อย : ค่ะพี่ หนูไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ แต่เดินผ่านไปหลายรูปแล้วค่ะ

พี่สาว : เหรอจ๊ะ อืม งั้นไปกับพี่มั้ย พี่ว่าจะไปใส่บาตรวัดเทพ
ข้าน้อย : เหรอค่ะพี่

ข้าน้อยประมวลผลในสมองอย่างรวดเร็วในไม่กี่วินาที
เราสั่งปาท่องโป๋อีกชุดไว้ แถมเงินก็ให้พี่คนขายหมด
ยังไม่ได้รับเงินทอน ขากลับจะกลับยังไง
พี่เค้าจะมาทางนี้มั้ย ไม่อยากรบกวนให้พี่เค้าต้องมาส่งเลย

ข้าน้อย : พี่คะ หนูรบกวนฝากพี่ใส่บาตรได้ไหมคะ
พี่สาว : ได้จ้าๆ
ข้าน้อย (ยกมือไหว้) : ขอขอบคุณพี่มากๆ เลยนะคะ
พี่สาว : ไม่เป็นไรจ้าาา

พี่สาวรับถุงปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ ก่อนจะกลับรถไปวัดเทพ
พี่สาวอาจจะแปลกใจทำไมเราไม่ไปเอง
ข้าน้อยก็ลืมอธิบายเสียสนิทว่าสั่งปาท่องโก๋เอาไว้
หวังว่าพี่เค้าคงเข้าใจว่าเราคงมีเหตุผลจำเป็นบางประการ

ข้าน้อยเดินกลับไปเอาปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้พร้อมเงินทอน
ก่อนจะเดินกลับหอด้วยความรู้สึกดีๆ ที่ได้รับยามเช้า

น้ำใจคนไทย มีให้กันทุกที่ทุกสถานในกาลทุกเมื่อจริงๆ ^^