ด้วยความตั้งใจก่อนนอนที่จะพาตัวเองไปใส่บาตรให้จงได้
ข้าน้อยจึงขุดกายและใจขึ้นจากเสื่อดูดวิญญาณตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง
ก่อนจะรู้สึกเจ็บที่เท้าซ้ายโดยมิทราบสาเหตุ และทันทีที่ก้าวลงจากเตียง
ก็เสแทบทรงตัวตรงไม่ได้ ยิ่งก้าวเดินยิ่งเจ็บ
(เจ็บขนาดนี้จะไหวเหรอ ไม่ต้องไปหรอก ไว้วันหลังก็ได้)

หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ปิดห้อง เดินกะเผลกๆ
ไปหาซื้ออาหารใส่บาตรในซอยและน้ำที่เซเว่น

ข้าน้อยจบอาหารและยืนรอใส่บาตรอยู่เยื้องๆ ปากซอย
รอแล้วรอเล่าตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางก็มิเห็นพระองค์ใดเดินผ่านมา
จนกระทั่งฟ้าสว่าง ไฟตามเสาไฟดับก็ยังมิมีวี่แวว
เวลานี้มักจะมีพระเดินบิณฑบาตหลายองค์นี่น่า
สงสัยวันนี้วันพระคนใส่บาตรท่านเยอะ ท่านเลยเดินช้า
(พระท่านคงไม่บิณฑบาตแล้วมั้ง กลับเถอะ เอาอาหารไว้กินก็ได้)
อาหารจบแล้ว ถ้าสักเจ็ดโมงยังไม่มีพระมาจะนำไปถวายที่วัด

ข้าน้อยเหลียวซ้ายแลขวา เห็นพี่วินฝั่งตรงข้ามที่อยู่เยื้องๆ ไปมองข้าน้อย
พลางเดินมาตรงข้ามและกวักมือเรียก ข้าน้อยข้ามถนนไปอย่างเชื่องช้า
ก่อนจะได้ยินพี่วินบอกกล่าวว่า

พี่วิน : วันนี้วันพระ พระไม่บิณฑบาตนะ เอาไปใส่บาตรที่วัดเทพก็ได้ ใกล้ๆ
ข้าน้อย : เหรอค่ะพี่ หนูเพิ่งรู้อะคะ ขอขอบคุณพี่มากๆ เลยนะคะ

ข้าน้อยยืนรอรถแดงวัดเทพสักครู่ ก็ขึ้นรถโดยสารนั่งไปจนสุดทาง
ขณะจ่ายเงินก็สอบถามทางพี่คนขับไปพลาง ด้วยคิดว่ารถสุดสายปลายทาง

ข้าน้อย : วัดเทพอยู่ตรงไหนเหรอคะพี่
พี่คนขับ : เลยมาแล้วหนู หนูเดินย้อนกลับไปนะ ไม่ถึงกิโลหรอก อยู่ฝั่งซ้าย
ข้าน้อย : อ่อ ค่ะ ขอขอบคุณพี่มากๆ นะคะ

ข้าน้อยก็ค่อยๆ ข้ามถนนและเดินตามทางไปเรื่อยๆ
ก่อนจะเห็นป้ายวัดเทพไม่เล็กไม่ใหญ่ชี้เข้าซอย
ข้าน้อยเดินไปเรื่อยๆ และแวะสอบถามคุณป้า ณ แผงขายของใส่บาตรหน้าวัด
คุณป้าอายุอานามก็น่าจะหกสิบขึ้นไป สวมเสื้อผ้าลูกไม้ขาว
ห่มเป็นสไบเฉียงเล็กๆ นุ่งผ้าถุงเรียบร้อย หิ้วตะกร้าพร้อมอาหารมาวัด

คุณป้า : เดินไปเลยหนู ตรงข้างหน้าอาคารนั้นนะ ป่ะ ไปกับป้าก็ได้

คุณป้าพร้อมเพื่อนวัยเดียวกัน นุ่งห่มเหมือนกัน เดินขนาบข้าน้อยไป
ระหว่างทางก็กล่าวถึงความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อใหญ่
พร้อมเล่าว่าวัดเทพไม่เดินบาตรวัดพระ วัดอื่นก็เลยไม่เดินตาม

เมื่อเดินมาถึงอาคาร ข้าน้อยก็ได้ใส่บาตรจริงๆ
บาตรวางเรียงอย่างเรียบร้อยอยู่บนโต๊ะด้านหน้าอาคาร
ข้าน้อยจึงเดินใส่บาตรตามๆ ท่านอื่นๆ และไปลาคุณป้า

ข้าน้อยแวะกราบพระพุทธชินราชจำลอง พระโสธรจำลอง
สมเด็จโต ที่ตั้งอยู่ด้านหลัง จากนั้นก็เดินเวียนขวาไปกราบ
หลวงพ่อใหญ่ที่ตั้งตระหง่านด้านหน้า และพระแม่ธรณี

ข้าน้อยค่อยๆ เดินกลับพร้อมมองสำรวจรอบๆ
ก่อนจะรู้สึกว่ามีมอไซด์หยุดอยู่ข้างๆ และได้ยินเสียงแตรเรียกเบาๆ
ข้าน้อยหันไปและพบว่าเป็นพี่วินที่เดินมาบอกข้าน้อยเมื่อเช้า

พี่วิน : ไปไหม
ข้าน้อย : ไปค่ะ

ระหว่างทางพี่วินก็เอ่ยบอกกล่าวเรื่องการใส่บาตรวันพระอีกรอบ
ก่อนจะถามว่าลงตรงไหน ข้าน้อยบอกตรงนี้ก็ได้ค่ะ (ฝั่งตรงข้าม)

ข้าน้อย : เท่าไหร่คะพี่
พี่วิน : พี่คิดเรา ๑๐ บาทละกัน
ข้าน้อย : ขอบคุณมากๆ นะคะ

ข้าน้อยเดินจากมาช้าๆ และพบพี่นุ่น วรนุช (พี่หมาสีดำแสนรู้)
วิ่งตรงมาหา ทำหน้าตาตื่นเต้นดีใจ กระโดดสวัสดี ส่ายหัวส่ายหางให้
(ก่อนหน้านี้เคยให้กินหมูที่เหลือจากที่ข้าน้อยกินไป)
พร้อมเดินนำไปร้านหมูปิ้งฝั่งตรงข้ามหอข้าน้อย
สรุปว่าปฏิเสธความน่ารักแสนอ้อนของพี่นุ่นไม่ลง
พี่นุ่นได้หมูปิ้งไปหนึ่งไม้ ก่อนจะทำหน้าตาน่าเอ็นดูตอบกลับมา

ข้าน้อย : นานๆ ทีนะพี่นุ่น ไม่ซื้อให้ทุกวันน้า (พูดพลางลูบหัวพลาง)

จากนั้นก็เดินกะโผลกกะเผลกขึ้นชั้น ๔ ล้างเท้า ล้างมือ
ก่อนจะเข้าประจำที่เพื่อทำวัตรเช้าและทำในรูปแบบ

...

มารพร้อมผจญทุกเมื่อและทุกรูปแบบ
ถือเป็นโอกาสฝึกจิตฝึกใจอย่างดี
การต่อสู้กับกิเลสในใจยังอีกไกล
แพ้ซะมาก แต่ชนะบ้างก็มีกำลังใจ
ค่อยๆ ฝึก ค่อยๆ ทำไป สักวันคงเข้มแข็งขึ้นเอง

เตือนตนด้วยตนเอง ^^

ปล. นำบุญมาฝากทุกท่านนะขอรับ ^^

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2558
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2558 22:51:40 น.		3 comments
Counter : 548 Pageviews.
Share Tweet