Bloggang.com : สหายกุนเชียง : ๐ คำคม - สุภาษิตจีน (ยาวๆ)

๐ คำคม - สุภาษิตจีน (ยาวๆ)

เกียรติยศย่อมเกิดจากการกระทำที่สุจริต

ถ้าคุณหัวเสีย คุณจะเสียหัว

อย่าไล่สุนัขให้จนตรอก อย่าต้อนคนให้จนมุม

อำนาจที่ปราศจากเหตุผล คือ อำนาจของคนพาล
อำนาจที่ปราศจากความเมตตา คือ อำนาจที่นำมาซึ่งความปราชัย

ถ้าคุณคิดจะเป็นใหญ่ คุณก็จะได้เป็นใหญ่
ถ้าคุณคิดอยากเป็นอะไร คุณก็จะได้เป็นสิ่งนั้น

เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย
เพราะเชี่ยวชาญ มิใช่เพราะโอกาส
เพราะสามารถ มิใช่เพราะโชคช่วย
ดังนี้แล้ว "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน"

นกทำรังให้ดูไม้ ข้าเลือกนายให้ดูน้ำใจ

ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด
ผู้ที่เล็กที่สุด ก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด
ผู้ที่มีเกียรติ คือ ผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น

จริงคือลวง ลวงคือจริง
ถ้าคุณคิดว่าข้าศึกมีทางเลือกเพียง 2 ทาง
จงแน่ใจได้ว่าเขาจะเลือกทางที่ 3

ถ้าสติไม่มา ปัญญาก็ไม่มี

มังกรถ้าไร้หัว หางก็ตีกันเอง
ถ้าคานบนเอน คานล่างก็เบี้ยว
ถ้าเสาเอกเฉียง เสาโทก็เฉียง

คนมองไม่เห็นการณ์ไกล ภัยก็จะมาถึงตัว
คนไม่รู้จักตัดไฟ ภัยก็จะน่ากลัว

ยามเรืองรุ่งพุ่งเปรี้ยงดุจเสียงฟ้า แม้เทวายังสยบหลบทางให้
จะหยิบดาวเดือนชมก็สมใจ คงร้องไห้วันหนึ่งแน่ คราวแพ้มี

ไม้คดใช้ทำขอเหล็กงอใช้ทำเคียว แต่คนคดเคี้ยวใช้ทำอะไรไม่ได้เลย

เล่นหมากรุก อย่าเอาแต่บุกอย่างเดียว
เดินหมากรุกยังต้องคิด เดินหมากชีวิต จะไม่คิดได้อย่างไร

เมื่อเสียหลักก็ต้องหลบอย่างฉลาด
เมื่อพลั้งพลาดต้องรู้หลึกใส่ปลีกหาง
ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆทำ ค่อยคลำทาง
จึงจะย่างสู่จุดหมายเมื่อปลายมือ

ปลาใหญ่มักตายน้ำตื้น

เกียรติยศย่อมเกิดจากการกระทำที่สุจริต

เมื่อใครสักคนหนึ่ง ทำผิด ท่านอย่าเพิ่งตำหนิหรือต่อว่าเขา
เพราะถ้าท่านเป็นเขาและตกอยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นเดียวกับเขา
ท่านอาจจะตัดสินใจทำเช่นเดียวกับเขาก็ได้

การบริหารคือการทำงานให้สำเร็จโดยอาศัยมือผู้อื่น

ผู้ปกครองระดับธรรมดา ใช้ความสารมารถของตนอย่างเต็มที่
ผู้ปกครองระดับกลาง ใช้กำลังของคนอื่นอย่างเต็มที่
ผู้ปกครองระดับสูง ใช้ปัญญาของคนอื่นอย่างเต็มที่

อ่านคนออก บอกคนได้ ใช้คนเป็น

เมื่อนักการฑูตพูดว่า "ใช่" หรือ "อาจจะ" เขามีความหมายว่า "อาจจะ"
เมื่อนักการฑูตพูดว่า "อาจจะ" เขามีความหมายว่า "ไม่"
เมื่อนักการฑูตพูดว่า "ไม่" เขาไม่ใช่นักการฑูต
เพราะนักการฑูตที่ดีจะไม่ปฏิเสธใคร

เมื่อสุภาพสตรีพูดว่า "ไม่" หล่อนมีความหมายว่า "อาจจะ"
เมื่อสุภาพสตรีพูดว่า "อาจจะ" หล่อนมีความหมายว่า "ใช่" หรือ "ได้"
เมื่อสุภาพสตรีพูดว่า "ใช่" หรือ "ได้" หล่อนไม่ใช่สุภาพสตรี

คิดทำการใหญ่ อย่าสนใจเรื่องเล็กน้อย

ตาสามารถมองเห็นสิ่งที่ไกลได้ แต่ไม่สามารถ มองเห็นคิ้วของตน
คนส่วนใหญ่ใส่ใจกับผลได้ระยะสั้นเท่านั้น
แต่คนฉลาดอย่างแท้จริงจะมองไปยังอนาคต

อำนาจที่ปราศจากเหตุผล คือ อำนาจของคนพาล
อำนาจที่ปราศจากความเมตตา คือ อำนาจที่นำมาซึ่งความปราชัย

ตัดไผ่อย่าไว้หน่อ ฆ่าพ่ออย่าเหลือลูก
คิดทำการใหญ่ ใจคอต้องเหี้ยมหาญ

ข้ายอมทรยศต่อคนทั้งโลก ดีกว่าให้คนในโลกทรยศ

เป็นแม่ทัพแล้วไม่กล้าตัดหัวคน เป็นแม่ทัพที่ดีไม่ได้

คนฉลาดปราดเปรื่อง เขานั่งนิ่งสงวนคม

ไม่มีใครเลี้ยงอาหารใครเปล่า ๆ โดยไม่หวังผลประโยชน์ตอบแทน

ศัตรูที่ร้ายเหลือ ไม่เท่าเกลือเป็นหนอน

ความรู้ คือ อำนาจ

นั่งภูดูเสือ กัดกัน

เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน ฉะนั้นจึงอย่าประมาท

ถ้าเป็นกษัตริย์ แล้ว ไม่โลภ ก็ เป็นกษัตริย์ ที่ดีไม่ได้
ถ้าเป็นนักบวชแล้วโลภ ก็ เป็นนักบวช ที่ดีไม่ได้

น้ำไหลลงสู่ที่ต่ำฉันใด เราก็กลายเป็นคนฉลาดในช่วงเวลาลำบากฉันนั้น

ดวงอาทิตย์ทำให้ทุกสิ่งกระจ่างชัด
แต่เรายังต้องทำความเข้าใจในส่วนที่มืด ซึ่งยังคงดำรงอยู่

ความรีบร้อนมักนำความผิดพลาดมาให้เสมอ

ผู้มีความเพียรอย่างแรงกล้า เท่ากับสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง

การกล่าววาจากระทบผู้อื่น เหมือนคมมีดกรีดหัวใจ

หญิงขี้เกียจกับเตียงที่อบอุ่นย่อมแยกจากกันยาก

เรื่องราวของครอบครัวไม่ควรแพร่งพรายออกนอกเรือน

คบหากันเพราะรูปโฉม ความงามร่วงโรย ความรักก็สลาย

เมื่อฝ่ายหนึ่งไม่ต้องการ ทั้งคู่ก็ย่อมไม่เกิดทะเลาะกัน

จงเอาความรักบุตรภรรยาไปมอบให้แก่บิดามารดา

ภรรยาเพื่อน อย่าได้รังแกล่วงเกิน

มารดาที่อบรมดีคนเดียวมีค่าเลิศเท่าครูร้อยคน

พันคนก็มีเรื่องทุกข์พันอย่าง แต่มีทุกข์ไม่เหมือนกันสักคน

ปัจจุบันละเลยเรื่องเล็กน้อย ภายหน้าเสียใจอย่างใหญ่หลวง

การพูดจาไม่รู้จักถ่อมตน ธุรกิจก็ยากที่จะประสบผล

คนที่ไม่มีรอยยิ้มแย้ม อย่าคิดเปิดทำกิจกรรมการค้า

คนต้องมีกิริยาสุภาพ ดุจดอกไม้ต้องมีกลิ่นหอม

ผู้ชอบทะเลาะวิวาท ย่อมมีมิตรน้อย

ถอยสักก้าว ทะเลดูสวย ท้องฟ้าสดใส

อาศัยผู้อื่นอย่าเอาแต่ใจตน ต้องเรียนรู้นิสัยผู้อื่นไว้ด้วย

ผู้ไร้สัจจะ ถึงจะมีความสามารถก็ไร้ประโยชน์

มูลเหตุแห่งความเสียทรัพย์มาจากความเร่งรีบเสมอ

เดินพลาดเพียงก้าวเดียว อาจทำให้งานใหญ่พังได้

ผู้ไม่คิดการณ์ไกล มักประสบความทุกข์ยากเมื่อจวนตัว

บุคคลเปิดช่องให้โทษะครอบงำ ยังความวิบัติให้แก่ครอบครัว

กตัญญูเป็นการแสดงออกของจิตใจ อันสูงและประเสริฐ

ครอบครัวจะรุ่งเรืองอยู่ 2 ประโยค ขยันกับประหยัด

ความอดทนหลีกเลี่ยงทุกข์ภัยที่ใหญ่หลวงได้

เมื่ออยากจะรู้ความในใจเขา ต้องฟังเขาพูด

การมุสาเป็นก้าวแรกเดินเข้าสู่ประตูคุก

ผู้สูญเสียความซื่อสัตย์ เหมือนสูญเสียแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง

ความอวดดีจองหองเป็นการเริ่มต้นแห่งบาป

โกหกเพียงครั้งเดียว ถูกสงสัยตลอดกาล

ผิดพลาดเพียงก้าวเดียว เสียใจไปตลอดชีพ

อารมณ์โกรธเข้าประตูหน้า สติปัญญาก็โผออกประตูหลัง

ปุถุชนหาใช่นักปราชญ์บัณฑิตไม่ ใครบ้างจะไม่ทำผิดเลย

คนดีเกลียดชังความชั่ว เพราะรักในคุณธรรม

ความหวั่นกลัวเป็นอุปสรรคการสร้างคุณธรรมทั้งมวล

ยามรุ่งเรืองไม่ประมาท ยามตกยากต้องอดทน

อย่าอวดตนเก่งกว่าผู้อื่น โลกนี้ผู้ที่เก่งกว่าตนนั้นมีมากมาย

คนตายส่งกลิ่นเหม็นหนึ่งลี้ คนเป็นส่งกลิ่นเหม็นพันลี้

ผู้มีเมตตาธรรมย่อมไร้ทุกข์ ผู้มีปัญญาย่อมไม่ลุ่มหลง

ยามให้ไม่ควรคิด ยามรับควรตอบแทนคุณ

ความอดทนรวมกับความกล้าหาญ ย่อมบรรลุสุขแน่นอน

ความอดทนเป็นต้นไม้ให้รสแสนขม แต่การให้ผลแสนหวาน

ผู้ที่สามารถควบคุมความโกรธไว้ได้ เป็นผู้มีปัญญายอดเยี่ยม

ร่างกายสมบรูณ์ไม่ต้องใช้ยาบำรุง จิตใจดีงามไม่ต้องกินเจ

จิตที่ยึดมั่นในพุทธธรรม ไม่มีมารปีศาจมารบกวน

กุศลกรรมที่ไม่มีอะไรใหญ่เท่ากับการให้ "อโหสิกรรม"

ทั่วปฐพีล้วนมีขุมทรัพย์ เพียงแต่รอผู้มีวาสนา

ปลูกต้นไม้บำรุงราก ปลูกฝังคุณธรรมบำรุงจิตใจ

คุณธรรมความดีไม่ได้อยู่ที่ลิ้น หากเก็บไว้ในใจ

คนมีคุณธรรมย่อมรุ่งเรือง คนถืออำนาจย่อมหายนะ

ใคร่ครวญต้องช้าๆ ลงมือต้องรวดเร็ว

ต้องเคารพตนเอง มิฉะนั้นแล้วจะไม่มีใครเคารพท่าน

เหนือภูเขายังมีภูเขา เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน

คนมักตายเพราะทรัพย์เป็นเหตุ นกมักตายเพราะเหยื่อ

คนที่มีปัญญาเห็นแก่ตัว สู้คนโง่ทำเพื่อส่วนรวมไม่ได้

คนดีมักถูกรังแก ม้าดีมักถูกควบขี่

การวางเฉยเป็นมารยาทที่ดี แต่มากนักเป็นคนลับลมคมใน

การไม่สามารถแยกดีชั่ว เป็นบุคคลน่าห่วงใยที่สุด

คบคนดีควรผ่อนปรน คบคนชั่วควรระวังกวดขัน

โชควาสนาติดตามคนกล้า เคราะห์กรรมตามหลังคนขลาด

ผู้กระทำการใหญ่ ย่อมไม่ถือสาคำตำหนิเล็กๆน้อยๆ

โรคภัยเข้าทางปาก ภัยพิบัติออกจากปาก

ความขี้เกียจ คือสุสานฝังคนเป็น

อาศัยโชควาสนา หรือจะสู้ความสามารถของตนได้

ระยะทางพิสูจน์กำลังม้า กาลเวลาพิสูจน์จิตใจคน

อย่ารังแกคนยากจน อย่าหยิ่งยะโสในความมั่งมี

ผู้รอบรู้มักถ่อมตน ผู้โง่เขลามักยะโส

บุรุษอัจฉริยะอยู่ที่ปาก อาชาดีอยู่ที่ฝีเท้า

คนซื่อสัตย์พูดคำใดถือเป็นสัญญาคำนั้น

หนทางนั้นคดเคี้ยว แต่เหตุผลนั้นเที่ยงธรรม

ของมีพิษห้ามกิน ของผิดกฎหมายห้ามทำ

ปัญญาชนควรสนิทไว้ แต่ไม่ใช่ต้องตามเขาไปเสียทุกอย่าง

ความรู้ทำให้รู้จักถ่อมตน ความไม่รู้ทำให้จองหอง

กิจการทั้งมวล ความซื่อสัตย์สำคัญที่สุด

ภายใต้ฟ้าไม่มีสิ่งใดมาก สำหรับผู้มีใจพากเพียร

มารยาทดีงามต่อคน เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด

มูลรากของความชั่วร้าย มาจากความเกียจคร้าน

กระจกไว้ดูหน้า ปัญญาไว้ดูใจ

กลองจะดังต้องดี ศิษย์จะดีก็ต้องครู

กลิ่นหอมที่รุนแรง ดึงดูดภุมรินที่น่าเกลียด

กับเพื่อนทำให้จน กับตนทำให้รวย

แกล้งโง่ให้ถูกเวลาเป็นยอดฉลาด

การสู้เพื่อพ่ายแพ้ไร้ค่า

การแต่งงาน คือจุดสิ้นสุดของความรัก

การเสียสละ คือผู้ให้ ไม่ใช่ผู้รับ

ขณะที่กำลังสอน สมองก็เรียนตาม

ของกินไม่กินก็พูด ของเก่าไม่เล่าก็ลืม

ข่าวร้ายมักไปไกล ข่าวลือมักเหลวไหล

ขี้จ่ายทนจน ขี้บ่นทนฟัง ขี้โกงทนฉ้อ ขี้ขอทนอาย

ขลาดนักเสียการ กล้านักเสียกาย

เข้านอนท้องหิว ดีกว่าตื่นแล้วเจอหนี้

คนโง่ไม่รู้สุภาษิต คนฉลาดสร้างตัวแม้ไร้เงิน

คนโง่ถามปัญหาหนึ่งนาที คนฉลาดคิดทั้งที่ตอบไม่ได้

คนโง่สะสมเงิน คนฉลาดใช้ให้คุ้มค่า

คนดีมีน้อย คนถ่อยมีมาก

คนชอบเขาว่าเราดี คนชังเขาว่าเราชั่ว

คนฉลาดต้องรู้ว่าตนเองโง่

คนฉลาดไม่พูดมาก คนโง่พูดเป็นฉากๆ

คนใจแคบกังวลทุกเรื่อง คนใจกว้างยอมรับไปทั่ว

งาช้างที่ไหนจะงอกจากปากหนูนา

งาช้างมั่นคงไม่หดคืน วาจามั่นใจไม่กลิ้งกลอก

ง่ายตอนที่คิด พอทำกับมาติด

เงินทองร้อยล้าน ยังน้อยกว่าน้ำใจร้อยดวง

งูพิษที่เลวร้ายมีค่ามากกว่าเพื่อนเลวที่หักหลัง

เงินหมดยกให้พี่หา เงินมียกให้น้องใช้

โง่แล้วอย่าอวดดี จะเสียทีเพราะคนอื่น

เงาย่อมไม่มีคน

จงเข้มงวดกับตนเอง แต่ให้ผ่อนปรนกับคนอื่น

จงคิดถึงคนอยู่ให้มาก จงลืมคนจากให้พ้น

จงอดทนรอให้ใบหม่อนกลายเป็นผีเสื้อ

จงเอาใจใส่เขาเหมือนอยู่ในใจเรา

จงเรียนให้ชัด จงดูให้เห็น จงทำให้จริง

จงรู้ว่าตัวเราเป็นใคร และเป็นตัวของตัวเอง

จะช้าเพื่ออยู่ต่อ หรือจะรีบเพื่อลาจาก

จอดเรือให้ดูท่า จะนั่งให้ดูพื้น

ฉลาดหรือโง่วัดกันที่วาจา

ฉลาดต้นปี ไม่สู้ฉลาดตอนปลายปี

ฉากแรกที่มีรัก เป็นบทจบของสติปัญญา

เฉพาะคนที่ขี้เกียจ ถึงจะเชื่อเรื่องโชคชะตา

เฉพาะคนที่ไม่ลดละ ผู้นำรออยู่ข้างหน้า

ฉิบหายตอนต้น ดีกว่าเสียหายตอนปลาย

เฉพาะคนสู้ชีวิต จึงสมควรมีชีวิตอยู่

ฉันคือผู้แพ้ นั่นแหละเธอจึงชนะ

ชัยชนะที่สูงค่า คือชนะใจตนเอง

ช่วยตนเองให้หนัก ดีกว่าช่วยคนอื่นให้มาก

ชมด้วยคำหลอกไม่สำเร็จเท่าด่าด้วยคำจริง

ชายไร้ญาติ เพราะภรรยาจะไร้ค่าในครอบครัว

ชีวิตคนเราอยู่ได้เจ็ดวัน

ชีวิตคือความเศร้าในคนทุกข์ คือความสนุกในยามฝัน

ชีวิตเสือมีลาย ชาติชายมีชื่อ

ดนตรี คืออารมณ์ของสวรรค์

ดินไม่อวดว่ากว้าง ฟ้าไม่อวดว่าสูง

ดีใจกับเสียใจ มีคำตอบว่าจากไป และกลับมา

ดูด้วยตาหนึ่งครั้ง ดีกว่าฟังมาร้อยหน

เดือนหงายไม่นอน เดือนดับไม่ตื่น

ได้เกียรตินั้นง่าย รักษานั้นยาก

ได้เห็นรอยยิ้มดีกว่าได้ฟังเสียงร้อง

เดินด้วยขาตนเอง ดีกว่ารอคนมาพยุง

ทรัพย์สินถ้ายึดติด ชีวิตก็ไม่สุข

ท้อแท้จะผิดหวัง ลังเลจะแพ้พ่าย

ทองคำถ้าอยู่ ผ้าขี้ริ้วก็ไร้ค่า คนถ้ามีวิชาก็สูงส่ง

ทำงานอย่าหยุดชีวิตไม่อับจน

ทำดีอย่าหวังสิ่งตอบแทน

ทำบุญเอาหน้า แต่งหน้าหลอกตัว

ที่ใดมีคนที่นั่นมีชีวิต

ทุกคนล้วนซึ้ง ในวจีที่ออกมาจากใจ

ธรรมใดก็ไม่เกิดถ้าไม่ทำ

ธรรมชาติย่อมตายด้วยธรรมชาติ

ธรรมชาติของคนคือต้นไม้บนภูเขา

ธรรมเนียมประเพณี อย่ามองข้าม

ธรรมชาติของสตรี คือบุรุษที่เคียงข้าง

ธรรมชาติทั้งหลายจะยิ่งใหญ่ ถ้าใจรักษาธรรม

ธรรมชาติแห่งจิต คือเวลาที่อมตะ

ธรรมชาติของนก คือความอิสระ

นกฉลาดเลือกต้นไม้ควรเกาะ

นกที่สวย กรงยิ่งมาก

นกในมือหนึ่งตัว นกนอกมือนับล้าน

นรกอยู่ในใจ เกิดได้แม้สวรรค์มาหา

น้ำอยู่ที่ใด ปลาอยู่ที่นั่น

น้ำตามีวันหยุด น้ำใจไม่มีวันหมด

นิ่งเป็นภูเขา ราชายังมาหา

ในความทุกข์ยังมีความสุข

บนเส้นทางที่ยาวไกล ยังมีขวากหนามมากมาย

บนถนนที่เรียบยาว อาจเจอตอโดยฉับพลัน

บวชผ้าเหลืองก็เสียหาย สึกผ้าลายก็เปลือง

บ้านอยู่ที่ไหน หัวใจอยู่ที่นั่น

บาปเป็นรากเหง้า ของความทุกข์

บิดาคือธนาคาร ที่บุตรถอนเงินโดยไม่ต้องฝาก

บินสูงก็หนาว ตกลงมาก็เจ็บ

บุคคลใดไม่มีเพื่อน บุคคลนั้นไม่มีสังคม

ปกครองบ้านได้ ปกครองเมืองอยู่

ประชาชนถือคำพูด ผู้พิพากษาถือตัวหนังสือ

ประโยชน์อย่ามาก จิตใจจะล้น

ปรัชญาคนวัยดึก คือสำนึกคนวัยหนุ่มสาว

ปากกามีน้ำหมึก เข้มกว่าเลือดบนคมดาบ

ปลูกดอกไม้เป็นปี ได้ชมเพียงสิบวัน

ปวดกายยังมีวันหาย ปวดใจเจ็บไม่ลืม

เป็นดวงใจของคนแก่ ดีกว่าเป็นทาสชายหนุ่ม

ผ่านบัณฑิตเดินหน้า ผ่านคนโง่อ้อมหลัง

ผิดคำเดียวสัญญาล้มเลิก

ผู้ชอบเสนอมักจะโดนสนอง

ผู้ชนะเป็นราชา ผู้แพ้เป็นยาจก

ผู้ป่วยนาน จะไร้พยาบาลที่กตัญญู

ผู้ที่ยังไม่ได้ผ่านรสขม ก็จะไม่ได้เจอรสหวาน

ผู้นำที่เป็นเลิศต้องรู้จักปัญญา

ผู้มีปัญญา มีสุขกว่าผู้มีเงิน

ฝนตกโปรยปรายนาน พายุผ่านแค่ครู่เดียว

ฝนตกอย่ามองดาว มีเมียสาวอย่าไว้ใจ

ฝ่ามือปิดฟ้าไม่มิด แต่ปิดตาไม่ให้สว่าง

ฝึกฝนตนเองให้เรียนรู้ ไม่ใช่รู้มาก

ใฝ่ร้อนนอนหลับ ใฝ่เย็นนอนตื่น

ใฝ่สูงเกินศักดิ์ ตกหลักเกือบตาย

ฝนเหล็กทั้งแท่ง นานเข้าจะเป็นเข็ม

ฝนตกทีละหยาด อาจเต็มตุ่มเพราะทีละหยด

พยายามชนะตนเอง ดีกว่าชนะผู้อื่น

พระสร้างธรรม แต่มนุษย์สร้างบาป

พรุ่งนี้ไม่มืด มะรืนก็ไม่สว่าง

พ่อแม่ใช้เงินล้านแต่งลูกสาว แต่เงินร้อยล้านอบรมลูกชาย

พูดตรงก็เจ็บตัว พูดเท็จก็เจ็บใจ

พูดคนฉลาดหนึ่งคำ พูดคนโง่ร้อยคำ

เพลงชาติคือสวรรค์ของประชาชน

ฟังอย่าช้า พูดอย่าเร็ว

ฟังอ่านดูไม่คิดตาม เหมือนกินแล้วไม่ย่อย

ฟันให้ขาด ไม่งั้นคมดาบตามสนอง

ฟืนกลางป่าไม่มี ปลากลางทะเลทรายไม่ขาย

ไฟพิสูจน์ทอง ความอดทนพิสูจน์คน

ไฟไม่ลาฟืน คืนไม่ลาวัน

ฟังเสียงแก้วแตก เหมือนฟังคำพูดรู้ว่าโง่หรือฉลาด

ฟังครึ่งๆกลางๆเหมือนฟังความข้างเดียว

ภรรยาถ้าไร้มารยาท ถึงเป็นลูกสาวนักปราชญ์ก็ไม่งาม

ภรรยาขี้เหร่ สาวใช้โง่เขลา คือสมบัติล้ำค่าของบ้าน

ภารกิจของสมองกับหัวใจ มักไปกันไม่ได้

ภาษิตภาษาสั้น แต่ประสปการณ์ยาวนาน

ภรรยาที่ดีควรเป็นรองเท้าคู่สามีเมื่อเดินพลาด

โภคทรัพย์เป็นผลลัพธ์ของค่าแรง

ภัยที่น่ากลัวคือการกระทำที่ไม่รู้จักคิด

มนุษย์ทำได้ทุกอย่าง ที่หัวใจต้องการ

มนุษย์บอกนั่นนี่ แต่สวรรค์ไม่ใช่นั่นนี่

มนุษย์มีโครงการมากมาย แต่สวรรค์มีโครงการเดียว

มนุษย์สุดท้าย ก็แค่โลงสี่เหลี่ยม

มารยาหญิงร้อยเล่ม แต่ชายพันเล่ม

มากมาจากน้อย ร้อยมาจากสิบ

มองสูงได้ ก็อย่าหาที่ต่ำ

มีเงินทองใช่สุขศรี มีความดีนี่สิสุขสันต์

ยศกับตำแหน่งใช่ว่าจะดีไปหมด

ยอดคน ความผิดพลาดและอุปสรรค์ เป็นบันไดไปสู่ความสำเร็จ

ยอมจนในตอนต้น ดีกว่าลำบากในตอนปลาย

ยากจะหาสุขที่ไร้โศก

ยิ่งรู้น้อย ก็ยิ่งสงสัยมาก

ยิ่งสร้างตึกสูง รากฐานก็ยิ่งต้องมั่นคง

ยุติธรรมไม่ปราณี คือความโหดร้าย

รอบคอบแต่ขาดปัญญา ดีกว่ามีปัญญาแต่ไม่รอบคอบ

ระฆังจะดังต้องตี คนดีจะต้องลงปฎัก

รักที่จะสู้ ต้องพร้อมอยู่เมื่อแพ้

ระยะใกล้ความแตกต่างเห็น ระยะห่างความคล้ายคลึงมา

ระหว่างเพื่อน คำเท็จไม่กล่าว

รักพ่อแม่ คือแสงบริสุทธิ์ที่ส่องโลก

รักแท้หายาก แต่มิตรแท้กับยากกว่า

ลมพัดผ่านไป ลมแดดไม่ผ่านตาม

ละครดีหาคำอธิบายไม่มี

ลาดีมีค่า กว่าม้าพยศสู้

ลิงน่าเกลียด แต่ก็กระเดียดมาทางเรา

ลิ้นไม่มีกระดูก แต่คมยิ่งกว่าฟัน

ลิ้นอยู่ในปาก แต่คนก็รังเกียจได้น่าพิศวง

ลูกมะเขือหล่นไม่ไกลต้น

โลกนี้เหมือนหนังสือ ที่อ่านแล้วต้องติดตามตอนจบ

วันนี้เราปลูกต้นไม้ วันต่อไปเราจะมีร่มเงา

วันนี้ยอมลำบาก แต่วันหน้ารอวันรวย

วาจาพูดอะไรให้คิด เพราะไม่สามารถเรียกคืน

วัยแรกไม่มีความรู้ วันวัยไม่หาเงิน วัยสามไม่ทำดี วัยสี่จะเหลืออะไร

วาจาถ้าหวานนัก ความหมายมักจะขมขื่น

เวลาเหมือนน้ำไหล ผ่านไปไม่คืนกลับ

เวลามีให้เก็บ เวลาหมดให้ปลง

ศักดิ์ศรีจะสูญสิ้น ถ้าเชื่อคำหวาน

ศัตรูของศิลปะ คือความโง่ของศิลปิน

ศัตรูที่ร้ายกาจของมนุษย์คือตัวเอง

ศาสนาพูดไม่ได้ แต่เข้าถึงใจได้ลึกที่สุด

ศิษย์ต้องเก่งกว่าครู โลกจึงเจริญ

เศรษฐีตระหนี่ ยาจกยังรวยกว่า

ศึกษามามากแต่ไม่จำก็ไร้ค่า ตายไปก็ลืมหมด

ศัตรูที่ฉลาด ใช้วาจาเป็นอาวุธ

สตรีที่ดีทุกระเบียบนิ้ว มีอยู่ในนิยาย

สรรพสิ่งย่อมผันแปรเหมือนวันหนึ่ง สะใภ้จะเป็นแม่ผัว

สวรรค์ไม่มีตา แต่มีตาดู หูฟัง

สอนใครก็สอนได้ แต่สอนตนสอนไม่ได้

สัจจะไม่มีคำอธิบาย ก็เข้าใจได้โดยง่าย

สัจจะสลายเมื่ออารมณ์เกิด

สัมผัสที่หลอกล่อ เป็นเสน่ห์ที่หลอกใจ

สิ่งที่ยังไม่มา ก็ยังไม่มีสิ่งที่จะไป

หญิงรักไม่บ่อย ชายรักน้อยบ่อยครั้ง

หญิงสาวแต่งให้พ่อแม่ หญิงหม้ายแต่งให้ตนเอง

หนังสือคือสิ่งอมตะ เป็นมรดกให้ลูกหลาน

เหนี่ยวรั้งความอยากไว้ หนี้ไม่มี

หลงยศ อำนาจ บารมี ความอุบาทว์ตามมา

หมื่นแสนบาทของเขา สลึงเดียวในกระเป๋าเราดีกว่า

อกเราคือกระเป๋าแห่งความทุกข์

อดได้เป็นพระละได้เป็นดี

อวดรู้เพราะไม่รู้ อวดรวยเพราะไม่มี

อวดสวยเพราะไม่งาม

อย่าดื่มโดยไม่เห็น อย่าเซ็นโดยไม่อ่าน

อย่าเปิดความในใจ หากยังไม่ถึงเวลา

อย่าหลงงมงายกับคำยอ อย่าท้อแท้กับคำหยาบ

อยู่ในเรือนกระจก อย่าคิดขว้างก้อนหิน

Credit... //www.nrtnet.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=427365&Ntype=2

Create Date : 17 ธันวาคม 2552

Last Update : 17 ธันวาคม 2552 4:57:15 น.

1 comments

Counter : 5622 Pageviews.

เวลาของเราบนโลกนี้มันสั้นมาก
ความตายได้สอนให้เรารู้จักการใช้ชีวิต

อารียา สิริโสภา
(นางงาม นักเขียน)

ขอหยิบไปใช้บ้างค่ะ

โดย: Elbereth

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:9:20:57 น.