|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
๐ หยางปู้ตีสุนัข
"กล้าที่จะเผชิญความผิด อย่าเอาแต่กล่าวโทษผู้อื่น"
มีคำกล่าวว่า "ความเห็นแก่ตัวเป็นสัญชาตญานของมนุษย์" ก็เช่นเดียวกับคำกล่าวที่ว่า "คนไม่เห็นแก่ตัวฟ้าดินลงโทษ" น้อยคนนักที่จะไม่เอาตัวเองมาก่อน คนส่วนใหญ่ต่างถือเอาผลประโยชน์ของตัวเองเป็นที่ตั้ง
ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้คนเราเคยชินกับการใช้มาตราฐานสองอย่าง ในการปฎิบัติต่อตัวเองและผู้อื่น เช่นเวลาที่ตัวเองทำผิดกลับมาว่ามิใช่เรื่องร้ายแรง เหมือนผู้อื่นทำผิด หรือไม่ก็ ตัวเองทำผิดกลับยอมให้อภัยได้ แต่ผู้อื่นทำผิดกลับยากที่จะให้อภัย... การใช้มาตราฐานสองอย่างนี้ ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่าบุคคลเต็มไปด้วยความหวาดระแวง ไม่ปรองดองกัน มีแต่เรื่องโต้เถียงทะเลาะเบาะแว้งกันไม่จบไม่สิ้น..
นานมาแล้ว มีพี่น้องคู่หนึ่ง คนพี่ชื่อหยางจู คนน้องชื่อหยางปู้ สองคนพี่น้องต่างช่วยกันบิดาทำไร่ไถนา อีกด้านหนึ่งก็เล่าเรียนหนังสือ ท่องบทกวีไปด้วย ทั้งสองต่างคบหาสมาคมอยู่กับมิตรสหายที่รักในการแต่งโคลง กลอนอยู่กลุ่มหนึ่ง
วันหนึ่งหยางปู้ผู้น้องสวมชุดสีขาวออกไปเยี่ยมเพื่อนที่ในเมือง ระหว่างทางที่เดินไปนั้น จู่ๆก็ฝนตก ในเวลานั้นกำลังเดินทางอยู่บนเขา จึงไม่อาจหาที่หลบฝนได้ จึงต้องเดินตากฝนไปจนถึงบ้านเพื่อน เมื่อไปถึงหยางปู้ก็เปียกหมดทั้งตัว
หยางปู้ถอดชุดสีขาวที่เปียกปอนออก แล้วสวมชุดสีดำที่เพื่อนให้ยืมเปลี่ยนแทน หลังจากที่ทั้งสองพบปะพูดคุย สนทนา แลกเปลี่ยนความคิดเห็น เกี่ยวกับโคลงกลอน เดินชมภาพเขียนของคนรุ่นเก่า จนเวลาล่วงเลยไปถึงค่ำ หยางปู้ก็ลากลับ โดยฝากชุดขาวไว้ที่บ้านเพื่อน ตัวเองสวมชุดสีดำกลับไป....
หยางปู้เดินไปจนถึงบ้านของตนเอง ทันใดนั้นเอง สุนัขที่เลี้ยงไว้ในบ้าน ไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านกลับมา ก็กระโจนวิ่งเข้าใส่อย่างดุร้าย พลางเห่ากรรโชกเสียงดัง หยางปู้พอเห็นสุนัขในบ้านเห่าใส่อย่างดุร้าย ก็ตกใจ พอตั้งสติได้ ก็โกรธอย่างมาก จึงคว้าท่อนไม้ ที่วางอยู่ข้างประตูมาตีสุนัข...
หยางจูผู้พี่ได้ยินเสียงเอะอะ ก็รีบออกมาดู พอเห็นเข้าก็ห้ามหยางปู้ไม่ให้ตีสุนัข ทางหนึ่งก็สั่งสุนัขให้หยุดเห่า พร้อมทั้งพูดขึ้นว่า "เจ้าอย่าตีมันเลย ลองคิดดู เมื่อเช้าเจ้าสวมชุดสีขาวออกไป กลับมาเอาค่ำป่านนี้ ทั้งยังเปลี่ยนมาสวมชุดดำมาอีก ถ้าลองเปลี่ยนเป็นเจ้าดูบ้างเจ้าจะแยกแยะได้หรือเปล่า โทษสุนัขไม่ได้หรอก"
หยางปู้ไม่พูดอะไร นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง เห็นว่าพี่ชายพูดมาก็มีเหตุผล สุนัขก็ไม่เห่าแล้ว บ้านจึงกลับสู่ความสงบอีกครั้ง...
.....ถ้าตัวเองเป็นฝ่ายเปลี่ยนไป ก็ไม่อาจโทษได้ว่าผู้อื่นปฎิบัติต่อตนไม่เหมือนเดิม ถ้าเมื่อใดที่ผู้อื่นปฎิบัตต่อเราแปลกไปจากเดิม ก่อนอ่นลองหาสาตุจากตัวเราก่อน สำรวจดูว่าตัวเองมีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า.....
ไห่เนี่ย นักประพันธ์ชาวจีนกล่าวไว้ว่า "การทบทวนตัวเอง ก็เหมือนการส่องกระจก ทำให้เห็นความผิดพลาดของตัวเราเองได้อย่างชัดเจน จึงทำให้เราเห็นโอกาสที่จะปรับปรุงแก้ไข"
กล้าที่จะเผชิญกับความผิดของตัวเอง อย่าเอาแต่กล่าวโทษผู้อื่น ถ้าทุกคนเริ่มต้นด้วยการตรวจสอบตัวเองก่อน เชื่อว่าสามารถลดการขัดแย้งต่างๆลงได้อย่างมาก และคนในสังคมก็จะอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข...
จากหนังสือ กล้าฉลาด (หน้า ๑๓๐-๑๓๓)
Create Date : 04 ธันวาคม 2552 |
Last Update : 4 ธันวาคม 2552 0:24:53 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1263 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|