เก็บมาเล่าจากวัน..............

วันอังคาร (26/09/49)

วันนี้แต่งตัวกิ๊บเก๋ กระเป๋าใหม่ รองเท้าสูงปรี๊ด เยี่ยม งามแงะซะไม่มี (อันนี้คิดเอง)

เดินทางมาทำงานด้วยรถโดยสารประจำทางเนี่ยแหละ แต่ไม่รู้เดินอีท่าไหน ตอนก้าวเท้าขึ้นรถ ส้นรองเท้าหักซะงั้น
ซวยล่ะสิ ทำไงดี ทำไงดี
โอเค ก่อนอื่นต้องใจเย็น คนแน่นคงจะไม่เป็นไร มองไม่เห็น
พอหาที่นั่งได้ เราก็ค่อย ๆ หยิบรองเท้าขึ้นมาดู (แอบ ๆ นะกลัวคนเห็น)
พยายามตอกมันเข้าไปเหมือนเดิม ก็พอเดินได้อยู่ (คิดเองอีกเหมือนกัน)

พอลงจากรถเท่านั้นแหละ ไอ้ส่วนที่มันติดอยู่กับตัวรองเท้าก็แยกชิ้นทันที แบบตัวไปทาง ขาไปทางงั้นแหละ
ทำไงดี ทำไงดี (คำถามนี้บ่อยจริง ๆ )
เอาล่ะ เราใส่กางเกงมา ก็เลยเดินเขย่งไปข้างหนึ่ง รักษาฟอร์มที่เหลือน้อยเต็มที

พี่แม่บ้านบอกว่า "เป็นพี่นะ ถอดรองเท้าเดินแล้ว"
"พี่ขา หนูไม่กล้าหรอกค่ะ "

พอตอนกลางวันก็ไปเดินเลือกรองเท้ามาได้คู่หนึ่ง เป็นคัชชูส้นไม่สูงมาก ตัวรองเท้าเป็นผ้าสวยมาก
ความมั่นใจกลับคืนมาแล้ว

ตอนเย็นก็เฉิดฉายกลับบ้าน
ฝนตั้งเค้ามาแต่ไกล( ตาขวากระตุกเหมือนจะโชคร้ายอีกแล้วเรา)

พอขึ้นรถได้ฝนก็เทกระหน่ำ น้ำท่วมถนน รถติดมหาโหด รถที่ยืนมาค่อย ๆ คลานกระดื๊บ ๆ เป็นหนอนชาเขียวเลย
สุดเซ็ง

ยัง ยัง ไม่พอ พอลงจากรถที่เราอยู่นานกว่าสามชั่วโมงแล้ว ฝนก็ยังไม่หยุด เปิดดูในกระเป๋า

ไม่ได้เอาร่มมาจากที่ทำงาน

โอ้พระเจ้ายอด มันจอร์จมาก
คำถามเดิมวนกลับมาอีกครั้ง
ทำไงดี ทำไงดี

ฝนอย่างนี้ไม่หยุดง่ายแน่ ๆ เลยตัดสินใจเดินเข้าบ้าน
โธ่ กระเป๋าใหม่
โธ่ รองเท้าใหม่
เซ็งจริง ๆ

และที่เศร้าไปกว่านั้น พอกลับถึงบ้านด้วยสภาพไม่เหลือที่แห้งตรงส่วนไหนของร่างกายแล้ว ไม่ถึงห้านาทีฝนก็หยุด

เฮ้อ วันเฮง..............ซวย