**

ห่างหายไปนานมาก ๆ เลยทีเดียว จนน้องผู้หวังดี (ประสงค์ร้าย) ขู่ว่าจะดองบล็อกแข่ง
เลยต้องหาทางขยับขยาย กลัวเสียตำแหน่ง อิอิ



ช่วงเดือนที่ผ่านมาเป็นเดือนที่หนักและเหนื่อยสำหรับเราจริง ๆ

งานที่ทำชักจะมีปัญหา เกือบตกงานโดยไม่รู้ตัว
งานที่คิดว่ามั่นคง บริษัทเป็นที่น่าเชื่อถือ พ่อแม่ภูมิใจ
แต่สุดท้ายก็แทบไม่ต่างจากบริษัทอื่น ๆ ที่โดนพิษเศรษฐกิจ ต้องลดขนาดลง

ทุกวันอยู่ด้วยความหวาดระแวง ความกลัว และความสิ้นหวัง
หันหน้าไปทางไหนก็เจอแต่ปัญหา ทั้งหัวหน้า ทั้งเพื่อนร่วมงาน
ยอมรับว่าเครียดมาก

แม้แต่การไปเที่ยวพักผ่อนก็ไม่สามารถช่วยได้
มันคอยแต่จะคิดถึงปัญหาตลอดเวลา
พยายามทำให้ตัวเองไม่ว่าง ไปนู่นมานี่ แต่ทุกครั้งที่ว่างก็จะต้องกลับไปคิดเรื่องเดิม ๆ
คำถามซ้ำ ๆ ที่ผุดขึ้นมาคือ
ทำไม?
ทำไม?
ทำไม?



จนผ่านไปได้สักพัก เราก็เริ่มคิดได้
เข้าใจสัจธรรมของโลก (แบบที่เข้าใจจริง ๆ ) ที่ว่า
"ความแน่นอน คือความไม่แน่นอน"

ชีวิตมันไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้หรอก
มันยังต้องเดินต่อไป
ยังมีแม่
มีคนในครอบครัว
มีเพื่อน
มีกำลังใจจากใคร ๆ ที่คอยส่งให้เสมอ
แล้วเราจะล้มได้ยังไง
ในเมื่อมีอีกหลายมือที่คอยประคองเราอยู่


สุดท้าย..

เราไม่ได้มองว่ามันเป็นปัญหา
มันเป็นแค่บททดสอบจากเบื้องบน
ที่จะทำให้เราแกร่งขึ้น
และเดินต่อไปข้างหน้าอย่างมั่นคง..

*
*
*



แปลว่ายังหายใจ..พั้นช์

ชีวิต คือความไม่แน่นอน
ก็เหมือนละครในแต่ละตอนที่เปลี่ยนไป
สุขได้ไม่นาน เดี๋ยวมันก็ทุกข์ใจ
มียิ้มมีร้องไห้มีปวดร้าว

ขาดเขาแต่เราก็ต้องอยู่
ถึงแม้ว่าเขาไม่รับไม่รู้ก็ช่างเขา
แค่คนไม่รักจริง ทิ้งกันลงใช่รึเปล่า
แล้วจะแคร์แต่เขาไปทำไม

ไม่เห็นต้องโทษตัวเอง ไม่มีใครสมน้ำหน้า
วันนี้แค่เสียน้ำตา เดี๋ยวไม่ช้าก็หาย
อย่างน้อยที่เรายังเจ็บ แปลว่าเรายังหายใจ
ยังมีวันเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน

ชีวิตยังเป็นของ ของเรา
ที่ไม่มีใครมาพรากออกไปได้ทั้งนั้น
ใครเขาไม่รักเรา ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องหวั่น
พรุ่งนี้จะยิ้มให้ตัวเราเอง




ขอบคุณ เพื่อนผองน้องพี่ ที่คอยถามไถ่ทางหลังไมค์ ว่าหายหน้าหายตาไปไหน
ขอบคุณ ทุกกำลังใจที่ส่งผ่านทาง msn และมือถือ (แม้บางคนจะยุให้เราชิงลาออกก็ตาม)

ขอบคุณ..จากใจ







ขอบคุณเวบ ethaimusic สำหรับเนื้อเพลงค่ะ
คลิกเข้าไปฟังเพลงได้นะคะ โดย คลิกลิงค์ และ คลิกที่ click to play