Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 4149951 : ตำนาน "ชามชา"

ตำนาน "ชามชา"

ขอบคุณของแต่งบล็อกโดย...

ไลน์สวยๆโดย...ญามี่ / ภาพกรอบ กรอบ goffymew / โค๊ตบล็อกสำหรัมือใหม่ กุ๊กไก่ / เฮดบล็อก เรือนเรไร /ไอคอน ชมพร / สีแต่งบล็อก Zairill /ภาพไอคอนRainfall in August / แบนด์..การ์ตูน ไลน์น่ารักๆๆจาก... oranuch_sri Mini Icon goragot

เครดิตภาพบีจี เรือนเรไร

เครดิตภาพไลน์ ญามี่

เพลงบรรเลงเปียโนที่ไพเราะ

出典: フリー百科事典『ウィキペディア

ชามญี่ปุ่น

Chawan เป็นคำที่ใช้ในพิธีชงชาเพื่อหมายถึงชามสำหรับใส่และดื่มชา (ชามชา, ชามชา, ชามชา) อย่างไรก็ตามในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีการใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่ออ้างถึงชามเซรามิก

ในญี่ปุ่นสมัยใหม่คำว่า "ชามชา" มักหมายถึงชามข้าว อย่างไรก็ตามชามสำหรับเสิร์ฟข้าวบางครั้งเรียกว่าชามข้าว (ชามข้าว) หรือชามข้าว (เมชิวัน)

ตัวอย่างถ้วยน้ำชาญี่ปุ่น (ที่ร้านอาหาร Gyudon "Yoshinoya")

歴史ประวัติศาสตร์

ชามชาถือกำเนิดในประเทศจีนโดยเป็นหนึ่งในเครื่องชงชาและมีความคิดว่าได้รับการแนะนำให้รู้จักกับญี่ปุ่นด้วยชาตั้งแต่สมัยนาราจนถึงสมัยเฮอัน แต่เดิม "ชามชา" หมายถึงชามสำหรับชงและดื่มชา ในสมัยเอโดะความนิยมของเซนฉะนอกจาก ชามชามัทฉะ แบบดั้งเดิมแล้วยังมีการกล่าวถึง ชามชาเซนฉะ สำหรับ เซนชะ และถ้วยชาสำหรับสีขาวและ บันฉะด้วย ในยุคเมจิชามข้าวพอร์ซเลนได้รับความนิยมจากการแพร่กระจายของเครือข่ายรถไฟ

ในยุโรปชามที่เทียบเท่ากับชามคือถ้วย เมื่อนิสัยการดื่มกาแฟถูกนำมาใช้จากเอเชียตะวันออกถ้วยที่ไม่มีหูหิ้วเป็นสิ่งสำคัญ

แต่ค่อยๆมีถ้วยที่มีหูจับมากขึ้นเรื่อย ๆ ในภาษาอังกฤษคนที่ไม่มีด้ามจับเรียกว่าชามชา ส่วนที่มีด้ามจับเรียกว่าถ้วยชา ตั้งแต่นั้นมาถ้วยก็มีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างต่างๆเช่นรูปทรงบัตต์รูปดอกโบตั๋น และ รูปทรงลอนดอน ถ้วยกาแฟเรียกว่าถ้วยกาแฟ แต่สามารถใช้ได้ทั้งชาและกาแฟ ในยุโรปจานรองถ้วยเรียกว่าจานรองถ้วย และมักทำจากวัสดุและการออกแบบเดียวกันกับถ้วยและมักจะมาพร้อมกับถ้วย วัสดุทำจากพอร์ซเลนหรือสโตนแวร์อย่างท่วมท้น เครื่องใช้บนโต๊ะอาหารเรียกว่าชามข้าว

Ninnami Dohachi Kuroraku Turubun Tea Bowl (ญี่ปุ่นสมัยเอโดะ)

ชามชาเป็นอุปกรณ์ชงชา

ในพิธีชงชาของญี่ปุ่นจะใช้ชามชาต่างๆตามฤดูกาลและรสชาติ บางครั้งเรียกว่า "Ichiraku, Nihagi, Sankaratsu" ในหมู่ผู้ที่ชื่นชอบและส่วนใหญ่แบ่งออกเป็นดังต่อไปนี้ตามสถานที่กำเนิดแหล่งกำเนิดและลักษณะของรูปร่างสี

คาราโมโนะ
ชามชา Tenmoku นำเข้าจากจีน (ซ่ง) ไปยังญี่ปุ่นโดยส่วนใหญ่อยู่ในช่วงยุคมุโระมาจิและได้รับการยกย่องในหมู่ผู้เชี่ยวชาญด้านชาของญี่ปุ่น Yohen Tenmoku, Oil Drop Tenmoku, Tenmoku Tenmoku ฯลฯ มีชื่อเสียง
ชามชาศิลาดล - ศิลาดลของเตาเผาราชวงศ์ซ่งใต้ในประเทศจีนและศิลาดล Juko ของเตาเผาถงอันเป็นที่รู้จัก

Ogata Kenzan Evening Face Tea Bowl Yamato Bunkakan Collection (ญี่ปุ่นสมัยเอโดะ)

Koryomono (ชามชา Koryo)
Ido Chawan- ชามของเบ็ดเตล็ดพื้นบ้านจากราชวงศ์โชซอนซึ่งได้รับการยกย่องจากผู้เชี่ยวชาญด้านชาของญี่ปุ่นในฐานะชามชา
Mishima Tea Bowl - ชามที่สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์โชซอนซึ่งเรียกว่า "Buncheong" ในเกาหลี

ชามส่วนใหญ่เป็นรูปชาม แต่ยังมีท่อแบนรูปวงแหวน (รูปลูกบอล) ครึ่งกระบอกจากปลายจรดปลายและคุตสึกาตะ นอกจากนี้ยังมีชามบางประเภทเช่น Tenmoku และ Well ซึ่งชื่อรูปร่างเป็นลักษณะของชาม นอกจากนี้ยังมีชามชาที่เรียกว่า สึสุชวรรณหิรัญวรรณ ฯลฯ เนื่องจากมีรูปร่าง ชามชาแบบหลอดซึ่งมีปากแคบและไม่อนุญาตให้ชาเย็นส่วนใหญ่เหมาะสำหรับฤดูหนาว ในทางตรงกันข้ามชามแบนซึ่งกว้างและเย็นง่ายใช้สำหรับฤดูร้อน กล่าวกันว่าบ่อน้ำ Raku และ Goryeo มีคุณภาพสูงและมักใช้สำหรับชาเข้ม นอกจากนี้ยังมีชาม Sencha และชามมัทฉะซึ่งทำขึ้นเพื่อให้เข้ากับชา หลายชิ้นถูกแลกเปลี่ยนเป็นงานศิลปะและงานฝีมือและมีการประทับตราชื่อศิลปินและบางคนมีจารึก (ชื่อ) บนชามแต่ละใบ

ชามชาดอกพลัม Tenmoku (ซ้ายเครื่อง Jizhou มณฑลเจียงซีประเทศจีน (เวอร์ชั่นภาษาจีน)) และโถน้ำชา Tenmoku (เครื่อง Jian มณฑลฝูเจี้ยนประเทศจีน (ฉบับภาษาจีน)) (คอลเลคชันพิพิธภัณฑ์ Fria)

ในญี่ปุ่นยุคกลางคำว่า "ชามชา" ใช้เรียก "เครื่องเคลือบดินเผา" ใน "Kimidai Kanryo Shoki" ที่เขียนโดยคนกลุ่มเดียวกับที่รับใช้นายพล Ashikaga ในสมัย Muromachi "Tsuchinomono" และ "Tea bowl" มีความแตกต่างกันเมื่อจำแนกเครื่องใช้ใน Karamono "Tea bowl" หมายถึงชามศิลาดล ในทางกลับกันในส่วน "Tsuchinomono" นอกจากเครื่องลายครามแล้วยังมี "ชามชา Tenmoku" ที่ทันสมัย คำว่า "ชามชาเทนโมกุ" ถูกใช้มาตั้งแต่สมัยปัจจุบันและเรียกกันง่ายๆว่า "เท็นโมกุ" ในยุคที่เขียน "คิมิไดคันเรียวคุกิ"

ในที่สุดเนื่องจากการแพร่กระจายของเทคโนโลยีไปทั่วประเทศและการสร้างระบบการผลิตของจีนขึ้นใหม่เครื่องเคลือบดินเผาจึงถูกส่งไปยังตลาดในประเทศเป็นหลักแทนที่จะส่งออก เครื่องลายครามกลายเป็นที่เข้าถึงของคนทั่วไปและคำว่า "ชามชา" ถูกนำมาใช้ตามปกติโดยไม่ได้ตระหนักถึงความหมายดั้งเดิม

ในเอโดะราวศตวรรษที่ 18 เครื่องปั้นดินเผารวมทั้งเครื่องใช้ที่ไม่ใช่เซโตะเรียกรวมกันว่า "เซโตะโมโนะ" แต่ในเกียวโตและโอซาก้า "ชะ" หมายถึง "เครื่องมือเครื่องปั้นดินเผา" ที่มีความหมายเดียวกันคำว่า "ด็อกกี้" เป็นที่ยอมรับ ตัวอย่าง "กระถางธูปชามชา (= กระถางธูปพอร์ซเลน)" และ "หมอนชามชา (= เครื่องลายคราม) ที่ให้คุณทำร่างสิงโตให้ภรรยาของคุณ" ในบทกวีวากะเล่มที่ 5 ของ "โคกอนโชมอนจู" คุณสามารถ นอกจากนี้ยังดูได้จากตัวอย่าง "ออมหมอนที่ทำจากพอร์ซเลน" เห็นได้จากงานเขียนของตระกูลซามูไรอิเสะ - ริวผู้ล่วงลับ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง "เครื่องลายครามสำหรับกินข้าว" และ "เครื่องลายครามสำหรับดื่มน้ำร้อน" เรียกว่า "ชามข้าว" และ "ชามชาสำหรับน้ำร้อน" และชื่อ "ชามชา" ได้รับการจัดตั้งขึ้นในขณะที่ค่อยๆเปลี่ยนความหมายไปในลูกหลาน . มันขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณกำลังทำ.

ถ้วยชา Raku จากยุค Azuchi-Momoyama (จารึก Nanji พิพิธภัณฑ์แห่งชาติโตเกียว)

โดยวิธีการที่เรียกว่า "โอวัน" สามารถจำแนกได้ดังนี้

ชาม
ชามไม้. นอกจากนี้ยังมีการค้นพบเรือเคลือบ (ญี่ปุ่น) ที่สามารถย้อนกลับไปได้หลายพันปี มันเป็นงานฝีมือแบบดั้งเดิม

埦, ชาม
มันหมายถึงทุกอย่างตั้งแต่เครื่องปั้นดินเผาที่ไม่เคลือบไปจนถึงเครื่องปั้นดินเผาที่ทำโดยช่างปั้นชาวเกาหลี

ชาม
หมายถึงชามจีน (= เครื่องลายคราม). เป็นเครื่องเคลือบดินเผาชั้นสูงจากประเทศจีน ด้วยการสนับสนุนอย่างกระตือรือร้นของตะวันตกทำให้ต่อมากลายเป็น "อิมาริ" เครื่องใช้จากอาริตะ

วัสดุ
เนื่องจากพอร์ซเลนเป็นวัสดุที่เปราะบางจึงมีการผลิตชามพลาสติกและโลหะเพื่อใช้ในธุรกิจเช่นห้องรับประทานอาหารในยุคปัจจุบัน

Create Date : 21 พฤษภาคม 2564

Last Update : 21 พฤษภาคม 2564 11:04:44 น.

0 comments

Counter : 975 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณโอพีย์, คุณหอมกร