Yeeha!! พวกเรามาถึงแคนาดาแล้ว...วโว้ย...ย ^O^ สวัสดีจ้าเพื่อน ๆ ขอทักทายเพื่อน ๆที่ประเทศไทยและเพื่อน ๆ ชาวบล็อกก่อนเลยน้า คิดถึง คิดถึงทุก ๆ คนมากมายจริง ๆ ไม่ได้อัพบล็อกซะนาน อย่างที่รู้ ๆ กันอยู่ว่าการย้ายบ้านมาอยู่ต่างประเทศมันไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าทุกอย่างจะลงตัวจนมานั่งเสนอหน้าอัพบล็อกได้นี่ก็หน้ามึนกันไปทีเดียว แต่ยังไงทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี สำหรับครอบครัวเราถือว่าค่อนข้างโชคดีที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่กำหนดไว้เกือบทั้งหมด มีบ้านให้อยู่ มีรถให้ขับ ลูกได้ไปโรงเรียน ได้พาลูกไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ก่อนโรงเรียนเปิดเทอม ร็อปได้งานทำ มีเวลาให้ได้ปรับตัวแล้วก็จัดบ้านให้เข้าที่เข้าทาง ตอนมาแรก ๆ ยังไม่ค่อยคิดถึงเมืองไทยเท่าไหร่ เพราะหัวฟูกับการจัดบ้าน ทำอาหารทุกวัน ตอนนี้ก็ยังชิลด์ ๆ อยู่ เพราะต้องไปเรียนภาษาช่วงครึ่งวันเช้า กลับบ้านมาก็รีบเก็บบ้าน เตรียมทำอาหารเย็น ไหนจะต้องคอยดูแลไอ้ตัวแสบอีก โอ๊ย!! อันหลังเนี้ยสุดยอด คิดถึงแนนนี่ที่เมืองไทยจิง ๆ รู้งี้พาเมียนม่ามาด้วยก็ดี (ยิ้งเอ๊ย!!!กลับไปเที่ยวหน้าจะรับมาอยู่ด้วยกันน้า) มาพูดถึงบ้านที่เราอยู่กันตอนนี้ดีกว่า พวกเราโชคดีที่หาบ้านได้เร็วกว่าที่คิด ตอนแรกอีตาฝาชีบอกว่าจะมาก่อนล่วงหน้าประมาณ 2 เดือนเพื่อหางาน หาบ้าน แต่ก่อนที่จะมาประมาณ 1 เดือน ทางครอบครัวร็อปก็เจอบ้านนี้แล้วก็ถ่ายรูปส่งไปให้ และคิดว่าค่าเช่าก็ไม่แพงจนเกินไป แถมยังมีเครื่องอำนวยความสะดวกให้ครบแล้ว บริเวณที่อยู่ก็ใกล้กับโรงเรียนลูก ใกล้ซูเปอร์มาร์เก็ต เราเดินไปแค่ 10 นาทีก็ถึงแล้ว สะดวกสบายสุด ๆ บ้านนี้มีห้องนอนทั้งหมด 4 ห้องนอน หายากมาก ๆ สำหรับทาวน์เฮ้าส์ ที่จะมีห้องนอนให้เยอะขนาดนี้ ในความรู้สึกเราเหมือนกับบ้านที่เราอยู่ที่เมืองไทยเลยแฮะ (พูดแล้วก็คิดถึงบ้านที่เมืองไทยอ่ะ ฮือ....อ) ขอแนะนำห้องนี้ก่อนนะ เพราะว่าตอนนี้ห้องครัวเป็นห้องที่สำคัญที่สุดของบ้านนี้ไปแล้ว ตอนนี้พวกเราต้องทำอาหารทานกันเอง เกือบทุกมื้อเพราะร้านอาหารที่นี่โคตะระแพง ไหนจะบวกพวก service charge กับ Tax อีกต่างหาก กินมันที่บ้านนี่แหละ อาหารไทยก็มี อาหารฝรั่งก็พอทำได้อยู่ ออกไปกินข้างนอกไม่ไหวอ่ะ ประชากรเยอะขนาดนี้ถึงเวลาเช็คบิลที นึกว่าไปนั่งกินโรงแรม 5 ดาวในเมืองไทย ยังดีที่นี่มี Asia Market มีกะปิ น้ำปลา ให้ได้ทำอาหารไทย อีแม่มันกลัวอดตายอุตส่าห์หอบหิ้วมาจากเมืองไทยซะเยอะมาถึงที่นี่มีขายเกือบทุกอย่าง เสียดายค่าขนส่งเจง ๆ แต่บางอย่างเอามาก็ได้ใช้นะ บางอย่างก็ไม่ใช่ยี่ห้อเดียวกับที่เรากินกัน เช่น น้ำพริกเผาบ้านเราติดใจน้ำพริกเผาตราแม่ประนอมจ้า (ไม่ได้โฆษณาให้นะ เป็นความชอบส่วนตัว) เพราะว่ากินกับขนมปังตอนเช้า ๆ ก็ได้ ไว้ทำต้มยำกุ้งกับผัดหอยลายก็ดี แต่ถ้าหมดก็คงจะต้องหันไปกินยี่ห้ออื่นแทน เพราะกระปุกเค้าใหญ่จริง ๆ ค่าขนส่งคงไม่คุ้มเท่าไหร่ เปลี่ยนใจตัวเองนี่แหละถูกตังค์กว่ากันเยอะ บางวันเหนื่อยๆ ขี้เกียจคิดเมนู ไม่อยากทำกับข้าว แต่ก็ต้องทำเพราะว่าที่นี่เค้าไม่มีร้านข้างถนนแบบถูก ๆ ให้กินเหมือนกับเมืองไทย ตรงนี้แหละที่ทำให้คิดถึงประเทศไทยมากที่สุด ไม่มีที่ไหนสบายเหมือนบ้านเราแล้ว อยากกินเมื่อไหร่เดินเชิด ๆ เริ่ด ๆ ไปหน้าปากซอย เดี๋ยวก็ได้กิน แต่ดีตรงที่บางครั้งครอบครัวร็อปเค้าชวนให้ไปกินอาหารที่บ้านเค้า ตอนมาแรก ๆ เดินสายกินกันไม่หวาดไม่ไหว บ้านพี่สาว พี่ชาย บ้านพ่อแม่ บ้านเพื่อนร็อปมั่ง (เค้ากำลังเห่อไง) อีบ้านนี้ใครชวนก็ยกโขยงไปหมดแหละ เพราะบ้านเราถือคติอิ่มจังตังค์อยู่ครบ แต่ตอนนี้เค้าหมดโปรโมชั่นไปแล้ว เพราะโรงเรียนเปิดเทอม เลยต้องบ้านใครบ้านมันโลด ส่วนนี้เป็นห้องใต้ดิน ใช้นั่งดูทีวี, มุมของเล่นของเจ้าแซม ข้างหลังโซฟาเป็นห้องไว้สำหรับซักรีด มีเครื่องซัก-อบผ้าให้เรียบโร้ย พวกบรรดาของเล่นทั้งหลายของเจ้าแซมที่เห็นอยู่เนี่ย พ่อแม่มันไม่ได้เสียเงินจั๊กบาท ทำตัวเป็นมูลนิธิรับบริจาคของจากบรรดาเพื่อน ๆ ญาติ ๆ เพราะว่าที่นี่พอลูก ๆ โตกันหมดเค้าจะนำพวกของเล่น เสื้อผ้า ส่งต่อกันเป็นทอด ๆ พวกเสื้อผ้าเจ้าแซมกับพี่ ๆ ก็ได้รับบริจาคกันมาอย่างเยอะคัดกันแทบไม่ไหว ลำพังของแซมนี่ก็แทบไม่ต้องซื้อจนถึง 8-10 ขวบนู่น บางอย่างใหม่มาก ๆ พวกรองเท้าไว้ใส่เวลาหน้าหนาว เสื้อกันหนาวเพียบ พ่อกับแม่มันดีใจออกนอกหน้า เพราะถ้าซื้อเองก็คงปาดเหงื่อกันไปเป็นปี๊บ ของแต่ละอย่างเห็นราคายังไม่กล้าแตะ แต่บางอย่างที่ใส่ไม่ได้หรือว่าพวกพี่ ๆ เค้าไม่ใส่เราก็จะนำไปส่งให้กับ Good will ใกล้ ๆ บ้าน เพราะเค้าจะนำไปบริจาคอีกทีนึง ทำบุญกันไปเป็นทอด ๆ ซ้าธู้ ส่วนนี้เป็นห้องรับแขก ถ้าเปิดประตูเข้ามาจะเห็นห้องนี้ก่อนเป็นอันดับแรก จริง ๆ ห้องนี้ไม่ค่อยได้ใช้หรอกนะ เพราะว่าลูก ๆ จะใช้ห้องข้างล่างมากกว่า ตอนนี้ยังไม่อยากตกแต่งอะไรเยอะ เพราะว่ายังไม่ใช่บ้านเรา บางอย่างก็ยังไม่ถูกใจแต่ก็ต้องปล่อยเลยตามเลยไว้ก่อน แต่ถ้าในอนาคตเป็นบ้านเราจริง ๆ ก็คงต้องปรับปรุงอีกนิดหน่อย (มีแผนการเสียเงินไว้สนองนี้ดส์เรียบร้อยแระ 55) ช่วงที่พวกเรามาตอนเดือนสิงหาเป็น summer ของที่นี่อยู่ แต่วันที่เรามาถึงวันแรก ตอนเช้าที่สนามบินอากาศค่อนข้างหนาวแฮะ หลังจากนั้นก็ร้อนเป็นปกติ แต่จะเย็น ๆ ช่วงกลางคืน มาอยู่ที่นี่แรก ๆ ยังปรับเวลาไม่ค่อยทันเพราะว่าช่วง summer กว่าจะมืดก็ประมาณ 3 ทุ่ม ทำให้รู้สึกเหมือนกับเวลาแต่ละวันมันน้าน..น นาน แถมตอนเช้ากว่าจะตื่นก็ประมาณ 9 โมง (ช่วงที่โรงเรียนยังไม่เปิดเทอม) อยู่เมืองไทยไม่เคยตื่นสายขนาดนี้เล้ย...ย สาบานได้ ก็แหมนะ!! บรรยากาศมันน่านอนอ่ะ ไม่มีพลพรรคหมาเห่า ไม่มีเสียงรถขยะมาเก็บตอนตีห้า บ้านนี้เลยตื่นสายกันทั้งบ้าน อย่างที่บอกว่าช่วงนี้เป็นช่วง summer เวลาออกไปที่ไหนจะเห็นดอกไม้สีสวย ๆ บรรยากาศดี ๆ ไปที่ไหนก็จะเห็นผู้คนออกไปเสียกะตัง กิน เที่ยว กันแทบทุกร้านอาหาร เพราะกว่าจะถึงช่วง summer อีกรอบก็ต้องรอไปอีกครึ่งปีนั่นแหละ ช่วงนี้เค้าเลยถือเป็นช่วงเลิกจำศีลของแคนาดา ต้องออกไปรับแดดให้เต็มที่ (แต่อะฮั้นขอหลบแดดก่อนนะฮ้า แค่นี้ก็ดำเมี่ยมพอแล้วฮ่ะ) ช่วงที่เราอัพบล็อกอยู่นี่เพิ่งจะหมดหน้าร้อนของแคนาดาไปได้ประมาณ 2-3 วันแล้ว ตอนนี้มองไปตามข้างทางต้นไม้บางต้นเริ่มเปลี่ยนสีกำลังจะเข้าสู่ช่วงฤดูใบไม้ร่วงของเค้าแล้ว แม่ร็อปบอกว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่สวยที่สุด ใบไม้จากเขียว ๆ กำลังจะกลายเป็นสีเหลืองแล้ว ดอกไม้ก็จะเริ่มร่วงเพื่อเตรียมเข้าสู่หน้าหนาว เหมือนคนที่ง่วงแล้วกำลังจะหลับ (มันน่าดูตรงไหนฟระ) อากาศตอนกลางวันถึงมีแดดก็จริง แต่รู้สึกถึงความเย็นยะเยือก อยู่ที่ประมาณ 21-22 องศา ประมาณนี้แหละ ตอนกลางคืนไม่ต้องพูดถึง น่าจะอยู่ที่ประมาณ 11-12 องศานี่แหละ แค่นี้อะฮั้นก็ซักแห้งเอาแล้วฮ่ะ เพราะมันอาบน้ำไม่ไหวอ่ะ หนาวคอด ๆ ตอนก่อนจะมาคิดว่ายังไง ๆ ตรูก็ต้องอาบน้ำวันละ 2 รอบให้ถูกสุขอนามัยละวะ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแระ นี่ถ้าถึงหน้าหนาวจริง ๆ คง2-3 วันครั้งแล้วม้าง...ง ซึ้งจริง ๆ ตรู เล่ามาซะยืดยาวแระ ตอนนี้ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะจ๊ะ ไว้จะรีบมาอัพบล็อกต่อวันหลัง คราวหน้าจะเล่าถึงวันสุดท้ายที่เมืองไทยละกันนะ ใครสนใจก็ติดตามได้ตอนต่อไปนะจ๊า เบิร์ดคิดถึงทุก ๆ คนเลย เย้ย!! ไม่ช่าย คิดถึงเมืองไทย คิดถึงอาหารไทย คิดถึงพ่อ แม่ ญาติพี่น้อง และเพื่อน ๆ ทุกคนเลยนะจ๊ะ   Create Date : 25 กันยายน 2552 3 comments Last Update : 26 กันยายน 2552 11:39:21 น. Counter : 387 Pageviews. Share Tweet

แอบเป็นกำลังใจ เงียบ อยุ่จ้า พอดีน้อง ยุ่งวุ่นวาย กะซีวิต เลยมิได้โทรหา   โดย: koy IP: 124.120.174.193 26 กันยายน 2552 12:30:29 น.

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอมาตั้งนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน (นานพอเห็นภาพมั้ย อิอิ) ดีใจมากที่ต่ออัพบล๊อกได้แล้ว บ้านเช่าสวยอ่ะต่อ ดูโฮมสวีทโฮมดีจัง ฟังดูทุกอย่างลงตัวเป็นไปตามแผนดีจังเลย โชคดีมากๆ แต่อยู่แคนาดาคิดว่าปรับตัวไม่ยากหรอกจ้า บ้านเมืองก็สวย ผู้คนก็ปกติ (ไม่เหมือนอีเมืองแขกที่เราอยู่) ค่อยๆ ขยับขยายกันไปเนาะ เด๋วอีกหน่อยก็ต้องมีบ้านเป็นของตัวเองให้ตกแต่งแน่นอนจ้า แต่พูดถึงก็เร็วเนอะ จำได้ว่ายังเม้าท์กันแผลบๆๆ ว่าจะย้ายมาอยู่แคนาดา เออ...เผลอแป็บเดียวมาอยู่กันแระ (แต่อย่างว่าเราไม่ได้เห็นไม่ได้ไปอยู่ในขั้นตอนระหว่างนั้นไงเลยดูว่าเร็ว แต่จริงๆ ต่อคงหัวหมุนเลยกว่าจะมาถึงได้นั่งอัพบล๊อกให้อ่านเนี่ยชิมิ) ว่าแต่เด็กๆ ปรับตัวที่โรงเรียนได้ยังเอ่ย คงต้องอาศัยเวลาเนาะ แต่เด็กๆ คงปรับตัวได้ไม่ยากหรอก ฝากเอาใจช่วยด้วยละกันจ้า สู้ๆๆ เก่งกันอยู่แล้วเนอะ อีกหน่อยภาษาก็ปร๋อกันแล้ว ต่อไปทำงานซื้อบ้านให้แม่ต่อกะป๊าร๊อบอยู่สบ๊ายยยย เด๋วตามไปอ่านอีกบล๊อกนะจ้ะ....   โดย: มนลิลลี่ 27 กันยายน 2552 19:42:17 น.

^^   โดย: panaz IP: 202.133.176.19 28 กันยายน 2552 11:15:33 น.