ลิขิตรักจาก ยมฑูต

มินโฮ คิดย้อนก่อนเหตุการณ์ที่เขากลายเป็นเจ้าชายนิททรา ชายหนุ่มบังเอิญได้ยินพ่อกับแม่คุยกันว่าเขากับ เยวอน ไม่ใช่พี่น้องกัน พ่อกับแม่รับเยวอนมาอุปการะก่อนหน้าที่ มินโฮไม่รู้เพราะมินโฮ ไปเรียนอยู่ต่างประเทศและบินกลับมาเพราะมินโฮเริ่มป่วยและสุขภาพไม่ค่อยจะดี แต่ที่ทำให้เขาต้องแปลกใจไปอีกก็เมื่อเขารู้ว่า พ่อกับแม่เชื่อว่าเขาเกิดมาจากการขอพรต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และที่ต้องรับเยวอนมาอุปการะนั่นก็คือเหตุผลเดียวกัน สิ่งเล้นลับหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่พ่อกับแม่เชื่อ ว่า มินโฮจะอาการดีขึ้น หากทั้งคู่รับเอาเด็กหญิงมาอุปการะ และเมื่ออายุครบ 18 ต้องให้ทั้งคู่ได้แต่งงานกัน หากไม่ทำตามนี้ ก็จะเกิดหายนะครั้งใหญ่ขึ้นกับครอบครัว นั่นคือสิ่งที่เขาได้รับรู้ อ่า.. ในตัวนั้น มินโฮเองก็รู้สึกแปลกๆ ไม่รู้ว่าจะเสียใจหรือดีใจกับสิ่งที่เขาได้ยิน เราต้องแต่งกับเยวอน จริงๆหรอเนี่ย แน่นอนว่าเยวอนคงไม่รู้เรื่องนี้ ชายหนุ่มเป็นห่วงความรู้สึกของหญิงสาว น้องต่างสายเลือดในตอนนั้น มินโฮ นั่งเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง เยวอนอ่า...พี่คิดถึงเธอนะ น้ำตาใสๆก็เอ่อล้นที่ขอบตา พี่คะ พี่มินโฮ มานั่งทำอะไรตรงนี้ เข้ามาข้างในเถอะ พี่เพิ่งจะฟื้นไข้ เยวอนเข้ามาในห้องของชายหนุ่มพร้อม แจกันกุหลาบสีขาว เธอวางตั้งไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง นั่นอะไรหน่ะ กุหลาบขาว ฉันเห็นมันขึ้นอยู่ที่สวนหลังบ้านเลยให้คนเก็บมาค่ะ เธอชอบกุหลาบขาวหรอ มินโฮแปลกใจ เยวอนเธอไม่ได้ชอบ ลิลลี่ขาวหรอกหรอ ลิลลี่ อืมม ก็สวยดี แต่ฉันชอบกุหลาบมากกว่า น้ำชายามบ่าย ค่ะคุณหนู ป้าแม่บ้าน นำชามาเสริฟพร้อมกับของว่าง คุณน้าไม่อยู่หรอคะคุณป้า ค่ะ วันนี้มีเวร คงจะกลับดึก อีกเดี๊ยวคุณท่านก็คงถึงบ้านแล้วค่ะ อืม คงเป็นเพราะน้าเข้าเวรแน่ๆ คุณพ่อกับคุณแม่เลยต้องรีบกลับบ้าน

เยวอนอ่า พี่ถามอะไรหน่อยสิ คะ ถามอะไรหรอ เยวอนกำลังสนใจกับกุหลาบในแจกัน เธอจำเรื่องก่อนที่เธอจะฟื้นได้ไหม หืมม เรื่องก่อนที่ฉันจะฟื้น ใช่เธอยังจำได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้น ฉันจำไม่ได้หรอก แค่...ฉันไม่ได้ชื่อเยวอน หญิงสาวพยายามนึกอยู่ แล้วถ้าเธอไม่ใช่ชื่อเยวอน แล้วเธอชื่ออะไรหล่ะ ชายหนุ่มถามต่อ อืมม จำไม่ได้แล้ว ต้องถามป้าแม่บ้านดู ฉันเคยบอกเธอไปว่าฉันไม่ใช่ชื่อเยวอน ใช่มั้ยคะป้า คะคุณหนูว่าอะไรนะคะ ฉันชื่ออะไรนะคะตอนที่ฉันฟื้นขึ้นมา เห... ก็ชื่อ เยวอนไงคะ คุณหนูมีชื่ออื่นที่ป้าไม่รู้ด้วยหรอ ก็ตอนนั้น..เยวอนพยามนึกแต่ก็นึกไม่ออก ฉันจำได้ว่าฉันบอกป้าไปว่าฉันชื่อ.. มินโฮมองไปยังป้าแม่บ้าน ผมขอขนมเพิ่มได้ไหมครับ คุณป้า อ้อได้จ้า เดี๊ยวป้าไปเอามาเพิ่มให้ค่ะ เอ๊ะ นี่กล่องอะไรคะพี่ มินโฮเดินเข้าไปใกล้ แล้วเปิดกล่อง หยิบสิ่งที่อยู่ในกล่องออกมา มันคือแหวน โหว แหวนนี่สวยจัง พี่เก็บไว้ให้กับผู้หญิงของพี่หรอ อื้ม มินโฮยิ้ม ใช่พี่เก็บไว้ให้ผู้หญิงของพี่ แล้วพี่ทำไมไม่ให้เธอไปหล่ะ ก็พี่มัวแต่หลับอยู่บนเตียงเธอเลยไม่รอพี่แล้วหล่ะสิ ทำไมคะ เธอไปไหน เธอไปอยู่ในที่ไกลจากนี่ เสียดายจัง แล้วพี่ทันบอกเธอรึเปล่าว่าพี่รู้สึกกับเธอยังไง มินโฮยืนจ้องหน้าเยวอน ถ้าพี่บอกออกไป แล้วความรู้สึกของเธอหล่ะ เธอจะรับมันได้มั้ย เอ๊ะ...พี่มินโฮเป็นอะไรไป ห๊ะ ไม่มีอะไรหรอก ชายหนุ่มจึงรีบปรับท่าที เยวอนอ่า พี่ฝากมันไว้กับเธอก่อนจะได้ไหม แหวนวงนี้ เห... ฝากไว้ที่ฉันหรอ อืมม ใช่ฝากไว้ที่เธอ ขอมือของเธอด้วย หญิงสาวยื่นมือให้ชายหนุ่มอย่าง งงๆ มินโฮสวมแหวนวงนั้นที่นิ้วนางข้างซ้ายให้กับเยวอน พี่ มินโฮ ทำอะไรหน่ะ มินโฮจับมือเยวอนไว้แน่น พร้อมกับพูดว่า สัญญากับพี่นะเธอจะไม่ถอดมันจนกว่าพี่จะขอคืน สัญญานะเยวอน โอ๊ยพี่ ฉันเจ็บปล่อยฉันก่อนสิ ทำไมต้องให้ฉันใส่มันไว้ด้วยหล่ะ ไม่เอาหล่ะ เยวอนพยายามจะถอดแหวนนั่นออก แต่แล้วมินโฮก็รวบตัวหญิงสาวเข้ามากอดไว้ พี่บอกไม่ให้ถอดจนกว่าพี่จะขอคืนไง เยวอน หญิงสาวตกใจกับสิ่งที่พี่ชายเธอทำ พี่ ทำอะไรหน่ะ เธอ...ฟังพี่ให้ดีนะ ก่อนที่พี่จะเปลี่ยนไปเป็นอีกคนแหวนนี่เธออย่าถอดมันนะจนะกว่า... อุ้ย แม่บ้านเดินเข้ามาเห็นก็ตกใจ ทั้งคู่จึงผละออกจากกัน เยวอน จึงรึบออกจากห้องของมินโฮทันที ทำไมพี่ชายเธอถึงทำกับเธอแบบนี้ พี่มินโฮเป็นอะไรไป แล้วแหวนนี่

Create Date : 17 กันยายน 2556		0 comments
Last Update : 17 กันยายน 2556 22:38:56 น.
Counter : 683 Pageviews.
Share Tweet