you're my girl

จินนา มานั่งรอ ใครคนนึงที่ม้านั่ง ข้างทาง เห้อ... มีเสียงข้อความเข้าที่มือถือของเธอ เปิดเรียนวันแรกเป็นไงบ้าง หญิงสาวเมื่อได้อ่านข้อความก็ถึงกับอมยิ้ม น้อยๆ พร้อมกับ พิมพ์ตอบกลับไปว่า มหาลัยที่นี่ใหญ่โตกว่าที่คิดไว้เยอะค่ะ รู้สึกแปลกๆกับที่นี่ แล้วก็มีข้อความตอบเธอกลับมา เธออยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย หญิงสาวตอลกลับไปว่า อยู่ได้สบายมาก เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นจากมือถือ ก็มีชายหนุ่มวัยกลางคนยืนตรงหน้าเธอแล้ว เป็นไงตอนรับเกาสู่เกาหลีนะ พร้อมกับรอยยิ้มอันแสนอบอุ่น คุณพ่อเธอสบายดีนะ จินนาอ่า ค่ะคุณอา คุณพ่อสบายดี ไม่ได้เจอเธอนานแค่ไหนแล้วนะ อืมมม น่าจะ 10 ปีมั้งคะ โห... ทำไมคะหนูดูโตขึ้นมากเลยสิ หึ... อาว่าไม่นะ เธอก็ยังดูเหมือนเด็ก 10 ขวบอยู่เลย จองซอค แตะที่ศรีษะหลานสาว อย่างอ่อนโยน โหยย คุณอา ผ่านมาตั้ง 10 ปีแล้วนะ ทำไมยังมองหนูเป็นเด็ก 10 ขวบอยู่อีก จินอาก้มมองดูตัวเอง ที่สูงขึ้น เธอสวมหมวกไหมพรมหนา เก็บผมยาวสลวยของเธอไว้ หญิงสาวมองชายหนุ่มที่กาลเวลาไม่อาจทำร้าย คุณอา ของเธอได้เลย ไปเถอะ อาต้องไปจัดการเรื่องบ้านให้เธอด้วย จะไปอยู่โรงแรมทำไม บ้านเธอก็มี อาเองก็ยังไม่อยู่บ้านเลยไม่ใช่หรอ... โธ่บ้าน...นั่นใครจะกล้าไปอยู่

จอง กึน มอง ตาม อ.หนุ่ม กับ เพื่อนร่วมชั้นเรียน ก่อนจะขับรถผ่านคนทั้งคู่ไป หลายวันก่อน จอง กึน ได้พบกับ จินนา ที่ห้างสรรพสินค้า เขายังจำภาพในวันนั้นได้ดี จองกึน จองกึนอยู่กับคุณพ่อ กับกลุ่มพนักงานที่กำลังเดินตรวจและทักทาย ร้านค้าภายในห้าง แล้วก็ได้เข้าไปช่วยแก้ปัญหาให้เธอ ในขณะที่จินนา ซื้อสินค้า ในตอนที่ชำระเงิน ว้า...เงินวอน มีไม่พอจ่าย เธอมองผ้าพันคอผืนใหญ่ที่เธออยากได้ในถุง แล้วลังเลว่าจะซื้อมันดีไหม คุณลูกค้าคะ มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ เสียงพนักงานขายเอ่ยถาม คืออย่างนี้ค่ะ หนูมีเงินวอนไม่พอค่ะ ขอจ่ายเป็นเงิน ดอลล่าร์ ได้ไหมคะพี่ พนักงานที่เคาท์เตอร์ต่างมองหน้ากัน จะแก้ปัญหากันอย่างไร ในตอนนั้นเอง จอง กึน จึงให้เลขา เดินเข้ามาและช่วยจัดการ เรื่องราวจึงเรียบร้อย ผ้าพันคนหนานุ่ม ผืนนั้น วันนี้เขาก็เห็นมันพันอยู่ที่คอของเธอด้วย แต่ที่ไม่เข้าใจอีกอย่างก็คือ ทำไมดู เธอ สนิทกับ อ.หนุ่ม นั่นจัง ทั้งที่ตอนอยู่ในห้องเรียน ก็ไม่เห็นทั้งคู่จะแสดงอาการ อะไรออกมา จองกึน หยุดคิด ทันทีเมื่อมีสายโทรศัพท์เข้า เขารับสายอย่างไม่สบอารมณ์นัก ยกเลิกนัดผมวันนี้ให้หมด เพิ่งเลิกเรียน อยากพัก เรื่องนั้นเดี๊ยวฉันบอกท่านประธานเอง

จินนา อ่า เธออยู่ได้จริงๆหรอ อาหลาน มาอยู่ในบ้านหลังเล็กๆที่อยู่ติดกับบ้านใหญ่โดยมีแนวรั้วไม้เชื่อมถึงกัน ค่ะอา เธอยืนมองที่ด้านหน้าบ้านหลังเล็กที่เธอเลือกห่างจากบ้านหลังใหญ่ของคุณพ่อเธอ ซึ่งอา เองก็เลือกที่จะไปอยู่คอนโด เหตุเพราะกลัว ความกว้างใหญ่ของบ้าน และจะต้องอยู่คนเดียวมัน ออกจะเงียบเหงาและวังเวงอยู่ เหมือนกันในความคิดของ จองซอค นี่มันเรือน คนงานนะ จินนาอ่า หญิงสาวไม่สนใจเสียงพูดของ อาเลย เธอสำรวจรอบๆบ้านน้อย ของเธอ หนูอยู่คนเดียว ของก็ไม่มีอะไรมาก ไม่จำเป็นต้องอยู่บ้านใหญ่หรอกค่ะ ไม่งั้นกลางคืนหนูคงนอนไม่หลับแน่ ถ้าต้องอยู่คนเดียวในที่แบบนั้น เธอจะอยู่ที่นี่จริงๆหรอ ค่ะอา หญิงสาวตอบรับอย่างมั่นใจ งั้น อาจะย้ายกลับมา ก็แล้วกัน เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว อยู่ที่ไหนอา ก็เป็นห่วงอยู่ดี แต่อาคะ บ้านหลังนี้มีแค่ห้องเดียว ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วหนูก็ไม่อยากไปอยู่บ้านใหญ่ด้วย เอาตกลง อาจะย้ายไปอยู่บ้านใหญ่นั่น ก็ได้ งั้นเราออกไปหาซื้อของใช้จำเป็นกันดีกว่า นะคะ อา

จอง ซอค ขับรถมาส่งหญิงสาวที่หน้าห้างฯ เสร็จประชุมแล้วอาจะรีบมานะ จองซอคเอ่ย ไม่เป็นไรค่ะ ไปเจอกันที่บ้านนะคะ อ้อ เดี๊ยว จินนา อ่า จองซอค ส่งบัตรเครดิตให้ จินนา เงินดอลล์ฯเก็บเอาไว้เถอะ เอาบัตรอาไปใช้นะ แล้วถ้ามีปัญหาอะไรก็โทร หาอาด้วยหล่ะ ประชุมเสร็จ อาจะไปเก็บของ แล้วไปเจอกันที่บ้านนะ

Create Date : 21 ธันวาคม 2556		0 comments
Last Update : 21 ธันวาคม 2556 10:55:00 น.
Counter : 684 Pageviews.
Share Tweet