ซุป'ตาหน้าใส หัวใจให้เธอ 5

นานา ลูกยังไม่นอนอีกหรอ เสียงแม่ เคาะประตูเรียกหญิงสาว เธอกำลังนั่งปั่นงานแปลบทละครของเธออยู่ คะแม่ หญิงสาวเดินไปเปิดประตูให้แม่เธอ วันนี้ คุณแม่เธอแวะมาเยี่ยมและจะอยู่ค้างกับเธอด้วย ทำอะไรจนดึกดึ่นนักหล่ะลูก งานเร่งหน่ะค่ะ อีกเดี๊ยวก็จะปิดไฟนอนแล้ว แม่ง่วงก็นอนก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอหนู ผู้เป็นแม่นั่งมองเด็กสาว ที่เธอเฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดูมาโดยลำพัง อย่างมีความสุข อ่าา นอนก่อนดีกว่า นานาปิดไฟที่โต๊ะทำงาน หันมาอีกที แม่เธอได้เดินออกจากห้องนอนเธอไปซะแล้ว

ที่ระเบียง โนรี ยืนกุมบางสิ่งอยู่ในมือ สายตาเธอมองทอดยาวออกไป เธอย้อนคิดไปเมื่อตอนที่ นานา ยังเป็นเด็ก เด็กน้อยมักจะถามถึงพ่อของเธอเสมอ ว่าพ่อไปไหน ทำไมเพื่อนๆหนูมีคุณพ่อมารับที่โรงเรียน แล้วคุณพ่อหนูไปไหนคะ น้ำตาของผู้เป็นแม่ก็เอ่อล้นทุกทีที่ได้ยินลูกสาวถามแบบนั้น บางวันเด็กสาวร้องไห้กลับบ้านมา และบอกกับเธอว่าเพื่อนๆ ล้อเธอว่าเธอเป็นลูกที่ถูกเก็บมาเลี้ยง พ่อก็ไม่มี แล้วเธอก็ผิวพรรณไม่เหมือนกับแม่ของเธอด้วย ผู้เป็นแม่เห็นแบบนั้นแล้วก็ยิ่งเศร้าใจมากกว่าลูกซะอีก จน นานๆเริ่มโตขึ้น เธอก็ไม่ได้ยินคำถามเหล่านั้นอีก จน เธออยากให้ลูกสาวเรียนภาษาเกาหลี นานาเมื่อตอนนั้นถามเธอว่าทำไมเธอถึงต้องเรียนภาษาเกาหลีด้วย เธอจำต้องบอกความจริงกับลูกสาวไปในตอนนั้น ว่า นานามีพ่อนะ หนูไม่ใช่เด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงนะลูก พ่อหนู ชื่อ ยูน แจ ฮา ตอนนั้นนานา ถึงกับตัวแข็งทื่อ ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่แม่เธอพูดออกมา พ่อ นานา เป็นคนเกาหลี แม่ถึงอยากให้หนูเรียนภาษาเกาหลีเอาไว้ เผือแม่... ไม่ทันได้พูดต่อ ลูกสาวก็เอ่ยกับเธอว่า หนูไม่อยากรู้แล้ว แม่ไม่ต้องบอกอะไรเกี่ยวกับพ่อนะคะ เธอรู้ทันทีว่าลูกสาวรู้สึกเสียใจ นานาเองมีคำถามมากมายอยากจะถามแม่ แต่เธอก็เก็บมันเอาไว้

แม่คะ มายืนตากน้ำค้างทำไมตรงนี้ ลมแรงเข้านอนกันเถอะค่ะ แม่ว่า อากาศกำลังดีเลยหล่ะ อยู่กรุงเทพ หนูไม่ร้อนบ้างหรอลูก แม่ว่าแม่คงอยู่ในเมืองแบบนี้ไม่ไหว มันร้อบอบอ้าวจัง ลูกก็ระวังสุขภาพด้วยนะ ออกนอกบ้านร้อนๆ แล้วกลับบ้านก็มาเจอแอร์เย็นๆ จะไม่สบายเอานะ นานายิ้ม ไม่ได้ยินแม่บ่นซะนาน ค่ะ เธอตอบเพียงสั้นๆ นานา คะแม่ มานี่ซิลูก หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้แม่ของเธอ โนรี กำสิ่งของที่อยู่ในมือส่งให้กับบุตรสาว อะไรคะแม่ หญิงสาว ถามเมื่อเห็นสร้อยรูปหัวใจที่ฝังเพชรสีชมพู อยู่ตรงกลาง นานาเคยเห็นแม่ใส่มันอยู่นี่คะ จ้า ตอนนี้มันเป็นของลูกแล้ว มาสิแม่จะใส่ให้หนู นานาหันหลังให้กับแม่ของเธอ เก็บรักษาไว้ให้ดีนะลูกของสิ่งนี้สำคัญมาก โนรีเปิดจี้ออก นานาแปลกใจ โฮ๊ะ มันเปิดได้ด้วยหรือคะแม่ ข้างในนี้มีรูป นานาตอนเล็กๆ และอีกฝั่งเป็นรูปผู้ชาย เธอรู้โดยทันทีว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครไปไม่ได้ นานานิ่ง แม่ให้สร้อยนี้กับหนูทำไมคะ ฟังแม่ดีๆนะ สร้อยนี้พ่อของลูกให้กับแม่ไว้ มันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ลูกรู้ว่า หนูไม่ได้เป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง หนูไม่อยากได้ นานา โนรีเสียงเข้มขึ้น แม่เองก็ไม่รู้จะอยู่กับหนูไปได้อีกนานแค่ไหน หญิงสาวมองหน้าแม่ของเธอ ทำไมแม่พูดแบบนี้หล่ะคะ โนรี ลูบศรีษะเด็กสาวอย่างอ่อนโยน ทำไมแม่ถึงต้องให้หนูเรียนภาษาเกาหลี เพราะอะไรแม่ถึงส่งหนูไปเรียนเมืองนอก แต่แม่คะ พ่อเขาทิ้งเราไป แล้วทำไม.. แม่หวังว่าอย่างน้อยซักครั้งนึง แม่อยากให้ นานา ได้เจอกับพ่อเขา โนรีรู้ดีว่าคงอยู่กับลูกได้อีกไม่นาน เพราะอาการเจ็บป่วยของเธอที่เธอปิดบังลูกสาวเอาไว้ แม่อยากให้หนูไปเกาหลี นานาถึงกับชะงัก ที่ได้ยินมารดาพูดแบบนั้น ผู้เป็นแม่ซ่อนอาการเจ็บป่วยไว้ด้วยใบหน้าที่เจือไปด้วยยิ้มอย่างอ่อนโยน เป็นถึงล่ามภาษาเกาหลี แต่ไม่เคยไปเกาหลีเลย มันจะได้หรือลูก นานาไม่เคยมีความคิดอยู่ในหัวเธอเลย เรื่องไปเกาหลี ใช่เธอเกลียดที่พ่อ ทิ้งเธอกับแม่ไป อะไรที่เกี่ยวกับเกาหลีเธอก็เลยค่อนข้างต่อต้านไปด้วย ถ้าเธอไม่เห็นแก่แม่ที่ขอร้องให้เธอเรียนภาษาเกาหลีตั้งแต่ยังเล็ก เธอก็คงไม่ทำ แค่ภาษาอังกฤษ จีน ที่เธอได้เรียนมาก็น่าจะพอแล้ว หลังจากที่ส่งแม่เข้านอนแล้ว นานา มานั่งพลิก จี้รูปหัวใจพลิกกลับไปกลับมา ก็เห็นอักษรภาษาเกาหลี กับ อักษรอังกฤษ ที่เธอเข้าใจว่าเป็นชื่อของพ่อเธอ ยูน แจ ฮา..

Create Date : 25 เมษายน 2555		0 comments
Last Update : 25 เมษายน 2555 23:44:35 น.
Counter : 763 Pageviews.
Share Tweet