Bloggang.com : มารร้ายแอนด์สาวแก่ : อยากเล่า ตอนที่ 2

อยากเล่า ตอนที่ 2

อ๊ะ อ๊ะ กลับมาแว้วววว

ต่อจากตอนที่แล้ว คือ อารมณ์ตัดสินใจไม่กลับบ้าน คืออารมณ์ งง ตัวเอง

เดินออกมาจาก สนง การบินไทย มองซ้าย มองขวา ส่วนกระเป๋า เอาไปไม่เยอะ

แค่กระเป๋าลากใบไม่ใหญ่ เพราะให้น้าหิ้วไปให้แล้วช่วงที่น้ามา คราวนี้ ยืน

มองรอบสนามบิน อารมณ์แบบ ทำอะไรลงไปวะ คือ เราอยากไปอยู่อเมริกา

มานานแล้ว จะบอกว่าเป็นความฝันส่วนหนึ่งเลยก็ได้ ที่คิดว่าไปทำงาน จน

ได้กรีนการด์จะพา แม่ไปอยู่ด้วย เพราะอย่างน้อยก็มีครอบครัวอยู่ที่นี่หลาย

คน ถึงตอนนั้นก็เลยเรียกรถสนามบิน ลีมูซีนนั่นเอง(แอบหรู) โทรหาคุณ

เพื่อนที่ทำงานที่แมริออท บอกเพื่อนขา เปิดห้องให้หน่อย คุณเพื่อนถึงกับ

ตกใจ อ้าว แกไม่ขึ้นเครื่องเหรอ เกิดอะไรขึ้น เราเองบอกอย่าเพิ่งถาม ยังงง

ตัวเองอยู่ เราโทรบอกน้าแต่ไม่โทรบอกแม่แล้วบอกน้าห้ามบอกเดี๋ยวบอก

เอง ไปถึงคุณเพื่อนออกมาต้อนรับดุจ วีไอพี 55 เปล่าหรอกเข้ามาเพื่ออยาก

รู้ เราบอกไม่ต้องถามขออยู่กับตัวเองซักพัก คือจะบอกว่าเพื่อนจะรู้จักนิสัย

ดี ว่าไม่ก็คือไม่ เพื่อนเลยบอกเดี๋ยวพาไปเมา

และแล้ว เราเองก็ปิดเครื่อง(นิสัยเสียเนอะ) เช้าตื่นขึ้นมาอารมณ์ เที่ยวก็เกิด

ขึ้นคิดอะไรไม่ออก ก็หัวหิน ออกจากโรงแรมโทรบอกคุณเพื่อนที่น่าฮัก

มากมาย ว่าไปมั้ย เพื่อนบอกชั้นไม่ได้ว่างงานนะเฟ้ย เราก็เลยฉายเดี่ยวโลด

(หญิงไทยใจกล้าหน้าด้านซะอย่าง 55) แต่คุณเพื่อนบอกจะตามมาถ้ารอได้

อีก 3 วัน คุณเพื่อนจัดการเรื่อง โรงแรมที่หัวหินเสร็จสรรพ แต่รถเราหาเอง

หาคนที่เคยกิ๊กมาพาไปส่งแล้วก็ไล่กลับ 55 (ถึงตอนนี้เพิ่งรู้ตัวว่าเลว) ตอน

แรกเค้าก็อิดออด ไม่กลับเราก็หาได้แคร์ 55 (เลวเนอะ)

เราก็บอกเอางี้ขออยู่

คนเดียวซักพักค่อยกลับไปคุยด้วย กำลังเครียด 55 เค้าก็ดีเนอะฟังเรา

(ประชด) ไปเปิดห้องที่เดียวกับเรา ฟังมากมายเลย 55 แต่หาได้แคร์ไม่

เราไม่ออกจากห้องเท่าไหร่ แต่เวลาหิวก็ไปเดินที่ตลาดหัวหิน ซื้อของกินมา

ตุนเพียบ อาจจะเป็นเรื่องดีกลับการที่ได้มาอยู่คนเดียวได้คิดอะไรบ้าง ต้อง

ขอบคุณคุณเพื่อนมาก กับการหาห้องที่ความสะดวกสบายเพียบ เรื่องอาหาร

การกิน ก็โอแต่ไม่ค่อยชอบอาหารโรงแรม ชอบอาหารตามตลาดมากกว่า

หลังจากนอนผลาญเงินค่าห้องเพื่อนสองคืน ก็คิดได้โทรหาแม่ถามว่าทำ

อะไรอยู่ แม่บอกกำลังไปรับหลานเราก็อืม อย่าถามนะขากลับๆยังไง

ก็กลับกับคนเดิม พี่แกไม่ยอมกลับ ขนาดเจอกับเราแค่ตอนเราออกไปตลาด

ก็หมั่นโทรมาหาแต่แอบประหยัด โทรเบอร์ภายใน 55 กลับมาถึงก็ขอบคุณ

เค้าบอกว่า ดีกับเราจริงๆเลย หลังจากลงจากรถ เข้าบ้านมาเจอแม่ จะบอกว่า

ตกใจทั้งบ้าน เราโทรบอกคนนั้น ว่าเาไม่ได้ไปแล้ว คำถามแรก แล้วไปไหน

มาตั้งหลายวัน

ไม่ถามเหตุผลเลยว่าทำไมไม่ไป หลังจากกลับมาก็รีบแต่งตัวไปหาป้าที่บ้าน

ป้าไม่ยอมทำคีโม ไม่ยอมรับยาใดๆทั้งสิ้น บอกเค้าจะตายก็ตายที่บ้าน ไม่คิด

ว่าคำพูดนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้ยิน เช้าเราก็ไปอีก ว่าจะไปโน้มน้าวให้ไป

หาหมอ ที่บ้านไปเรียกก็เงียบ พี่ๆน้องๆเลย งัดบ้านเลย เข้าไปก็เห็นป้านอน

อยู่ แต่คิดว่าน่าจะเพิ่งเสีย เพราะตัวยังไม่แข็งเลย เลยพาไปโรงพยาบาล

ให้ที่โรงพยาบาลทำศพให้เสร็จ ก็พากลับทำพิธี หลังจากวันนั้นมาเราก้ต้อง

เริ่มที่จะคิดถึงอนาคต เริ่มหางาน แต่ด้วยความที่เค้าคนนั้น ยังเรียนอยู่

ทำให้ความเข้าใจมันค่อนข้างแตกต่างกันอย่างมาก ประมาณว่าเคมีไม่เข้ากัน

เอาไว้ค่อยมาต่อเนอะ

Create Date : 21 ธันวาคม 2553

Last Update : 21 ธันวาคม 2553 21:30:21 น.

0 comments

Counter : 678 Pageviews.