|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
ต้นไม้ที่ไม่มีวันออกดอก..
หัวเอ็มของรุ่นน้องที่แทบไม่เคยคุย ไม่สนิท แอดไว้ร่วมปี ทำให้ปิ๋มอ่านซ้ำ ไหนว่าจะยังปลูกต่อ..ต้นไม้ต้นนี้ที่ไม่มีวันออกดอก .... ไม่รู้ที่มาที่ไปของน้องเค้า.. แต่ รู้สึกเจ็บ
เป็นคุณ.. จะยอมทำอะไรแบบนี้ไหม.. พยายามโดยไม่มีจุดหมาย..หรือจะมีก็โคตรจะริบหรี่..
ปิ๋มล่ะนับถือ..พวกหัวดื้อไม่รู้จักย่อท้อพวกนี้..จิตใจเค้ามุ่งมั่นดี.. แต่ในความนับถือ.. บางที่ถ้าปิ๋มได้มีโอกาสพิจารณาเปอร์เซ็นความสมหวัง.. ..บางที ปิ๋มก็สงสาร..
แล้วก็ โคตรจะโล่งใจ ถ้าเค้าล้มเลิกความตั้งใจไปซะได้..
เคยฟังนิทานจากที่ไหนซักที่ เนื้อหาจำได้ไม่ละเอียดนัก.. จำได้แต่ใจความ จำได้แต่ว่า เป็นเรื่องของชายหนุ่มธรรมดา ไปเผยอรักหญิงสาวสูงศักดิ์(หรืออาจจะแค่สวยมาก) หญิงสาวไม่สนใจ เอ่ยปัดไปว่า ถ้ามีปัญญามาเฝ้าหน้าบ้านได้ถึงร้อยคืน ถึงจะพิจารณา..
..ต้นไม้จะออกดอกไหม..ชายหนุ่มไม่รู้ แค่รู้ว่ามันไม่ตาย ชายหนุ่มเพียรมาเฝ้า คืนแรก..สอง..สาม สี่..เรื่อยๆ และเรื่อยๆ ชายหนุ่มยังคงมาเฝ้าอย่างอดทน.. ส่วนหญิงสาว ยังคงทำตัวสวยและสูงศักดิ์ต่อไป หากสายตา ก็เริ่มเคยชินกับการได้เห็นชายหนุ่มจากหน้าต่างทุกคืน .. โดยไม่รู้ตัว..หญิงสาวก็เผลอรอคอยให้ผ่านพ้นคืนที่หนึ่งร้อย..
ล่วงเข้าไปคืนที่เก้าสิบเก้า หญิงสาวยังคงทำตัวสูงศักดิ์ ยังทำตัวเป็นต้นไม้ที่ไม่ยอมส่งวี่แววของการผลิดอก
..คืนที่ร้อย.. ชายหนุ่มกลับหายไป
และหายไปเลย..
มาตอนนี้ หญิงสาวกลับเป็นฝ่ายตามหาด้วยความเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้น ชายหนุ่มถึงได้ทิ้งสิ่งที่เค้าเพียรพยายาม .. จนกระทั่งไปเจอชายหนุ่มที่กำลังดำเนินชีวิตไปอย่างปกติสุข.. หญิงสาวส่งคำถาม เกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านไม่มา ทั้งที่เหลือเพียงแค่วันเดียว ชายหนุ่มตอบอย่างสงบ เมือแรกของการพยายาม ..ข้าคิดว่าข้าทำได้ โดยหวังว่าระหว่างนั้นจะมีเศษเสี้ยวกำลังใจส่งมาบ้าง.. แต่นานวันก็เหมือนความพยายามนั้นสูญเปล่า ข้าเป็นคนธรรมดาที่รู้จักท้อ หลายครั้งที่อยากจะเลิก แต่อีกใจ ก้อยากรู้ว่า ถ้าข้ามีความตั้งใจจริง ข้าจะสามารถทำการใดการนึงสำเร็จหรือไม่ จากความหวังที่จะได้เด้ดดดอกฟ้า เลยกลายเป็นการพิสูจน์ตัวเอง ...สุดท้าย ท่านก็ไม่ใช่เป้าหมายอีกต่อไป ดังนั้น เมื่อถึงคืนที่เก้าสิบเก้า ข้าแน่ใจแล้วว่าข้าสามารถทำได้.. แต่ข้าจะต้องการคืนที่ร้อยไปทำไมในเมื่อข้าไม่ได้ต้องการท่าน
เดาว่าหญิงสาวคงเหวอบริโถค หน้าม้านกลับไป แต่ไม่รู้ว่าจะกลับไปทำตัวสูงศักดิ์บนหอคอยเหมือนเดิม(แล้วเชิญเมิงคอยต่อ) หรือจะลดๆไอ้ท่าที่มากๆลงได้บ้าง
...เผลอเล่าซะยาว.. ปิ๋มมันพวกแอนตี้โรแมนติก.. บอกตามตรงว่านีทานเรื่องนี้โคตรสะใจ
Create Date : 10 มิถุนายน 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 10 มิถุนายน 2552 12:41:33 น. |
Counter : 373 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: tuch-nat วันที่: 10 มิถุนายน 2552 เวลา:12:51:54 น. |
|
โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 10 มิถุนายน 2552 เวลา:18:29:15 น. |
|
| |
|
monsil |
|
|
|
|