|
เพื่อนของเราชื่อ..
เมื่อหลายวันก่อน ท่ามกลางผู้คน.. ปิ๋มอ่านหนังสือเล่มที่เพิ่งแกะซองพลาสติก.. จริงๆแล้ว มันเป็นหนังสือเพลง ที่มีคอมเม้นท์หรือที่มาของเพลงเขียนกำกับไว้... มีอยู่หลายเพลง ที่ปิ๋มไม่รู้จัก แต่เนื้อเพลงที่อ่าน ทำให้ปิ๋มอยากหามาฟัง.. เปิดไปถึงหน้าหนึ่ง คนเขียนได้เขียนเอาไว้.. "ส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าเวลาใครก็ตามที่พูดออกมาว่า เหงา.....จะพูดเพราะต้องการอ้อนเท่านั้น แต่ความรู้สึกของคนไม่มีใครหรือโดดเดี่ยว สังเกตได้ว่าเขาจะไม่ค่อยพูดคำนี้ออกมา คนที่ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านเหงามามาก วิญญาณของเขาน่าจะแข็งแกร่งพอที่จะไม่เรียกร้องและอยู่ร่วมกับความเหงาได้อย่างสบายๆ" ปิ๋มรู้สึกตื้อๆอย่างบอกไม่ถูก..และเมื่อปิ๋มอ่านซ้ำอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าจับใจความได้ถูกต้อง.. ณ สถานที่และเวลาที่ไม่เหมาะสม.. ปิ๋มแอบน้ำตาซึม แม้กระทั่งยามที่ต้องพิมพ์ประโยคนี้.. ที่ผ่านมา ปิ๋มไม่เคยเอ่ยคำที่ว่า.. จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ปิ๋มไม่คิดว่าเป็นเพราะต้องการจะอ้อน.. แต่คิดว่าเป็นช่วงที่จิตวิญญาณมันเปราะบางลง.. เมื่อไหร่ที่เริ่มหนักปากกับคำนี้ นั่นแปลว่า ความเข้มแข็งอย่างเดิมเริ่มกลับมา.. (ก็ เริ่มหนักปากขึ้นเยอะ) ........................................................................... เมื่อวาน ปิ๋มขนของออกจากลูกอ๊อด..เห็นหนังสือที่อินทิเรียลิมไว้เลยถามผ่านหน้าจอ... "จะคืนหนังสือคุณได้ยังไง" "มาที่ห้องไหม" ..อินทีเรียชวน หมายถึง ห้องที่คอนโด ที่ที่บ้านของปิ๋มอยู่ใกล้ๆ.. ปิ๋มแทบไม่คิด ปลิวไปอย่างรวดเร็ว แม้ลูกอ๊อดไม่อยู่ข้างกาย และไปใช้ชีวิตอย่างอมีบ้า24ชั่วโมงเต็ม..โดยที่แทบจะไม่มีกิจกรรมอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน.. (ห้องชาวบ้าน ช่างไม่เกรงใจ) เจ้าของบ้านถามเป็นระยะ"เบื่อไหม" ..ไม่ได้เบื่อหรอก เกรงใจบ้างว่าต้องการเวลาส่วนตัวไหม.. แต่ความรู้สึกไม่อยากกลับมาอยู่คนเดียวมันทำให้ปิ๋มทำไม่รู้ไม่ชี้..(โทษนะอินทีเรีย) การนั่งจับเจ่าเฝ้าที่ทำงานขณะที่คนอื่นใช้วันหยุดกันอย่างหรรษาลั้นลามันทำร้ายกว่าที่คิด.. (ถึงแม้จะมีพงัน..แต่มันสั้นจน..ไม่อิ่มใจ) ย้อนกลับไปอ่านครึ่งบน ..ปิ๋มถอนหายใจอีกครั้ง ต่อให้ยังไม่ได้หลุดคำนั้น ..สำหรับปิ๋มถือว่าอาการยังแย่อยู่ เฮ้อ...
Create Date : 19 เมษายน 2552 |
Last Update : 19 เมษายน 2552 22:36:45 น. |
|
0 comments
|
Counter : 295 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
|
monsil |
|
|
|
|