เล่าละไม..

<<
มิถุนายน 2552
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
18 มิถุนายน 2552
 

ชิมไป.เพ้อเจ้อไป

"มีไส้เป็ดอยู่ร้านนึง อร่อยมาก เดี๋ยวจะพาไปกิน"
...ปิ๋มจำได้ว่ากระพริบตาปริบๆ อิมเมจินถึงไส้หมูพะโล้ขนาดย่อส่วน..เหลือเล็กๆ
แต่เอ มันจะมาเป็นท่อนๆหรือเป็นพวงๆล่ะ จะมีกลิ่นพะโล้หรือกลิ่นเป็นแรงกว่า
เดาว่าสีหน้าคงแสดงอะไรออกไปบ้าง เลยโดนยิงคำถามต่อ

"กินเป็นไหม"

..ปิ๋มนึกถึงไส้หมูพะโล้(อีกนั่นแหละ ก็มันไม่รู้จักอย่างอื่นนิ) นึกถึงเจ้าที่ทำเป็นพะโล้(แบบไม่เข้มข้นมาก)แล้วเอามาทอดกินกะซีอิ๊วหวาน(น้ำลายหกว่ะ)
พลางพยักหน้าหงึกหงัก น่าจะใกล้เคียงน่ะ..
"อยู่คลองตันนี่เอง เดี๋ยวพาไป.. เคยมากินกะคนเก่า"
...ปิ๋มพยักหน้าหงึกหงัก (ทำเป็นอย่างเดียวเรอะ)..ไอ้อารมณ์ระลึกถึงอดีตแล้วเล่าสู่กันฟัง เป็นเรื่องธรรมดา(เพราะอิฉันก็เป็น) เลยไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเมนูที่นำเสนอ
"อร่อยจริงๆ.. อยากให้ลอง"

"ไม่รู้นะ อร่อยของเราอาจไม่เหมือนกัน"... ปิ๋มจำได้ว่าแบ่งรับแบ่งสู้ไปแค่นั้น

ก็เกิดเราบอกว่าไม่อร่อย..คนพาไปจะเสียเซ้วเอา..สงสารน่ะ


หลายวันต่อมา ขณะที่มื้อก่อนหน้าไม่ค่อยย่อย แต่โอกาสมาถึง เมนูใหม่จึงถุกนำเสนอ

พ่อค้าถามขนาดที่ต้องการโดยแยกเป็นราคา..(ซึ่งปิ๋มว่าราคาพอสมควรทีเดียว)
ไม่นาน ไส้เป็ดตามที่โฆษณาก็ถูกนำมาเสิร์ฟบนจานแบนๆ..เล็กๆ..(ป๊าด..นึกราคาตะกี๊..แพงใช้ได้เลยนะนั่น)

...ความรู้สึกแรก คือ..เออ..หน้าตาไม่เหมือนที่คิด
เหมือนสาหร่ายใสๆ..บุกเส้น หรือเส้นใหญ่ใสๆมากกว่า.. แทบไม่มีอะไรที่ทำให้ปิ๋มเดาได้เลย ถ้าไม่รู้มาก่อนว่านั่นทำมาจากอะไร
รสชาดก็ต่างจากที่คิดจากสิ้นเชิง..ถ้าไม่มีน้ำพะโล้เค็มๆราดมาพอขลุกขลิก(คนอ่านน้ำลายไหลยัง..แต่คนเขียนอ้ะ ไหลแล้ว)
พอให้ได้ชื่อว่าเป็นพะโล้..
สรุปว่าเป็นของกินเล่นที่น่าประหลาดใจ และรสดีทีเดียว(ประทับใจน้ำจิ้มว่ะ)
..
เงยหน้ามา ไกด์พากินออกแนวลุ้น..ว่าจะอร่อยเหมือนกันไหม..
..ปิ๋มได้แต่ยิ้ม อยากจะแกล้งเบ้ปากทำท่าเต็มกลืนไปเหมือนกัน.. แต่แกล้งไม่ลง

...............................................................
ไข้หวัดหมูระบาดมาเคาะประตูบ้าน.. พ่อ(เทพนั่นแหละ เดี๋ยวนี้ที่นี่เค้าพาเรียกว่าพ่อ) ประกาศให้ใช้ UV ฆ่าเชื้อ ซึ่งมีใช้แค่แผนกปิ๋มที่อยู่..
ตอนนี้จำต้องเป็นอุปกรณ์สำส่อน..ร่อนไปทุกจุด ..
อยู่เช้านี้ คุยซุปเปอร์ไวเซอร์..เจอคำถาม
"เจมๆ ปกติไฟ UV นี่เค้าใช้กันกี่นาที"
"สิบห้าอ่ะพี่..มากสุดไม่เกินสามสิบ"
"เฮ้ย..จะพอเหรอ ..เห็นแม่บ้านเค้าบอกว่า24 ชั่วโมง"
...เอ่อ..นั่นแม่บ้านบอก....แต่ ที่กรูรู้นี่..ก็พี่หัวหน้าเก่ากะบริษัทบอก.. ไม่มีที่มาเหมือนกันเลยชักเคว้ง
"ไม่แน่ใจอ่ะพี่ แต่ที่อบมาก็สิบห้ามาตลอดนะ จริงๆผลมันก้ไม่ได้อะไรมากไปกว่าเหมือนกับตากแดดจัดๆ"
"พี่ว่าสี่ชั่วโมงดีไหม"..พี่ซุปส่งคำถาม.. ไม่รู้ว่าอยากได้คำตอบไหม
"ทำไมล่ะพี่"..ปิ๋มอดสงสัยตรรกะของพี่แกไม่ได้น่ะ เลยถาม
"เชื้อหวัดมันตายในสี่ชั่วโมงไง.."
"เอ่อ..แล้วแต่พี่เหอะ แต่หนูขอหาข้อมูลชัวร์ก่อนถึงจะกล้าฟันธง"
"แต่นั่นมันอุณหภูมิห้อง ..นี่เราควบคุมหลายๆปัจจัย หรือจะลดเหลือแค่ชั่วโมงเดียวพอ" พี่ซุปบรรเจิดต่อ
"เอ่อ.."


..หลังจากนั้น เมื่ออาการจิตวิตกอยากรู้กำเริบ
ปฏิบัติการล่าความจริงเรื่องไฟUVก็เริ่มขึ้น แล้วก็มีตัวเลขบ้าบออะไรโผล่เข้ามาในชีวิตยุบยั่บพร้อมกับสูตร...
...หลังจากรวบรวมกำลังกายและใจ ตั้งท่าจะเอาตัวเลขมาคำนวณ..
..
..
..
สูดลมหายใจเข้าอีกรอบ..แล้วก็..
..
..
"แก.. ช่วยพี่หน่อย"...(เห็นมะ ระบบเครือข่ายและอินเตอร์เนตมันดีงี้เอง)
..
แล้วสามสิบนาทีต่อมา ไอ้ปิ๋มก็มีรีพอร์ทดูดี๊ ดูดี ที่มีเอนด์เครดิตเป็นตั้งวิศวกรหนุ่มไร้สาระไปวันๆ(บอกเพื่อ?) ไปเอาหน้ากะ ผอ.
นี่ขนาดไม่ได้คำนวณเอง
ปวดหัวตึ้บ..



Create Date : 18 มิถุนายน 2552
Last Update : 18 มิถุนายน 2552 15:48:34 น. 3 comments
Counter : 458 Pageviews.  
 
 
 
 
แค่อ่านไส้เป็ด ก็อยากหม่ำแล้วววววว
 
 

โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 18 มิถุนายน 2552 เวลา:17:29:43 น.  

 
 
 
ใส้เป็นตรงสามย่านก็อร่อยนะครับ ไม่แพงด้วย ฮิๆ

อินทวา แปลว่าดอกพุดรึเปล่าครับ
 
 

โดย: endless man วันที่: 18 มิถุนายน 2552 เวลา:19:25:59 น.  

 
 
 
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

อินทวา คือดอกพุด ถูกต้องแล้วค่ะ

ไว้ว่างๆ ไปตามหาร้านที่สามย่านมั่งดีกว่า
 
 

โดย: อินทวา วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:13:20:30 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

monsil
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




.. คนละคนกับที่เป็นนักเขียนนะคะ ..
[Add monsil's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com