ใจ(ไม่)ร่ม..

-พี่ๆ ตกลงเรื่องนั้นเค้าว่าไง..
(...เรื่องพี่พวกแกรักษาสมบัติแผนกไม่ได้ แล้วมันไปอยู่ที่แผนกอื่นแล้วจะให้ฉันทวงน่ะเหรอ.. )

พี่ๆ มอนิเตอร์มันติดๆดับๆ ทำไงดี
... ปิ๋ม สั่งงานให้ไปทำนู่นนี่นั่นตามปัญญา

พี่ๆ มันเป็นอีกแล้ว..มันไม่หายครับ
(..ฉันหน้าเหมือนช่างเทคนิคบริษัทเรอะ!!!)

-พี่ๆ เห็นว่าจะออกไปข้างนอก..อยากไปกี่โมง ไปได้นะ แต่หฯุฝากจ่ายค่าบัตรที่โลตัสด้วย..
-ไม่ได้แพลนจริงจังว่าจะไป แล้วถ้าไปคงไปคาร์ฟูร์ไม่ก็โฮมโปร
-ก็แวะให้หน่อยไง
-เซเว่นแถวนี้ไม่ไปจ่ายล่ะ
-มันจ่ายไม่ได้..บลาๆๆๆ(ไม่ได้สนใจฟัง)
-บอกแล้ว ไม่ได้แพลนจะไปจริงจัง บางทีรอเลิกงานทุ่มกว่านู่นแหละ
-นั่นแหละๆ แวะให้หน่อย หนูต้องจ่ายวันนี้วันสุดท้าย..(แล้วไง เรื่องของฉันเรอะ)
-ไปเองไป
-ถ้าไปเอง หนูต้องนู่นนี่นั่น บลาๆๆ(สติหลุด)
-อืม..ไปเถอะ ..(อย่ามายุ่งกับฉัน)
...ห้าถึงสิบนาทีต่อมา
-พี่ๆ..สรุปวันนี้หลังเลิกงานยังสนใจไปห้างอยู่ไหม..
(เหมือนได้ยินเสียงเปรี๊ยะในหัว)
-ขอร้อง วันนี้อย่าแตะต้องพี่ พี่อารมณ์ไม่ดีอย่างยิ่ง...

................................................................................................................................................
อย่างไม่มีเหตุผล..
ทุกอย่างเหมือนเดิม.. น่าเบื่อ น่าโมโหเหมือนเดิม อาจแฝงไปด้วยบางมุมที่เศร้าสร้อย
...แต่วันที่ผ่านมาปิ๋มผ่านมันมาได้ง่ายๆ..

..คงเป็นที่ปิ๋มเอง.. ที่รู้สึกว่า ทำไมวันนี้มันยากจัง..
ทั้งๆที่ไม่มีอะไรมากระทบ..(หรือมีแต่ปิ๋มไม่รู้)

อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาอัดๆในอก(ที่ไม่ใช่นมปลอม) เหมือนคนกำลังจะร้องไห้..
ทั้งๆที่ ไม่ได้เจออะไรกระทบอารมณ์
(ฮอร์โมน???)
ไม่มีอะไรเลวลง.. เหมือนเป็นแค่ความมั่นคงทางอารมณ์ ..ที่อยู่ดีๆเกิดจะดีสฟังค์ชั่น

ณ เวลาที่เริ่มเขียนสเปซ ..ปิ๋มเผลอเหวี่ยงพายุอารมณ์ไปกับเรื่องจุ๊กจิ๊กระหว่างวัน มากกว่าสามครั้ง
บอกตามตรงว่าสงสารคนที่โดน ..แต่คงไม่ขอโทษ..
เพราะถ้าให้ตอบอย่างแอคเกรสสีฟ.. ทุกวันนี้ที่รอดกัน เป็นเพราะความอดทนของปิ๋มเอง...(แย่หน่อยที่วันนี้ไม่มี)


..........................................................................................................................................................................................
เคยไหม..ที่สติสัมปชัญญะ(พิมพ์ไงวะ) อยู่กับตัว ...
..กำลังทำอะไร ..ดี..ไม่ดี
..กำลังทำตัวนิสัยเสียแค่ไหน.. คนรอบข้างจะรู้สึกรู้สมกับการกระทำของเราแค่ไหน..

รู้หมด.. แต่ไม่สน อยากทำ..
วันนี้ปิ๋มเป็นอย่างนั้น..

หวังว่า..กิจกรรมตามหานางฟ้าทั้งสิบสองที่ปิ๋มรอคอย.. คงค่อยๆปรับสภาพอารมณ์ปิ๋มให้ดีขึ้นได้..
อย่างน้อยก็ชั่วระยะเวลาหนึ่ง...

Create Date : 01 เมษายน 2552		1 comments
Last Update : 1 เมษายน 2552 14:20:16 น.
Counter : 307 Pageviews.
Share Tweet