|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
แก้วบางใบ ไม่ใช่แก้วทนไฟ....เป็นได้แค่แก้วธรรมดา
ความรู้สึกบางอย่าง ที่มันโดนซ้ำซาก บ่อยๆ มันก็มีโอกาสเสียไปเหมือนกัน
เช่นเดียวกับ ณ ตอนนี้ ฉันคงบอกเธอได้แค่ว่า ในระหว่างความเป็นเพื่อนสนิท ของเรา
คงเหลือ แค่เพียง ...........เพื่อน เท่านั้น
อารมณ์ ความรู้สึกเดียวกัน ณ ตอนนี้ ที่ฉันเจอมา หลายครั้งหลายหน
จนเส้นบางๆ ที่กั้นระหว่างเรามันเริ่มหนาขึ้น ทีละนิด
ทีละนิด
ทีละ....นิด
จนมันกลายเป็นเส้นหนาๆ ไปแล้ว
และมันคงยากที่จะกลับมาเป็นเส้นบางๆ เหมือนเดิม ....
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวันพฤหัสฯ ที่แล้ว ตอนประมาณ เกือบจะ 18.00 น. เค้านั่งติดกับเพื่อนอีกคน เป็นผู้ชาย ซึ่งมันก็ขี้เล่น ชอบแหย่กันประจำ สองคนเค้าก็แหย่กัน ล้อเล่นกันอยู่ดีๆ เค้าก็ส่งเสียงดังขึ้นมา ว่า
ไม่ยอมนะ...จะเอาเรื่องแกนะไอ่.....
ครั้งแรก ยังไม่มีใครสนใจ เพราะมันเล่นกันจนเพื่อนๆ ชิน ครั้งที่สอง เสียงดังขึ้น มีเสียงปึงปัง เพื่อนๆ ก็เริ่มเงียบและหันไปมองว่าเกิดอะไรขึ้น
เรามองไม่เห็นเพราะอยู่ด้านใน เค้าอยู่ตรงทางเข้า
ครั้งที่สาม เสียงดังชนิดที่ว่า ทั้งกองฯได้ยินกันหมด และ เริ่มร้องไห้ ว่า
พี่ ...(ชื่อหัวหน้า) หนูไม่ยอมนะ ไอ่...มันตบ มันต่อย ... ต้องเอาเรื่องมันนะ มันว่าหนูให้เจ็บด้วยนะ
เรานั่งติดกับหัวหน้าถึงได้สะกิดหัวหน้าว่า พี่คราวนี้ของจริง มันจะต่อยกันแล้ว
หัวหน้าก็ลุกไปแล้วเรียกเพื่อนไปคุยในห้องประชุม กลับออกมาก็เรียกอีกคนคู่กรณีเข้าไป
จากนั้นเพื่อนๆ ก็เริ่มอึดอัดแล้ว และสุดท้ายลงมติว่า เพราะมันสนิทกับเราที่สุด ให้เราย้ายไปนั่งข้างเค้าแทน และเอาคู่กรณีมานั่งที่โต๊ะเรา
แรกๆ ก็อึดอัด เพราะเค้าก็ร้องไห้ และโทรศัพท์ไปหาแฟนเค้าตลอด และได้ยินเค้าบอกว่าจะ ไปแจ้งความ เอาเรื่องให้ถึงที่สุด
เราก็ยังนั่งเงียบๆ ไม่อยากไปสวนอารมณ์ตอนนั้น สักพัก เค้าไปคุยกับน้องอีกคนให้ไปเป็นพยาน เค้าจะไปแจ้งความ เราก็มองหน้าน้องไว้ น้องมันก็เลยว่า อย่าเลย ยังไงก็เพื่อนกัน ก็พยายามพูดไม่ให้เรื่องบานปลาย
พอเค้ากลับมานั่งที่โต๊ะ ที่เราย้ายไปนั่งข้างๆ แทนแล้ว เราก็เลยพูดว่า.... ...อย่าเอาเรื่องมันเลย ยังไงก็เพื่อนกัน ยังต้องทำงานด้วยกันอีกนาน เดี๋ยวมันจะทำงานกันลำบาก เค้าหันมาแว๊ดใส่เราทันที...
ทำไมแกไม่เข้าข้างชั้น ชั้นเจ็บนะ ชั้นโดนกระทำนะ ชั้นเสียใจนะที่แกไม่รักชั้น ไม่เข้าข้างชั้น แกไม่รู้ชั้นโดนอะไรบ้าง... มันด่าชั้นว่า :-)สะตรอเบอรี่ อยากมีผัว (เค้าเพิ่งแต่งงาน) ชั้นเจ็บนะ ทำไมแกพูดแบบนี้
เราเริ่มเงียบ......
"....เราไม่รู้ว่า เธอโดนอะไรเราขอโทษแล้วกัน ที่เราไม่รู้ว่าโดนอะไรบ้าง เราก็เสียใจนะ ที่มองเจตนา เราแบบนี้ เราขอโทษ แล้วเธอจะจัดการยังไง จะทำอะไร เราไม่ยุ่งแล้วนะ (เสียงเริ่มสั่นเพราะเริ่มโกรธบ้าง แต่น้ำเสียงเรียบๆ )
แล้วเราก็ย้ายกลับมานั่งที่เดิม ตอนนั้นที่โดนแว๊ด บอกตรงๆ ว่า
โกรธ ทำไมเธอแว๊ดใส่ชั้น แล้วทำไมเธอต้องทำให้เรื่องบานปลาย (เริ่มเสียความรู้สึก)
แก้ไขเปลี่ยนเป็นสตรอเบอรี่แระกัน
หลังจากนั้นบรรยากาศการทำงานตึงเครียดมาก ไม่มีใครคุยกัน ทุกคนทำงานกันเงียบๆๆๆๆ เค้าก็ไม่พูดกับใครเลย จนพองานชุดหนึ่งเสร็จ เค้ามาบอกหัวหน้าว่า ขอคุยด้วย
พอไปคุยหัวหน้าก็ให้คู่กรณีมาขอโทษ เราก็ถามคู่กรณีแล้วว่า เมิงไปต่อยเค้าจริงเหรอ มันบอก แค่สะบัดมือไป แล้วไปโดน ต่อยตรงแขน (แบบหยอกๆ ที่เคยเล่นกัน) ไป 3 ที ไม่ได้แรง เพราะหยอกเฉยๆ
เราก็....เออ..เมิงไปขอโทษมันซะ (เราไม่ได้บอกว่า เพื่อนจะแจ้งความ) เพื่อนมันบอกว่า ไว้ให้เค้าอารมณ์เย็นๆ ก่อน พูดไปตอนนี้ก็เท่ากับไปราดน้ำมันใส่
ตอนเราจะกลับบ้าน(ประมาณ 3 ทุ่ม) เราก็เดินไปถาม เพราะคิดว่าอารมณ์น่าจะเย็นแล้ว เค้าตอบกลับมาว่า "มันสายไปมั๊ยมาขอโทษตอนนี้ เรื่องเกิดตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเพิ่งมาขอโทษ ตอนนี้มีคนรอเคลีย รอคุยด้วยอยู่ข้างล่างแล้ว...
เราก็เลยเดินหนีไป เพราะรู้สึกว่า ทำไมไม่ให้อภัย และไม่ปล่อยวาง
ถามเพื่อนคนที่เห็นเหตุการณ์ก็บอกว่า ไม่มีอะไรรุนแรงนี่ เค้าเล่นกันแบบนี้ประจำ และคนที่เห็นก็พูดว่า ต่อจากนี้ไป ผมก็รู้แล้วว่าใครเป็นยังไง ผมไม่เอาคนนึงนะ
เช้าต่อมา....เพื่อนมาบอกว่า .....มันเสียใจที่เอ็งไม่เข้าข้างมัน ไปพูดกับมันให้เห็นแก่แผนก (อ๊าวว ซวยเลย)
เราก็เลยบอกว่า ..."เมื่อวานนะ....ฟังนะ พูดว่า อย่าเอาเรื่องมันเลย ยังไงก็เพื่อนกัน ยังต้องทำงานกันอีก...แค่นี้
มันไปคิดแบบนั้นว่า เห็นแผนกดีกว่ามัน....ก็ เออ ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว
เพื่อนๆ มันเลยบอกว่า.....เมิงแหละผิด (มันพากันล้อ) เอ..หรือว่า แก๊สโซฮอล์
เฮ้ยยย ตรูไม่ผิด E 20 ผิดต่ะหากเว๊ยยยยยยยยยยย
แล้วเค้าก็ทำงานโดยไม่คุยกับเพื่อนเลยตลอด 2-3 วัน เพื่อนๆ ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปคุย เพราะเห็นหน้าเค้าแล้ว ......ปล่อยแม่มเหอะ
Create Date : 21 มกราคม 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 21 มกราคม 2551 23:39:59 น. |
Counter : 614 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ตองเจ็ด 21 มกราคม 2551 22:20:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: นุนิก 23 มกราคม 2551 16:43:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
สิ่งที่ค้นหา...คือสิ่งที่ไม่ได้มา
สิ่งที่ได้มา ไม่ใช่สิ่งที่ค้นหา
รักการเดินทางเป็นชีวิตจิตใจ... ชีวิตไม่มีแบบแผน มีแต่เรื่อยๆ ไม่คิดอะไรมากมาย
เหมือนคนไม่มีการวางแผนในชีวิต ก็เป็นแบบนี้แหละ เหมือนไม่มีอะไร แต่จริงๆ แล้วเป็นคนคิดมาก ถึง มากที่สุด
|
|
|
|
|
|
|
---
อย่างนี้ต้องกระชากคอเสื้อ โน้มคอ
แล้วจูบซะ
ดีไหมครับพี่โต๊ยยยยย???
---
ปล. เห็นใครหนอ?
ยิ้มแป้น ณ บ้านต้นซุง
ในคืนวันเสาร์ที่ 19 มกราคม 2551 อิๆ
เห็นเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ลุงป้าน้าปู่ รสก.แล้วก็ดีใจจังครับผม