มิถุนายน 2553

 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
เพราะเราห่างกัน...แค่นั้นหรอ
มีใครบอกได้ไหมว่า...เมื่อไหร่กันนะที่ความรักจะเข้ามาหาเราแล้วพอจะตอบได้ไหมว่า เมื่อไหร่กันนะที่ความรักจะเดินจากเราไป ใครกันที่กำหนดเรื่องราวเหล่านั้น

หลายๆคนบอกว่าเพราะว่าชิดใกล้...จะนำซึ่งความเข้าใจและความประทับใจรวมถึงความรักที่แอบเดินตามเข้ามาหาเราโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เพราะแบบนี้หรือเปล่าเลยทำให้ความห่างไกลมาพาความรักจากเราไปโดยที่ไม่ทันระวังตัวเหมือนกัน

หนูฟูอยากจะเล่าเรื่องราวเรื่องหนึ่งให้ทุกคนฟังค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าคนสองคนได้มีโอกาสมาร่วมงานกันมาทำความรู้จักกันใกล้ชิดจนมันเกิดเป็นเรื่องราวของความประทับใจขึ้นมา แล้วเรื่องราวความประทับใจนั้นก็ดำเนินสานต่อมาเรื่อยๆ จนสองคนนั้นตกลงกันว่ามันคือ"ความรัก" ทั้งคู่ใช้เวลาศึกษาซึ่งกันและกันจนดูเหมือนว่าเค้าทั้งสองจะรู้ใจกันและกันดีแล้วจึงตกลงใจคบหาเป็นแฟนกัน
จนวันหนึ่งก้มาถึงวันที่เขาต้องแยกจากเธอไป และเขาเป็นฝ่ายบอกเลยโดยที่ไม่มีเหตุผลอะไรเลยทั้งๆที่เมื่อวานทั้งคู่ยังรักกันดี แต่เค้าใช้ข้ออ้างที่ว่า พรุ่งนี้เราต้องห่างกันฉันไม่รู้ว่าเธอจะยังรักฉันไหมฉันเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะไปรักใครคนอื่นรึเปล่า เราเลิกกันวันนี้ดีกว่าเพราะถ้าเราเก็บเรื่องราวความทรงจำที่ดีๆของเรามันก็ดีกว่าต้องเลิกกันในวันหนึ่งเพราะความห่าง...เรื่องราวเหมือนจะเศร้า แต่เนื่องด้วยเธอไม่ยินยอมพร้อมทั้งยังแสดงให้เห็นว่าไม่จำเป็นต้องใกล้กันเราก้ยังรักและมั่นคงต่อกันได้
ไม่นานทั้งสองก็มีโอกาสได้เข้ามาอยู่ใกล้ชิดกันอีกครั้งและดูเหมือนว่าจะใกล้มากกว่าแต่ก่อนเสียอีก แต่ทว่าคราวนี้กลับไม่เหมือนอย่างที่คิดไว้เมื่อคราวนี้กลับกลายเป็นว่าเขาพยายามหาช่องทางที่จะให้ทั้งสองต้องห่างไกลกัน และทุกครั้งที่ห่างกันเขาก็มักพาเอาเรื่องมือที่สามเข้ามา ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอต้องยอม ยอมให้เขาทำตามใจและขอร้องให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทุกอย่างเป็นวัฐจักรซ้ำแล้ว...ซ้ำเล่า
ในที่สุดทุกอย่างที่เธอเคยได้รับก็จางหาย สิ่งดีๆเก่าๆกับคำสัญญาว่าจะไม่ทิ้งไปเข้ามาตอกย้ำให้เจ็บปวด ทุกอย่างเดินทางมาถึงจุดที่ต้องจบ และเธอเองก็คงจะไม่มีเรี่ยวแรงมากพอที่จะยื้อไว้เหมือนอย่างที่มันเคยเป็นมา ไม่เหลืออีกแล้วความรักจากเขา ทุกอย่างจบลงเพียงเพราะห่างกัน...หรือว่านั้นเป็นเพียงข้ออ้างของคนที่หมดใจ
ความห่างไกลไม่น่าจะมีอิทธิพลเพียงพอที่จะทำให้ความรักแตกร้าวหากว่าเราทั้งสองมีความเชื่อใจและความซื่อสัตย์ต่อกัน มันเป็นแค่เครื่องมือชิ้นหนึ่งในการพิสูจน์ความจริงใจความจงรักภักดี...เท่านั้นเอง



Create Date : 07 มิถุนายน 2553
Last Update : 7 มิถุนายน 2553 19:27:27 น.
Counter : 586 Pageviews.

5 comments
  
ใช่ครับ...ไม่มีครับความซื่อสัตย์จากผู้ชาย....
โดย: panwat วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:19:38:53 น.
  

สักวันคุณคงจะได้เจอสักคนที่จริงใจค่ะ




โดย: angelnanny วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:19:46:29 น.
  
ใช่ค่ะ เห็นด้วยกับคำว่าเครื่องมือ
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร
ความห่าง ถูกนำมาใช้เป็นข้ออ้าง เงื่อนไขให้รักร้าง
ทั้งที่มันไม่ใช่
เพราะระยะทางไม่ใช่จุดจบในเป้าหมายของความรักสำหรับทุกคู่
เชื่อนะคะยังมีจำนวนไม่น้อย ที่แม้จะห่างกันไกลแค่ไหน เขาก็เรียนรู้ที่จะอยู่ในทิศทางของตน
และมีหัวใจรักต่อกันเป็นแรงหนุนในชีวิต
สำคัญที่สุดคือ คนสองคนรักกัน และไม่มีใครคนใดคนหนึ่งเปลี่ยนหัวใจตัวเองไปจากกันและกัน..
พูดแล้วก็เศร้าค่ะเรื่องนี้ เพราะหัวใจคนเรามันห้ามกันไม่ได้นะคะ..เพราะฉะนั้นต้องดูแลหัวใจตัวเองด้วยตัวของเราเองให้มากกว่าที่จะให้ใครคนอื่นเอาไปทั้งหมดเนอะ
โดย: boonpithak วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:21:01:02 น.
  
"มีใครบอกได้ไหมว่า...เมื่อไหร่กันนะที่ความรักจะเข้ามาหาเราแล้วพอจะตอบได้ไหมว่า เมื่อไหร่กันนะที่ความรักจะเดินจากเราไป ใครกันที่กำหนดเรื่องราวเหล่านั้น"

อยากให้มีคนมาตอบคำถามนี้เหมือนกันค่ะ...
เรื่องของความรักเข้าใจยากเนอะ...เพราะมันไม่ได้ใช้เหตุผลแต่เป็นเรื่องของหัวใจและความรู้สึกล้วนๆ
โดย: seenil วันที่: 8 มิถุนายน 2553 เวลา:8:15:35 น.
  
ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ
จริงๆ ความอ่อนไหวเกิดขึ้นได้กับทุกคนแหละ อยู่ที่ว่าเค้าจะแสดงออกมาแค่ไหน แต่เวลาที่เราอ่อนไหวมักจะมีแต่ตัวเราเท่านั้นที่รู้นะ เพราะฉะนั้นอย่างที่boonpitak บอก ใจของเราเราต้องรักษาให้ดีนะคะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ถ้ามาคิดๆดูจะรู้ว่าที่เราหวั่นไหว ที่เราร้องไห้ ที่เรายิ้มออกได้ ฯลฯ ทุกสิ่งนั้นมาจากจิตใจของเราเอง
คนบางคนอาจเข้ามาในชีวิตเราเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แล้วก็หายไป แต่กลับทิ้งบางสิ่งบางอย่างไว้ในใจเรามากมาย ก็ขึ้นอยู่ที่เราแล้วล่ะว่าจะเลือกด้านดีๆ หรือด้านร้ายมาใส่ใจ
...พูดได้นะฉันนี่ ทั้งที่เรื่องตัวเองก็ทำใจยากเหมือนกัน เพราะถูกชิ่งไปซะงั้น ไม่มีแม้แต่คำลา ในบางเวลาก็ยังนึกถึงเค้าอยู่แม้จะรู้ว่ามันปวดใจ แต่ซักพัก..เชื่อเถอะว่าเราจะกลับมาเป็นเราได้ใหม่อีกครั้ง แล้วเราจะยิ้มกับทุกสิ่งที่เข้ามาได้ เราจะยังมีชีวิตอย่างสดใสได้ ผู้หญิงเราอ่อนไหวก็จริง แต่บทจะเข้มแข็งขึ้นมาก็ไม่แพ้ผู้ชายเหมือนกันนะ..
สู้สู้นะคนอ่อนไหวทั้งหลาย (รวมทั้งฉันด้วย อิอิ)
โดย: ก้อนหิน...ฤดูหนาว วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:18:11:19 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

HNOOFOO
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



กลับมาแล้วค่ะ...กลับมาะร้อมเรื่องราวมากมายที่อยากเล่า
ยินดีอย่างยิ่งค่ะ...ที่ทุกคนแวะมาเยี่ยมนะคะ^.*