|
ถามจันทร์...ถามใคร
 ถามจันทร์...ในวันหนึ่ง
คุณเคยอยากลองเป็นอะไรที่ไม่ใช่ตัวคุณบ้างรึเปล่า?
ในวันนึงฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกที่ว่า "ไม่อยากไปทำงานเลยให้ตายสิ!" 
ฉันนอนหลับตาทั้งที่ร่างกายตื่นนานแล้ว ขณะชั่งใจว่าจะไปหรือไม่ไปดี ถ้าไม่ไปจะแก้ตัวกับเจ้านาย(...)ยังไง เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเวลาก็ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว 9 นาฬิกาเวลาเช้าของวันที่มีแสงแดดร้อนเจิดจ้าเป็นเพื่อน ฉันลาป่วย...
พอฉันลุกขึ้นนั่งๆ นอนๆ ให้พอหายมึนเพียงเพราะนอนมากเกินไป สักพักก็เปิดวิทยุที่อยู่ตำแหน่งปลายเตียงบนโต๊ะไม้เล็กๆ เลือกฟังคลื่นที่สัญญาณชัดเจนที่สุดแล้วนอนต่อ ไม่ค่อยชอบดูทีวีในวันธรรมดาเลยจริงๆ หนวกหูกับเสียงพิธีกรซึ่งพูดล้งเล้งเถียงกันและแย่งกันพูดเหมือนอยู่ในแผงขายปลามากกว่ากำลังทำรายการทีวี เบื่อสุดๆ กับละครบางเรื่องที่เอาใจคุณแม่(ที่อยู่กับ)บ้าน เพราะแค่ชีวิตจริงก็สุดรันทดอยู่แล้ว ยังมาซ้ำเติมเสริมแต่งให้ดูน้ำเน่าจนเกินไปอีก ฟังเพลงน่าจะดีที่สุดในเวลาที่สมองล้าร่างกายเกเรอย่างนี้ และแล้วฉันก็กระดี๊กระด๊า ลั้ลลา...ขึ้นมาซะงั้น ด้วยเสียงเพลงๆ หนึ่งที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ทำนองกรุ๊งกริ๊งสบายใจ เนื้อเพลงที่ฟังแล้วยิ้มได้ทั้งที่รู้สึกเหงา และคงเป็นเพราะฉันชอบอะไรที่เกี่ยวกับท้องฟ้า ไม่ว่าจะก้อนเมฆขาวขาว ท้องฟ้าสีคราม พระจันทร์ ดวงดาว ฯลฯ ...มนุษย์ต่างดาว    ...อันนี้เคยเห็นแต่ในหนัง
แม้จะจดจำเนื้อเพลงตรงท่อนซ้ำๆ ได้อย่างกะท่อนกะแท่นว่า "อยู่ตรงนี้ อาจจะดีมากกว่า" แต่ก็พอทำให้ฉันมีอะไรทำในวันรุ่งขึ้นที่ต้องกระเสือกกระสนพาร่างกายไปทำงานอีกวันแล้ว ...*อธิบายคำว่ามีอะไรทำ
(*วันนึงในที่ทำงานกรณีที่คุณเป็นลูกจ้างบริษัทฯ ระดับมืออาชีพ ไม่ใช่เจ้านายงี่เง่าเจ้าอารมณ์ คุณคิดว่าคุณจะนั่งทำงานตลอดเวลาโดยไม่ว่อกแว่กทั้ง 8ชั่วโมงเลยเหรอ? ถ้าใช่ขอปรบมือให้กับความอดทนยิ่งชีพและกับงานเท่าภูเขาที่มีแต่คอยจะถล่มล้มทับคุณ ถ้าไม่ใช่ขอต้อนรับสู่โลกของมนุษย์จอมแว๊บบบบ... ผู้ที่ถือคติว่าเวลาทำงานควรบวกลบคูณหารให้พอดีกับเวลาท่องโลกอื่นนอกเหนือจากโลกของเวิร์ดสและเอ็กเซล กับโปรแกรมสำเร็จรูปเจ้าปัญหา ฮ่า ฮ่า ฮ่า นิสัยไม่ดีจริงๆ ด้วย  )
ฉันได้รู้ว่าชื่อเพลงเหงาๆ ติดโรแมนติคนั้นชื่อว่าอะไรในวันต่อมา นึกชื่นชมกับระบบค้นหาข้อมูลในโลกอินเตอร์เน็ตอย่างออกนอกหน้าด้วยรอยยิ้มบางๆ เหมือนคนบ้าหน้าจอคอมพ์ ขณะนั้นเป็นเวลา 10:34 น. เวลาทำงาน (คำเตือน:การค้นหาข้อมูลต่างๆ มีความเสี่ยงโปรดตรวจสอบกาละเวลา ตำแหน่งที่อยู่ของตัวเจ้านายและเพื่อนร่วมงานที่ไว้ใจไม่ได้ก่อนลงมือค้นหาทุกครั้ง) เพลงนั้นชื่อ "ถามจันทร์" ของวง25 HOURS วงที่ไม่เคยได้ยินชื่อ ไม่เคยรู้จักเลย แต่ชอบเพลงของพวกเค้ามาก อยากบอกว่าชอบมาก มากจริงๆ ฉันฟังถามจันทร์ตั้งแต่ก่อนวันลอยกระทง จนวันลอยกระทงผ่านไป ฉันก็ยังใจลอยไปกับเพลงนี้อยู่ได้ ...บ้าจริงๆ 
เนื้อเพลงบางส่วนที่ทำให้ฉันยิ้ม(คนเดียว)ได้
"ฉันเคย...อยากลองเป็นพระจันทร์ ลอยขึ้นฟ้าสักวัน ได้งั้นคงดี
พบเธอ...จึงเข้าใจได้ทันที
...
อยู่ตรงนี้ อาจจะดีมากกว่า
ได้ใกล้เธอ...
ได้อยู่ตรงนี้ เพียงฉันและเธอ
...
ถามจันทร์ ข้างบนดีรึเปล่า
มีแค่ฟ้ากับดาว เคยเหงาบ้างไหม
ฉันเองก็เคยเหงาไม่มีใคร
แต่วันนี้มี ที่รักอยู่เคียงหัวใจ"
...
บ่น บ่น บ่น ...ขี้เกียจอ่านก็ข้ามไปเพราะฉันก็แค่...
ในวันที่ฉันต้องเติบโตขึ้น... ฉันทำงานที่บริษัทxxx มาได้ 5 ปีแล้วรวมทั้งช่วงที่เป็นเด็ก Temp. จนก้าวเข้าสู่วงการมนุษย์เงินเดือนประจำอย่างเต็มตัว การเข้ามาของฉันนั้นเริ่มในฐานะน้องเล็กในแผนก เมื่อเวลาผ่านไปจากน้องเล็กของพี่ๆหน้าเก่า ก็พัฒนาขยับฐานะเป็นพี่ของน้องๆ หน้าใหม่ที่ก้าวเข้าร่วมวงการฯ ตอนนี้บรรยากาศในบริษัทxxx ค่อนข้างเงียบเหงาเพราะมรสุมจากภาวะเศรษฐกิจทั้งภายในและภายนอก ประกอบกับโปรเจ็กต์ชื่ออภิมหาอลังการ"Ground Zero"(ตายล่ะ! คงไม่รู้หรอกนะว่าบริษัทไหน ) ที่ทางเบื้องบนสั่งมาโดยแจ้งพนง.หน้ามึนให้เข้าใจกันถ้วนหน้าว่าเพื่อผลประกอบการของบริษัทที่จะดีขึ้นในอนาคต ทำให้มีพนง.กลุ่มใหญ่โดนปลดประจำการเหมือนทหารที่โดนปลดกลางอากาศท่ามกลางสมรภูมิรบ ...และแล้วงานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกรา โปรเจ็ต์นี้มีเฟส 2 อีกต่างหาก ฮ่าฮ่าฮ่า กำลังหาข้ออ้างให้ตัวเองออกจากงานเพื่อจะไปเริ่มต้นสิ่งที่ตัวเองอยากทำพอดี ฟังดูนิสัยไม่ดีอีกแล้วสินะเรา (นิสัยเน่าๆ ใครช่วยสั่งสอนที )
มาถึงตรงจุดนี้เป็นเหมือนช่วงของรอยต่อ หรือจุดพลิกผันชะตาชีวิตฉันอีกครั้ง (...ขนาดนั้น  ) ฉันต้องกลับมาตั้งคำถามเดิมให้ตัวเองอีกครั้งว่า ฉันจะทำอะไรต่อไปกับหนทางข้างหน้าที่ชักจะไม่สดใสซะแล้ว
กับคนที่เรียนจบมาแบบจับฉ่าย ทำงานแผนกจับฉ่ายในตำแหน่งจับฉ่าย!! มีชีวิตแบบจับฉ่าย และเพราะรู้ว่าชีวิตมันไม่ง่ายอย่างนั้น การเริ่มมองหาจุดมุ่งหมายใหม่ก่อนไฟจะมอด จึงเป็นการเริ่มต้นที่ดีที่สุดในเวลานี้ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรนี่เองทำให้ชีวิตฉันค่อนข้างจะเรื่อยเปื่อย และมักทำอะไรครึ่งๆ กลางๆ อยู่ร่ำไป แต่ไม่ว่าคุณจะต้องหรือไม่...ชีวิตก็ยังต้องก้าวต่อไปอยู่ดี
ฉันยังจำเรียงความที่ต้องทำเป็นการบ้านตอนเด็กๆ ในหัวข้อ"อาชีพของฉันในอนาคต" ฉันคิดว่าความเป็นมนุษย์จับฉ่ายของฉันคงเริ่มตั้งแต่ตอนนั้น เพราะในเรียงความตั้งแต่ประถมเรื่อยมานั้น ฉันเคยอยากเป็นตั้งแต่ครูแค่เหตุผลง่ายๆ เพราะง่ายดีขี้เกียจคิด ต่อมาก็อยากเป็นพยาบาลเป็นครูอนุบาลเพราะคิดว่ารักเด็ก จากนั้นก็มารู้ตัวเองภายหลังว่าจริงๆ ไม่ใช่เลย  เคยอยากไปท่องโลกอวกาศด้วยนะทว่าไปไกลได้แค่ท้องฟ้าจำลอง และเพราะคิดว่าได้เห็นดาวหางดวงใหญ่มากตอนนั้นคงอายุ 6-7 ขวบซึ่งอันนี้ก็จำไม่ค่อยจะได้เหมือนกันว่ามันเคยเกิดขึ้นจริงในคืนนั้นหรือฉันฝันไปเอง ฯลฯ อาชีพในฝันตอนนี้ที่อยากเป็นคือนักเขียน มีคนเคยบอกว่าถ้าอยากเป็นนักเขียนก็จงเขียน เขียน และเขียน ก็ไม่รู้ยังไงถึงยังเขียนไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักที ปัจจุบันจึงยังล่องลอยอยู่กับความฝัน...
ถึงอย่างนั้นฉันก็ตั้งใจว่าชีวิตบั้นปลายอยากไปใช้ชีวิตเงียบๆ ในบ้านหลังเล้กๆที่ไหนสักแห่ง ฝันทั้งๆยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลยเนี่ยนะ...นี่แหละฉันฝันไม่เคยจบซักที
แต่ก่อนจะถึงฝันนั้น นี้ โน้น หรือฝันไหนๆ รวมทั้งฝันที่ยังมาไม่ถึงอีกมากมาย ฉันจะต้องเรียนรู้ที่จะรู้จักใช้ชีวิตเสียก่อน แต่ละคนก็มีชีวิตกันไปคนละแบบ จะแตกต่างกันก็ตรงการใช้ชีวิตนี่แหละ เราก็ไม่สามารถยึดตัวเราไปเป็นบรรทัดฐานของชีวิตใครๆ เพราะชีวิตใครๆ นั้นก็ไม่ใช่บรรทัดฐานของชีวิตเราเช่นกัน บางทีมันก็ขึ้นอยู่กับคำถามง่ายๆ การที่เรารู้ตัวเองว่าเรากำลังจะไปไหน กำลังทำอะไร และเราเป็นใครก็เท่านั้นเอง
(ไม่ใช่แค่คำถามอย่าง ฉันเป็นลูกใคร...รู้ป่าว??? ก็ถ้าแกไม่รู้ฉันจะรู้เรอะ!  )
...ถามจันทร์ คงยังไม่รู้คำตอบ ถามใจตัวเอง แล้วก้าวออกจากกรอบ
คำตอบคงรออยู่ไม่ไกล... ใกล้ๆ ใจเรานี่เอง
ลั้ล ลา...ยิ้มเข้าไว้ปลอบใจตัวเอง อิอิ
Free TextEditor
| Create Date : 09 พฤศจิกายน 2552 | | |
| Last Update : 8 มกราคม 2553 12:07:03 น. |
| Counter : 1068 Pageviews. |
| |
|
| |
|
ถามจันทร์...ในวันหนึ่ง
)
) ที่ทางเบื้องบนสั่งมาโดยแจ้งพนง.หน้ามึนให้เข้าใจกันถ้วนหน้าว่าเพื่อผลประกอบการของบริษัทที่จะดีขึ้นในอนาคต ทำให้มีพนง.กลุ่มใหญ่โดนปลดประจำการเหมือนทหารที่โดนปลดกลางอากาศท่ามกลางสมรภูมิรบ ...และแล้วงานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกรา โปรเจ็ต์นี้มีเฟส 2 อีกต่างหาก ฮ่าฮ่าฮ่า กำลังหาข้ออ้างให้ตัวเองออกจากงานเพื่อจะไปเริ่มต้นสิ่งที่ตัวเองอยากทำพอดี ฟังดูนิสัยไม่ดีอีกแล้วสินะเรา (นิสัยเน่าๆ ใครช่วยสั่งสอนที
)
) ฉันต้องกลับมาตั้งคำถามเดิมให้ตัวเองอีกครั้งว่า ฉันจะทำอะไรต่อไปกับหนทางข้างหน้าที่ชักจะไม่สดใสซะแล้ว
เคยอยากไปท่องโลกอวกาศด้วยนะทว่าไปไกลได้แค่ท้องฟ้าจำลอง และเพราะคิดว่าได้เห็นดาวหางดวงใหญ่มากตอนนั้นคงอายุ 6-7 ขวบซึ่งอันนี้ก็จำไม่ค่อยจะได้เหมือนกันว่ามันเคยเกิดขึ้นจริงในคืนนั้นหรือฉันฝันไปเอง ฯลฯ อาชีพในฝันตอนนี้ที่อยากเป็นคือนักเขียน มีคนเคยบอกว่าถ้าอยากเป็นนักเขียนก็จงเขียน เขียน และเขียน ก็ไม่รู้ยังไงถึงยังเขียนไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักที ปัจจุบันจึงยังล่องลอยอยู่กับความฝัน...
) 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [