จดหมายถึงดาวอังคารและบ้านสีฟ้า... 7 Pond ST. Rowayton,CT 06853 USA วันศุกร์ที่ 24 ของเดือนสิงหาคม 2550 สวัสดีดาวอังคารและบ้านสีฟ้า สบายดีไหม? แต่ละวันของพวกเธอเป็นไปอย่างไรบ้าง? นานแล้วสินะที่เราไม่ได้พบกัน ฉันจึงส่งจดหมายฉบับนี้มาหา นอกจากอยากจะบอกว่า...คิดถึง...แล้ว คงเพราะยังมีอะไรหลายอย่างที่ยังค้างอยู่ในความรู้สึกของฉัน อะไรหลายอย่างที่ฉันยังไม่ได้เอ่ยปากบอกพวกเธอ ก่อนที่ฉันจะเดินทางจากมาแสนไกล... ++++++++ ++++++++++ +++++++++ ดาวอังคาร...เธอยังจำวันแรกที่เราพบกันได้ไหม วันที่ฉันตัดสินใจลาออกจากงานในตอนเช้า แล้วพอตอนบ่ายพี่เพชร บก.หนวดตัวกลมก็นัดฉันไปพบเพื่อบอกว่า รับฉันเข้าทำงานเป็นกองบรรณาธิการนิตยสาร mars และฉันก็จะมีโอกาสได้เขียนหนังสือเหมือนอย่างที่เคยฝันมาตั้งแต่เรียนมัธยม ฉันเคยคิดว่าวันนั้นเป็นวันที่ฉันจะไม่ลืม แต่ถึงวันนี้ฉันต้องพูดว่า ช่วงเวลานับต่อจากวันนั้นอีก 2 ปี 8 เดือน เป็นช่วงเวลาที่ฉันจะจดจำไปตลอดชีวิต... น่าเสียดายที่ฉันยังไม่ได้ใช้โอกาสที่มีในการสร้างงานเขียนที่ดีเท่าที่ใจต้องการ แต่ฉันก็สนุกมากทีเดียวในการได้พบปะพูดคุยกับผู้คนมากมายและเขียนถึงพวกเขา จะมีซักกี่คนนะที่หลังจากเรียนจบก็ยังได้ใช้ชีวิตสนุกสนานเหมือนตอนเรียนมหาวิทยาลัย ฉันจึงรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ดาวอังคารมีอุณหภูมิพอเหมาะพอดีที่จะใช้ชีวิตแบบนั้น ฉันมีความสุขที่ลืมตาตื่น (สาย) ขึ้นมาก็ได้ทำงานบนอาคารริมถนนพระอาทิตย์ติดแม่น้ำเจ้าพระยา แต่สิ่งที่ทำให้มีความสุขมากกว่าคือ... การได้หายใจและใช้ชีวิตบนดาวดวงเดียวกันกับทุกคน พี่เพชร...ขอบคุณอีกครั้งนะคะ พี่จี...พี่ว่าตกลงใครขโมยโทรศัพท์มือถือนุ่นไป???? อาโก่ย...สุดกะยอด เตย...เลขาตัวเล็กหน้าห้องบอกอตัวใหญ่ พี่ฝน (โฟเนะโกะ) กับพี่ส้ม...พี่สาวที่คอยให้คำปรึกษาดีดีเสมอ พี่อ้อยกับพี่อังคาร...ขอโทดน๊าาา ที่นู๋ชอบเขียนผิด ป๋าบัญ...ตอบตัณหา ออม...เหมียว เหมียว อี่กับพี่แพน...ฮิ้ววววววว สุพรรณ ทำนา...ชายคนนี้ทำให้ฉันไม่เคยส่งงานช้าที่สุดในกอง พี่เกี๊ยก พี่แอนนี่ กับพี่ชิต...คงไม่ได้ตะลอนไปถ่ายงานด้วยกันอีกแล้วเนาะ ตุ๊กติ๊ก...อีกหน่อยแกก็คงจะนั่งคิดถึงวันที่เราแบกของออกไปถ่ายงานด้วยกันเหมือนฉัน ทีมกราฟิก...พี่โย พี่ต้า พี่นิว พี่ซ้ง พี่ตั้ม พี่ติ๊กกี้ว้าว น้องสาว...วันหลังจะแวะไปเล่นที่ห้องนะ ปูล่า...หมู่เฮา สบายดีบ่ พี่นัน...เจ๊ๆ...วันนี้มีเรื่องอะไรมาเม้าท์มั่ง แพต...ลูกสาวจากดาวเนปจูน น้องหญิง...พี่โก้ไม่ได้ปวดหรอก พี่โก้คิดไปเอง อิ่ม...ได้เข้าไปวิ่งเล่นที่ออฟฟิศมั่งหรือเปล่า? พี่เหมา...เรียกเขาว่า “เทพ” พี่กร พี่เอ้ พี่นิว...ไจ้เจี้ยน พี่เขียน...ฝากซื้อสลัดโรงพยาบาลมิชชั่นหน่อยจิ โก้...มึงเลิกเกาไข่หรือยัง? อ้อน้อย...มิตรภาพยังคงอุ่นหวานเสมอ จ้อย มาม่อน มารวย และมานะ...เธอทำให้ฉันพูดไม่ชัด ตั๊ก...เดี๋ยวนี้เราไม่ได้โทรคุยกันถึงเช้าเลยเนาะ นาง...วันที่เธอใส่แป๊ะยิ้มถือพัดในงานแฟตเธอดูน่ารักมาก ยิ้ม...ต้าเจียห่าวไม่ได้มีความหมายแค่ “สวัสดีทุกคน” วาด...สวยจริงๆ ไอ้ไข่...สวยเชี่ยๆ เจ้าหนอนนนนน...คิดถึงเจ๊ปลิงมั่งหรือเปล่า? ป้าแขกและลูกๆ...marsmate แปลว่าประชากรของดาวอังคารนะคะ... ถึงวันนี้บางคนจะยังคงอยู่ บางคนไม่อยู่แล้ว และบางคนกำลังจะไปจากดาวอังคาร แต่ฉันก็ดีใจที่เราต่างเคยหมุนรอบดาวเคราะห์ดวงนี้ในช่วงเวลาที่คาบเกี่ยวกัน... เพราะวันคืนเหล่านั้นมันทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า... ดาวอังคารเป็นดาวเคราะห์ที่อบอุ่นที่สุดในจักรวาล ++++++++ ++++++++++ +++++++++ บ้านสีฟ้า...เธอคงเงียบเหงาน่าดูเลยสินะ พอพวกฉันกับกระต่ายน้อยไม่อยู่แล้ว ไอ้เบิ้มมันแวะมาเยี่ยมเธอบ้างไหม? อยู่ที่นี่ฉันได้ทำกับข้าวกินเองบ่อยๆ เลยนะ แต่มันไม่สนุกเหมือนตอนได้ตำน้ำพริกกะปิและผัดบล็อกโคลี่ให้ทุกคนที่นั่นกินหรอก เธอรู้ไหม? ฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งช่วยกันทาสีและขนของเข้าไปอยู่บ้านสีฟ้าเมื่อไม่นานนี้เอง แต่ความจริงแล้วมันนานทีเดียวล่ะ นานพอที่จะบรรจุเรื่องราวและความรู้สึกมากมายไว้ในบ้านไม้หลังนั้น ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพ ความทรงจำ เสียงหัวเราะ เสียงกีตาร์ น้ำตา ความรัก ความเจ็บปวด ความฝัน หรือความเปลี่ยนแปลง เธอรู้ไหมว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในบ้านสีฟ้าทำให้ฉันอยากเขียนนิยายซักเรื่องหนึ่ง... นิยายที่มีฉากล้อมวงกินเหล้าแล้วข้างบ้านปาขวดใส่หลังคา นิยายที่มีฉากสมาคมแม่บ้านนั่งเล่นไพ่กันจนถึงรุ่งเช้า นิยายที่มีฉากชุลมุนวุ่นวายวิ่งไล่จับกระต่ายเข้ากรง นิยายที่มีฉากผู้คนมากมายนอนหลับใหลอยู่ทุกซอกมุมบ้าน นิยายที่มีฉากสมาชิกลีลาไม่รู้ว่าจะไปไหนกันดี นิยายที่มีฉากชายหนุ่มทำขาหมูต้มเค็มแล้วบังคับให้ทุกคนกิน นิยายที่มีฉากเพื่อนสนิทหมางเมินไม่พูดไม่จากัน นิยายที่มีฉากหญิงสาวนั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้านในยามดึกอันว้าเหว่ นิยายที่มีฉากใครบางคนร้องไห้อย่างรวดร้าวเพราะเขาบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า นิยายที่มีฉากคนสองคนนอนกอดกันในค่ำคืนของฤดูหนาว นิยายที่มีฉากงานเลี้ยงอำลาก่อนแยกย้ายกันไปตามความฝันและแรงผลักดันของชีวิต ถ้าฉันทำได้มันคงจะเป็นนิยายที่ฉันรักมากเลยล่ะ แต่ความจริงก็คือฉันไม่เก่งและไม่กล้าพอที่จะเขียนมันออกมาเป็นตัวหนังสือ ทุกวันนี้เรื่องราวในบ้านไม้สีฟ้ากลางตรอกเล็กๆ ข้าง 7-11 จึงเป็นได้แค่นิยายเล่มใหญ่ในความทรงจำที่ฉันหยิบขึ้นมาอ่านอยู่เสมอ และฉันเชื่อว่าสำหรับใครอีกหลายคนก็เช่นกัน รักและคิดถึงพวกเธอมากนะ happyteddy   Create Date : 25 สิงหาคม 2550 46 comments Last Update : 26 สิงหาคม 2550 23:02:19 น. Counter : 805 Pageviews. Share Tweet

เดี๋ยวเอาจดหมายไปส่งให้นะ   โดย: ชายหนุ่มจากดาวอังคาร 25 สิงหาคม 2550 12:25:03 น.

ไม่ค่อยได้ตอบอะไรใครเลย เอาเป็นว่า...สู้ๆนะ คนสวยต้องสู้!!   โดย: พี่นิวครับ IP: 124.120.102.98 25 สิงหาคม 2550 12:43:32 น.

มันเป็นช่วงเวลา ที่ดีเสมอ...ยามนึกถึง เธอทำให้ฉันคิดถึงทุกคนในภาพ เธอทำให้ฉันคิดถึงทุกคนในต้าเจียห่าว เธอ...ทำให้ฉันซาบซึ้งกับวินาทีที่อยู่บนดาวอังคาร เพราะมันเป็นดวงดาวที่น่าอยู่ที่สุด...ในจักรวาล จริงๆ โด้ยยย ฮืออออออออ ติ๊กกำลังจะออกไปจากดาวดวงนี้ ทำให้ฉันรู้สึกกลัวการลาจากความคุ้นเคยอีกครั้ง...   โดย: อ้อน้อยผู้อุ่นหวาน IP: 58.97.23.226 25 สิงหาคม 2550 13:26:25 น.

น้ำตาจาไหล   โดย: อาโก่ย IP: 58.8.112.209 25 สิงหาคม 2550 14:20:37 น.

เจ๊มาช้า แต่ได้รับความอบอุ่นจากบ้านฟ้า รักนะจ๊ะ รีบกลับมา เจ๊มีเรื่องจาเมาท์ งิงิ   โดย: เจ๊นัน IP: 202.142.193.15 25 สิงหาคม 2550 16:59:24 น.

ป่านนี้ไอ้เบิ้มจะให้ใครเกาให้ เบิ้มมมมมม เอาเว้ย มีหมีเริ่มบิ้วแล้ว ศุกร์หน้าไปไหนดี   โดย: ตีตี้ IP: 202.142.193.15 25 สิงหาคม 2550 17:09:20 น.

เราก็คุยกับพี่ยิ้มว่าคิดถึงบ้านสีฟ้าและถนนพระอาทิตย์เหมือนกัน เป็นไม่กี่ที่ในกรุงเทพฯ ที่ฉันยังคงระลึกและอยากไป ว่าแล้วชักอยากนั่งชิลริมน้ำดูสะพานพระรามแปดไม่ก็สะพานปิ่นเกล้ายามเย็นเสียกระไร แดดยามเย็นส่องสะท้อนผิวน้ำระยิบ ยังดีที่แถวนี้ยังมีอ่างแก้ว แต่ยามเย็นที่อ่างแก้วก็มักมีดอยสุเทพมาบังเสียทุกที ป.ล. หมอนนุ่น ฉันจำได้ว่าโค้ดที่ให้ไปมันทำให้เพลงอยู่ตรงกลางนี้   โดย: I will see U in the next life. 25 สิงหาคม 2550 22:16:29 น.

โอ๊ยย...ยย หมู เอ๊ย หมู่เฮาซำบายดีหล๊ายย...หลาย เจ้าซิเป็นจั๊งได๋ละพี่หมอนนุ่น เดี๋ยวนี้ภาษาอีสานบ้านเฮา ข่อยพัฒนาจากอินเทอร์มีเดียท เป็นแอนวานซ์แล้วเน่อ คิดฮอดสูเจ้าขนาด (มั่วที่สุดอ่ะ...ภาษา 555+)   โดย: megapor IP: 124.120.198.35 26 สิงหาคม 2550 0:30:13 น.

ฉันก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม... คิดถึงต้าเจียห่าว คิดถึงดาวอังคาร และคิดถึงบ้านสีฟ้า   โดย: iammonkey IP: 58.147.92.35 26 สิงหาคม 2550 0:55:39 น.

คิดถึงหมอนนุ่นและทุกคนเช่นกัน   โดย: fonkoon 26 สิงหาคม 2550 17:09:12 น.

ช่วงชีวิตที่เคยมีเธอ...   โดย: ทิด IP: 58.9.177.183 26 สิงหาคม 2550 20:43:45 น.

พี่อังเคิลกำลังลุ้นซีไรต์จนนั่งไม่ติด (พรุ่งนี้, อังคาร 28 สิงหา ก็จะได้รู้ผลแล้ว) อยากให้ลุงแกได้เหมือนกัน จะได้มีเงินไปขอผู้สาวแต่งงานเสียที   โดย: อ้อยอิ่ง IP: 202.142.193.15 27 สิงหาคม 2550 10:23:26 น.

สำนักพิมพ์มาร์ส พลับบลิชชิ่ง ภูมิใจเสนอ วรรณกามเยาวชนดีเด่นแห่งปี เรื่อง "บ้านสีฟ้า" นวนิยายที่สะท้อนชีวิตหนุ่มสาวสมัยใหม่ ผ่านเรื่องราวในวงเหล้า มิตรภาพอันกระท่อนกระแท่น แมวตัณหาจัด กระต่ายน่าถีบ เพื่อนบ้านน่าตบ และเสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดในคืนอันสงบ หลายชีวิตในบ้านไม้ (เช่า) หลังนี้ ต่างมีเส้นทางเดินและทางเมาที่ต่างกัน เพราะบางคนก็ชอบอ้วกหน้าบ้าน บางคนก็อ้วกหลังบ้าน บางคนก็ชอบอ้วกและหลับบนฟูกที่แมวเยี่ยว รวมถึงบางคนที่ไม่อ้วกแต่ต้องมาดูแลคนอ้วกจนทนไม่ไหวต้องอ้วกตามไปด้วย หญิงร้าย ชายโฉด คนโสด คนขี้เหงา หนุ่มลาว สาวกาม ต่างมารวมตัวกันในบ้านหลังนี้ พร้อมด้วยรื่องรักหักสวาท (หักกันเองในกลุ่ม) ด้วยลีลาชิงไหวชิงพริบ ด่าพ่อล่อแม่ ร้องห่มร้องไห้ เมามายไร้สติ ยืมเงินกันอุตลุด ที่คลาดสายตาไม่ได้แม้แต่บรรทัดเดียว สุดท้ายแล้วเรื่องราวทุกลักทุเลของคนไม่เต็มบาทเหล่านี้จะจบลงอย่างไร โปรดติดตามในนวนิยายที่ทำยอดขาย (หน้า)สูงกว่า แฮรี่ พอตเตอร์ ฉบับล่าสุด สำนักพิมพ์ มาร์ส ภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่เยาวชนคนไทยจะได้อ่านหนังสือที่เป็นอุทธาหรณ์สอนใจเด็กๆ และพ่อแม่ว่าอย่าปล่อยให้ลูกมาเช่าบ้านอยู่ด้วยกันเอง (555) "บ้านสีฟ้า" ............................... "อ่านสนุกจนนึกอยากลุกขึ้นไปถีบตัวละครเลยทีเดียว" -นิวยอร์ค ไทมส์ วงเวียนใหญ่ "ไม่มีนิยายวัยรุ่นเล่มไหนแล้วในยุคนี้ที่จะสามารถสร้างสรรค์เรื่องราวตัวละครไร้สาระเหล่านี้ขึ้นมาได้อย่างมีชีวิตชีวา และสมจริงเกินเหตุ" -วอชิงตัน โพสต์ ไก่ย่าง "ให้สองนิ้วเลย สำหรับเรื่องอ้วก" -เดอะ การ์เดียน โฮเต็ล "อ่านไม่รู้เรื่องเลย แต่ชอบมากๆ" มติชน รายเมื่อวาน "หนังสือเล่มนี้มีโหวเฮ้งและลักขณาที่จะมียอดขายทะลุถึงหลักล้าน ถ้าหากจะแถมองค์จตุคามรามเทพไปด้วยสักรุ่นเพื่อเป็นการเสริมดวง ผมขอฟันธง" -หมอลักข์ "เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่บรรยายสัดส่วนของนวลอนงค์ได้น่าเคลิบเคลิ้ม หวามไหว หวิวหวั่น สั่นหัวใจได้ทุกย่อหน้า รับประกันความเสียวทุกสองบรรทัด" -นิวัติ กองเพลีย เกจินู้ดชื่อดัง   โดย: จีจี้ IP: 202.142.193.15 27 สิงหาคม 2550 14:48:13 น.

ตอนนี้เสี่ยตา ปัญญา กับ คุณหนูบอยถกลเกียด กำลังแย่งกันเอาไปทำละครซิทคอม เพราะว่าฉากที่โก้ตียุงโดนไข่ ได้ใจมาก คาดว่ากระชากเรตติ้งได้แน่ๆ   โดย: ตีตี้ IP: 202.142.193.15 27 สิงหาคม 2550 17:43:03 น.

ฮาว่ะ พี่จี   โดย: ตุ๊กติ๊ก IP: 202.142.193.15 27 สิงหาคม 2550 17:45:57 น.

พิมไป 3 รอบแล้ว มันไม่ขึ้น เซ็ง   โดย: นาง IP: 58.136.60.11 28 สิงหาคม 2550 10:33:08 น.

ทีนี้ดันขึ้น เซ็งอิ๊บอ๋าย   โดย: นาง IP: 58.136.60.11 28 สิงหาคม 2550 10:33:56 น.

เอาอีกแล้ว พอพิมนานๆ มันไม่ขึ้นอีกแล้ว   โดย: นาง IP: 58.136.60.11 28 สิงหาคม 2550 10:49:55 น.

คิดถึงทุกคน   โดย: ชั้นขอยอมแพ้ IP: 58.136.60.11 28 สิงหาคม 2550 10:50:29 น.

นาง สงสัยเธอจะ lucky in love unlucky in diary happyteddy ว่ะ   โดย: Monchanok IP: 58.9.197.54 28 สิงหาคม 2550 12:33:09 น.

ที่แน่ๆ ในฉากพี่โก้ตบไข่ ต้องมีชั้นเป็นตัวละครอยู่ด้วย   โดย: Monchanok IP: 58.9.197.54 28 สิงหาคม 2550 12:34:52 น.

ของตั๊ก ต้องเป็นฉากโชว์ป่าดิบชื้น   โดย: ตีตี้ IP: 202.142.193.15 28 สิงหาคม 2550 15:12:02 น.

ทำไมชั้นถึงไม่เคยพลาดทุกฉากเด็ดของพี่โก้เลยวะ   โดย: Monchanok IP: 58.9.199.142 28 สิงหาคม 2550 19:41:08 น.

ฉากนั้นยังเจ็บถึงวันนี้เลย เออ แต่กุปวดจริงๆนะไม่ได้คิดไปเอง แล้วขาหมูก็ไม่ได้เค็มมาก นี่ขนาดไม่อร่อยนะ กินกันจนหมด เป็นไงละกินกับเบียร์แหล่มมะ คิดถึง รำลึก นึกย้อน นอนไม่หลับ อยากสลับชีวิตลิขิตใหม่ อยุ่ห่างไกลบ้านสีฟ้าเหงาจับใจ แต่ชีวิตอีกยาวไกลต้องฝ่าฟัน   โดย: โก้ IP: 203.146.136.88 29 สิงหาคม 2550 11:02:39 น.

ขอกูด่ามรึงในที่สาธารณะทีเถอะ ไอ้หัมเอ๊ย "อยุ่ห่างไกลบ้านสีฟ้าเหงาจับใจ" พูดมาด๊ายยยยยย... กรูแทบจะเอาพวงมาลัยกราบเท้า อันเชิญมาดื่มกินกันแถวนี้ มรึงก็ไม่เคยมา อ้างโน้น อ้างนี่ อ้าง_ขี้ อ้าง_เยี่ยว จนเปรอะไปหมดแล้ว แหม ติดเมียจนลืมเพื่อน ยังทำพูดเป็นกวีนะมรึง สาดดดๆ ปล. ฉากตบยุงแต่พลาดโดนไข่นั้น ยังไม่ใช่ช็อตเด็ดทั้งหมด ยังมีฉากที่โกโก้ เฮิร์ทแล้วชัก จนต้องเอารองเท้าแตะยัดปากกันกัดลิ้นตัวเองอีกด้วย และยังมีฉากนั่งยองๆ แล้วไข่ปลิ้น (นึกภาพ กางเกงบอกเซอร์ทรงฟิตๆ ของมัน รั้งไข่แบะออกไปสองข้าง- แหวะๆๆ และแม่_งปลุกกรูมานั่งฟังมันเส้าตั้งแต่ 6 โมงเช้า พร้อมเสริฟ์ไข่ลวกของมันน่ะ ) อุจาดตามากๆ แต่ถือว่าเป็นไฮไลท์ของเรื่อง ถึงขั้นที่สปีลเบิร์กต้องให้ทีม CGI สร้างไข่ (โก้) เลียนแบบ เพื่อนำไปใส่ในหนัง จูราสสิคพาร์ค ภาค 5 ตอน อย่าปล่อยให้มันสูญพันธุ์ ขอบอกกก   โดย: จีจี้ IP: 202.142.193.15 29 สิงหาคม 2550 13:16:07 น.

กะลังซึ้งๆ อยู่ดีดี พี่จีเล่นซะฮาเลยว่ะ   โดย: naonok IP: 202.142.193.21 29 สิงหาคม 2550 14:02:33 น.

อ้าว พี่น้องกันเสือกมากัดกันเองอีก แหม พ่อหนุ่มเสือโหย   โดย: โก้ IP: 203.146.136.88 29 สิงหาคม 2550 15:31:38 น.

อ่านแล้วน้ำตาเกือบไหล เพราะกำลังได้ฟิล แต่ก็ต้องมาสำลัก กับคำพี่จีที่ว่า "นวนิยายสะท้อนชีวิตหนุ่มสาว ผ่านเรื่องราว...และเสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดในคืนอันสงบ" อ่ะ นุ่น...ทำไมไม่รู้ เรามักคิดเสมอว่า ชีวิตเรากับเธอ มันเหมือนกันยังไงไม่รู้   โดย: เปิ้ล ผู้หญิงเลข 6 IP: 203.146.83.163 29 สิงหาคม 2550 15:55:49 น.

ดาวดวงเดิมที่เราเคยเติมความฝัน ดาวดวงนั้นยังคงอยู่ ดาวดวงเดิมที่เราทุกคนต่างรู้ จะยังคงอยู่ในใจ บ้านสีฟ้าหลังนั้นกับดาวอังคารดวงนี้ ไม่ไกลเกินกว่าที่ใจจะย้อนกลับไป ที่นั่นยังคงมีความฝัน ความหวัง และความรักที่เราทิ้งไว้ รอวันที่หัวใจก้าวไปเยี่ยมเยือน แม้คืนวันผ่านพ้น ต่างคนต่างจาก ความพลัดพรากมาถึง เป้าหมายในชีวิต มาถึงจุดที่ต้องคิดคำนึง คงมีแต่ความทรงจำที่เราจะนึกซึ้งตลอดไป   โดย: โก้ IP: 203.146.136.88 29 สิงหาคม 2550 16:46:12 น.

".....คำอุทิศแด่บ้านสีฟ้า...." เอาแบบจริงจังเลยนะ สำหรับพี่แล้ว บ้านสีฟ้าเหมือนสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในอีกรูปแบบหนึ่งน่ะ มันเป็นสถานที่ที่รวบรวมเอาคนว้าเหว่ คนใจสลาย หรือขาดหายอะไรบางอย่างในชีวิตมาไว้ด้วยกัน ในเวลานั้นคนเหล่านี้ผลัดกันตั้งคำถาม และตอบคำถามชีวิตของกันและกัน ดูแลกัน อบอุ่นบ้าง อึดอัดบ้าง หัวเราะกันเหมือนคนบ้า โกรธกันเหมือนคนคลั่ง แต่เอาเข้าจริงเมื่อบ้านหลังนี้กำลังจะเงียบเสียงลง จะต้องมีใครสักคน และใครอีกสักคน ชักชวนให้ใครอีกสักคนจนเป็นทุกคน มาร่วมกันปลอบประโลมความเงียบเหงา มาช่วยกันทำให้สีฟ้าของบ้านไม้เก่าๆ นี้ไม่ได้ดูสวยดีเพียงแค่ในรูปถ่ายเท่านั้น จากที่ทางของคนที่ไม่รู้จะไปไหน วันหนึ่งมันก็กลายเป็นที่ทางของใจที่เรามักจะนึกถึงมันอยู่เสมอ แน่นอนว่ามีบางคนเข้า-ออกบ้านหลังนี้อยู่เป็นระยะ ตามความผันแปรของชีวิตในช่วงนั้น แต่ทุกครั้งที่มีใครออกไป เรื่องราวของใครคนนั้นก็ยังถูกพูดถึงอยู่เสมอ เหมือนบางครั้งเราพูดเพื่อแค่จะสนุก แต่หลังเสียงหัวเราะ เราต่างรู้ดีว่าเราคิดถึงเขา... เราอยากให้เขากลับมาอยู่ตรงนี้ อยากให้เขาทำอะไรก็ได้ให้เรากิน อยากให้เขาสร้างปัญหาให้เรา ให้เราได้หัวเราะใส่หน้ากันอีกสักครั้ง จะบอกว่าคนในบ้านหลังนี้รักกันมากไหม... พี่ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ เพราะไม่เคยได้ยินใครบอกรักใครอย่างจริงจังสักที แต่พี่คิดว่าความรักไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในบ้านหลังนี้ หรือความเข้าใจก็ยังไม่ใช่อยู่ดี แต่ทุกครั้งที่ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ทำอะไรที่ไร้สาระต่อกัน นั่งดูหนังผีด้วยกันสักเรื่อง เล่นไพ่จนเช้า หรือทุ่มเถียงอะไรกันสักอย่าง ทำอะไรที่มันดูวุ่นวายๆ กันไปนั่นแหละ คือภาพของบ้านสีฟ้าที่พี่เห็น และคงจะยากที่จะจดจำมันในแบบอื่น อย่างที่บอกว่าบ้านสีฟ้าเสมือนบ้านเด็กกำพร้าของคนเหงา ที่พยายามจะค้นหาฝันเล็กๆ ของตัวเอง เจอบ้าง ไม่เจอบ้าง ทำสำเร็จบ้าง ล้มเหลวบ้าง ไม่เป็นไร เพราะยังไงก็มีบ้านสีฟ้า บ้านที่ไม่เคยคาดหวังอะไร... แม้แต่ความรัก แค่ขอให้ทุกคนได้มาใช้เวลาร่วมกัน ได้รู้สึกว่าเราสามารถหลับตาลงได้อย่างสบายใจในระยะที่ไม่ไกลจากเพื่อนๆ เราจะปลอดภัยในผ้านวมสีเขียวเก่าๆ เราจะไม่ตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะรู้ว่าเสียงที่รบกวนนั้นเป็นเพียงแค่เสียงแมว และเมื่อตื่นขึ้นมาแล้ว ต่างคนก็จะใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป ..................................   โดย: จีจี้ IP: 202.142.193.15 29 สิงหาคม 2550 17:34:47 น.

สำหรับเรา บ้านสีฟ้าก็คือป้อมปราการของหัวใจ มันเป็นเกราะกำบังเวลาอ่อนล้า แฟนทิ้ง ร้านเจ๊ง รถชน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิตสุดท้ายก้ต้องกลับมาที่บ้านหลังนี้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้ว่าที่นี่เหมือนมีมุมที่เราสามารถแทรกตัวเข้าไปเพื่อพักเลียแผลใจได้ เป็นที่ที่จะทำให้เราฟื้นและตื่นอย่างสดชื่นอีกครั้งในวันถัดไป และเป็นที่เกาใข่ได้มันส์ที่สุด ขอบใจนะบ้านสีฟ้า แม้ไม่ได้อำลาในวันนั้น แต่เมื่อถึงวันนี้ วันที่เรามีความคิดถึงพร้อมกัน ฉันคงต้องบอกคำนั้น ว่า "คิดถึงเธอ"   โดย: โก้ IP: 203.146.136.88 29 สิงหาคม 2550 17:45:54 น.

โก้..แกแต่งเพลงได้เร็วมากๆ แต่แทนที่จะซึ้ง..เน่าจนยุ่งบินว่อนเลยว่ะ พี่จี...เขียนได้โดนใจมากๆๆๆ น้ำตาจะไหล บ้านสีฟ้าคือที่ที่คิดถึงเสมอเวลาเศร้า มันเหมือนที่บำบัดคนเศร้าเลยว่ะ พอเศร้าๆ เข้าไปในบ้านเจอคนไม่ปกติทั้งหลาย ก็จะเดินยิ้มออกมาได้ทุกที   โดย: naonok IP: 202.142.193.21 29 สิงหาคม 2550 17:46:37 น.

อ่าว เสียงที่รบกวน คือเสียง แมว เหรอ   โดย: อาโก่ย IP: 58.8.103.207 30 สิงหาคม 2550 12:16:17 น.

ไข่... เห็นมรึงใส่ใจในการแต่งเพลงของโก้แล้ว กรูนึกขึ้นได้ว่าน่าจะใส่ฉากรักของเพื่อนสนิท ตอนมรึงกับโก้จับมือกันไม่ยอมปล่อยตลอดคืน พร้อมช่วยกันขับขานเพลงเถียนมีมี่ที่คาราโอเกะด้วย อูยยยยย...สวี๊ดดดดด พี่จี... ในคำอุทิศของพี่มีหลายคำเลยที่พี่เคยพูดกับนุ่น คืนหนึ่งหน้า7-11 ในช่วงยามที่นุ่นอ่อนแอเกินกว่าจะทนอยู่ในบ้านสีฟ้า แต่เพราะคำพูดของพี่รู้ป่ะ นุ่นถึงได้อยู่ต่อมาจนถึงวันที่ได้ลาจากกันอย่างสวยงาม... เอ่อ...ว่าแต่ฉากที่ไข่โก้แบร่ะนี่มันจะผ่านเซ็นเซอร์หรอออ..งิงิ   โดย: happyteddy IP: 67.86.50.141 30 สิงหาคม 2550 23:18:53 น.

เออ.. คลิปสวีทแนบแน่นอันนั้นอยู่ไหน ถ้าไม่มี เอารูปคู่ตอนมาฮันนีมูนที่เชียงใหม่ไปบิ๊วก่อนไหม คิคิคิ   โดย: iammonkey IP: 124.157.163.116 31 สิงหาคม 2550 16:34:34 น.

สู้ต่อไปเน่อนุ่นน้อย   โดย: หนุ่มดาวอังคาร IP: 202.142.193.15 3 กันยายน 2550 11:29:40 น.

แม่งงงง เอ้ยย   โดย: Monchanok IP: 58.9.223.107 4 กันยายน 2550 2:53:51 น.

ถึงพวกเธอทุกคน ชั้นพลาดฉากมันส์หยดหลายฉากจริงๆ แต่ชั้นก็รักบ้านนี้มากเลยนะ คิดดูสิ ถ้าไม่มีพวกเธอ ชั้นอาจจะไปได้ดิบได้ดีอยู่ที่อื่น ชีวิตเจริญรุ่งเรื่องไปแล้วก็ได้ 555 อันนั้นพูดเล่นนะ ที่จริงคือ บ้านนี้ทำให้ชั้นเป็นชั้นอย่างทุกวันนี้ซึ่งชั้นรักตัวเองที่เป็นเเบบนี้ อย่างที่โบราณว่าไว้ "เข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตาม เข้าบ้านสีฟ้า ชั้นเลยลีลาเป็น" รักชาวบ้านสีฟ้าทุกคน จุ๊บๆ   โดย: นาง IP: 58.8.191.142 4 กันยายน 2550 13:46:45 น.

ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุด ชั้นก็ment ได้สำเร็จ หลังจากล้มเหลวมาหลายครั้ง แถมชั้นยังมีแผน 2 copy ข้อความไว้ก่อนส่ง เผื่อมันเบี้ยวชั้นอีก เพื่อความมั่นใจ ว่าความรักของชั้น จะส่งไปถึงพวกเธอทุกคน   โดย: นาง IP: 58.8.191.142 4 กันยายน 2550 13:48:55 น.

ทุกคนพูดมาเห็นด้วยหมด ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของบ้านสีฟ้า   โดย: กอล์ฟ IP: 202.183.243.65 5 กันยายน 2550 19:36:51 น.

หมอนนุ่น ถือว่าวันนี้เราได้คุยเอมแทนโทรศัพท์กันเกือบถึงเช้า(เช้าของชั้น)ละกันเนอะ   โดย: Monchanok IP: 58.9.191.136 7 กันยายน 2550 5:23:01 น.

เรียน สมาชิกบ้านสีฟ้า พี่เค้าโทรมาบอกให้เอาของออกไปได้แล้ว เค้าจะทำบ้าน จักยาน หนังสือ ละของไอ้โก้ มากมาย เอาชั่งโลขายหมดเลยนะ   โดย: ตีตี้ IP: 202.142.193.15 10 กันยายน 2550 13:40:59 น.

กำลังติดตามตอนต่อไป ซักที ซักที   โดย: Monchanok IP: 202.142.193.15 18 กันยายน 2550 18:13:38 น.

ลูกหมี ได้รับจดหมายแล้วนะ ดีใจจัง จดหมายเดินทาง 14 วัน จากอเมริกามาถึงสยามประเทศ หรือจริงๆ เดินทางแค่ 10 วัน แต่อีก 4 วันค้างอยู่แถวธุรการก็ไม่รุ เอาเป็นว่าคิดถึงมากมายทั้งลูกหมีและโคดี้นะจ๊ะ จะรออ่านบล็อกตอนต่อไป   โดย: แม่หมี IP: 202.142.193.15 24 กันยายน 2550 14:28:57 น.

คิดถึงเพื่อนๆชาวแก๊งเหมือนกัน คิดถึงฝีมือทำอาหารของเทอด้วยหมอนนุ่น ฮือๆๆ   โดย: ตอเตย IP: 58.137.40.195 11 ตุลาคม 2550 8:32:21 น.

ยังไม่อัพไดอีก ไม่มีที่ระบาย หงุดหงิดแล้วนะ ปล. ถ้าได้โปสการ์ดชั้นแล้วตอบด้วยเน่อ   โดย: นาง IP: 58.8.195.57 11 ตุลาคม 2550 17:42:51 น.