เจ้าหมีน้อย...
ฉันไม่อยากขนานนามตัวเองว่าเป็น1ใน‘ผู้กล้า’ของเธอ
เพราะขนมของความอิ่มเอมใจที่เธอนำมาให้ลิ้มชิมเมื่อวันก่อนนั้น
เต็มไปด้วยความรักและความใส่ใจ ของเธออย่างเต็มเปี่ยม

วันนี้ยังไม่มีเตาอบก็ไม่เห็นเป็นไร...
ฉันเชื่อว่าสักวันเธอจะมีเตาอบ (ที่อ่อนหวาน) ที่สุดเป็นของตัวเธอเอง

แม้จะนาน หน่อยแต่อยากให้เธออดทน รอคอย...

"ทุกคนมีอากาศเอาไว้หายใจ แต่การสูดอากาศเข้าไปแล้วใช้ชีวิตที่มีอยู่อย่างมีความหมาย ไม่ใช่ว่าใครก็ทำได้แม้จะมีสูตรอยู่ในมือก็ตาม"
ชอบประโยคนี้จัง
มันคือเรื่องจริงเลยว่ะ
ส่วนเตาอบน่ะ
เดี๋ยวขอไปกู้ตังค์มาเปิดร้านเบเกอร์รี่
แล้วจะซื้อเตาอบมาให้ทำทั้งวันทั้งคืนเลย
ดีมั้ย

ต่อไปนี้เป็นสีหน้าของผู้กล้าทุกคนที่ได้ลิ้มรสขนมกลุ่นนั้นเข้าไป



อ่ะ ล้อเล่นนนนนนนนนนน

เธอสรุปว่าพ่อชั้นไม่ท้องเสียนะ อร่อยด้วย

น่ากินเชียว
ต้องยกความดีให้คนทำหรือตากล้องเนี่ย
ฮ่วย ชั้นไม่มีเวลาเขียนว่ะ ดาวนี้มันมีแต่เรื่องยุ่ง
ขอไปทำงานก่อนนะ

แล้วดึกๆ เจอกันที่ดาวของเธอ

ชั้นไม่ได้ไม่กล้านะ

แต่ไม่มีโอกาสเท่านั้นเอง

หน้าตาเลยเป็นแบบนี้ อิอิอิ

ป.ล. ล้อเล่น อยากกินมากๆๆๆๆ

นึกถึงส้มตำหน้าเซเว่นนะ
แต่ต้องกินให้ครบทีมถึงจะอร่อย

อือ...วันนี้ทำเพนเน่คาโบนาร่า อร่อยมั่กๆๆๆ
ส่วนขนมไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่แล้ว
แต่แวะไปดูคอร์สเรียนทำขนมที่สยามมา
ไม่รู้ว่าจะเรียนดีมะ

ป.ล.แต่ดูภาพแล้วน่ากินมั่กๆ นะจ๊ะ

พี่ชิมคุ้กกี้ไปแล้ว

อร่อยมากๆ น้องรัก

ชั้นหลงรักผู้หญิงทำขนมรู้ไหม




(ว่าแต่แนะนำน้องสาววาดให้หน่อยสิ)

หมีพี่อยากกินหนมปังเห็บหมา

ไอ้หม่องกวนทีนดีอะ ชอบๆ

โก๊ะจ๋า อย่าทำขนมจนเพลิน ลืมต้นฉบับที่นะ

ขนมอบของเธออร่อยมาก ฉันกล้าพูด
แม้จะมีบ้างบางชิ้นที่หน้าตาเทเวศร์ไปหน่อย
แต่คุณค่าของขนมอบไม่ได้อยู่ที่รูปร่างสวยน่ารัก
หรือรสชาติอร่อยเสมอไป

ถ้าอยากกินของแบบนั้น
ฉันไปเดินซื้อตามร้านดังที่อยู่ในห้าง หรือโรงแรมก็ได้

ขนมที่เธออบเองนั้น ไม่ใช่แค่ made by hand
แต่ made by heart เชียวนะ
แค่ชิมคำเดียวก็รู้แล้ว

...

ระหว่างที่เขียนข้อความกรอบนี้
ฉันคิดถึงขนมปังอิคคิวของร้านเกษมสโตร์ขึ้นมาเฉยๆ
อันที่เธอเคยโวยวายต่อหน้าเจ้าของร้านเขาว่า
"โห ขนมอะไรวะ แค่จับก็อร่อยแล้ว"
ยังจำได้ไหม ??

ฉันว่าฉันพอจะรู้นะ ว่าทำไมเราถึงเป็นเพื่อนสนิทกัน

...

ปล.. ช่างภาพคนนี้เธอชื่อเพราะดีนะ

งะ... อ่านคอมเมนต์ลูกแกะแล้วก็อยากกินขนมปังไส้ไก่ของเกษมสโตร์ขึ้นมาซะงั้น

...ไปเพิ่มความอ้วนดีก่า

ทำให้กินบ้างดิ

ป.ล. หมียิ้มไปกินหมูกระทะกันดีกว่า

ถึงจะไม่ได้ชิม
ก็พอรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นเช่นไร

และก็รู้สึกได้ว่า

ทำไมเราถึงเป็นเพื่อนสนิทกัน

^__^

วันนั้นชั้นนอนตื่นสาย(เที่ยง)ตามปกติ
แต่ที่ไม่ปกติคือ บนที่นอนไม่มีเธอนอนอยู่
กว่าจะนึกออกด้วยความงุนงงว่าเธอหายไปไหนก็ต้องอาบน้ำล้างหน้าล้างขี้ตาอยู่นาน
ตอนเย็นชั้นเห็นเธอกลับมาพร้อมหอบถุงพลาสติกที่มีขนมหน้าตาน่ากินอยู่ข้างในมาอวดโฉมเพื่อนๆ ที่ออฟฟิต อย่างสุขใจ เห็นแล้วชั้นยังถามเธอว่า ไมไม่เรียนให้มันระยะยาวกว่านี้นะ เพราะดูเธอน่าจะมีความสุขดี แต่กว่าพวกเราจะได้กินก็ต้องชื่นชมอยู่นาน เพราะต่างก็ลังเล แต่เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า เอาไงเอากัน คำแรกที่ขนมเข้าปากชั้นก็คิดว่า ดีจัง เธอได้ทำอะไรให้ชีวิตมีคุณค่าขึ้นมาอีกอย่างแล้วนะ คำต่อๆ มาชั้นไม่ได้คิดอะไร เพราะมันอร่อยดีจนลืมไปว่าเป็นขนมที่เธอทำ นึกว่าขนมที่ซื้อมา กินไปจนหมดชั้นพึงรู้ว่าไอที่กินไปนะเป็นขนมที่อาจารย์ทำถึงได้อร่อยไงละ อ้าวซะงั้น แต่สุดท้ายชั้นก็ได้กินขนมลูกเห็บของเธออร่อยนะชั้นชอบ และที่ดีใจคือเธอมาขอร้องให้ชั้นถ่ายภาพขนมฝีมือเธอให้ ชั้นดีใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในประวัติศาสตร์การเติมความหวานให้ชีวิตครั้งนี้ของเธอ ขอบคุณนะ

มะยอมอัพสักกะทีอะนะจ๊ะ :P

หมีบิกินี่
เรารออ่านเรื่องหาดร้อนทะเลสวาทอยู่นะ
เล่าให้ฟังเร็วๆๆ