จูลี่แฟนคลับมาแล้ว คนแรก ต่อไปจะจองเปิ้ลแฟนคลับด้วย ถ้าเปิ้ลมาถึงรีบบอกเลยนะว่า เขามีแฟนคลับแล้ว

ตื่นเต้นแทนว่ะ โลกที่โน่น คงไม่ร้อนเท่าเมืองไทยเนอะ

เธอผอมลง
ผอมน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ช่วยทำหน้าสดชื่นหน่อยเด้ 555
ไก่ปิ้งไหม้ด้วย

เดี๋ยวนี้ถนนคนเดินไม่ค่อยคึกคักเท่าไหร่ล่ะ
คนเชียงใหม่เดินคงจนเบื่อ คนจะเยอะแค่ช่วงที่หยุดยาว

น้องนาง อ่อนวะ ช้าโคตรๆๆ

เธอช่างเหมือนนางงาม
555 อนุรักษ์ความเป็นไทย

ว่าแต่คุณจูลี่นี่เค้าตาจิกดีจัง
เขารับจ๊อบเป็นนางแบบด้วยป่าวง่ะ

งงหว่ะเจ๊


กะลังเคลิ้มๆถึงเมืองนอกอยู่ดีๆๆๆๆๆ


กะลังบิ๊วตามเรยยอ่ะว่าถนนเมืองอกเป็นไงว๊า......
.
.
.
.
.
.
.
ได้ยินคำว่าไก่ย่าง.....ผมละหล่นตุ้บลงมาจากฟ้าเลย

นึกถึงไก่ย่างข้างทางแถวสะพานควายเลยอ่ะ
ฝนตกรถติด น่าหงุดหงิดและมีอากาศเป็นพิษด้วยอ่ะ

ตอนหน้ามาบิ้วใหม่นะเจ๊

อ้า.... วันอาทิตย์ ที่แสนวิเศษ
อยากมีวันอาทิตที่แสนวิเศษแบบนี้บ้างจัง
อ้า... แต่อาทิตย์เราก็ได้มีอาทิตย์ที่
แสนวิเศษเหมือนกันหมอนนุ่น
เราไปTCDCมา ไปดูงานนิทรรศการชื่อว่า "หมุน ขยับ ขยับ หุ่นไม้...กลไกได้อารมณ์"
เป็นของเล่นกลไกหุ่นไม้ ที่ทำให้เราหลงเคลิบเคลิ้มนึกว่าได้เข้าสู่ดินแดนมหัศจรรย์
หรือในนิทานชวนฝันของฝรั่งเลยละแก
อยากให้แกมาดูจัง ตุ๊กตาหุ่นไม้มีเรื่องราว
น่ารักๆ เต็มไปหมด สวนใหญ่เป็นของฝรั่ง
แต่ที่เด็ดคือ ชิ้นงานสุดท้ายก่อนจะถึงทางออก
เป็นงานของคนไทยที่เป็นตุ๊กตาดินขยับได้เหมือนกัน
แสดงวิธีชีวิตชาวบ้าน มีทุ่งนา ตำข้าว เลี้ยงไก่ เลี้ยงวัว
แต่ในกระท่อมซิ โอเชี่ยนเรียกให้ชั้นมองเข้าไป
ปรากฎว่าเป็นตุ๊กตาผู้ชายกะผู้หญิง กะลัง กะลัง
อย่างว่ากันอยู่อะ ขยับขึ้นลงด้วยนะขอบอก
ฮา โคตร...ชั้นละงง วิธีชีวิตมนุษย์จริงๆ
แหม่คนไทย ทำไปได้

ขอแก้ หน่อย วิธีชีวิต เป็น วิถีชีวิต
วิธีมนุษย์ เป็น วิถีมนุษย์
แฮ แฮ เขียนผิดอะ อายเด็กว่ะ

เออ อีกที เข้าไปดูรูปในมายสเปซของเอ็มชั้นอะได้นะ
น่ารักๆ

แกวันแม่ให้ไรดีว่ะ
..แต่ตังฉันก็ร่อยหรอแล้วอ่ะ...
อย่าลืมโทรหาแม่นะ

ถ่ายสาวๆ มาเยอะๆเซ่
ตอนถ่ายรูปก็แหม่วหน่อยนะ
มัวแต่แอ๊บแบ๊ว คิคิ

ปอลอ. อ้วนดำหวะแก

ดีใจด้วยพี่เราผอมลง ฮิฮิ

หนูห้าสิบเหรียญน่ารักจังเลย ชอบ
ไก่ย่างก็น่ากิน แต่ดูไม่เหมือนอาหารไทยแฮะ
ไอศกรีมก็คงอร่อยนะ รสชาติแห่งความสุขสันต์หอมละมุนมาถึงเมืองไทยแน่ะ

ลูกหมีเขียนเป็น Phostory เลยอ่า อ่านก่อนแล้วดูรูป หรือดูรูปแล้วอ่านก็หนุกเหมือนกันเรยย ... เมื่อไหร่จะถึงวันแม่(หมี)ซะที

เจ๊ทักช้า เจ๊มีเรื่อง
เจ๊ถูกลวนลาม ไอ้ทิดไม่ช่วยเจ๊เลย
เจ๊ถูกกระทำชำรำ เจ๊เจ็บจัยยยยยยยย
หมอนนุ่นผอมลงวะ

อยากไปเที่ยวบ้างจังบรรยากาศน่าเดิน

ชั้นน..น มา าแล้วว
เฮ้อ เหนื่อย
(ทำเสียงระทวยๆ)

ขอยึดพื้นที่ของหมอนนุ่น
เล่าเรื่องสั้นๆ หลังจากเริ่มเรียนมาแล้ว 4 วันให้ฟัง

ตอนนี้นางเข้างาน 6 โมงเช้า เลิกบ่าย 2
ซึ่งความเป็นจริงคือ ไปให้ถึงโรงแรมประมาณ ตี 5 .45 เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเชฟที่โรงแรมเตรียมไว้ ทุกคนจะมีเก็บไว้ในล็อคเกอร์

ต้องออกจากบ้าน 5.30 รถไฟฟ้าก็ยังไม่เปิด ต้องนั่งแท็กซี่ ประมาณ 50-60 บาท

ส่วนเวลากลับ ก็จะรอกลับพร้อมพี่ๆ กะเช้า ซึ่งก็คือหลัง 3 โมง กว่าจะเปลี่ยนชุด เบิกชุดของวันรุ่งขึ้น โอ้เอ้อีกนิด เดินจากโรงแรมไปบีทีเอส 10 นาทีนิดๆ
ถึงบ้านก็ 4 โมงครึ่ง

ฟังดูเหมือนจะเหนื่อยอ่อน

แต่ที่จริงเวลาที่อยู่ในครัว โอ้โห สวรรค์เลย
เครื่องไม้เครื่องมือครบ กะทะมีเป็นสิบๆ หม้อ มีด เขียง(ที่แยกสีตามประเภทของที่เราจะหั่น) มีให้หยิบให้โนลิมิต พอใช้เสร็จก็แค่ไปวางให้สจ๊วตล้าง แถมยังมีเครื่องมือหน้าตาประหลาดๆ ชีส เนื้อสัตว์ เครื่องเทศอะไรที่ไม่เคยเห็นอีกเพียบ

ถึงตอนนี้จะเริ่มที่การหันผัก (ได้มาแล้ว 2 แผลลึกๆ)
ทอดเบค่อน ทำไข่พับ (แบบที่ทอดไข่บางๆ แล้วห่อเบค่อนไว้ข้างใน หน้าตาคล้ายๆมะตะบะ) ตีแป้ง ทอดเครป ทำอะไรกิ๊กๆก๊อกๆ แต่ไม่เบื่อเลยว่ะ

ร้านที่ประจำอยู่ตอนนี้เป็นคอฟฟี่ช็อปของโรงแรม ดังนั้นหน้าที่หลักๆ ของกะเช้าคือเตรียมบุฟเฟต์อาหารเช้า และเตรียมเครื่องปรุง ซุป ซอส ต่างๆ สำหรับกะบ่าย ที่คนจะสั่งอาหารเป็นจานๆ มากกว่า

นางจะทำเวลานี้ประมาณ 2 สัปดาห์ หลังจากนั้นจะเปลี่ยนมาอยู่กะบ่าย 3 โมงถึง 5 ทุ่ม ซึ่งก็จะยุ่งไปคนละแบบ

พี่ๆ พ่อครัวแม่ครัวมีประมาณกะละ 10 กว่าคน ส่วนมากจะใจดี เต็มใจให้ความรู้ หลายคนจบมาสูงๆ วิศวะจากนอก มาเป็นcook helper ก็มี ที่ทำส่วนมากเพราะใจรักทั้งนั้น

เวลาเห็นออเดอร์มาทีละเยอะๆ
และพี่ๆ แต่ละคนทำพร้อมๆ กัน เหมือนวงประสานเสียง สมมติพอมีคนสั่งเบอร์เกอร์
คนนึงหยิบขนมปังทอดเนื้อ อีกคนจัดผัก ฝ่ายทอดก็เอาเฟรนช์ฟรายลงกะทะ เนื้อทอดเสร็จโปะชีส ยื่นไปคนที่ยืนข้างๆ ก็รับไปเข้าเตาอบเสร็จจัดลงจานพอดิบพอดี รวดเร็ว ฉับๆๆๆๆ

ส่วนตัวนางนั้น มีหน้าทีเอาไม้ยาวๆ จิ้มลงไปให้เบอร์เกอร์ไม่เลื่อนหลุด 5555555

ผ่านไป 4 วัน(อยู่ในครัว 3 วัน วันจันทร์เรียนทฤษฎี) น้ำหนักก็เริ่มจะขยับ เพราะเอาของเข้าปากตลอดเวลา

พี่ๆ เค้าก็เห็นว่าเรามาใหม่ เอาโน่นเอานี่ให้ชิม ทั้งอาหารเช้าที่เก็บกลับมาจากบุฟเฟต์ และยังมีลุงคนนึง ส่งตลอด แถมถ้าไม่กินแกงอนด้วย

ยังมีไข่ออมเล็ตที่หัดทำเองวันละ 2 จาน ซึ่งก็ต้องกินเอง เพราะยังเสิร์ฟไม่ได้ หลังๆ ยอมเททิ้ง

สรุปว่า
เหนื่อย แต่สนุก
โคตร

จูลี่ สวยจัง น่ารักจัง ใครอย่ายุ่งนะ

นาง เธอดู Ratatouille ยังอ่ะ

ณ ตอนนี้...
เวลาตีหนึ่งแก่ๆ
อ่านแล้วหิวอ่า...
ทำยังไงดี

Ps. พี่นันอ่า
เขียนแบบนี้ส่อมาก
ชวนให้เข้าใจผิดอย่างแรง
แก้ให้เคลียร์ด่วน 555+

ฮ่าๆ...
ในที่สุดเธอก็มาอัพได

ฉันดีใจที่เธอสนุกสนานกับชีวิตมากขึ้นนะ
ละก็แทบจะอดใจรอกลับไปชิมฝีมือเธอไม่ไหวแน่ะ


เธอถ่ายรูปอาหารที่เธอทำได้ป่าวอ่ะ ฉันอยากเห็น
ถ้าถ่ายได้ฉันยินดีให้เช่าพื้นที่ในบล็อกฉันโพสต์รูปนะ
จ่ายค่าเช่าเป็นอาหารเย็นฟรีที่โรงแรมเธออ่ะ งิงิ

นาง เธอทำบล็อคของเธอเองได้แล้ว
ว่างๆ ห่อที่จะทิ้งมาให้ชั้นก็ได้นะ

ชั้นโดนมีดบาดอีกแล้ว วันนี้เข้าเล็บด้วย
เจ็บอิ๊บอ๋าย

ที่ฝึกของชั้นตอนนี้ก็เหมือนในเรื่อง Ratatouille เลยแหละ ขอบอก

อาหารฝีมือชั้นคงต้องรออีกนาน ตอนนี้ยังหันผักกับหั่นนิ้วตัวเองไปวันๆ

ไว้วันไหนโอกาสเหมาะ จะถ่ายรูปส่งมาให้ดูกันเน่อ
ที่นี่แหละ
(หมอนนุ่น ขอเช่าที่ ค้างค่าเช่าไว้ก่อนนั)

นาง

ไปอัพบล็อกชั้นมั่งก็ได้นะ
มันร้างอยู่

แล้วนี่ย้ายที่อยู่ละยัง ชั้นไปนอนด้วยได้เมื่อไหร่ อิอิอิ

เพิ่งเข้ามาอ่านนะแก

คิดถึงบ้านแทนแกนะ

ปล. แกผอมลงป่าว

นางแม่ง เด็กขโมยซีนเห็นๆ ไม่มีใครสนใจเรื่องวันอาทิตย์ของหมอนนุ่นอีกต่อไป 55

ไอ้นุ่นเมื่อไหร่เมิงจะเลิกจีบปาก จีบคอถ่ายรูปซักทีฮ๊ะ...

อ่านคอมเม้นท์เพลินไปเลย ฮ่าๆ
คิดถึงน้องนุ่นนะ

ป.ล.ฝากถึงตี๋ด้วย มาตอบคำถามน่ะ
ดูโนดาเมะแล้ว สนุกมากๆ ชอบน้องโนดาเมะมากๆ
ต๊องมากๆ บ้าๆ ดี แต่ก็น่าร้ากกก

มีความสุขจังนะ แหมมมมมมมมม
ปล่อยให้ไอ้ตี๋เหงาหงอย
แต่ไม่เศร้าสร้อย
ไปเที่ยวมันมองสาวด้วยอ่ะ
ฟ้องๆๆๆ

หมอนนุ่นคิดถึงนะ
ดีจังที่นุ่นเก็บเกี่ยวปรสบการณ์
ผ่านการบันทึกที่ทำให้เรารู้สึก
ตื่นเต้นและสนุกทุกครั้งที่เข้ามา

แล้วจะมาบ่อยๆ


Graphics for Cute Comments