Group Blog All Blog
|
ที่แท้หัวใจไม่เคยจะลืม วันนี้พี่โทรมาอีกแล้ว.....ไม่รู้ว่าในฐานะไหนที่เราคุยกัน นู๋..คุยกับพี่ไม่ดีเลยวันนี้ เหมือนว่าพี่เป็นคนแปลกหน้า พี่คงเสียใจ...และรู้สึกไม่ดี ขอโทษนะแต่นี่คงเป็นวิธีเดียวที่ทำให้เราห่างกัน พี่อย่ามองว่านี่คือการผลักไสไล่ส่ง...ไม่เลยนู๋ไม่เคยมีเจตนาอย่างนั้น กับการที่จะหลีกทางเพื่อให้เจอคนที่ดี........ ให้ได้อยู่กับคนที่พี่รักจริง ๆ มันแปลความหมายได้ไกลขนาดนั้นเชียวหรือ พอนู๋บอกเลิกพี่ก็ทำเหมือนว่านู๋มีค่าขึ้นมาทันที.... สิ่งเดียวที่อยากถาม...เหนี่ยวรั้งกันไว้เพื่ออะไร นู๋ไม่ใช่ของเล่นของพี่...และในขณะเดียวกัน..นู๋ก็ไม่ใช่ของตาย ที่พี่จะกลับมาหาเมื่อไหร่ก็ได้....พอซะที พี่เหนื่อยบ้างมั้ยที่ต้องแกล้งทำเป็นรักนู๋อย่างนี้ สิ่งที่พูดออกไปวันนี้รู้มั้ยว่ามันตรงข้ามกับหัวใจทั้งนั้น.. แต่ถึงแม้วันนี้จะยังไม่ลืม...มันคงต้องมีสักวันที่จะลืมจนหมดใจ เมื่อไหร่พี่จะเข้าใจนู๋บ้าง.... ที่ผ่านมานู๋อยู่เหมือนคนไม่มีตัวตนในสายตาพี่.... ไม่เคยมีค่ามีความหมายใด-ใด ทุ่มเทให้ไปเท่าไหร่สิ่งที่ได้กลับมา......มันคือความเสียใจเท่านั้นเอง คนของพี่สำคัญเสมออยากรู้ว่าที่ผ่านมานู๋เป็นอะไร.......สำหรับพี่ ชาติที่แล้วนู๋คงทำไม่ดีกับพี่ ชาตินี้ พี่เลยมาเอาคืน ไม่เป็นไร สิ่งเดียวที่อยากขอตอนนี้ คือให้เราจบกัน นู๋รู้ว่าพี่ทำได้ และพี่ก็ไม่รู้สึกอะไร แต่พี่ไม่ทำ นู๋คงตอบแทนพี่ไม่ได้ว่าเพราะอะไร หรือ ยังเห็นนู๋เสียใจไม่พอ พี่รู้มั้ยว่าที่ผ่านมามันเจ็บแค่ไหน สิ่งที่ได้รับรู้ ได้เห็นมา มันมากเกินคำอธิบาย นู๋ไม่สามารถพูดออกมาได้หมดว่ารู้สึกเช่นไรมันมากเหลือเกิน พี่คงไม่รู้ตัวว่าพี่ทำอะไรไว้กับนู๋บ้าง แต่ทุกการกระทำของพี่นู๋รับรู้มาตลอด มันอยู่ที่ว่านู๋จะพูดหรือไม่เท่านั้นเอง.....อยู่กันไป ก็มีแต่จะทำให้ชีวิตพี่แย่ลงก็เท่านั้น....ลืมไปหรือปล่าว ว่านู๋...ไม่ใช่พยาบาลแสนสวยของพี่ เสียดายที่เรื่องของเรามันจบเร็วไป...มีอีกตั้งหลายเรื่องที่มันค้างคาใจ ที่ไม่เคยถามออกไปเพราะกลัวว่าพี่จะรำคาญ...ที่เข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัว อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าคนที่อยู่ข้างกายพี่....ไม่ใช่กิ๊ฟคนนี้ พี่จะรักเขามาก...หรือว่าจะไม่รักเขา เหมือนที่พี่ทำกับนู๋ ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะลืมได้เสียที ถ้าเดือนนี้พี่มาจริง ๆ นู๋ก็คงจะขึ้นเชียงราย จนกว่าพี่จะกลับ ใจจริงไม่อยากไปเลยมันไกลบ้าน นู๋ไม่รู้จักใครเลย ในป่ามันคงน่ากลัวมาก ไม่รู้ว่าจะเจออะไรบ้างไปไกลขนาดนั้น แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหนีพี่ไปไหน มองไม่เห็นทางไปแล้วจริง ๆ ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ถ้าได้เห็นหน้าพี่นู๋กลัวใจตัวเอง กลัวจะยอมกลับไปปวดร้าวอีก ซึ่งมันน่าจะพอได้แล้ว ที่ผ่านมามันน่ากลัวเหลือเกินที่ต้องมีเพื่อนเป็นน้ำตา ถึงนู๋จะรักพี่มากแค่ไหน..มันก็คงเป็นรักที่พี่ไม่เคยจะสัมผัสได้เลย...จริง ๆ เพราะว่านู๋ไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับพี่....ไปเถอะ..ก้าวออกไปค้นหาคนที่ใช่ หากวันใดที่ค้นพบ..ก็จงรักเขาให้มาก-มาก...ให้มันคุ้มค่ากับการรอคอยที่ยาวนาน ในความเจ็บร้าว.... น้ำตาร่วงพราว แสนอ้างว้าง อีกไกลไหมในเส้นทาง ที่ต้องก้าวย่างเพียงลำพัง... เป้นกำลังใจให้นะค่ะ
โดย: เพราะฉันห่างไกล วันที่: 9 กันยายน 2550 เวลา:22:51:11 น.
มีเดือนแต่ไร้ดาว
พร่างสกาวเหมือนทุกวัน สุขที่เคยเกษมสันต์ พลันลบเลือนหายจากไป มีเดือนไร้ดาวส่อง แสงหม่นหมองฤาไฉน ฝันรักกลับมลาย เพราะไร้เธอมาเคียงเดือน มาเศร้าด้วยคนคะ โดย: botanichuman วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:21:05:03 น.
เพียงลำพังที่จันทรานั้นโดดเดี่ยว
ไร้แม้เสี้ยวดวงดารามาส่องแสง เปรียบกับรักอ่อนสิ้นกำลังแรง เกือบหมดแรงก้าวย่างในทางฝัน แต่คืนนี้มีดาวบ้านไกลมาเคียงคู่ มารับรู้ร่วมเศร้าบนทางฝัน ดาวดวงน้อยแม้ไร้แสงจะแข่งจันทร์ แต่ดาวดวงนั้นยังมีน้ำใจ ขอขอบคุณทุกมิตรไมรตรีจิต ที่ยังคิดและห่วงหาพาพ้นหมอง แม้วันนี้น้ำตาไหลเอ่อล้นนอง แต่ภูมิใจที่ไม่ได้ร้องเพียงลำพัง.... ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะที่เข้ามาเยี่ยม สัญญาค่ะว่าจะเข้มแข็ง...เพื่อวันพรุ่งนี้ โดย: กิ๊ฟค่ะ (คืนไร้ดาว ) วันที่: 11 กันยายน 2550 เวลา:13:58:39 น.
หวัดดีจ้านู๋กิ๊ฟ...แวะมาเยี่ยมจ้า อ่านแล้วเศร้าจัง มีอยู่เพลงนึงเข้ากะบรรยากาศแต่เอามาลงไม่ได้อ่ะจ้ะ ไว้นู๋แวะไปฟังเพลงเองนะจ๊ะในนี้จ้า...https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=nakamol&group=16 โดย: ณ กมล วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:19:54:43 น.
|
คืนไร้ดาว
Rss Feed ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีกลับมาซับน้ำตาให้ถ้าความห่างไกลจะทำเธอเหว่ว้า Friends Blog
Link |