วูบหนึ่งที่อ่อนไหว
บนฟากฟ้านภาที่แสนกว้าง
พระจันทร์เจ้าอ้างว้างบ้างไหมหนอ
แต่ดดวงดาวคงไม่ปล่อยให้เจ้ารอ
ให้เจ้าท้อฤดีทีน้ำตา
อยากจะขอรบกวนดวงดารา
ช่วยส่งพาความคิดถึงในใจข้า
ส่งไปให้คนไกลอีกปลายฟ้า
ช่วยบอกเขานั้นหนาว่าข้ารอ
ขอเพียงแค่ดวงใจเธอมั่นคง
อย่าเดินหลงเส้นทางแห่งเราสอง
เมื่อก้าวเดินผิดพลั้งรีบประคอง
รักเราสองจะได้ไม่ลางเลือน
ทำมัยไม่บอกสักคำว่าจะไป
ฉันจะได้เตรียมใจเอาไว้ก่อน
จะได้ไม่มีน้ำตาเวลานอน
ไหลมาเปื้อนหมอนตอนกลางคืน
ได้ยินบ้างไหมเล่าเธอเสียงสะอื้น
ขอบตาชื้นไปด้วยหยดน้ำใส
โธ่เอ๋ยใจเธอทำด้วยอะไร
ฆ่าฉันได้ทั้งเป็น เป็น
เธอคืดแสงเทียนที่คอยส่องนำทาง
ให้คนอ้างว้างได้สดใส
เธอคือคนนำทางของหัวใจ
ขาดเธอไปหัวใจคงหลงทาง
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เจ้าดวงใจแสนร่ำหา
เมื่อไหร่จะผ่านมา
ทักทายว่าไปด้วยกัน
ยังรอวันมาถึง
วันที่ซึ่งดวงดาวแห่งใจฉัน
ผ่านบอกมาว่ารักนั้นนิรันดร์
และตัวฉันจะไม่มีวันเปลี่ยนไป