สิงหาคม 2550

 
 
 
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
28
29
30
31
 
 
All Blog
หัวใจอ่อนแอท้อแท้สิ้นหวัง.....หมดแรงกำลังที่จะฝันต่อไป
.....ฉันแหงนหน้าขึ้นดูฟ้า บอกไม่ได้ว่ารู้สึกแบบไหน......
.....หลายครั้งที่เจ็บร้าวในใจ ฉันจึงยอมไม่ได้ ......
.....ที่จะให้น้ำตาไหลออกมา ไม่โกรธหรอกนะ ......
.....แต่อาจจะผิดหวังไปบ้าง ก็รู้ว่าแต่นี้ ......
.....จะไม่มีใครเคียงข้าง จึงรู้สึกอ้างว้างเช่นนี้ ......


ทางเดินที่เริ่มมืดมิด
คนชิดใกล้เริ่มเหินห่าง
น้ำตาหยดเป็นทาง
วันชื่นคืนหวานเริ่มหมดไป
น้ำตาเริ่มเหือดแห้ง
ยังมีแรงสู้ต่อไป
สักวันคงเจอคนใหม่
เป็นใครใคร-ที่ดีดี


เวลายังหมุนผ่าน...ใจดวงเดิมยังร้าวรานอยู่อย่างเก่า
จมเจ็บและหมองเศร้า...ยังร้องไห้เบาเบาถึงเขาอยู่
มองฟ้ายังสะอื้น...ดึกดื่นยังส่งใจให้ไปหา
แม้จะว่างเปล่าและเหว่ว้า...ทุกเวลาผ่านไปยังไม่ลืม


คิดถึง...
คิดถึงใครบางคน...
เคยร่วมเดินตากฝนในคืนหนาว...
คืนฟ้าสิ้นแร้งแสงดาว...
เปียกปอนเหน็บหนาวด้วยกัน...
คนดี...
คืนนี้ฝนตกอีกครั้ง...
แต่มันช่างต่างกันกับคืนนั้น...
อาดูรดาย ไม่มีใคร ห่วงใย ผูกพัน...
มีเพียงฉัน กับคืนหนาว ที่ร้าวราน


สุดท้ายของความเหงา สายลมล่องฟ้า
สุดท้ายของการจากลา สายใจล่องฝัน
สุดท้ายของน้ำตา สายตาพร่าพลัน
สุดท้ายของคำว่าลืมเธอ.... สายสัมพันธ์เลือนลาง



มาแอบร้องไห้กับสมุดบันทึก
เรื่องราวความรักกับเส้นบรรทัดของความรู้สึก
ช่างลึก เจ็บร้าว เกินไป
อำลาหนีหน้าความฝัน
หลบรุ้งตะวัน ร้างฟ้าใส
อำลาคนบางคนในหัวใจ
เขียนคำจารึกไว้ลาก่อน
เดินทางหนีความฝันมาไกล
เก็บน้ำตาใส่สมุดบันทึกลึกซ่อน
ตัดใจ ตัดไฟ อันร้าวรอน
ก่อนปิดสมุด ถอดถอน ลมหายใจ....


........................นั่งสะอื้นในคืนเหงา
........................กับเรื่องราวของตัวเอง
........................สายลมเห่กล่อมบทเพลง
........................วังเวงบรรเลงเพลงน้ำตา
........................ค่ำคืนนอนไม่หลับ
........................ลุกขึ้นมานับดาวบนฟ้า
........................มองผ่านม่านน้ำตา
........................เพื่อใจที่อ่อนล้าจะได้ผ่อนคลาย
........................เหงา เหงา ในความรู้สึก
........................ไม่อยากนึกถึงวันสุดท้าย
........................คนเคยรัก คนเคยห่วงใย
........................เดินจากไปไม่เอ่ยลา
........................ดาวหาย เดือนดับ
........................เธอไปลับ ไม่กลับมา
........................ไม่มีดาวบนท้องฟ้า
........................ต้องมานับหยดน้ำตาตัวเอง
........................ยิ่งดึก ยิ่งเหน็บหนาว
........................ใจก็ร้าวไปกับบทเพลง
........................เช็ดน้ำตากับเข่าตัวเอง
........................จบบทเพลง บรรเลงน้ำตา



Create Date : 25 สิงหาคม 2550
Last Update : 25 สิงหาคม 2550 22:49:09 น.
Counter : 854 Pageviews.

2 comments
  
ท้อแท้ใจรู้สึกสินหวังในชีวิตไม่มีใครเข้าใจ
โดย: คนสิ้นหวัง IP: 113.53.88.165 วันที่: 21 มิถุนายน 2554 เวลา:16:10:11 น.
  
ลองย้อนเวลากลับไปดูครับ ว่าคนที่ห่วงใย เคยอยู่กับเราไม่ว่าเราจะ ท้อแท้ สิ้นหวังแค่ไหน เขาก็ยังอยู่ข้างๆกายคุณนะครับอย่าลืมสิ พ่อ แม่ คุณยังอยู่ข้างกายคุณเสมอ คนเราเสียทุกสิ่งเสียทุกอย่าง ก็เริ่มจาก 0ได้ครับ"แม้จะท้อแท้ สิ้นหวังสักเพียงใด ปลายทางข้างก็ยังมีแสงสว่างรออยู่เสมอ"ลองมองฟ้า มองดวงดาว หลับตา นึกถึงพ่อ แม่นานๆนะครับ แล้วความปวดร้าวจะหายไป
โดย: ZenkiXIII IP: 118.172.85.206 วันที่: 4 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:04:01 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คืนไร้ดาว
Location :
พระนครศรีอยุธยา  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed

 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ยินดีกลับมาซับน้ำตาให้ถ้าความห่างไกลจะทำเธอเหว่ว้า
http://i191.photobucket.com/albums/z212/jang_2007/BG13/th1112148638.jpg