ไม่เคยคิดว่าการทำ blog จะเหมือนการเปิดร้านค้าแล้วเรียกลูกค้าเข้ามาดูนะครับ

คิดเพียงอย่างเดียวว่า เหมือนเราเขียนไดอารี่
บันทึกเรื่องราวในอีกรูปแบบหนึ่ง
เก็บไว้ให้ลูกให้หลานดู (จะเก็บได้กี่ปีน้า????)

ถ้าเบื่อๆ ก็หยุดเขียน มีอะไรใหม่ๆ ก็อยากมาบันทึกเก็บไว้

โอ๋วว ไม่เคยรู้ว่าการเขียนบล็อคมันแฝงด้วยผลประโยชน์ มาก่อนคะ ตอนนี้ก็กำลังหัดทำบล็อคเหมือนกันคะ แต่ไม่ได้เรื่องเลย 555+

สำหรับส่วนตัวไม่เบื่อนะ เพราะเจตนาเขียนบล็อกเพื่อแบ่งปันสิ่งที่ตัวเองได้รับมา ให้กับคนอื่นอ่ะคะ เขียนด้วยใจรักแล้วมันจะไม่เบื่อล่ะ

มีหลายอย่างหลายวัตถุประสงค์
แต่ผมไม่ได้อยากจะโปรโมตหรือ
ต้องการให้คนมาอ่านหรือ
ชื่นชมแน่นอน

ถูกต้อง

ทำเพื่อผ่อนคลายทักทายกันสนุกๆ จ๊ะ

เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น

คงมีทั้งเปิดร้านอย่างที่ว่า แล้วก็มีทั้อยากเขียนเองปะปนกันไปแหละค่ะ คนเรามีหลายประเภทออก

ส่วนเราชอบเขียนๆบ่นๆไปตามเรื่อง ไม่คาดหวังคนอ่าน
แต่ถ้ามีข้อความให้กำลังใจก็รู้สึกดีเหมือนกัน
แต่ถึงไม่มีก็ไม่มีวันเบื่อแน่ๆแหละ

ผมคิดว่าการเขียนบล็อกเป็นวิธีหนึ่งในการตอบแทนสังคมหรือให้สังคมตามแนวทางที่เราถนัด และยังเป็นสังคมในอีกมิติหนึ่ง เพียงแต่คุณบันทึกประจำวัน แม้เพียงเล็กน้อยก็อาจมีประโยชน์กับบางคนที่เขามาอ่านโดยไม่เลือกชั้น วรรณะ เขาอาจขอบคุณในใจโดยไม่ลงความเห็น

คิดว่าอย่างน้อยทุกคนที่เขียนบล็อกเป็นคนที่ชอบเขียนเขียนเป็นพิ้นฐาน หากคนที่ไม่ชอบการเขียน เขาอาจแสดงออกในวิธีอื่นที่ไม่ใช่การทำบล็อกครับ

เขียนไว้ให้พ่อกะแม่อ่านค่ะ จะได้หายคิดถึง อิอิ
ถ้หหากบลอ๊กเราเปรียบเหมือนร้านค้า ลูกค้าคงหนีกระเจิง