นักสู้ครูไทย (อบจนเปื่อย)
วันที่ 7 กุมภาพันธุ์ 2550 ขณะกำลังยุ่งกับงานศพมารดาที่เคารพรัก ก็ได้รับโทรศัพท์ด่วนจากเพื่อนนักสู้ครูไทยเจ้าเดิมแจ้งว่าทางกระทรวง เปิดโอกาสให้คนที่เคยส่งผลงานอาจารย์สามเชิงประจักษ์ไปให้เขาตรวจถ้าคนไหนที่ตรวจแล้วไม่ได้รับการอนุมัติ หรือคนที่ไม่ได้ตรวจสักที ขี้เกียจจะรอ รอ รอ อีกต่อไป ก็ให้บันทึกเสนอยกเลิกผลงานอันเก่าแล้ว สมัครเข้ารับการอบรมพัฒนาตนเอง เราอยู่ในข่ายที่ 2 งานนอนรอคนตรวจมาห้าปีแล้ว เพราะเด็กนักเรียนที่ทดลองใช้แผนที่ทำขึ้นตอนนั้นอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ตอนนี้จะขึ้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 แล้ว เป็นอันว่าเราตัดสินใจสมัคร ก็เป็นไปตามขบวนการขั้นตอน สมัครใจยกเลิกให้เขาอ่านมิใช่ไม่มั่นใจในผลงานนะ แต่ว่านั่นมันผ่านมาตั้งนานแล้ว จนเดี๋ยวนี้หลักสูตรเปลี่ยนไปงานเกษตรที่ทำหนังสือเด็ก ปลูกผัก ปุ๋ยหมัก ผักพื้นบ้าน 3 เล่มนั้น ไม่เอื้อกะหลักสูตรแล้ว อย่ากะนั้นเลยสมัครเข้าอบรมใหม่เปลี่ยนแผนเป็นครูผู้ชำนาญการด้านภาษาไทยดีกว่า 13 วัน แห่งการอบรม เป็นประสบการณ์ที่สุดยอดมาก ถึงแม้จะผ่านหรือไม่ผ่านสำหรับคะแนน แต่ได้รับอะไรดีดี มากมายคงหาดูหาชมได้ยากมากในการอบรมแบบนี้ ทุกคนยอมสละแล้วทุกอย่างมาร่วมอบรมและตั้งใจทำกันสุดฤทธิ์สุดเดช จนบางคนแทบเป็นลมเป็นแล้ง คลื่นเหียนอาเจียนเวียนหัว มีสารพัดที่สนุกสนานกว่านั้น เราทดสอบฝึกสอนกันเอง ทั้งๆที่เป็นครูมายี่สิบ สามสิบปีบางคนสั่นจนสอนไม่ได้ ออกอาการกันเกือบทุกคน วันสุดท้ายเรามานั่งสอบเหมือนจะเข้าบรรจุครูอีกครั้งสอบความรู้ทั่วไปและวิชาเอกที่ตนถนัด นี่เหมือนสอบโอเนต เอเนต จนผ่านพ้นไป 13 วันเพื่อเป็นบทพิสูจน์ความอดทน ความเข้มแข็งพร้อมที่จะสู้กับงานหนักแห่งการเป็นครูผู้ให้ต่อไป คงไม่มีคำตอบที่พอใจให้กับครูทุกคนที่เข้ารับการอบรมแน่ แต่เราก็มั่นใจว่า กองทัพ นักสู้ครูไทยเรานี้พร้อมที่จะเดินหน้าต่อไปแม้จะมีอุปสรรคขวากหนามมากมายอย่างไรก็ตาม เพราะแต่ละคนได้รับการอบจนเปื่อยแล้ว เหอๆๆๆ