เป็นคำถามที่สาวน้อยถามเรา ด้วยอารมณ์ เฮ้ย เงินแค่นี้ กับคนที่มีทั้งความรู้ ความสามารถ ชื่อเสียงเกียรติยศ ทรัพย์สินเงินทองมากมาย ที่น่าจะเป็นบุคคลที่เป็นตัวอย่างให้แก่เด็กรุ่นใหม่ซึ่งจะก้าวขึ้นมาแทนที่ ในเรื่องของการเสียสละทุ่มเทกับการทำงานเพื่อพัฒนาชาติบ้านเมืองเป็นหลัก มิใช่เป็นตัวอย่างในการศึกษาช่องทางหาเงินให้ตนเอง

ขอเล่าที่มาสั้นๆ ว่าในขณะที่เจ้าหล่อนยุ่งมากๆ เจ้าหล่อนถูกทวงส่วนแบ่งจากการทำงาน โดยบุคคลที่มีคุณสมบัติดังกล่าว เมื่อสาวน้อยบอกว่าเงินยังออกไม่ครบ ก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาว่า แต่ชั้นจะเอาส่วนของชั้นให้ครบ (มันเป็นเงินจำนวนไม่มาก) สาวน้อยจึงของขึ้น แล้วโทรมาเล่า ให้เราฟัง เราจึงบอกลูกไปว่า ถ้าเค้าอยากได้ก็ให้เค้าไป เดี๋ยวแม่ออกให้ก่อน แล้วก็สอนไปว่าให้มองที่ความดีของเค้าบ้างเวลาโกรธ อย่ามองแต่ข้อเสีย ลูกจึงถามเราว่าเพราะเราเป็นอย่างงี้หรือ...เราจึงไม่รวย?

เอาละสิ คุณแม่งานเข้า จริงๆก็อาจจะเป็นส่วนหนึ่งเท่านั้นนะ แต่เราต้องถามก่อนว่ารวยคือ มีมากกใช่หรือเปล่า แต่คำว่ามากมันเป็นอะไรที่วัดยาก
เอางี้ หนูดูดวงตาเค้าสิ แล้วจะรู้ว่าเค้ารวยจริงหรือเปล่า ถ้าดวงตา เค้าวิตกกังวลเศร้าหมอง ครุ่นคิด นั่นคือรวยไม่จริง

สาวน้อยถามต่อว่า ทำไมล่ะแม่ เราจึงบอกลูกไปว่า ก็เค้ายังไม่พอไง จะมีกี่สิบล้าน ถ้ายังไม่พอแสดงว่าเค้ายังไม่รวย ส่วนเราไม่มีแต่ก็ไม่ขาดเรามีเพียงพอที่จะจัดหาปัจจัย 4 ไอ้ส่วนทีเกินมาปัจจัยที่5,6,7 อันนั้นถือเป็นกำไรชีวิต

คนเรามีความแตกต่างระหว่างบุคคล มีมุมมองและปรัชญาชิวิต
ที่ต่างกันมีจุดมุ่งหมายในชีวิตต่างกัน เค้าอาจจะมุ่งมั่นที่จะหาเงินให้ได้เยอะแยะ เพราะเค้าอยู่ในสังคมที่วัดกันด้วยเงิน

ส่วนเรา อยู่ในสังคมที่คบกันด้วยใจ มีเพื่อนฝากมะม่วงมาให้ลูกสาวหรือ เอาหน่อไม้มาฝาก เราก็วิ่งไปหลังบ้านเก็บใบมันปูที่เพื่อนชอบมาใส่ถุงให้เค้า เราไม่เคยกังวลกับบัญชีธนาคาร มีเหลือก็เก็บ หมดแล้วก็แล้วไปเพื่อนคนไหนมีกิจการเจริญรุ่งเรืองก็ดีใจไปกับเค้า เพื่อนถูกหวยทุกงวดก็ชื่นชมว่าเค้าเป็นคนมีโชคเนอะ ไม่เคยคิดว่า ทำไมเราไมถูกมั่งหนอ

จริงๆแล้วเราไม่ต้องมีเงินมากกก เราก็รวยได้ ถ้าเรารู้จักคำว่าพอ มีเงินแค่นี้ก็พอแล้ว แสดงว่าเรารวยแล้ว แต่ถ้าไม่รู้จักพอแสดงว่ายังไม่รวยสำหรับแม่ มีลูกดี มีบ้านอยู่ อยากกินอะไรได้กิน อยากไปเที่ยวก็เก็บออมสักหน่อยเดี๋ยวได้ไป หัวเราะได้ดังๆ ยิ้มกว้างๆกับสังคม เป็นที่พึ่งของผู้อื่นบ้าง ทำให้คนรอบข้างมีความสุข แค่นี้ก็รวยแล้ว

ความสุขไม่ได้อยู่ที่ความมีมาก มีน้อยหรือไม่มี แต่มันอยู่ที่ความพอ พอใจ พอดี พอกิน พอใช้ พอเพียง

ส่วนท่านที่เรากล่าวถึง ท่านนั้น เราต้องสงสารเค้าให้มากเพราะไม่รู้ว่า เค้าจะมีมิตรแท้มั่งหรือเปล่าและที่สำคัญชั่วชีวิตเค้าจะพบกับความสุขที่แท้จริงบ้างหรือเปล่า ?